เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 486 ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา
เบญญาไม่ได้มีน้ำตารื้นขึ้นมาในดวงตา “ได้ค่ะ!” เธอยื่นมือไปรับมา “ไม่ทราบว่าห้องน้ำอยู่ไหนคะ?”
“อยู่ในห้องนอนน่ะ”
“โอเคค่ะ!” เธอพยักหน้า แล้วเดินไปทางห้องนอน เพราะว่าห้องทุกห้องของที่นี่ เธอได้มองสำรวจรอบหนึ่งมาหมดแล้ว
เหลือแค่ห้องเดียวที่ยังไม่ได้ไป นั่นก็คือห้องนอนนั่นเอง
ห้องนอนไม่ได้ใหญ่มาก ผ้าห่มบนเตียงถูกพับไว้เรียบร้อย ผ้าปูเตียงถูกปูไว้อย่างพิถีพิถัน
พอเข้าห้องน้ำไป สไตล์การตกแต่งแบบนอร์ดิกทำให้สะดุดตาเธอมาก ในห้องน้ำกลับเป็นกระจกหน้าต่างบานใหญ่ ทำให้สามารถมองเห็นวิวกวางคืนของด้านนอกได้
ความสูงระดับนี้……จู่ ๆ ก็ทำให้เธอตื่นเต้นขึ้นมา เธอรีบดึงผ้าม่านมาปิดไว้
พอเปิดน้ำฝักบัวออก ทั้งตัวเธอก็นิ่งอึ้งไปเลย “บ้านเขาเหมือนจะไม่มีห้องนอนแขกนะ?”
พอนึกย้อนดูอีกครั้ง เธอก็ยิ่งมั่นใจมากยิ่งขึ้น
งั้น……อีกเดี๋ยวเธอจะต้องนอนโซฟาใช่หรือเปล่า?
“โธ่เอ๊ย ไม่คิดแล้ว นอนโซฟาก็นอนโซฟาซิ ดีกว่าไปนอนข้างถนนอีก” เธอถอดเสื้อผ้าออก ไปยืนอยู่ใต้น้ำอุ่น แล้วอาบน้ำอย่างสบายตัวไปรอบหนึ่ง
ครั้งแรกที่อยู่กับวริศอย่างใกล้ชิน เบญญารู้สึกว่าเขาเป็นคนที่ไม่เลวเลย
คนอย่างเขาที่เข้าใจการใช้ชีวิตแบบนี้ ไม่มีทางให้คนอื่นฝ่าเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของเขา และที่สำคัญไม่ได้ถือว่าเป็นเพื่อนกันด้วยซ้ำ
สามารถได้รับการชื่นชมจากภีมพล ก็จะต้องเป็นคนที่มีความสามารถมากแน่
เขาทำให้คนรู้สึกเหมือนกับเป็นพี่ชายยังไงอย่างงั้น ทำให้คนรู้สึกสบายใจ รู้สึกอบอุ่น
ถึงแม้วริศจะไม่ได้อายุมากเท่าไหร่ แต่เบญญายังอายุน้อยมาก เธอเพิ่งจะอายุครบยี่สิบเอง
วริศอายุมากกว่าเธอหกปี และมีประสบการณ์สูงมาก
พออาบน้ำเป่าผมเสร็จออกมา เธอก็เห็นวริศที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงโซฟาข้างหน้าต่างในห้องนอน
มองจากมุมนี้ไป ใบหน้าด้านข้างนั่นทำให้คนรู้สึกสวยงามมากและนุ่มนวลมาก คิ้วที่สวยงามแฝงความเย็นชาไว้เล็กน้อย
เบญญาเดินไปหาเขา
ตอนนี้สิ่งที่อ่านอยู่คือหนังสือการ์ตูนเล่มหนึ่ง หน้ากระดาษที่ใหญ่เท่าฝ่ามือ ทุกหน้ามีรูปการ์ตูนลายเส้นอยู่รูปหนึ่ง ด้านล่างมีคติชีวิตแปลก ๆ บิด ๆ เบี้ยว ๆ อยู่บรรทัดหนึ่ง
