เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 274 แชมป์จะทำอะไรกัน?
วริศนึกถึงความสามารถในการแฮกของเด็กๆ เขาเริ่มยืนข้างเด็ก “คือว่า……คุณภีม บรรยากาศในที่ประชุม พื้นที่กว้าง แถมยังมีสนามเด็กเล่นโดยเฉพาะ พาคุณชายแชมป์กับคุณหนูขวัญข้าวไปคงจะดีไม่น้อย”
ภีมพลมองไปทางเด็ก “วันนี้ทำไมไม่ไปเรียน?”
“ลาหยุดยาวแล้ว!” แชมป์พูด “เพราะช่วงนี้มีเรื่องสำคัญกว่าต้องทำ การเรียนเป็นอุปสรรค”
ภีมพลจ้องไปที่พวกเขา เด็กพวกนี้ไม่ใช่เด็กทั่วไป
จากการมองดวงตาทั้งสองของพวกเขาก็สามารถมองเห็นความฉลาดของพวกเขา ต่างบอกกันว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ ไอคิวของเขาสูงมาก
“เรื่องอะไรสำคัญกว่า?” ภีมพลเก็บเอกสาร “พูดมาให้ฟัง”
“ช่วยปาปี๊ฟื้นความจำไง!” แชมป์พูดออกมา “หาหม่ามี๊ด้วย ช่วยปาปี๊กำจัดแมลง หยุดงานแต่งบ้าๆนี้อีก ไอหย้า ยังไงซะเรื่องที่ทำเยอะไปหมด!”
ไม่รอให้ภีมพลได้คิด ขวัญข้าวก็พูดต่อ “ปาปี๊ พาพวกเราไปด้วยเถอะนะ?”
ภีมพลลูบหัวเด็กๆ “ได้ เตรียมพร้อมออกเดินทาง”
“เย้!!”
ภีมพลไม่คิดพาผู้บริหารระดับสูงไป และก็ไม่ได้ไปต่อสู้
เขาแค่พาวริศและเด็กทั้งสองไป
ญาณีถูกแชมป์จัดการไปในที่ประชุมขนาดนั้น ก็ไม่มีหน้าตามไป
ด้านหลังคนขับภายในแลมโบกินี่สั่งทำ แชมป์โอบไหล่ขวัญข้าว มองดูใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มฝั่งตรงข้าม “ปาปี๊ พวกเราต้องทำความรู้จักกันใหม่อีกครั้งไหม!”
“หนูจะแนะนำตัวเองก่อน” ขวัญข้าวยิ้มอ่อน พูดฉะฉาน “หนูชื่อขวัญข้าว ตอนนี้อายุหกขวบแล้ว!”
“การแนะนำตัวของผมหลังจากกลับค่อยว่ากัน” แชมป์ยิ้มอย่างมีลับลมคมใน เขามองไปที่วริศ
วริศไม่ได้คุยกับเขา ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร แต่เขาเชื่อใจแชมป์
เมื่อกี้ที่ทำให้ญาณีอับอายต้องเป็นฝีมือเขา
ทีเอ็ม กรุ๊ป ภายในห้องรองประธาน
ญาณีโกรธจัดจนจะระเบิด ใบหน้าม่วงคล้ำบ้างและซีดบ้าง ขายหน้าต่อกลุ่มผู้อาวุโสแบบนี้! ต่อไปจะเผชิญหน้ากับพวกเขายังไง?
คนไม่รู้จะคิดว่าเธอปกติเป็นคนมักมากหื่นขนาดนั้น!
ช่างน่าโมโห!
นุชวราไม่กล้าพูดอะไร บรรยากาศภายในเต็มไปด้วยไฟลอยทั่วห้อง เหมือนหากไม่ระวังก็จะลุกขึ้นได้
“มันเกิดอะไรขึ้น?!” ญาณีหันไปตะโกนถามเธอ ระบายความโกรธไปที่เธอ “เธอมองไม่เห็นหรือไง?!”
