เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 138 พ่อคนขี้หึง
ภีมพลไม่พูดเรื่องไร้สาระอีกต่อไป เขาหันหลังเดินจากไป
ในห้องวิจัยยาขนาดใหญ่ อาจารย์และเด็กฝึกงานในชุดปลอดเชื้อพูดไม่ออก เขาต้องการทำอะไรกันแน่?
กรินทร์หันไปมองเธอและพูดด้วยเสียงต่ำ “เขารักคุณจริงๆ”
รมิตาส่ายหัว “ฉันไม่เห็นว่าจะเป็นแบบนั้นเลย” เธอหันกลับมาและเดินเข้าไปในงานวิจัย ก่อนจะกระซิบต่อว่า “ฉันรู้สึกว่าเขาจะสร้างความวุ่นวายที่นี่มากกว่า มีเหตุผลอะไรที่เขาต้องอยู่ต่อ?”
“ไม่จริงหรอกครับ เพราะท้ายที่สุดแล้ว คุณภีมก็รู้ว่าแม่ของเขาคิดยังไงกับคุณ เขาเองก็คงจะอยากให้แม่หายดีเหมือนกัน” กรินทร์คิดกับตัวเอง “ที่เขาอยู่ต่อคงเพราะจะปกป้องคุณหรือเปล่า?”
หญิงสาวไม่ต้องการที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอเริ่มเล่นหลอดยาในมือของตัวเอง
ชั้นล่าง
คะนึงนิตย์ซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาได้ยินคำบอกกล่าวของผ้าไหม จึงลุกขึ้นยืนด้วยความประหลาดใจ “จริงเหรอ?เธอแน่ใจหรือว่าได้ยินถูกต้อง? เขาพูดอย่างนั้นเหรอ?”
“จริงที่สุดเลยค่ะ” ผ้าไหมเลิกคิ้วด้วยความยินดี “ฉันไม่ใช่คนเดียวที่ได้ยินเรื่องนี้ แต่หมอรมิตากับหมอกรินทร์ก็ได้ยินเหมือนกันค่ะ!”
คะนึงนิตย์ไม่เข้าใจอยู่นาน ทำไมจู่ๆ ลูกชายของเขาถึงยอมอยู่ที่นี่?
“คุณนาย” ผ้าไหมรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อพยุงแขนของเธอ “คุณภีมห่วงคุณมากนะคะ!เขาจ้างหมอสองคนมารักษาคุณ แถมยังกลับมาที่นี่ทุกคืนเพื่อดูสถานการณ์ ช่างเป็นความรักที่ลึกซึ้งจริงๆ!”
ใช่ คะนึงนิตย์รู้สึกประทับใจเป็นอย่างมาก
ตั้งแต่เธอวางแผนที่จะจับคู่ลูกชายกับญาณี ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองก็ละเอียดอ่อน มากขึ้น แต่เขากลับเสนอตัวอยู่ต่อโดยไม่คาดคิด
“แล้วทำไมเธอถึงยังยืนอยู่อีก ไปจัดการให้เขาซะ!” คะนึงนิตย์มีความสุขมาก “ถามเขาว่าต้องการห้องไหน ให้เขาเลือกเองเลย! ต้องเตรียมอะไรอีกก็ไปบอกพ่อบ้าน สิบวันถือว่านานอยู่ อย่าให้เขาต้องลำบากเด็ดขาด”
“โอเค ฉันจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!”