ดูคุ้นเคยขนาดนี้ เธอหยุดยืนอยู่ข้างหลังโซฟาของเขา แล้วโน้มตัวลงไปดูให้ชัดเจน “นี่คุณมีหนังสือนี่ด้วยเหรอ?” พอเห็นหน้าเนื้อหาที่เปิดอยู่ชัดเจนแล้ว ในดวงตาของเด็กสาวก็แฝงไปด้วยความตกตะลึง
พอวริศได้ยินก็หันหน้าไป ได้เห็นหน้าเธอใกล้ ๆ บนตัวเธอมีกลิ่นหอมหลังจากที่เพิ่งอาบน้ำมา
ส่วนเบญญาที่ค่อนข้างหยาบกระด้าง ไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่าอยู่ใกล้ชิดผู้ชายเช่นนี้ ความคิดยังคงถูกหนังสือการ์ตูนดึงดูดไปหมด
“ทำไมคุณถึงมีหนังสือนี่ได้ล่ะ?” เธอหันหน้าไป จนปลายจมูกเกือบจะแตะกับปลายจมูกแล้ว
ลมหายใจของทั้งสองคนปะปนเข้าด้วยกัน หน้าอกของวริศกระตุกเล็กน้อย มีความรู้สึกแปลก ๆ จู่โจมมาทางเขา
เบญญารีบเดินอ้อมโซฟาไป แล้วนั่งลงข้าง ๆ เขา แล้วแย่งหนังสือการ์ตูนไปจากมือเขา “เล่มนี้ออกเพียง500ชุดเท่านั้นเอง เป็นชุดที่ระลึกด้วย คุณซื้อมาเหรอ?”
“คุณมีเหมือนกันเหรอ?” วริศรู้สึกสงสัย
“คุณอย่าสนใจเลยว่าฉันมีหรือเปล่า คุณได้มาได้ยังไงคะ?” เธอจ้องมองเขาด้วยท่าทีจริงจัง และรู้สึกคาดหวังกับคำตอบของเขามาก
สายตาของทั้งสองคนมาสบเข้ากันอีกครั้ง
ตอนนี้วริศเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าเธอใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาอยู่ ความยาวของมันบดบังน่องขาได้พอดี
นี่น่าจะเป็นช่วงเวลาที่เซ็กซี่ที่สุดของเบญญาในช่วงยี่สิบปีมานี้ ร่างกายเล็ก ๆ ของเธอไม่สามารถใส่เสื้อเชิ้ตสั่งตัดพิเศษตัวนี้ได้พอดีตัวเลย แต่ว่าก็ยังสามารถบดบังน่องขาเธอได้อย่างพอดี
เส้นผมยาวสยายอยู่บนไหล่เธอ แม้แต่แสงแดดยามเช้าก็ยังสู้ความงามของเธอในคืนนี้ไม่ได้
แต่วริศก็เก็บสายตาไปอย่างรวดเร็ว เขาเป็นสุภาพบุรุษมาก ในใจไม่มีความคิดทะลึ่ง
เขาตอบกลับมาว่า “ผมซื้อมาเอง”
“ไม่ใช่หนังสือพร้อมลายเซ็น เสียดายไหมคะ?” เธอถามขึ้นมา
วริศลุกขึ้นมา “ไม่เสียดายหรอก ผมจะไปอาบน้ำแล้วนะ”
น้ำเสียงของเขาเย็นชาเล็กน้อย?
จ้องมองเขาเดินเข้าห้องน้ำไป ไม่นานก็มีเสียงน้ำซ่าว์ ซ่าว์ดังลอยมา
เบญญารีบไปหาปากกาแท่งหนึ่งมา แล้วก็เซ็นชื่อนามปากกาของตัวเองลงไป……ไพริน
แล้วเอาลิปสติกทาลงบนนิ้วมือตัวเอง แล้วปั๊มรอยนิ้วมือตัวเองลงตรงที่เซ็นชื่อ
หนังสือการ์ตูนเล่มนี้จะต้องเป็นไม่เหมือนใครในโลกแน่
วริศชอบอ่านหนังสือการณ์ตูน ชอบมาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่ไม่รู้ว่านักวาดการ์ตูนไพรินก็คือเด็กสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าคนนี้
