เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 158 เรื่องนี้จะทำให้ญาณีดีใจได้ยังไง?
มหานครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา
สถาปัตยกรรมคฤหาสน์ปราสาทที่ใช้เม็ดเงินในการก่อสร้าง500ล้าน เจ้าของคฤหาสน์ก็คือคุณเอ็ด
ภีมพลกับญาณีพาเด็กๆ มาพักที่นี่ซึ่งจัดเตรียมไว้แล้ว นี่เป็นการรองรับระดับ VIP สุดหรูมากๆ
คฤหาสน์ติดเขามีน้ำไหลผ่านด้านหน้า สภาพแวดล้อมงดงามมีเสน่ห์ท่วมท้น
สิ่งอำนวยความสะดวกอย่างหรูหรา มีสระว่ายน้ำกลางแจ้งห้าแห่ง ภูมิประเทศอันหลากหลาย ลานโบว์ลิ่งและสนามยิงปืนในร่มอันโดดเด่นเป็นพิเศษ คูน้ำสายหนึ่งที่ล้อมรอบตัวคฤหาสน์ สามารถล่องเรือเที่ยวได้ในยามว่าง
“คุณภีมครับ ทางนี้เป็นห้องนอน คุณสามารถเลือกได้ตามสบาย” พ่อบ้านผมสีทองจมูกโด่งเป็นสันใช้ภาษาไทยในการแนะนำอย่างคล่องแคล่ว “ทางนี้มีห้องนอนสำหรับเด็ก แต่ละห้องยังมีการตกแต่งไม่เหมือนกัน”
“ผมจะนอนกับป่าปี๊!”
“ผมก็จะนอนกับป่าปี๊เหมือนกัน!”
แชมป์กับขวัญข้าวจับมือของภีมพลทางซ้ายคนทางขวาคน และแสดงความคิดจากใจของตนเองอย่างกล้าหาญ!
เสียงเด็กออดอ้อน หน้าตาอันน่ารักน่าเอ็นดูสะอาดหมดจด จนเรียกความสนใจจากทุกคน
ฝีเท้าของภีมพลช้าลง เขาจับมือเด็กๆ เอาไว้ และแสดงความรักอย่างเต็มเปี่ยม “ตกลงครับ คืนนี้นอนกับป่าปี๊นะ ป่าปี๊จะเล่านิทานให้พวกหนูฟัง”
“ดีจังเลย ผมจะฟังนิทานหมาป่ากับกระต่ายครับ!”
“หนูจะฟังนิทานนางฟ้าดวงจันทร์ค่ะ!”
“ได้หมดเลยครับลูก” ภีมพลรับปากแล้ว
สีหน้าญาณีแข็งทื่อ น่ารำคาญชะมัดเลย!
พ่อบ้านและบ่าวรับใช้ที่ยืนเข้าแถวยาวเริ่มกระซิบกระซาบคอยชื่นชมไม่หยุดปาก – –
“นึกไม่ถึงเลยว่าคุณภีมจะมีลูกโตขนาดนี้แล้ว หน้าตาดีจริงๆ”
“ตอนคุณภีมอยู่กับเด็กๆ ช่างอ่อนโยนมากจริงๆ”
“คุณภีมเป็นพ่อที่ดี เป็นลูกของเขาต้องมีความสุขมากแน่ๆ”
“เป็นผู้หญิงของเขาก็คงมีความสุขกว่ามั้ง!”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ญาณีรู้สึกอายและหงุดหงิด! ทำเหมือนเธอเป็นอากาศธาตุหรือยังไง?
พ่อบ้านคนที่อยู่ทางด้านหลังของพวกเขา จึงเอ่ยถามอย่างตั้งหน้าตั้งตารอคอย “คุณภีม ทำไมคุณไม่พานายหญิงน้อยมาด้วยล่ะครับ? ลูกหน้าตาดีขนาดนี้ นายหญิงน้อยต้องสวยมากแน่ๆ เลยครับ”
“คุณแม่ผมยุ่งมากเลยครับ” แชมป์บอกทุกคนอย่างอดใจไม่อยู่ “หม่ามี้เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกใบนี้เลย! เธอสวยกว่านางฟ้าอีกนะครับ!”
