เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 570 คุณอาที่ดี
มีคุณอาคอยปลอบใจอยู่ เด็กๆ ไม่ได้กังวลเรื่องป่าปี๊หม่ามี๊ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
“คลับคืออะไรหรอครับ?”แชมป์สงสัยมาก ดวงตาของเขาวิบวับ “มีอะไรสนุกๆ อยู่ในนั้นมั้ย?เจ๋งไม่เจ๋ง?”
“เจ๋งอยู่แล้ว หลานชอบเล่นเกมหรือเปล่า?”ไวศิษฎ์เหลือบสายตามองเขา ขณะขับรถ“เกมที่ระดับสูงๆ แบบนั้นอะ”
แชมป์พยักหน้า “ชอบสิครับ!ผมก็พัฒนาเกมเอง เดี๋ยวเล่นPKสักตามั้ยครับ?”
“ดีเลย!”ไวศิษฎ์ก็ตั้งหน้าตั้งตารอเช่นกัน “ความเร็วเน็ตกับอุปกรณ์เป็นระดับชั้นหนึ่ง ประสบการณ์แข็งแกร่งมากยังไง ก็ขึ้นอยู่กับเทคโนโลยีของฝ่ายตรงข้าม”
“5555 วางใจได้ครับ!ผมไม่อ่อน!”
“คอยดู!”
ขณะที่รถวอลโว่สีดำจอด ไวศิษฎ์รีบลงจากรถและเปิดประตูด้านหลัง แล้วอุ้มเด็กๆ ลงไปทีละคน
“ว้าว!!” แชมป์เบิกตาจนแทบถลนออกมา “สวยมากๆ เลยครับ!”
“จะเท่ห์เกินไปแล้ว?!” รสนิยมตรงกับขวัญข้าว เด็กหญิงคนนี้ด้วย
เด็กๆ เงยหน้าขึ้นมองอาคารสีขาวตรงหน้าพวกเขาที่คล้ายกับเรือโนอาห์ และพวกเขาต่างก็รู้สึกตื่นเต้นไปทั่วทั้งร่าง! มันยิ่งใหญ่สง่างามมาก
“ต่อไปตราบใดที่หลานอยากมาก็โทรหาคุณอา”ไวศิษฎ์อุ้มพวกเขาเข้ามาและกล่าวอย่างดีใจ “ไม่ว่าคุณอาจะยุ่งแค่ไหน อาก็จะรีบไปรับหลานๆ มาเล่นที่นี่ทันที!จากนี้ไปที่นี่จะเป็นบ้านของคุณอา”
“เยี่ยมไปเลย!”
“คุณอา!พวกเรารักคุณอา!”
“เจ้าตัวเล็ก คุณอาก็รักพวกเรานะ!”ไวศิษฎ์เองก็ตื่นเต้นเหมือนเด็กๆ เขาไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว
เมื่อเข้ามาในคลับ ภาพฉากด้านในทำให้เด็ก ๆ ตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นไปอีก!
“ว้าว สไลเดอร์ใหญ่จริงอะไรจริง!!”
“หลังคาจะสูงอะไรขนาดนั้น!”
“คุณอา ผมอยากลง!”
“หนูก็อยากลง!”
ไวศิษฎ์วางเด็กๆ ลง ครั้นเห็นพวกเขาวิ่งจูงมือกันขึ้นไปชั้นบน ไวศิษฎ์มองดูร่างเล็กๆ ทั้งสองด้วยความชื่นใจ และเอ่ยเตือนว่า “ช้าๆ หน่อย!เดี๋ยวก็ล้ม!”
“เข้าใจแล้วครับ/ค่ะ คุณอา!”
ผ่านไปไม่นาน เด็กๆ เด็ก ๆ มาถึงชั้นสาม พวกเขาเดินไปที่ขอบของสไลเดอร์ พี่ชายนั่งบนพื้นพร้อมกับน้องสาวในอ้อมแขนของเขา และขยับไปข้างหน้าเล็กน้อย แล้วก็เลื่อนลงมา!
“อ่าาาาาาาาา!”
ช่างน่าตื่นเต้น!
