เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 502 รองเท้าของหญิงสาว
วริศชำเลืองมองเธอพลางตอบรับในลำคอเบาๆ จากนั้นก็เข้าไปในที่นั่งคนขับ
นุชวราคาดเข็มขัดนิรภัย เธอรู้สึกตื่นเต้นและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าคุณมีแฟนแล้ว ฉันคงไม่เหมาะที่จะนั่งข้างๆ แบบนี้”
วริศไม่ตอบอะไร เขาสตาร์ทรถและขับออกไป
หลังจากนั้นไม่นาน นุชวรารวบรวมความกล้าที่จะหันมองเขาและพูดต่อว่า “ถ้าคุณไม่มีแฟนแล้วฉันนั่งเบาะหลังก็จะดูหยาบคายเกินไป”
เธอกำลังถามเพื่อสำรวจสภาวะทางอารมณ์ของเขา
“มันก็ไม่ถึงขั้นนั้นหรอกครับ” วริศมองไปข้างหน้า “ความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนขอแค่เรียบง่ายเป็นกันเองก็พอ คุณอยากนั่งตรงไหนก็ได้ที่มันว่างอยู่”
นุชวรายิ้ม คำพูดเหล่านั้นทำให้เธอรู้สึกสบายใจมาก
เธอลดระดับกระจกลง หันหน้ารับลมและหันมองทิวทัศน์นอกหน้าต่างอย่างเพลิดเพลิน
ในขณะนี้ เธออยู่ใกล้เขามาก… จนไม่สามารถควบคุมการเต้นของหัวใจได้
รถของเขาสะอาดมาก ไร้ตำหนิและมีกลิ่นหอมจางๆ
ความประทับใจของนุชวราที่มีต่อเขาเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เธอรู้สึกว่าเขาละเอียดอ่อนและใส่ใจมาก
เมื่อรถกำลังถึงปลายทาง วริศดูเหมือนจะนึกอะไรออกจึงหันไปหาเธอแล้วพูดว่า “ยังไงก็ตาม โครงการพัฒนาพื้นที่นนซัน อยู่ที่บ้านของผม พรุ่งนี้เช้าคุณเอาไปส่งให้คุณภีมแทนผมที พรุ่งนี้ผมมีธุระข้างนอก ไม่สามารถเข้าบริษัทตอนเช้าได้”
“อ้อ ได้ค่ะ” นุชวราพยักหน้าอย่าง แต่เอกสารอยู่ในบ้านเขา เธอจะไปเอาได้ยังไง
เธอรู้สึกงงแต่ไม่ได้ถาม
เมื่อเห็นรถขับเข้าไปในโรงรถใต้ดินหมุ่บ้านฟ้าสาง
“ลงรถได้แล้วครับ” วริศปลดเข็มขัดนิรภัยพลางพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
นุชวราสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของเขา เขาพาเธอกลับมาบ้านเพื่อเอาเอกสารนั่น?
เธอลงจากรถอย่างรวดเร็ว นี่เป็นลาภลอยหรือเปล่า?
ในขณะที่วริศปิดประตูรถ เขาถามเธอว่า “คุณจะขึ้นไปกับผม หรือรอผมอยู่ตรงนี้”
“ฉันจะขึ้นไปด้วยค่ะ” หญิงสาวพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “ไม่อย่างนั้นคุณต้องขึ้นไปอีกรอบ การรอลิฟต์ที่ชั้นบนเป็นเรื่องน่าปวดหัวมาก”
“อืม”
วริศพาเธอขึ้นลิฟต์ไปชั้นบน เมื่อเขากดชั้นหมายเลข 28 นุชวราก็แอบจดจำไว้ในใจ
บนลิฟต์เงียบมาก อาจได้ยินแม้เสียงเข็มตกกระทบลงพื้น
หัวใจของนุชวราเต้นเร็วขึ้น เธอไม่กล้าที่จะหันไปมองเขา
วริศพาเธอออกจากลิฟต์และป้อนรหัสลายนิ้วมือที่หน้าประตูทางเข้า เมื่อประตูเปิดออก ก็เห็นรองเท้าของผู้หญิงคู่หนึ่ง ข้างหนึ่งสีแดงอีกข้างหนึ่งสีเหลือง ดูอินเทรนด์มาก
วริศผงะเล็กน้อย เธอยังอยู่อีกเหรอ?
หัวใจของนุชวราเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอมองดูด้วยความตกใจ
“เข้ามาก่อนสิครับ” วริศพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและสุภาพ
นุชวราเดินผ่านรองเท้าของหญิงสาวเข้าไปในบ้านของวริศด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง
“นั่งรอตรงนี้ก่อนนะครับ ผมจะไปเอาเอกสาร” หลังจากพูดจบ วริศก็เดินเข้าไปในห้องทำงาน
นุชวราหันกลับมามองอีกครั้ง เธอเหลือบมองรองเท้าที่ประตู แล้วภาพร้านเค้กก็แวบเข้ามาในหัวของเธอ…
เมื่อเธอก้มลงหยิบบัตรของวริศ รองเท้าคู่นี้แหละที่ดึงดูดสายตาของเธอ ทำให้เธอเกือบจะเหยียบบัตรใบนั้น
ผู้หญิงคนนั้นเหรอ?
เมื่อนึกถึงฉากที่หญิงสาวขึ้นรถท่ามกลางสายฝนโปรยปราย จะใช่คนเดียวกันไหมนะ?
นุชรารู้สึกผิดหวังอย่างรุนแรง
สไตล์การตกแต่งห้องที่หรูหราซึ่งแสดงถึงรสนิยมของเจ้าของบ้าน เธอสังเกตอย่างระมัดระวัง
การออกแบบโดยรวมนั้นเรียบง่ายและสวยงาม โดยใช้สีส้มเป็นสีหลักและสีน้ำเงินเป็นสีเสริม ความแตกต่างระหว่างความเย็นและความอบอุ่นนั้นชัดเจน
ภายใต้แสงอันอบอุ่น นุชวราเด็กสาวธรรมดาคนหนึ่งรู้สึกสูญเสียสมดุลเล็กน้อย เธอรู้สึกไม่สบายใจอย่างอธิบายไม่ถูก
เธอจะคู่ควรกับผู้ชายสไตล์แบบนี้ไหมนะ?
