เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 559 แม่สามีที่ดี
“เด็กดื้อก็ไม่ได้อยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์นี่” เธอตอบโดยไม่ใส่ใจ “แล้วการที่อยู่ในโลกเส็งเคร็งนี้ เห็นมาเยอะรู้มาเยอะก็ด้านชาไปแล้ว”
รถไมบัคคันสีขาวขับมุ่งหน้าไปที่หมู่บ้านฟ้าสาง
คนหนึ่งขับรถ อีกคนเล่นเกม ทั้งสองต่างก็ไม่ได้กล่าวอะไรอีก
แต่วริศเชื่อในตัวคุณภีมจริงๆ เขาต้องถูกคนวางแผนแน่นอน
ในขณะนั้นเอง นภาลัยก็กลับมาถึงบ้านแล้ว เธอเพิ่งลงจากรถและเดินเข้าไปในห้องรับแขก รถลิมูซีน ลินคอล์น สเตรทช์คันหนึ่งก็หยุดจอดที่หน้าลานบ้าน
“คุณนาย คุณนายนิตย์มาครับ” พ่อบ้านปวิธเตือนเธอด้วยเสียงต่ำ
นภาลัยที่กำลังจะขึ้นไปชั้นบนพอดี เมื่อได้ยินเสียงก็หันไปมอง เธอเห็นคะนึงนิตย์และผ้าไหมกำลังลงจากรถผ่านหน้าต่างกระจกใบสูง
เธอหันกลับ จนกระทั่งเห็นพวกเขาเดินเข้ามา
“คุณแม่” นภาลัยเอ่ยปากก่อนด้วยน้ำเสียงเรียบ
“สวัสดีครับ/ค่ะคุณนายนิตย์” เหล่าคนรับใช้ทักทายคะนึงนิตย์
“สวัสดีค่ะคุณนาย” ผ้าไหมเองก็ทำความเคารพนภาลัยเช่นกัน
คะนึงนิตย์เดินเข้ามาหานภาลัย เอ่ยถามด้วยคิ้วขมวด “ภีมพลล่ะ?เขาอธิบายกับเธอว่าอย่างไร?ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?”
เธอเห็นความโกรธของแม่สามี นภาลัยจึงเอ่ยน้ำเสียงสบายๆ “ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรหรอกค่ะ แค่เชื่อมั่นในตัวเขาก็พอแล้ว”
“แต่ข่าวก็ออกมาเสียขนาดนี้แล้ว!เกินไปแล้วนะ!” เธอดูเป็นกังวลมากยิ่งขึ้นไปอีก “นายหญิงน้อย เธอคงทุกข์ใจมากใช่มั้ย?เจ็บปวดมากใช่หรือเปล่า?”
“คุณแม่ ฉันไม่ได้ทุกข์ใจอะไรเลย” นภาลัยน้ำเสียงนิ่งเรียบ “เขายุ่งกับงานมาก และช่วงนี้บริษัทก็มีเรื่องต้องจัดการด้วย ดังนั้นเราไม่จำเป็นต้องใส่ใจกับข่าวซุบซิบพวกนี้หรอกค่ะ”
คะนึงนิตย์ตกตะลึง เธอเปิดกว้างมากขนาดนี้เลยเหรอ?รับได้ขนาดนี้เลยเหรอ?
เธอถอนหายใจอย่างหนัก
ทันใดนั้นเอง รถลัมโบร์กีนีก็ขับเข้ามาในลาน คะนึงนิตย์หันสายตาไปมอง แล้วเธอก็รีบเดินออกไปข้างนอก!
นภาลัยเก็บสีหน้าที่มีรอยยิ้มของตนเอาไว้ แล้วหันหลังเดินขึ้นไปชั้นบน
ในฐานะที่เธอเป็นผู้หญิงที่มีความรู้สึกและความคิดคนหนึ่ง เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่ใส่ใจ
แชมป์และขวัญข้าวนั่งอยู่บนบันได ไม่รู้ว่าพวกเขามานั่งที่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไร
เด็กน้อยทั้งสองเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจของนภา และคิดว่าเธอช่างซึนซะเหลือเกิน!