“หน้าจอไม่มีอะไรเลย จริงนะคะ!” นุชวราอธิบายอย่างน้อยใจ “ฉันกำลังจัดเอกสารอยู่ตลอด หากมองเห็นต้องปิดทันทีแน่นอน!”
พูดไปก็ไม่มีประโยชน์ ญาณีระเบิดอย่างมาก สิ่งที่แย่ก็คือภีมพลก็เห็นแล้ว
เขาจะคิดยังไงกับเธอนะ?
เดิมเขาก็ไม่อยากแต่งกับเธอ……น้ำตาคลอเต็มดวงตา ได้แต่เพียงนั่งลงอย่างไร้เรี่ยวแรงบนเก้าอี้
“ขอโทษด้วย………” นุชวราก็รู้สึกแย่
ขอบตาญาณีแดง “ขอโทษไปแล้วช่วยอะไรได้?” เธอกังวลมากว่าภีมพลจะไม่แต่งงานกับเธอ
แลมโบกินี่ถึงจุดหมายอย่างรวดเร็ว
นี้เป็นห้องประชุมที่หรูที่สุดของเมืองไนร์ก้า
ตึกสองชั้นหลายตึกจัดสถานที่อย่างงดงาม ด้านในมีสีเขียวที่ค่อนข้างพิเศษ
หน้าประตูรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวด รถทั่วไปเข้าไปไม่ได้
ด้านในเงียบสงบอย่างมาก สิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่างมีความไฮเทคสุด
หลังจากลงรถ มือซ้ายและขวาภีมพลจูงมือเด็กๆเข้าไปข้างใน
วริศถือโน๊ตบุ๊คเดินตามอยู่ด้านหลังเขา
คนมีไม่มาก แต่บรรยากาศน่ากลัวมาก
เด็กๆสะพายกระเป๋าเป็ดน้อย เด็กชายใส่กางเกงเด็กหญิงใส่กระโปรง
พวกเขาก็เคยผ่านเหตุการณ์ต่างๆมาแล้ว แต่ที่ประชุมนี้ช่างสวยงามจริงๆ เด็กๆอดไม่ได้ที่จะมองดู
ห้องรับแขกขนาดสามร้อยตารางเมตร ตกแต่งอย่างงดงาม
คนของจีโอ กรุ๊ปมาแปดคน พวกเขานั่งลงเรียบร้อยแล้ว และมีนามบัตรติดกันมา พวกเขาสวมชุดสูทสีดำเหมือนกัน อายุราว30ถึง60
แค่เข้ามา แชมป์กับขวัญข้าวรับรู้ถึงสนามรบทางการค้า
เวลานี้ ชัยชาญและผู้ช่วยของCIT กรุ๊ปเดินเข้ามาอีกประตูหนึ่ง
“สวัสดี คุณชัยชาญ”
“สวัสดีคุณภีม”
ทุกคนทักทายกันอย่างเรียบง่าย
“คุณภีมช่างเป็นพ่อที่ดี คุยงานยังเอาเด็กๆมา” ชัยชาญใบหน้ายิ้มแย้ม พนักงานอีกฝั่งพูด “เอาเด็กๆไปเล่นที่สนามเด็กเล่นเถอะ จะได้คุยกันดีๆ”
“ได้ คุณชัยชาญ”
สนามเด็กเล่นอยู่ด้านข้าง ห่างกันแค่กระจกบานเดียว ด้านในมีของเล่นมากมาย
สีหน้าภีมพลดูอบอุ่น เขาปล่อยมือเด็กๆ “ไปเถอะ”
“ได้” เด็กๆหันกลับเดินตามพนักงานไป วริศรีบไปจำไหล่แชมป์ “อย่าเพิ่งทำอะไรก่อน พวกเราบางทียังมั่นใจอยู่” พูดเสียงเบาข้างหูเขา
แชมป์ไม่ได้พูดอะไร เขาจูงมือขวัญข้าววิ่งออกไป
วริศมองดูแผ่นหลังนี้ รู้สึกไม่สงบ หากว่าถูกคนจับได้ หลังจากนี้ต้องมีเรื่องมาไม่น้อย
