เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 610 คนรอบข้างอิจฉา
หนึ่งในดีไซเนอร์หญิงที่ปลื้มวริศ เมื่อเห็นเขามา！ ทุกคนต่างแสดงความดีใจออกมา！
“ว้าว ผู้ช่วยวริศมาส่งความห่วงใยเหรอ?” มีคนพูดอย่างดีอกดีใจ
อย่างไรเสียเขาทั้งหล่อ สมองก็ดีอีกทั้งยังใจเย็น มีเอกลักษณ์ในแบบฉบับของหนุ่มคลาสสิก บนตัวเขานั้นมีเสน่ห์ที่เฉพาะตัว
เขาเป็นคนเข้ากับคนง่าย ไม่เหมือนภีมพลที่ยากจะเอื้อมถึง
รถมายบัคสีขาวได้เข้ามาจอดตรงพื้นที่ว่างของลานกระท่อม
เมื่อประตูรถเปิดออก ทุกคนตะโกนเรียกอย่างดีใจ “ผู้ช่วยวริศ！”
ไม่นานใบหน้าที่หล่อเหลาปานรูปแกะสลักก็ปรากฏขึ้น ทุกคนประหลาดใจไปครู่หนึ่ง จากนั้นเปลี่ยนเป็นท่าทีที่เกรงๆ
ทุกคนรู้สึกประหม่าอย่างไม่บอกถูก ออร่าของภีมพลนั้นแข็งแกร่งเสมอ
มีบางก็รู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก เอาเงินของบริษัทมาเที่ยวสนุกที่นี่ ยังไม่ได้เลิกดีไซน์น์เลย มัวแต่กินมัวแต่เล่น แบบนี้มันไม่ถูก
“ยังอึ้งกันอยู่ทำไม?” ภีมพลยิ้มพูดกับทุกคน “ยังไม่รีบมาช่วยกันยกของอีก！” ท้ายรถได้เปิดไว้แล้ว ด้านในเต็มไปด้วยผลไม้
“สวัสดีค่ะ คุณภีม”
“สวัสดีครับ คุณภีม”
ทุกคนเดินไปท้ายรถ
นภาลัยออกมาจากกระท่อมไม้ แวบแรกก็เห็นภีมพล และภีมพลก็เห็นเธอแล้วด้วย สองคนสบตากัน แววที่ลุ่มลึกของเขาเต็มไปด้วยความรัก
“ว้าว！ มีทุเรียนด้วย！”
“แตงโมนี้สดมากเลย！”
มีคนห้าคนช่วยกันยกผลไม้ลงจากรถ
ภีมพลที่ใบหน้าอ่อนโยนเดินไปหานภาลัย นภาลัยก็ยิ้มที่มุมปาก ทั้งสองอ้าแขนสวมกอดเข้าหากัน
“ขอบคุณนะคะ ที่มาเยี่ยมฉัน” เธอเงยหน้าขึ้นตรงหน้าอกของเขา พูดอย่างอ่อนหวาน
ภีมพลหอมไปที่หน้าผากของเธอหนึ่งที มีคนตั้งเยอะ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้กอดกันนาน
“คุณภีมคะ คุณลองชิมบาร์บีคิวนี้ดูมั้ยคะ?” คุณน้าที่ดูแลอาหารการกินของทุกคนเอ่อยปากถาม การที่เขามา เธอก็ดีใจอย่างมากเช่นกัน
นภาลัยที่จูงมือเขาอยู่ พาเขามาถึงที่เตาย่างบาร์บีคิว
กลิ่นหอมของเนื้อโชยเข้าจมูก กระตุ้นกลิ่นรับรสของภีมพล
“คุณภีม นี่ค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
ภีมพลรับเนื้อย่างที่ห่อไว้ด้วยแตงกวามาเข้าปาก ความหอมนี้ทำให้เขายากที่จะลืมเลือน รสชาตินั้นดีมาก
“เป็นไงบ้างคะ？ อร่อยมั้ยคะ？”
“อืม” ภีมพลพูดให้ความมั่นใจ “มันแต่ไม่เลี่ยน”
นภาลัยสวมถุงมือแบบใช้ครั้งเดียว เอาแตงกวามาห่อเนื้อให้เขา จากนั้นก็เงยหน้าเอาไปใส่ปากของเขา
ดูเขาชอบกิน เธอก็ดีใจ
เหล่าดีไซเนอร์ได้ช่วยกันเอาผลไม้ลงมาจากรถทั้งหมดแล้ว
ตอนที่เขายังไม่ลงรถ ภีมพลก็เห็นเสียงพูดคุยหัวเราะของที่นี่แล้ว เห็นภาพที่มีความสุข แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้เงียบกริบไปแล้วล่ะ?
เขาหันไปมองแวบหนึ่ง พบว่าแต่ละคนเอาแต่นั่งเงียบ ดูแล้วระวังท่าทีกันอย่างมาก
บาร์บีคิวอย่างเสร็จเยอะมากแล้ว ก็ไม่มีคนมาช่วยกันกิน
ครั้น ภีมพลก็พูดกับทุกคน “พวกผู้ชายไปปอกทุเรียน พวกผู้หญิงมีหน้าที่กิน พวกเธอไม่ต้องสนใจฉัน อยากทำอะไรก็ทำเลย วันนี้ฉันเป็นเพียงญาติที่มาเยี่ยมภรรยาเท่านั้น”
ขณะที่พูด เขาก็ยังยิ้มยกที่มุมปาก ยื่นมือไปโอบไหล่ของนภาลัยเอาไว้
นภาลัยใช้โอกาสเอาเนื้อที่ห่อแตงกวาแล้วยัดเข้าไปในปากของเขา เขาหัวเราะจนปากแทบหุบไม่ลง เธอก็หัวเราะด้วย
ภาพนี้ทำให้คนรอบข้างอิจฉานัก
ก็เพราะคำพูดของภีมพลประโยคนี้ และเป็นเพราะเขาที่ทำให้บรรยากาศผ่อนคลายลง ทำให้ทุกคนค่อยๆกลับสู่ปกติ
“รสชาติของบาร์บีคิวไม่เลวเลย พวกเธอรีบมากินเร็ว” ย่างให้เกรียมอีกหน่อย ย่างอีกมันก็ไหม้แล้ว เขาตะโกนพูด “ผมยินดีที่จะมากินบาร์บีคิวที่นี่ทุกวัน”
คำพูดประโยคนี้ทำให้ทุกหัวเราะ จากนั้นทุกคนก็ล้อมกันเข้ามา
บางคนกินบาร์บีคิว บางคนกินผลไม้ พวกเขาไม่ได้คุยเรื่องงาน ภีมพลก็ไม่ได้ถามด้วย
เขาก็เหมือนอากาศ ทำได้เพียงพูดคุยกับนภาลัยอย่างเสียงเบา และคำถามที่ถามคือ
“ที่นี่ร้อนมั้ย? กลางคืนแอร์เย็นมั้ย?”
“ยุงเยอะหรือเปล่า? ถูกยุงกัดมั้ย?”
“พวกคุณยังต้องการอะไรอีกมั้ย? เขียนรายการให้ผมได้นะ”
“พวกคุณอยากกินอะไร? ต้องการสั่งอาหารเพิ่มมั้ย?”
“นอนหลับเพียงพอมั้ย? ตื่นเช้าหรือเปล่า? นอนดึกกันมั้ย?”
เห็นได้ชัดว่ามันเป็นความห่วงใยพื้นฐานของสามีที่รักภรรยาคนหนึ่ง
ความเป็นกันเองและการเอาใจใส่ของเขา ทำให้ทุกคนได้เห็นคุณภีมแตกต่างเป็นครั้งแรก ทุกคนก็เริ่มไม่สงวนท่าทีกันแล้วบรรยากาศก็ผ่อนคลายและมีความสุข
R-Alanกรุ๊ป
ญาณีเก็บของบนโต๊ะ เธอถือกระเป๋าเดินเข้าไปในห้องประธานบริษัท “คุณเดช วันนี้ฉันไม่ทำโอนะคะ” พูดจบก็หันหลังเดินออกไป
ชัยเดชยังไม่ทันได้ถามถึงสาเหตุ แผ่นหลังของเธอก็หายออกไปจากประตู