ทั้งๆ ที่เธอเองก็สนใจ และยังกล่าวด้วยว่าเชื่อใจสุดๆ !
แหม ผู้หญิงคนนี้!ช่างปากไม่ตรงกับใจ!
นภาลัยชะงักฝีเท้าเล็กน้อย แล้วมองไปที่พวกเขา แต่ก็ไม่ได้สนใจ เธอเดินผ่านตรงกลางระหว่างพวกเขา และเดินตรงขึ้นไปชั้นบน
ณ ลานบ้าน รถลัมโบร์กีนีเพิ่งหยุดจอด คะนึงนิตย์เปิดประตูด้านหลังแล้วลงจากรถทันที “ภีมพล!ลูกหมายความว่ายังไง?”
“คุณแม่ คุณแม่มาได้ยังไงครับ?”ภีมพลแปลกใจอยู่เล็กน้อย เขายกฝีเท้าเดินลงจากรถ
“แม่เห็นข่าวแล้ว นายหญิงน้อยเอาแต่พูดว่าเชื่อใจลูก!แต่แม่ยังต้องการคำอธิบาย!”คะนึงนิตย์เหลือบมองเขาด้วยความปวดร้าวใจ “ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?”
ภีมพลไม่พร้อมที่จะตอบคำถามแม่ของตน ดังนั้นจึงรู้สึกสับสนเล็กน้อย
“ลูกไปอยู่ในห้องนอนของเธอได้ยังไง?แล้วยังไปนั่งบนเตียงของเธออีก?”คะนึงนิตย์รัวคำถาม “ลูกก็รู้ ในชีวิตของแม่สิ่งที่เกลียดที่สุดก็คือการนอกใจ!”
“ผมไม่ได้นอกใจ” ภีมพลตอบอย่างตรงไปตรงมา “เรื่องนี้มันมีความเข้าใจผิดกันนิดหน่อย ผมจะอธิบายกับนายหญิงน้อยให้เข้าใจ”
“ชาวเน็ตข้างนอกเยอะแยะวิจารณ์กันให้แซด ลูกจะอธิบายยังไง?”คะนึงนิตย์มีห่วงชื่อเสียงของเขา “อย่างน้อยๆ ลูกต้องจัดงานแถลงข่าวเพื่ออธิบายให้ทุกคนเข้าใจเรื่องราวอย่างชัดเจน!”
“ครับ ผมทราบแล้ว”ภีมพลจับไหล่ของเธอเอาไว้ “คุณแม่กลับรีพัลส์เบย์ วิลล่าไปก่อนเถอะ อย่ามายุ่งเรื่องตรงนี้เลยครับ ให้ผมจัดการเองเถอะครับ?”
“ลูกจัดการเองได้เหรอ?ลูกเข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่งได้จริงๆ เหรอ?ปากเธอก็บอกว่าเชื่อ บอกว่าไม่สนใจ เธอจะไม่สนใจจริงๆ ได้อย่างนั้นเหรอ?ถ้าหากว่าเธอรักลูก!ลูกจะเข้าใจไหมว่าเธอเจ็บปวดหัวใจแค่ไหน?”
“ผมทราบแล้วครับ ผมยอมรับผิดและจะสารภาพความจริง” ภีมพลปวดหัว เขาไม่มีเวลาและไม่มีพลังที่จะพูดกับเธอนัก เพียงอยากจะไปขอโทษนายหญิงน้อยให้เร็วที่สุดเท่านั้น
“ลูกไม่ได้ทำอะไรผิด แล้วจะยอมรับผิดอะไร?”คะนึงนิตย์กลับจับประเด็นตรงนี้ได้ หัวใจของเธอห่อเหี่ยวลง “หมายความว่าลูกทรยศเธอจริงๆ อย่างนั้นเหรอ?”