เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก – บทที่ 485 พาเธอกลับบ้าน

เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 485 พาเธอกลับบ้าน

“ตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะ?” เบญญาพิงอยู่บนพนักเก้าอี้ สายตาจ้องมองไปที่เขาอย่างน่าสงสาร และทำปากจู๋ขึ้นเล็กน้อย “พ่อแม่ฉันยังไปทำงานและท่องเที่ยวต่างประเทศอยู่ ไม่มีทางกลับมาในระยะเวลาสั้นแน่”

“คุณกำลังถามผมอยู่เหรอ?” วริศน้ำเสียงราบเรียบ

“ถ้ำไม่งั้นละคะ?” เด็กสาวถอนหายใจไปทีหนึ่ง “หรือไม่ก็พาฉันไปบ้านคุณไหมคะ? ขอยืมนอนสักคืนก่อน!”

ในใจวริศรู้สึกตกตะลึง เด็กสาวสมัยนี้ใจกล้ากันขนาดนี้แล้วเหรอ? แต่บนใบหน้าที่หล่อเหลากลับไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ เลย

ทำให้เบญญาไม่เข้าใจว่าในใจเขากำลังคิดอะไรอยู่ และหันหน้าไปมองเขาทีหนึ่ง “ฉันรู้สึกว่าคุณไม่ใช่คนชั่วหรอก ดึกดื่นค่ำคืนที่ฝนตกหนักแบบนี้ คุณคงจะไม่ทิ้งฉันไว้ข้างถนนโดยไม่สนใจหรอกนะ?”

วริศครุ่นคิดเล็กน้อย และไม่ได้พูดอะไรสักประโยค ก็ขับเคลื่อนรถยนต์ไปใหม่อีกครั้ง

เบญญาอดไม่ได้ที่จะจามขึ้นมาทีหนึ่ง ตากฝนมาจนหนาว เธอดึงกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาเช็ดจมูก แล้วพิงเบาะไปและหลับตาลง

วริศเปิดเครื่องทำความร้อนในรถขึ้นมาอัตโนมัติ

นอกหน้าต่างยังคงมีฝนตกหนัก……

เบญญาใส่หูฟังไว้ ยังคงฟังเพลงของทอม อิศราอยู่

เธอชอบน้ำเสียงที่ทุ้มลึกหนักแน่นแบบนี้ มันเป็นเสน่ห์ที่ผู้ชายควรจะมี

ไม่รู้ว่ารถขับไปนานแค่ไหน ได้นอนหลับสะลึมสะลือไปรอบหนึ่ง จนกระทั่งรถจอดสนิทลง เธอถึงจะลืมตาขึ้นมา แล้วมองไปรอบ ๆ ที่นี่เป็นลานจอดรถใต้ดิน

วริศปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วลงจากรถไป

เบญญารีบตั้งสติกลับมา แล้วก็ปลดเข็มขัดนิรภัยออกอย่างรวดเร็วแล้วลงไปจากรถไป อย่างกับกลัวว่าเขาจะทิ้งเธอไว้

วริศก้าวเดินไปทางลิฟต์ รูปร่างดูสูงใหญ่

เขามีอพาร์ทเม้นอยู่ที่นี่ห้องหนึ่ง และเป็นเพราะว่าช่วงนี้ต้องทำโอทีอยู่บ่อย ๆ ก็เลยมาพักอยู่ที่นี่ค่อนข้างบ่อย

ซึ่งตั้งอยู่ในตำแหน่งตรงข้ามกับทีเอ็ม กรุ๊ปพอดี

เบญญาเหมือนเป็นเด็กตามตูดต้อย ๆ เดินตามเขาไปอย่างระมัดระวัง ลานจอดรถใต้ดินกว้างใหญ่มาก ทำให้คนมีความรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

พอประตูลิฟต์เปิดออก ก็เดินเข้าลิฟต์ตามเขาไป แล้วเห็นเขากดหมายเลขชั้นที่28 ที่แท้เขาอยู่สูงขนาดนี้เลยเหรอ?