“ตอนที่หม่ามี้หนูยิ้มนะคะสวยมากๆ เลยค่ะ รูปร่างก็ดีด้วย!” ขวัญข้าวพูดอย่างโอ้อวด
เรื่องนี้ทำให้ทุกคนต่างรอคอยคุณนายนภาเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม
“คุณภีม ต่อไปถ้าคุณมาที่คฤหาสน์อีก ต้องพาภรรยามาด้วยนะครับ”
“โอเค ต้องพามาแน่นอนครับ” ใบหน้าภีมพลเปื้อนรอยยิ้ม น้ำเสียงอ่อนโยน
ญาณีหน้าตาสวยสดงดงามสง่างามที่อยู่ข้างกายภีมพลแท้ๆ แต่กลับถูกทุกคนเพิกเฉยใส่แทน ราวกับเป็นคนนอกที่มายืนขวางหูขวางตาโดยสิ้นเชิง
ประเด็นสำคัญกลับถูกผู้หญิงที่ไม่ได้มาด้วยแย่งไปจนหมด!
ในฐานะที่เป็นรองประธานทีเอ็ม กรุ๊ป จะให้เธอสงบสติอารมณ์ได้ยังไง! ได้แต่กลืนความโกรธเคืองลงท้องแทน!
ญาณีหมดอารมณ์ จึงเลือกห้องมั่วๆ มาสักห้อง พอเข้าห้องแล้วก็ปิดประตูทันที เป็นการกั้นกับโลกด้านนอกอย่างสิ้นเชิง!
“เชอะ!” พลางนำกระเป๋าเขวี้ยงลงบนเตียง!
แม้ว่าแสงสว่างภายในห้องจะยอดเยี่ยมมาก การตกแต่งอย่างปราณีตบรรจงช่างโดดเด่นเฉพาะตัว เธอก็ไม่มีกะจิตกะใจมามองสักนิด!
ร่างกายใกล้จะระเบิดอยู่รอมร่อ!
เดิมที่เป็นการเดินทางของคนสองคนแท้ๆ ปรากฏว่าเขายังจะเหน็บลูกมาด้วยเหรอเนี่ย!?
ขนาดโอกาสที่จะเกลี้ยกล่อมไม่ให้เขาพาลูกมาด้วยยังไม่มีเลย กระทั่งเครื่องบินส่วนตัวลอยอยู่น่านฟ้าสากลเหนือมหาสมุทรแปซิฟิกนั่นแหละ พอเด็กๆ ตื่นขึ้นมาแล้วตะโกนหาป่าปี๊นั่นแหละเธอถึงได้รู้เรื่องนี้!
ตลอดทาง อารมณ์ของญาณี ทรมานมากเหมือนกับกลืนแมลงวันลงท้องไปสองตัวอย่างนั้นเลย!
เมื่อเดินมาถึงตู้เก็บไวน์ เธอหยิบวอดก้ากับแก้วไวน์ขึ้นมา จากนั้นจึงรินเหล้าลงด้วยความช่ำชอง และเงยหน้าขึ้นเพื่อถอนหายใจยาวๆ!
หัวคิ้วขมวดไว้แน่น เมื่อเอามาเปรียบเทียบกับความรู้สึกมวนท้อง หัวใจของเธอยิ่งทรมานมากกว่า!
มีเด็กๆ อยู่ ตารางของเธอต่อจากนี้ก็ไร้ความหวังสักนิด!
ดวงจันทร์เต็มดวงนวลผ่องประดับอยู่บนยอดไม้ ณ รีพัลส์เบย์ วิลล่า เมืองไนร์ก้า
ประดับอยู่บนประตูห้องของรมิตา นภาลัยนอนอยู่บนเตียง แต่ไม่ได้ปิดไฟในห้อง
แสงจันทร์ทางด้านนอกทอประกายเข้ามา ส่องชามเซรามิคใบนั้นที่อยู่บนโต๊ะ ไม่หลงเหลือเม็ดข้าวในชามสักเม็ด
เธอนอนตะแคง ความรู้สึกเจ็บปวดบริเวณแก้มยังคงแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน … พลางค่อยๆ ดำดิ่งสู่ห้วงความฝัน —
ดินแดนแห่งความฝันอันไกลโพ้น…
ไกลแสนไกลถึงขนาดภาพเหล่านั้นเป็นภาพเก่าสีเหลืองขุ่น ขนาดพระอาทิตย์ยังเป็นสีเหลือง ฝุ่นละอองสีเหลืองลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ
“นภา เครื่องดื่มขวดนี้ฉันให้เธอ เป็นรสสตอเบอรี่ที่เธอโปรดปรานที่สุด!”
“ขอบคุณค่ะพี่สาว” ปีนั้นเธออายุห้าขวบ จึงรับเครื่องดื่มและเอาหลอดใส่ลงไปอย่างไร้การระวังตัว แถมยังดูดไปหลายอึกด้วยความรู้สึกดีใจ “อร่อยจังเลยค่ะ!”
