เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่257 ประกาศข่าววิวาห์ เจ้าบ่าวกลับไม่รู้
เธอก้มลงอีกครั้งและจับมือเขาเอาไว้ด้วยรอยยิ้มแจ่มใสและอ่อนโยนบนใบหน้า “ไม่เป็นไร ไม่ว่าท้องของคุณจะหายหรือไม่หายก็ตาม ฉันพร้อมจะดูแลคุณไปตลอดชีวิตที่เหลือ”
ดูเหมือนว่าภีมพลจะไม่มีความรู้สึกใดๆ เลย สีหน้าของเขาล้วนดูเฉยเมย เขาไม่สนใจหญิงสาวเลย
เขาดึงนิ้วออกจากฝ่ามือของเธอ ริมฝีปากบางของเธอเอ่ย “ผู้หญิงอย่ารุกจนเกินพอดี”
เธอทำตัวไม่ถูกและไม่ยอม “แต่ฉันเป็นคู่หมั้นของคุณนะ”
“นั่นก็คือยังไม่แต่งงาน”
“……”ญาณีโกรธขึ้นมาจริงๆ จนได้
“เธอไปเถอะ ฉันจะทำงาน”ภีมพลเปิดคอมพิวเตอร์ “ไม่ต้องเอากาแฟมาให้อีก ฉันไม่ชอบดื่ม”
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วหันหลังเดินจากไปด้วยความผิดหวัง
แต่เธอจูบเขาแล้ว นั่งบนตักของเขาแล้วด้วย นี่ก็ถือว่าได้กอบโกย！
นี่คือภาพที่ตัวของญาณีเอง ไม่เคยแม้แต่จะกล้าจินตนาการมาก่อน
มุมปากของเธอกระตุกยิ้ม ความรู้สึกอารมณ์ดีแบบนี้เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อนในชีวิต
นภาลัยไม่อยู่ ทุกสิ่งทุกอย่างสดใส และอนาคตอันสวยงามก็รอคอยอยู่
ต่อไปเธอก็จะขึ้นเตียงกับเขา
หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง
ญาณีลงไปข้างล่างพร้อมกับเอกสาร บนใบหน้าของเธอปรากฏรอยยิ้มและเอาแต่หวนคิดถึงจูบนั้น
ไม่นานหลังจากที่เดินออกจากห้องโถงบริษัท รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็หุบลง เธอหยุดฝีเท้า
ไวศิษฎ์ยืนนิ่งอยู่เบื้องหน้าเธอ อีกทั้งยังมีสีหน้าที่ดูไม่ได้
ญาณีหวาดหวั่นเล็กน้อย “ศิษฎ์ นายมาที่นี่ทำไม？”ทั้งๆ ที่เขาก็อยู่ด้วยกันกับนภาลัยแล้ว
เพียะ！
ชายหนุ่มยกมือขึ้นตบใบหน้าของเธอที่ทาเครื่องสำอางอย่างประณีต！
ญาณีเอามือกุมหน้าของเธอและมองไปที่เขาด้วยความประหลาดใจอย่างสุดขีด！
“นี่คือฉันคืนให้เธอแทนนภาลัย ตอนกลับมาเมื่อวานหน้าเธอบวม ฉันคิดว่า…”ท่าทีของไวศิษฎ์เอาเรื่อง “ฉันใช้แค่กำลังเพียงหนึ่งในสิบของฉัน และหวังว่าเธอจะจำใส่หัวไว้และทีหลังอย่าได้แตะต้องเธออีก”
“ศิษฎ์ นายบ้าไปแล้วเหรอ…？”ญาณีแทบไม่อยากจะเชื่อเลย นี่เขายังเป็นเด็กหนุ่มที่เรียกเธอว่าพี่ญาณีคนนั้นอยู่หรือเปล่า？