บนพื้นชั้นหนึ่งมีการวางโฟมนุ่มที่ปลายสไลเดอร์ เพื่อไม่ให้เด็กๆ ลื่นไถลลงมาได้รับบาดเจ็บ ไวศิษฎ์เอื้อมมือไปอุ้มเด็ก ๆ เอาไว้อีกครั้ง
“ไปเถอะ!คุณอาจะพาไปเล่นเกม เดี๋ยวค่อย!เล่นสไลเดอร์ทีหลัง”ไวศิษฎ์พาเด็กๆ ขึ้นไปชั้นบนอีกครั้ง
พวกเขามองไปรอบ ๆ และไม่สามารถละสายตาได้ “ผมชอบที่นี่!”
“วันหลังก็มาบ่อยๆ” ไวศิษฎ์กล่าว “สิ่งที่พ่อของหลานสร้าง มันก็คือบ้านของหลานด้วยเหมือนกัน”
ห้องเล่นเกมมีขนาดใหญ่มาก อุปกรณ์ใหม่เอี่ยมดูเหมือนจะส่องแสงวิบวับ และแม้แต่ที่นั่งก็นุ่มจนคนไม่อยากลุกออกไปไหน เด็กน้อยสองคนกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้และเพลิดเพลินกับเกมอย่างสบายใจ “เยี่ยมยอดไปเลยใช่ไหม?”
“เดี๋ยวอาช่วยหลานๆ ปรับความสูงของเก้าอี้ให้” ไวศิษฎ์กล่าวพลางปรับความสูงของเก้าอี้
แชมป์และขวัญข้าวเปิดเครื่องอย่างชำนาญ จากนั้นจึงหยิบหูฟังขึ้นมาสวม “หูฟังสวยมากนะเนี่ย!”
“อันนั้นสั่งทำ คุณภาพเสียงก็ดีมากด้วยนะ”
ผ่านไปไม่นาน พี่กุ้งก็เข้ามาพร้อมขนมและน้ำผลไม้ “คุณชายแชมป์ คุณหนูขวัญข้าว ได้ยินมาว่านี่คือของโปรดของคุณทั้งคู่ ถ้าพวกคุณอยากทานอะไรอีกขอให้บอกฉันนะคะ”
“ขอบคุณค่ะ/ครับ ไม่อยากได้อะไรแล้วครับ ไปทำงานเถอะครับ!”แชมป์และขวัญข้าวสุภาพมาก
เข้ามาในสภาพแวดล้อมแบบนี้ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นไปกว่าการเล่นเกมอีกแล้ว!
ไวศิษฎ์เองก็นั่งลงข้างๆ เปิดคอมพิวเตอร์และสวมหูฟัง “เล่นของอาก่อน แล้วค่อยเล่นของหลาน ?”
“OK!”แชมป์ดูเหมือนผู้ใหญ่ตัวน้อย
แม้แต่แป้นพิมพ์ก็ยังเจ๋งมาก มันมีไฟหลากสีที่กะพริบเป็นจังหวะ สวยงามมากจริงๆ
ขวัญข้าวเองก็เล่นเกมได้ด้วย แต่ไม่ค่อยเก่งอะไรมากขนาดนั้น แต่ไม่เป็นไร มีไวศิษฎ์พาเธอไปด้วย เพราะพวกเขาอยู่กลุ่มเดียวกัน
ปกติแล้วแชมป์จะเล่นเกมแบบฝั่งละคน สามคนสองฝั่งอะไรแบบนี้!
“ผมไม่ควรอยู่ด้วยกันกับขวัญข้าวเหรอครับ?”
ไวศิษฎ์กล่าว “ไม่ หลานน่ะเป็นเทพนักรบ!”
……
หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง
เมื่อพระอาทิตย์อันอบอุ่นตกดิน รถลิมูซีน ลินคอล์น สเตรทช์จอดอยู่ตรงลานของเอเมอรัลด์ เบย์ พ่อบ้านปวิธและป้าโสนก็ออกมาต้อนรับ “สวัสดีค่ะ/ครับ คุณนายนิตย์”
คะนึงนิตย์เดินไปที่ห้องรับแขก พลางกล่าวกับพวกเขาว่า “ฉันมารับหลานๆ ว่าจะให้พวกเขาอยู่กับฉันสักสองสามวัน โรงเรียนอนุบาลเลิกเร็วใช่ไหม?”
พ่อบ้านปวิธเดินตามเธอ พลางตอบตามจริง “ตอนโรงเรียนอนุบาลเลิก คุณชายศิษฎ์ไปรับคุณชายแชมป์และคุณหนูขวัญข้าวไปแล้วครับ”
คะนึงนิตย์ชะงักฝีเท้า และหันไปมองทั้งสองคนด้วยความรู้สึกกังวลใจ