เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 618 ไปหาถึงบริษัท
ในเมือง เป็นเวลาค่ำ
คฤหาสน์หลังใหญ่ของชัยเดช นวิยาเร่งแม่ครัวไปแล้วสามครั้ง “แค่ตุ๋นซุปไก่มันต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหนเนี่ย?”
“คุณผู้หญิง ซุปไก่ของคุณเดชต้องตุ๋นให้ครบสองชั่วโมง ไม่เช่นนั้นเขาไม่กิน” คนใช้ก็ลำบากใจ “เวลาไม่ใช่ว่าจะควบคุมไม่ได้ แต่เป็นเพราะคุณแจ้งช้าเกินไป”
“เอาล่ะ เอาล่ะ เธอตุ๋นเสร็จแล้วเรียกฉัน” นวิยาเดินออกไปอย่างขุ่นเคือง ไม่ได้ใส่อารมณ์กับเธอ
เธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าอยากจะตุ๋นซุปแล้วส่งไปให้เขา อยากจะใช้โอกาสนี้ไปดูบริษัทหน่อย
ระหว่างที่รอ เธอเดินไปเดินมาในห้องรับแขก ในหัวสมองเต็มไปด้วยภาพของญาณี
ยกข้อมือดูนาฬิกาไปหลายครั้ง เมื่อเห็นว่าจะเลยเวลาอาหารเย็นแล้ว
จนกระทั่งพระจันทร์ส่องแสง ดาวบนฟ้าค่อยๆโผล่ออกมา เมืองทั้งเมืองสว่างไสวไปด้วยแสงไฟ ในที่สุดก็ได้กลิ่นหอมของซุปไก่ที่เข้มข้นหอมกรุ่นแล้ว
วันนี้เขาน่าจะทำโอ เวลานี้แล้วยังไม่เห็นหัวเลย
“คุณนายคะ ซุปไก่ตุ๋นเสร็จแล้ว”
นวิยารับกระติกน้ำซุปมาจากสาวใช้ แล้วรีบเดินไปที่หน้าบ้าน
คนขับรถเปิดประตูให้เธอ เธอถือกระติกน้ำซุปขึ้นรถอย่างระมัดระวัง “ไปที่บริษัท เร็วเข้า！”
“ครับ คุณผู้หญิง” คนรถช่วยเธอปิดประตู แล้วรีบขึ้นไปนั่งยังตำแหน่งคนขับ
สิบกว่านาทีให้หลัง รถก็ได้มาจอดอยู่ต้องตึกของR-Alanกรุ๊ป
นวิยาเปิดประตูรถ ถือกระติกน้ำซุปลงจากรถอย่างรวดเร็ว เดินเข้าไปในบริษัทเหมือนแข่งกับเวลา
บนตึก
อารมณ์ของชัยเดชไม่เลวเลยทีเดียว เธอยกกาแฟที่เพิ่งชงเสร็จสองแก้วเข้าไปในห้องของรองประธาน
ได้ยินเสียงฝีเท้า ญาณีที่กำลังยุ่งก็เงยหน้าขึ้น เห็นชายวัยกลางคนที่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“มาครับ มาดื่มกาแฟสักแก้ว ผมชงเองกับมือเลยนะ”
“ขอบคุณ” ญาณีไม่ได้ปฏิเสธ เพราะรู้สึกง่วงเล็กน้อย
ชัยเดชเอากาแฟไปวางด้านขวามือของเธอ จากนั้นก็ใช้มือข้างหนึ่งยันโต๊ะเอาไว้ สายตาไปหยุดอยู่บนหน้าจอของเธอ “นี่มันคืออะไร?”
“ฉันทำเสร็จแล้วค่อยรายงานคุณอีกที” เธอยกแก้วกาแฟขึ้นมาแล้วใช้ช้อนคนเบาๆ
สายตาของชัยเดชไปหยุดอยู่บนใบหน้าที่ผอมของเธอ “ผมได้ยินกุมภ์บอกว่าตอนบ่ายคุณกินขนมปังที่นี่ หิวง่ายใช่มั้ย? ต้องเพิ่มอาหารให้คุณมั้ย?”
“ไม่ ไม่ต้องค่ะ” เธออึดอัด “อันที่จริงฉันก็กินไม่เยอะ หิวเป็นบางครั้ง ไม่เป็นไร”
แต่ว่าชัยเดชนั้นใส่ใจเรื่องของเธออย่างมาก
ประตูลิฟต์ด้านนอกเปิดออก
นวิยาที่สวมชุดกี่เพ้าและสวมรองเท้าส้นสูง ซึ่งได้แต่งตัวดีเป็นพิเศษถือกระติกน้ำซุปเดินไปยังห้องของประธาน
เมื่อผ่านห้องของรองประธาน เธอหันสายตาโดยไม่ได้ตั้งใจ แล้วเห็นกับภาพนี้โดยบังเอิญ
สามีของตัวเองกำลังใช้มือยันโต๊ะ โน้มตัวอยู่เล็กน้อย มือข้างหนึ่งถือกาแฟเอาไว้
หญิงสาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เงยหน้าอยู่ ทั้งสองเหมือนกำลังคุยอะไรกันอยู่
แม้จะได้ยินไม่ชัดว่าคุยอะไรกัน แต่มองแล้วเหมือนสนิทกันมาก
นวิยาไม่ได้หยุดฝีเท้าลง เพียงแต่ได้เดินช้าลง เพื่อดูภาพนี้ให้อย่างชัดเจน
เธอที่เข้าไปในห้องประธานด้วยความรู้สึกที่ไม่สบายใจ กุมภ์รีบลุกขึ้น “สวัสดีครับคุณผู้หญิง”
“สวัสดี ” เธอได้เอากระติกน้ำซุปในมือไปวางที่โต๊ะทำงานของชัยเดช ยิ้มแล้วถาม “คุณชัยล่ะ? ฉันเอาซุปไก่มาให้เขาน่ะ”
กุมภ์กังวลอย่างบอกไม่ถูก เมื่อกี้เดินผ่านห้องรองประธานไม่เห็นเหรอ?
แต่ไม่เห็นก็ยิ่งดี
“อยู่ในห้องประชุมมั้ง คุณรอก่อน ผมจะไปตามท่าน” ขณะที่พูด กุมภ์ก็รีบออกมา
เขาเข้าไปในห้องรองประธานอย่างรีบร้อน แล้วก็ไปกระซิบข้างหูของชัยเดช “คุณชัย คุณผู้หญิงมาครับ”