นอกประตูชั้นบน ภีมพลยืนอยู่หน้าห้องนอนที่มีป้ายแขวนว่า…ห้องนอนรมิตา
ถัดจากนั้นเป็นห้องนอนของกรินทร์
ดังนั้นเขาจึงชี้ไปที่ห้องนอนของกรินทร์และพูดกับผ้าไหมอย่างใจเย็นว่า “ฉันต้องการพักห้องนี้”
ผ้าไหมเตือนอย่างใจดี “คุณภีม นี่เป็นห้องของหมอกรินทร์ คุณพักห้องข้างๆ เขาก็ได้ค่ะ”
“ฉันบอกว่าฉันต้องการห้องของเขา” ภีมพลพูดอย่างใจเย็น “เธอไม่เข้าใจเหรอ?” พลังยับยั้งนั้นไม่อาจเพิกเฉยได้
“โอเคค่ะ” ผ้าไหมงุนงง เธอได้แต่ทำตามคำสั่ง “ฉันจะหาคนมาเปลี่ยนให้คุณทันที”
สักพักพ่อบ้านก็เคาะประตูเข้ามาในห้องวิจัยยา
เธอมาหากรินทร์และกล่าวขอโทษ “หมอกรินทร์ คุณภีมอยากพักห้องของคุณ ดังนั้น… ผมต้องย้ายของของคุณไปที่ห้องถัดไป ขอโทษจริงๆ ครับ ผมสัญญาว่าจะจัดห้องให้เหมือนเดิม”
กรินทร์ไม่สนใจ เขาตะลึงครู่หนึ่ง “โอเค ไม่มีปัญหา เขาอยากทำอะไรก็ปล่อยให้เขาทำ ยังไงซะที่นี่คือบ้านของเขา”
“งั้นผมจะไปย้ายเดี๋ยวนี้ครับ” พ่อบ้านยิ้ม
รมิตากลับรู้สึกนี่มันไร้เดียงสามาก!เป็นเด็กสามขวบหรือไงกัน?
ที่ชั้นล่าง
คะนึงนิตย์พูดกับ ผ้าไหมว่า “ขอแค่นภาลัยไม่มาที่นี่ ถือว่าเป็นสิบวันที่สมบูรณ์แบบมาก ฉันไม่ได้อยู่กับลูกชายมานาน ถือว่านี่เป็นการเพิ่มความสัมพันธ์กับเขาก็แล้วกัน”
ที่ชั้นบน คนใช้กำลังเตรียมห้องว่างให้กับภีมพล
แชมป์และขวัญข้าวกำลังนอนหมอบอยู่ที่ประตูห้องนอน โดยเปิดประตูเป็นช่องว่างเล็กๆ เพื่อเฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอก
“โห พ่อทำตัวเด็กจังเลย”
“พ่อคนขี้หึง”
ประตูถูกปิดเบาๆ แชมป์พูดกับขวัญข้าวว่า “นี่แสดงให้เห็นว่าพ่อรักแม่นะ”
“แล้วพี่คิดว่าแม่จะรักพ่อเมื่อไรเหรอ?”
“พ่อมีเสน่ห์จะตาย สามารถดึงดูดใจผู้หญิงหลายพันคน บางทีแม่อาจหลงรักเขามานานแล้ว สรุปว่าทั้งสองคนจะมีความสุขในอนาคตอย่างแน่นอน! พวกเขาเหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยก!”
“ในฐานะเภสัชชื่อดังของแม่ก็เข้ากับพ่อได้ดีนะ! รอให้แม่รักษาคุณยายให้หายดีก่อน คุณยายจะต้องจะชอบเธอแน่นอน!”
ในทีเอ็ม กรุ๊ป อาคารสูงตระหง่านในท้องฟ้า
ห้องทำงานของประธาน วริศตกใจมากเมื่อได้ยินเนื้อหาทางโทรศัพท์…
“อะไรนะ คุณจะไปทำงานที่รีพัลส์เบย์สิบวันงั้นเหรอครับ?” วริศรีบพลิกดูตารางของเขา “ช่วงนี้มีประชุมสำคัญ ต้องออกไปข้างนอกนะครับ”
“เลื่อนไปให้หมด”
วริศคร่ำครวญในใจ “คุณภีม เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าครับ?”
ที่ประตู ญาณีที่ถือเอกสารหยุดชะงักเพราะคำพูดของวริศ ทำให้หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ
