เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 577 เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว
หลังจากขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นบนแล้ว
เบญญาเข้าไปในห้องทำงานของรองประธานาธิบดี ย้ายโน๊ตบุ๊คและนำเอกสารมาที่ห้องถัดไป เธอนั่งลงที่ที่นั่งของภีมพล แล้วจัดเก็บโต๊ะอย่างรวดเร็ว！
วริศเงยสายตาขึ้นมองเธอ “เธอทำอะไรน่ะ？”
“ตั้งรกรากไง ยังไงพวกเขาก็คงจะยังไม่กลับมาอีกสักพัก นุชวราเองก็ไม่อยู่ เหลือแค่เราสองคน อยู่ห้องคนเดียวมันเหงามากนะคุณ แบบนี้สื่อสารทำงานกันได้สะดวกกว่า！”เธอกล่าวพลางเปิดโน๊ตบุ๊ค
ในขณะที่วริศจัดเรียงเอกสาร พลางกล่าวกับเธอว่า “งั้นเธอก็อย่าเล่นเกมอีก ถ้าฉันเห็นล่ะก็ ฉันจะหักเงินเดือนเธอ ใครขัดขวางการทำงานก้ควรจะต้องโดนกำจัด”
“นี่！”เธอคัดค้าน “ตาข้างไหนของคุณที่เห็นฉันเล่นเกมในเวลางาน? ฉันไม่เคยเล่นเลย โอเค? ฉันเป็นเด็ก00ที่มีวินัยมากนะคุณ ดังนั้นอย่ามาดูถูกคนอื่น”
วริศมุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ไม่ได้กล่าวอะไรอีก
ตั้งแต่ที่เบญญาย้ายเข้ามา บรรยากาศภายในห้องทำงานท่านประธานก็ดูเหมือนจะแตกต่างจากเมื่อก่อน
วริศไม่รู้สึกอิสระอีกต่อไปแล้ว เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานแบบสั่งทำ และเหม่อลอยอยู่เนืองๆ
เบญญาเงยสายตาขึ้นมองเขาบ้างเป็นครั้งคราว เขาดูมีเสน่ห์มากตอนที่เขาตั้งใจทำงาน ด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึมและหล่อเหลาบางครั้งก็นุ่มนวลอ่อนโยน บางครั้งท่ามกลางความเย็นชาก็เจือไปด้วยความเข้มงวด
ผู้ชายแบบนี้ น่าจะเป็นบุคคลที่โดดเด่นในกลุ่มด้วยมั้ยนะ？
หลังจากที่เบญญาจัดการงานในมือเสร็จแล้ว เธอก็วางคางของเธอไว้บนมือทั้งสองข้างและจ้องมองที่เขาอยู่ครู่หนึ่ง ด้วยรูปลักษณ์ที่ดีเธอไม่รู้ว่าเขาหน้าตาดีมากขนาดนี้ ไม่รู้ว่าในอนาคตจะต้องการผู้หญิงบ้านไหนกัน
ผ่านไปไม่นาน แผนกการเงินมีคนเอารายงานมาส่ง พนักงานหญิงที่เพิ่งเดินไปที่หน้าประตู ก็ตกใจกับภาพเหตุการณ์ข้างใน
ผู้ช่วยเบญญานั่งอยู่บนที่นั่งของคุณภีม！
ที่นั่งนี้แม้แต่ผู้ช่วยวริศก็ยังไม่เคยนั่งมาก่อนเลยไม่ใช่เหรอ？นี่เป็นการแสดงถึงอำนาจ！
และเธอก็มองไปที่ผู้ช่วยวริศอย่างเสน่หาโดยไม่ต้องเกรงกลัวใคร！！เธอดูเหมือนเป็นติ่งสุดๆ！
พนักงานหญิงจำต้องกระแอมเบาๆ เธอถอนสายตาออกด้วยความอึดอัดใจ และเคาะประตูห้องทำงานที่เปิดแง้มอยู่
เบญญาตกใจมากจนต้องรีบกลับมาได้สติ เธอรีบก้มหน้าทำงาน! ทว่าในหัวของเธอก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา
วริศเงยสายตาขึ้นมอง ก็เห็นพนักงานหญิงเดินเข้ามาทางนี้
“สวัสดีค่ะ ผู้ช่วยวริศ นี่เป็นตารางรายงานที่คุณต้องการค่ะ”
“อืม ขอบใจ”
“ไม่เป็นไรค่ะ” พนักงานหญิงมองไปที่เขา และยังมองไปที่เบญญาซึ่งอยู่ไม่ไกล และหลังจากนั้นก็หันหลังจากไปด้วยความตกใจ
“วริศ ฉันรู้สึกว่าคุณให้แรงบันดาลใจบางอย่างกับฉัน” เบญญากล่าว “ฉันสังเกตมองคุณอยู่นานละ หน้าตาของคุณก็เหมาะกับเป็นแบบของพระเอกการ์ตูนอยู่มากนะเนี่ย”
“ไม่ใช่ว่าเลิกวาดไปแล้วเหรอ？เป็นอะไร？ยังจะวาดอยู่อีกเหรอ？”
“ก็ดูอารมณ์ก่อน！ถ้ามีเรื่องน่าสนใจก็จะวาด ฉันแค่คิดว่าหน้าตาคุณก็ไม่เลว”
วริศเงยสายตาขึ้นมอง เอ่ยถามอย่างจริงจัง “เธอเพิ่งรู้เหรอ？”
“……” สบสายตากับเขา จู่ๆ เธอก็รู้สึกอยากจะหัวเราะออกมา “คนต้องถ่อมตัวนะคุณ！”
หลังจากลงมาชั้นล่าง
“อ้อน เธอเป็นอะไรไป？เหม่ออะไรน่ะ？”
“ตกใจหมดเลย！”พนักงานหญิงจับหน้าอก “ฉันจะบอกอะไรเธอให้ ว่าเรื่องผู้ช่วยวริศกับผู้ช่วยเบญญาต้องเป็นของจริงแน่แล้ว พวกเขาทำงานในห้องทำงานเดียวกันด้วย และบรรยากาศก็…ก็บรรยายไม่ถูก！”
“ก็จริงมาตั้งแต่แรกแล้ว พวกเขาคุยกันเรื่องการแต่งงานขนาดนั้นแล้ว พวกมิลินก็ได้ยินที่โรงอาหารมาเองกับหู”
“พระเจ้าช่วย ตอนนี้การอยู่ก่อนแต่งก็เป็นที่นิยมไปทั่ว แต่งงานสายฟ้าแลบจะมีความสุขเหรอ？”มีคนสงสัย
วันนี้นุชวราเข้ามาที่บริษัท เธอกำลังเดินเข้าประตูบริษัทมาและกำลังมุ่งหน้าไปที่ลิฟต์ เธอจึงได้ยินข้อคิดเห็นเมื่อครู่นี้เข้าอย่างไม่มีทางเลือก
“ฉันว่านะ ผู้ช่วยวริศเป็นคนที่พึ่งพาได้ แต่เบญญากลับกันมองๆ ดูเหมือนเด็กที่ยังไม่โต”
“ว่ากันว่าเธอยังเป็นนักเรียนและยังเรียนไม่จบ！”
“บางครั้งความรักมันจะมาก็หยุดมันไม่ได้หรอก อายุไม่ใช่ปัญหาสักหน่อย ดูอย่างคุณภีมกับคุณนภาของเราสิ อายุห่างกัน 12 ปีเลยไม่ใช่เหรอ？”
“มีเด็กสองคนคอยเป็นกาวน่ะ มันต่างกันนะ！”
“ฉันแค่รู้สึกแปลกมากๆ ที่ผู้ช่วยวริศจะถูกเด็กสาวตัวเล็ก ๆ ล่อลวงได้ยังไง？”
หลังจากที่นุชวราได้ยินคำพูดเหล่านี้ เส้นประสาทก็ตึงแน่น เธอถึงกับหายใจไม่ออกไปชั่วขณะ
เธอไม่ได้มาที่นี่แค่สองสามวันเอง พวกเขาก็กำลังจะแต่งงานแล้วเหรอ? ทำไมถึงได้พัฒนาความสัมพันธ์เร็วขนาดนั้น？
