เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก – บทที่ 572 ฟังหูไว้หู

เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 572 ฟังหูไว้หู

ทีเอ็ม กรุ๊ป ยามพระอาทิตย์ตกอาคารสูงระฟ้าทำให้รู้สึกถึงความสวยงามอันเงียบสงบ

พนักงานที่ยังไม่เลิกงานมักจะมารับประทานอาหารในโรงอาหารของบริษัท ซึ่งหรูหราและอาหารก็หลากหลาย

แถวเก้าอี้บุใหม่เอี่ยม ต้นไม้ในกระถางเขียวขจีทั่วทุกหนทุกแห่ง และยังมีดอกไม้บานสะพรั่ง

พื้นหินอ่อนส่องไสว โคมไฟคริสตัลเปล่งแสงเจิดจรัส… ภายนอกคล้ายกับร้านอาหารระดับดาว……ยกเว้นแต่ว่าที่นี่จะไม่เปิดให้บุคคลทั่วไปเข้ามา

วริศและเบญญากำลังนั่งทานอาหารเย็นตรงที่นั่นริมหน้าต่าง พระอาทิตย์ตกสีทองสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง พาดเป็นเส้นลายบนตัวทั้งสองคน ทำให้โครงหน้าดูอ่อนโยนนุ่นมนวลลง

“พวกเขาไปไหนกัน？”เบญญาไม่ได้รู้สึกสงสัย เพียงแต่เอ่ยถามออกไปเฉยๆ เท่านั้น

วริศไม่คิดจะปิดบังเธอ เขาตอบเสียงเบา “ไปแอฟริกาใต้แล้ว”

“……” หญิงสาวเงยสายตาขึ้นมองเขา รู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้กล่าวอะไร

วริศสารภาพ “อย่าบอกใครล่ะ เรื่องนี้ต้องเก็บเป็นความลับ”

“อืมๆ” เธอเข้าใจดี วริศคงเห็นว่าเธอเป็นเพื่อน ก่อนที่นภาจะไปก็ไม่ได้บอกอะไรเธอ

สายตาของวริศอ่อนโยน แสงแดดยามพระอาทิตย์ตกสาดส่องบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา ทำให้เขาดูขาวสะอาดหมดจดและน่ามอง

เบญญาตักข้าวสวยเข้าปาก ตอนเที่ยงเธอทานไปไม่เยอะ เวลานี้เธอเลยหิวมาก ตอนทานเธอดูไม่เหมือนผู้หญิงเลย ดูชิลๆ ไปหน่อย

วริศที่เป็นผู้ชายกลับดูสง่ากว่ามาก

เขาค่อยๆ เคี้ยวแล้วจึงกลืนอาหารในปาก มองเธอแล้วถามว่า “ช่วงนี้เธอนอนไม่ค่อยหลับเหรอ? รอยคล้ำใต้ตาของเธอหนามาก”

หญิงสาวที่มีข้าวเต็มปากเงยหน้าขึ้น พลางกะพริบตา “ก็เพราะว่าช่วงนี้ฉันฝันแบบเดิมๆ น่ะสิ” เสียงของเธอเปล่งออกมาไม่ชัดเจน

“ฝันอะไร？”วริศแคลงใจ

“ฉันฝันเรื่องเดียวกันสี่คืนติด คุณเชื่อไหม” เธอถามอย่างคลุมเครือ

วริศรู้สึกสงสัยขึ้นมา “ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ มีโอกาสมากที่ความฝันจะเป็นจริงนะ”

เบญญารีบกลืนข้าวในปากของเธอ ยกน้ำผลไม้จากด้านข้างขึ้นจิบ พยายามกลืนลงคอเข้าไป แล้วมองเขาอย่างจริงจัง “ฉันฝันว่าฉันจัดงานแต่งงานกับคุณ คุณเชื่อหรือเปล่า？”

พรวด！

วริศถอนสายตาออกอย่างรวดเร็ว แล้วหยิบน้ำผลไม้ขึ้นมาดื่ม……

“นี่ เชื่อฉันสิ ฉันไม่ได้ล้อเล่น มันเป็นเรื่องจริงนะ” เธอเริ่มนึกถึงความฝันเดิม ๆ นั้น และเริ่มวาดภาพ “งานแต่งงานบนสนามหญ้าอันสดใส คุณบอกว่าคุณเตรียมการมานานมากแล้ว แม้แต่คำสาบานแสนโรแมนติกก็ติดเอาไว้บนลูกโป่ง”

วริศขมวดคิ้วเล็กน้อย มันยากที่จะขัดจังหวะ แต่เขาก็อายที่จะได้ยิน

“คุณรู้ไหม？ ในงานแต่งงานของเราไม่ได้เล่นเพลงงานแต่งนะ แต่เล่นเพลงที่เราคิดขึ้นด้วยตัวเอง นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้เลยว่าคุณมีพรสวรรค์มาก！” เธอรับประทานอาหาร พลางเอ่ยชมเขาด้วยรอยยิ้ม

ดวงตาของวริศอ่อนโยน ผมสั้นที่อ่อนนุ่มของเขาถูกย้อมด้วยแสงแวววับของดวงอาทิตย์ที่กำลังตกดิน และดวงตาทั้งสองดวงของเขาก็ดำมืดมนและสงบเงียบ

เขาวางแก้วน้ำผลไม้ลง ขณะรับประทานอาหารก็ฟังไปด้วย เขากลับอยากรู้ว่าตัวเขาเองเป็นอย่างไรในความฝันของผู้อื่น

“คุณรู้ไหม？ว่าคุณน่ะหล่อมากในชุดเจ้าบ่าว คุณรู้หรือเปล่าว่าชุดแต่งงานที่คุณสั่งทำให้ฉันราคาเท่าไหร่？”แววตาของเบญญาเป็นประกาย “มากกว่าล้านเลยนะ ตอนนั้นฉันอึ้งเลย อึ้งว่าคุณรวยขนาดนั้นเลยเหรอ？”

ชุดแต่งงานเจ้าสาว？

ชุดแต่งงานเจ้าบ่าว？

พนักงานหญิงสามคนที่เพิ่งทานอาหารเสร็จและเดินผ่านไป จับคำพูดเหล่านี้ไปแบบไม่รู้สี่รู้แปด

อดไม่ได้ที่จะลดความเร็วลง และฟังเบญญาเอ่ยถาม “วริศ คุณเคยคิดที่จะแต่งงานกับฉันไหม？”

พนักงานหญิงทั้งสามคนตกใจสุดขีด！

มองกันไปกันมา ต่างก็ไม่กล้าหันกลับไปมอง แล้วเดินออกจากโรงอาหารไปพร้อมกับความลับที่ยิ่งใหญ่นี้！

มีคนหนึ่งเอ่ยถามเสียงเบา “หมายความว่า ผู้ช่วยวริศกำลังจะแต่งงานสายฟ้าแลบกับผู้ช่วยเบญญาเหรอ？？”

“ใช่ ฉันก็ได้ยินมาเมื่อกี้” น้ำเสียงสั่นด้วยความตกใจ

“พระเจ้าช่วย！！” หญิงคนหนึ่งแทบไม่อยากจะเชื่อ