เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 625 หลงใหลหัวปักหัวปำ
“คุณญาณี ทำไมคุณถึงยังไม่เลิกงานอีกล่ะครับ？นี่ก็ดึกมากแล้ว” ในน้ำเสียงของชายคนนั้นเจือความเป็นห่วง
“เพิ่งทำงานเสร็จน่ะ กำลังจะกลับ” น้ำเสียงของญาณีสงบนิ่ง ปิดคอมพิวเตอร์พลางกล่าวกับเขา “ชุดรักแท้ของทีเอ็ม กรุ๊ป ประกอบด้วย 4 ชิ้น ได้แก่ ต่างหู สร้อยข้อมือ และสร้อยคอ ซึ่งทั้งหมดเป็นรุ่นลิมิเต็ด โดยมีนักออกแบบคนละคนกัน ซึ่งต่างก็มีความชอบและสนใจที่ไม่เหมือนกัน สินค้าของทุกๆ คนในแต่ละชิ้นจึงอาจมีราคาสูง”
ชัยเดชทำท่าเหมือนคิดอะไรอยู่ “นี่มันไม่เลวเลยนะ มันแตกต่างจากแบบแผนก่อนหน้าของพวกคุณ พวกเขาเปลี่ยนมันแล้วเหรอครับ? คุณได้ยินเรื่องนี้จากที่ไหน？”
“ภีมพลเป็นคนแก้ในตอนหลังน่ะ” เธอกล่าว “ได้ยินมาจากไหนไม่สำคัญ แต่แก้ไปแล้วจริงๆ ก่อนหน้านี้แค่คิดว่าจะทำเป็นแหวนแต่งงาน”
“พวกเราควรทำแบบเดียวกันไหม？” ชัยเดชรู้สึกสนใจเป็นอย่างมาก “แบบนี้นักออกแบบก็จะมีความสนใจที่มากขึ้น และสามารถบรรลุสถานภาพที่ดีที่สุดในการลงทุนออกแบบ”
“ใช่ ฉันก็กำลังคิดแบบนี้เหมือนกัน” มุมปากของญาณียกยิ้มเย็น “ในเมื่อจะขโมย ก็ขโมยมาให้เหมือนกันทุกอย่างไปเลย แบบนี้ลูกเล่นก็จะเยอะกว่า ไม่แน่บางทีสินค้าของทั้งสองฝั่งอาจขายหมดในครั้งเดียวก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเหนือกว่าของทีเอ็ม กรุ๊ปก็ได้ ทัดเทียมกันก็พอแล้ว”
“ได้ครับ” ชัยเดชดีใจมาก เขายิ้มพลางเอ่ยถาม “คุณไปเอาข้อมูลมาจากไหนเหรอ？หลังจากนี้จะยิ่งได้ข้อมูลอะไรมากกว่านี้หรือเปล่าครับ？”
“เรื่องนี้คุณไม่ต้องมายุ่ง” หว่างคิ้วของญาณีขมวดเล็กน้อย เธอหยิบกระเป๋าแล้วยืนขึ้น “คุณแค่เชื่อว่าข้อมูลมันถูกต้องแม่นยำก็พอแล้ว”
ชัยเดชมองไปที่ผู้หญิงคนนี้ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มและจ้องมองมาที่เธอ “ไม่คาดคิดเลยว่าคุณลาออกจากทีเอ็ม กรุ๊ป แล้วยังมีหนอนอีก คอนเนคชั่นไม่เลวเลยนะ”
คำพูดเลียแข้งเลียขาของเขา เธอไม่รู้สึกสนใจแม้แต่น้อย
“ใช่สิ มีอีกเรื่องต้องให้คุณอนุมัติ” ญาณีกล่าวกับเขา “คุณไปเตรียมใจไว้ให้ดีๆ ทางฉันต้องการค่าใช้จ่ายก้อนหนึ่ง และพรุ่งนี้ฉันจะอธิบายรายละเอียดในที่ประชุม”
“ขอแค่คุณเอ่ยปาก ไม่ว่าเรื่องอะไร ผมก็จะเชื่อฟังอย่างไม่มีเงื่อนไข ถ้าคุณต้องการเงินก็ไม่มีปัญหา” ชัยเดชยิ้มร่า ด้วยท่าทีที่ชอบคุยโว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหลงใหลในตัวเธอ
ทว่าญาณีกลับเอ่ยอย่างจริงจังว่า “นภาลัยพาทีมออกแบบออกไปหาแรงบันดาลใจ พวกเธออยู่กันที่น้ำตกลอซีรา ฉันไปดูมาแล้ว มันเป็นแถบที่มีออกซิเจนธรรมชาติ มีสภาพแวดล้อมที่ดีเป็นพิเศษ เหมาะสำหรับการผ่อนคลายสมอง”
“แล้วยังไงต่อ？”
“ดังนั้นพวกเราก็จะไปด้วย ก็ทำตามในสิ่งที่เขาทำไปเลย” ญาณีคิดมาดีแล้ว “ไปทักทาย ไปทำให้พวกเธออารมณ์เสีย ให้อารมณ์ของพวกเธอขุ่นมัว และอย่างที่สองก็ไปเที่ยวให้สมองโล่งๆ กันบ้าง ยังไงก็มีโฮมเตย์อยู่แล้ว ถึงจะค่อนข้างไกลจากจุดศูนย์กลางของแถบออกซิเจนไปหน่อย แต่สภาพแวดล้อมก็ไม่เลว ทั้งยังอยู่บนภูเขา ใกล้น้ำตก และสามารถไปน้ำตกได้ทุกเช้า”
“ได้ คุณก็กำหนดแผนการโดยละเอียดนะ” ชัยเดชกล่าวกับเธอ “ต้องจัดเตรียมอะไรบ้าง เงินทุนหรืออุปกรณ์ คุณทำรายการมาเลย ทางผมนี้จะเชื่อฟังทุกประการ”
“ตกลง” ญาณีรอฟังคำพูดนี้ของเขา “อย่างงั้นฉันขอตัวเลิกงานก่อนล่ะ” กล่าวจบเธอก็เดินออกไปข้างนอก
ชัยเดชยังไม่ทันจะได้เอ่ยลาอะไรเลยด้วยซ้ำ
“คุณชัย” เสียงของกุมภ์ดังขึ้นมาจากทางประตู “ได้เวลาเลิกงานแล้ว” ญาณีเดินออกไปหลายนาทีแล้ว ทำไมเขาถึงยังคงจ้องมองที่โต๊ะของเขาอย่างเหม่อลอยอยู่อีก？
เมื่อชัยเดชได้สติก็ก้าวฝีเท้าเดินออกไปข้างนอก
ก่อนที่เขาจะกลับบ้าน นวิยานั่งไม่ติดอยู่เป็นเวลานานแล้ว ในหัวสมองเกิดความคิดคาดเดาไปร้อยแปด แม้กระทั่งสงสัยว่าพวกเขาไปเปิดห้องที่โรงแรมกันหรือเปล่า
ที่จริงแล้วทำงานล่วงเวลาอะไรนั้นมันไม่มีหรอก！เขาทำงานสบาย ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ให้กุมภ์จัดการ เขาไม่จำเป็นที่จะต้องทำงานล่วงเวลาเลย！
ในที่สุดตรงลานก็มีไฟรถส่องสว่างขึ้น
ภายในห้องคนขับ สีหน้าของชัยเดชเย็นชา อารมณ์ของเขาเกือบจะถึงขีดสุด