เพราะภีมพลห่วงใยไวศิษฎ์ ดังนั้นญาณีจึงเอ็นดูเขาในฐานะน้องชายมาเสมอ！พอเกิดเรื่องขึ้นในช่วงแรกก็จัดการให้เขา ความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชายน้องชายผ่อนคลายเสมอ
“คุณจำไว้หรือยัง？”เขามองเธออย่างสงบนิ่งและแน่วแน่พลางถาม “ทีหลังอย่าแตะต้องเธออีก！”
“นายชอบเธอ？”ญาณีเอามือที่ปิดหน้าออกอย่างประหลาดใจ สีหน้าเต็มไปด้วยความจริงจัง “นายชอบนภาลัยเหรอ？”
ไวศิษฎ์ไม่ตอบ และก็ไม่มีเวลาจะมาเสียไว้ที่นี่！
“คุณจำคำที่ฉันพูดวันนี้ไว้ให้ดีก็พอ ฉันจะชอบใครก็ไม่เกี่ยวกับคุณ！”กล่าวจบ เขาก็หันหลังเดินออกไป
ญาณีมองดูแผ่นหลังนั้นที่เต็มไปด้วยความโกรธ มองเขาขึ้นไปในรถและขับออกไป
เธอเหม่ออยู่ในภวังค์ไม่นาน ในดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากจะเชื่อ！
เสน่ห์ของหญิงชาวบ้านคนนั้นคืออะไรกันแน่? ถึงสามารถทำให้พี่น้องหลงใหลได้ขนาดนี้？
ทว่า…ไวศิษฎ์ชอบนภาลัย วันนั้นนภาลัยก็สัญญาว่าจะเป็นผู้หญิงของเขา อุปสรรคนี้ถือได้ว่าหลุดพ้นจนหมดแล้วใช่หรือเปล่า？
ขอเพียงแค่นภาลัยไม่ปรากฏตัวต่อหน้าภีมพลอีก ญาณีจะไม่ไปยุ่งวุ่นวายกับเธอก็ได้
แต่ไวศิษฎ์และภีมพลเป็นพี่น้องกัน จะไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นปรากฏตัวเลยคงเป็นเรื่องยาก？
ญาณีที่โดนตบไปหนึ่งฉาดกลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด เธอกำลังครุ่นคิดอยู่ว่าจะต้องหยุดเรื่องนี้หรือเปล่า！นี่เป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ดีกันแน่？
ในห้องท่านประธานบริษัท
ภีมพลจัดการประชุมทางวิดีโอสองครั้งติดต่อกัน
เขาจำทุกอย่างในบริษัทได้ทั้งหมด และทุกคนก็คิดว่าในช่วงสามเดือนที่ผ่านมาเขาได้เดินทางออกไปทำธุรกิจ
เรื่องอุบัติเหตุทางรถยนต์มีคนรู้ไม่มาก และเรื่องความจำเสื่อมยิ่งมีคนรู้น้อย
ในตอนจบของการประชุม เขาบังเอิญไปเห็นข่าวหนึ่ง——
【ท่านประธานและรองประธานแห่งทีเอ็ม กรุ๊ปจะเข้าสู่ประตูวิวาห์วันที่ 18 ในเดือนหน้า！】
【กิ่งทองใบหยก ฟ้าดินสรรค์สร้าง ตั้งตารองานแต่งของคุณภีมและคุณญาณี】
พาดหัวทั้งสองนี้ทำให้สายตาของเขาฉายความเย็นชาอันน่าตกตะลึง
“ท่านประธาน กาแฟครับท่าน”วริศวางถ้วยกาแฟที่เพิ่งชงไว้บนโต๊ะเบา ๆ “พักผ่อนสักหน่อยเถอะครับ”
“ข่าวนี้มันเกิดขึ้นมาได้ยังไง？”ภีมพลหันคอมพิวเตอร์ให้เขาดู “วันที่สิบแปด เดือนหน้า？ฉันแต่งงาน？ทำไมฉันถึงไม่รู้？”
