เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 203 พี่ญาณีเลวมาก!
พูดกันว่าขับเรืออย่างระมัดระวังสามารถอยู่ได้เป็นหมื่นปี เธอก็ระวังตัวอย่างมาก ทำไมเรือถึงพลิกคว่ำได้ล่ะ?
ป้านิตย์สืบเรื่องนี้เจอได้ยังไง?
แล้วทำไมเธอถึงไปสืบเรื่องเมื่อเจ็ดปีก่อนได้?
เรื่องนี้ภีมพลรู้ด้วยไหม?
เมื่อนึกถึงคำถามสุดท้ายนี้ ภายในใจเธอก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ทีเอ็ม กรุ๊ป ภายในห้องทำงานประธาน
ขณะนี้วริศไม่อยู่ ภีมพลนั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องทำงาน การประชุมผ่านวิดีโอคอลกำลังดำเนิน บนหน้าจอคอมเป็นบุคคลตำแหน่งสูงจากเนเธอร์แลนด์
มือเขากำลังเล่นกับพวงกุญแจ สายตาเอ็นดูมองไปที่ตุ๊กตาผู้หญิงเป็นพักๆ
“สามารถพิจารณาราคาเครื่องประดับต่อชิ้นอย่างต่ำห้าแสนได้ แก่นสำคัญในการออกแบบคืออะไร?” เขาอธิบายความคิดเห็นของเขาด้วยเสียงต่ำน่าดึงดูด “แก่นสำคัญคือคนที่ชอบใช้เงิน แถมบนโลกนี้คนมีเงินก็เป็นเพียงคนส่วนน้อย”
คนในบริษัทลูกที่ร่วมประชุมต่างเห็นด้วยกับเขา
“ฉันหวังว่าความรักระหว่างแม่ลูกจะเป็นสิ่งที่พวกคุณดึงออกมาในสินค้า ถึงตอนนั้นก็สามารถออกแบบได้สูงขึ้นอีก”
การประชุมสิ่นสุดลง
ภีมพลเพิ่งจะเปิดอินเทอร์เน็ตดู ก็เห็นข่าวที่เกี่ยวกับตัวเขา
เรื่องที่ได้ร่วมเป็นตัวแทนออกแบบแหวนให้อลิซกับนภากลายเป็นสิ่งที่ถูกค้นหามากที่สุดตอนนี้
ภาพหนึ่งภาพถ่ายออกมาได้ชัดเจนอย่างมาก รูปร่างที่อ่อนช้อยของเธอ รอยยิ้มหวานน่ามอง เหมือนเทพธิดาที่ส่องแสงเจิดจรัสใต้แสงอาทิตย์
แถมเพื่อนในเน็ตต่างถูกใจ เสียงไปในทางที่ดูอิจฉา
นั่งเครื่องบินนานขนาดนั้น เธอกำลังทำอะไรกันนะ? ได้พักผ่อนบ้างหรือเปล่า?
ภีมพลปิดหน้าต่างคอม เขาหยิบโทรศัพท์โทรหาเธอ แต่กลับปิดเครื่อง
หรือแบตหมด? หรือกำลังนอนอยู่
ภีมพลไม่ได้รบกวนเธอ คิดว่าเดี๋ยวก่อนกลับค่อยซื้อเค้กก้อนเล็กให้เธอ
รีพัลส์เบย์ วิลล่า ภายในวิลล่ารูปทรงโบราณ
พื้นกระเบื้องหินอ่อนประการตา โคมระย้าคริสทัลสว่างไสว
ภายในห้องเสื้อผ้านำเข้าแบรนด์ดัง คะนึงนิตย์ค่อยๆมองเสื้อผ้าผู้หญิงแบรนด์เนมที่ยังไม่แกะป้ายราคาออก ซึ่งทั้งหมดนี้ย้ายมาจากเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า
เดิมทีเธอคิดจะกำจัดมันทิ้งทั้งหมด แต่ตอนนี้เธอตัดสินใจเก็บมันไว้
“ผ้าไหม ล็อกห้องนี้ซะ กุญแจเก็บให้ดี” เธอสั่งเสียงเรียบ
หญิงสาวถักเปียสองข้างทำความเคารพอย่างนอบน้อม “ได้ค่ะ”
หลังจากคะนึงนิตย์ออกจากห้องแต่งตัวไป ผ้าไหมล็อกห้อง และเดินตามเธอไปยังห้องวิจัยยาที่ว่างเปล่า
เครื่องวิจัยยาถูกกรินทร์ย้ายออกไปแล้ว เธอเหมือนเห็นภาพนภาลัยกำลังยุ่งอยู่ในห้องนี้
เธอก็ไม่รู้ว่าคุณนายกำลังคิดอะไรอยู่ อยู่ที่นี่มาเกือบครึ่งชั่วโมง
ลงมาชั้นล่าง ผ้าไหมก็เดินตามเธอเข้าไปในห้องครัว
สายตาของเธอมองไปรอบๆ เหมือนกำลังหาอะไรบางอย่างอยู่
ผ่านไปสักพัก ผ้าไหมก็พูดขึ้นมา “คุณนาย คุณกำลังคิดถึงคุณนายนภาใช่ไหม?”
คะนึงนิตย์หันไปมอง “ไม่ใช่” สายตาเผยความไม่พอใจ
“……” ผ้าไหมได้แต่เงียบอย่างว่าง่าย แต่ในใจมีคำพูดมากมายที่ถูกเก็บไว้
นั่งลงบนโซฟา ผ้าไหมรีบรินน้ำชาให้เธอ
คะนึงนิตย์รับมาและดื่มไปครั้งหนึ่ง “เธอมีอะไรอยากพูดใช่ไหม?”
ผ้าไหมเม้มริมฝีปาก ก้มหน้ามือด้านข้างกำเข้ามาเบาๆ และพูดตามที่คิด “ฉันคิดว่าพี่ญาณีเป็นคนเลว! ไม่มีทางคู่ควรกับคุณภีม!
คะนึงนิตย์ตกใจเงยหน้ามองเธอ “……”
ผ้าไหมไม่กล้ามองหน้าเธอตรงๆ พูดพึมพำ “ตอนอยู่ในสวนที่พวกคุณคุยกันฉันได้ยินทั้งหมดแล้ว! เธอกำลังทำร้ายคุณจริงๆ! เพียงแต่อ้างว่ารักคุณภีมเท่านั้น! เธอรักเขาก็ต้องรักคนในบ้านเขาด้วย แค่นี้เธอยังทำไม่ได้!จะมาพูดอะไรกับความรัก?”
รักเขาต้องรักคนในบ้านด้วย?
คำนี้……นภาลัยก็เคยพูดกับเธอ
โกรธจนถึงระดับหนึ่ง ผ้าไหมเงยหน้าขึ้นมาเผชิญสายตาเธอ “คุณนาย! อีกนิดคุณนายก็เกือบจะกลายเป็นเหยื่อของเธอแล้ว! ความหวังทั้งหมดของคุณถูกเธอทำลายจนหมดแล้ว!”
คะนึงนิตย์เห็นน้ำตาในดวงตาเธอ ที่รู้สึกไม่ยุติธรรมแทนเธอ ก็ดูปวดใจ
“เธอออกไปก่อน ให้ฉันได้อยู่เงียบๆก่อน” เธอปวดหัว แม้จะดื่มชา
ผ้าไหมรู้ว่าในใจของคุณนายก็ทุกข์อยู่ “ฉันไม่ไป ฉันจะไม่พูดอะไร คุณนั่งคิดได้เลย” เธอปิดปากอย่างว่าง่าย
