เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 179 บุกเข้ามาในสำนักงานของประธาน
ญาณีกำลังจะเดินออกไปข้างนอก นุชวราคว้าแขนของเธอเอาไว้!
“คุณญาณี อย่าไปยุ่งเรื่องของคนอื่นเลย ผู้ช่วยวริศจะเป็นคนจัดการเอง” นุชวราวิเคราะห์ว่า “ถ้าคุณให้เธอกลับไป คุณภีมก็จะไม่มาที่นี่”
หลังจากได้ยินประโยคนี้แล้ว ญาณีได้สติขึ้นมาทันที แล้วเธอก็นั่งบนเก้าอี้อีกครั้ง
เมื่อก่อนเธอเต็มใจที่จะแก้ปัญหาทุกอย่างให้เขา?
ห้องทำงานของประธานที่เรียบง่ายแต่หรูหราและโปร่งแสง ที่อยู่ถัดไปอีกห้อง
เบญญาสวมชุดฮิปฮอป เปิดประตูแล้วเดินไปนั่งอยู่ข้างหน้าโต๊ะทำงานของภีมพล เธอวางขาไว้บนโต๊ะแบบตะวันตกที่สลักด้วยลวดลายโบราณ เอนหลังพิงเก้าอี้ แล้วเอามือกอดอก!
วริศลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ประตู โบกมือให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย คนเหล่านั้นหันหลังแล้วเดินจากไป
“ฉันต้องการพบภีมพล!” เบญญาแสดงเจตจำนงของตนเองออกมาทันที “ให้เขามาเดี๋ยวนี้!”
สายตาของวริศหยุดอยู่ที่ร่างกายของเธอ ผมสีดำของเธอถูกมัดไว้สูง ทำให้เธอดูสดใส ส่วนรองเท้าข้างละสี ซึ่งแสดงถึงบุคลิกของเธออย่างเต็มที่
“ฉันกำลังคุยกับคุณอยู่น่ะ! ได้ยินไหม?” เธอถามพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา “ฉันจะโทรหาเขาเอง!” จากนั้นเธอก็กดหมายเลขของภีมพลทันที
วริศไม่ได้ขวางเธอ เพราะเขารู้ว่าเธอเป็นลูกสาวของนายกเทศมนตรี และเขาเคยเห็นเธออยู่ในทีวี
เธอเหมือนกับเพื่อนเก่าของเขาคนหนึ่ง…..บุกคลิกเช่นนี้ แล้วยังตัวแต่งแบบนี้
วริศเหม่อลอยชั่วขณะ
ขณะนี้ รถลัมโบร์กีนีเพิ่งจะจอดที่ใต้อาคาร เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ภีมพลหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วเหลือบมอง จากนั้นเขาก็ลงจากรถและกล่าวว่า “สวัสดีครับ” แล้วเดินเข้าไปในล็อบบี้ของอาคาร
“ฉันเบญญา กำลังรอคุณอยู่ที่สำนักงาน” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ ว่า “คุณอยู่ที่ไหน?”
ภีมพลไม่ตอบ เขาวางสายทันทีและเดินเข้าไปในลิฟต์อย่างมั่นคง
ที่ชั้น 22 ห้องทำงานประธาน
เบญญาเล่นโทรศัพท์มือถือ และมองหยั่งเชิงวริศ “ต่อไปถ้ามีกิจกรรมใด ๆ รบกวนคุณติดตามเขาไปด้วย เขาเป็นคนที่แต่งงานแล้ว แต่กลับพารองประธานหญิงไปไหนมาไหนด้วยตลอด แถมยังเอาลูกสองคนไปด้วย มันเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสม ถ้าไม่เกิดเรื่องอื้อฉาว มันก็ผิดปกติแล้ว”
“คุณเบญญา” วริศมองสำรวจเธอและกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “รบกวนคุณเอาขาลงมาจากโต๊ะก่อน ผู้หญิงควรต้องมีความเป็นผู้หญิง มิเช่นนั้น ต่อไปอาจจะได้แต่งงานยาก”
เมื่อได้ยินประโยคนี้ เธอกำลังจะโกรธ แต่เมื่อเห็นภีมพลเดินเข้ามาในประตู
เบญญาตกใจกับรัศมีของภีมพล เธอรีบเอาขาลงมาจากโต๊ะอย่างรวดเร็ว เธอยืนขึ้น ยืดอกและเชิดหน้า “บอกมาสิ! รอยตบบนหน้าของนภา เป็นฝีมือของคุณใช่ไหม?”
รอยตบ?
ภีมพลเอามือล้วงกระเป๋าแล้วมองเธอด้วยสายตาเย็นชา “โปรดระวังคำพูดของคุณด้วย มันไม่ใช่รอยตบ มันบวมเพราะฟันคุดอักเสบ”
“ฮึ่ม!” เธอกลอกตา “คุณไปหลอกคนอื่นเถอะ? เธอบอกฉันว่าบังเอิญชนตอนที่เข้าห้องน้ำตอนกลางดึก! ถ้าพวกคุณต้องการปกปิดการใช้ความรุนแรงภายในครอบครัว พวกคุณก็ต้องพูดให้ตรงกันสิ! มิเช่นนั้น ไม่ช้าก็เร็วภาพลักษณ์ที่เป็นสุภาพบุรุษของคุณก็จะถูกทำลาย!”
เธอไม่ให้เวลาภีมพลคิดเรื่องนี้ เธอกล่าวต่อไปว่า—
“ทำไมคุณถึงต้องพาญาณีและเด็ก ๆ ไปที่สหรัฐอเมริกาด้วย? คุณไม่รู้สึกว่ามันไม่เหมาะสมเหรอ?”
“ข่าวเหล่านั้นน่ารังเกียจมาก คุณอ่านข่าวหรือยัง? คุณยังกินข้าวลงอีกเหรอ?”
“คุณเคยคิดถึงความรู้สึกของเธอบ้างไหม? คุณคิดจะทำอะไร?”
“ฉันจะบอกคุณ! ชั่วชีวิตนี้ของฉันเบญญาไม่เคยอยากจะเป็นเพื่อนกับใคร! แต่ฉันอยากเป็นเพื่อนกับนภา ต่อไปปัญหาของเธอก็คือปัญหาของฉัน! ฉันจะดูแลจัดการทั้งหมด!”
“เธอเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตคุณปู่ของฉัน! ถ้าคุณกล้ารังแกเธอ ฉันจะบอกคุณพ่อว่าอย่าอนุมัติโครงการก่อสร้างอสังหาริมทรัพย์ของคุณ! คุณเองก็รู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างการเมืองกับธุรกิจ ถึงแม้ว่าคุณพ่อของฉันจะเซ็นอนุมัติ ฉันก็จะฉีกเอกสารทิ้ง คุณเชื่อหรือไม่?!”
ภีมพลฟัง แต่เขาไม่โกรธแม้แต่น้อย กระทั่งเขาสามารถเข้าใจได้ว่าทำไมเธอถึงโกรธมากขนาดนี้
แสดงให้เห็นว่านภาใส่ใจเรื่องนี้เช่นกัน นภาไปบ่นให้เธอฟังเหรอ?