พอลิฟต์เลื่อนขึ้นไป จิตใจของหญิงสาวยิ่งอยู่ก็ยิ่งลนลาน หัวใจกระตุกวูบไปทีละนิด ใช่แล้ว เบญญากลัวความสูง

ติ๊ง ลิฟต์หยุดลง

เธอเหมือนเป็นเด็กที่ติดคนแจ เดินตามหลังออกมา จนเกือบจะเหยียบรองเท้าเขาเข้า

วริศหันไปมองเธอทีหนึ่ง “……”

เบญญาจ้องมองเขากดรหัสผ่าน พอประตูห้องเปิดออก ก็เดินตามเขาเข้าไปในอพาร์ทเม้นที่สำหรับคนหนึ่งคน

วินาทีที่เดินเข้าประตูมา ทั้งห้องก็สว่างวาบขึ้น ไฟเซนเซอร์ทำงานได้ดีมาก

ภาพที่เข้ามาสู่สายตาคือการตกแต่งที่ทันสมัย ทำให้เบญญารู้สึกเหนือชั้นมาก เธอที่เห็นการตกแต่งสไตล์หรูหรามาจนชินตา ก็รู้สึกตาสว่างขึ้นมาเลย ช่างดูมีรสชาติแอบแฝงมากจริง ๆ

พอปิดประตูลง วริศก็หยิบรองเท้าผู้ชายคู่หนึ่งออกมาจากตู้รองเท้า “นี่เป็นของใหม่ คุณใส่ซิ”

“อ๋อ” เธอตั้งสติกลับมาได้ แล้วใส่รองเท้าไปด้วยและพูดไปด้วยว่า “ขอบคุณค่ะ”

วริศสังเกตเห็นรองเท้าของเธอ มันเป็นถึงสองสี นี่มันรสนิยมอะไรกัน?

เครื่องทำความอุ่นในบ้าน ได้เปิดล่วงหน้าไว้ตั้งแต่เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว วริศควบคุมระยะไกลผ่านโทรศัพท์มือถือ

ดังนั้นถึงแม้ว่าเสื้อของเบญญาจะเปียก แต่พอเข้าห้องมาแล้วก็ไม่รู้หนาวเลย

วริศเข้าไปในห้องนอน ทิ้งเธอไว้ที่ห้องรับแขกตัวคนเดียว

เบญญาอดไม่ได้ที่จะมองไปรอบ ๆ มีห้องชงชาแบบโบราณ มีห้องหนังสือแบบสมัยใหม่ แถมยังมีห้องเล่นสนุกเกอร์และห้องดูหนังส่วนตัวด้วย……

บ้านเขานี้ช่างมีอารมณ์มากจริง ๆ?

เบญญาไม่ได้เดินเข้าไปดู เพราะว่ายังไม่สนิทกันมากเท่าไหร่ เธอแค่มองอยู่หน้าประตูอย่างแปลกใจเท่านั้น

นิ้วมือไปสัมผัสกับของที่อยู่ใกล้มือเบา ๆ พอยกมือขึ้นมาดู ก็พบว่าในนิ้วมือไม่มีฝุ่นเลยสักนิด

สะอาดเกินไปแล้ว ทั้งห้องทำให้คนรู้สึกว่าสะอาดจนไม่ใช่ความจริงเลย

ไม่ว่าจะเป็นมุมไหน ก็ไม่มีฝุ่นผงเลยสักนิด

ดังนั้น วริศเป็นคนที่รักความสะอาดมาก

“อ่ะ ให้” น้ำเสียงที่ทุ้มลึกของชายหนุ่มดังเข้ามาในหู

เธอตกใจจนหันหน้ากลับไปมอง ก็เห็นวริศเอาเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวหนึ่งยื่นให้เธอ “ไปอาบน้ำสักหน่อยเถอะ แล้วถอดเสื้อผ้าเปียก ๆ ออก”