เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 660 เข้ากันไม่ได้
เธอเดินเตร่บนทางเดินนอกประตูเพียงคนเดียว สวมชุดแซ็กขาวบริสุทธิ์ ที่นี่ไม่สามารถใช้สง่าราศีมาบรรยายได้
แสงไฟอบอุ่นสาดส่องบนร่างเธอ ทำให้เธอไม่รู้จะคล้อยตามใครดี
ถ้าไม่ได้พึ่งพาทีเอ็ม กรุ๊ป ชาตินี้เธอก็ไม่มีโอกาสเข้ามาแน่นอน
เดินไปเดินมา เธอเดินมาถึงด้านนอกห้องอาหารเย็นโดยไม่รู้ตัว
มองผู้คนเหล่านั้นที่งดงามเฉิดฉายอยู่ไม่ไกล เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกปลง ความแตกต่างระหว่างคนเรานั้นถูกกำหนดไว้ตั้งแต่เกิด
บางคนทำงานหนักหาเงินมาทั้งชีวิต ก็ซื้อเครื่องประดับชิ้นหนึ่งที่พวกเขาสวมเล่นๆ บนร่างกายไม่ได้
นึกถึงตัวเองที่ติดหนี้ล้านสองแสนห้าหมื่น ในใจนุชวราก็เต็มไปด้วยความกังวลอีกครั้ง……
ภายในห้องรับรอง
นักออกแบบทุกท่านส่วนใหญ่พูดความคิดเห็นในการสร้างสรรค์ผลงานของตัวเองขฌ และแสดงภาพร่างออกแบบ
ภีมพลยืนวิเคราะห์ในมุมของตัวเอง “ฉันคิดว่าพวกคุณตั้งใจกว่างานแข่งขันออกแบบสมัยก่อนอีก นำมาตรฐานสูงสุดออกมาได้จริง ภาพร่างออกแบบทุกใบมีความอุตสาหะมากมาย ฉันไม่สามารถประเมินได้ มันดีมากหมดเลย”
“ขอบคุณที่คุณภีมยืนยันค่ะ เพราะไอเดียของคุณนภาลัยดี” มีคนแสดงการยอมรับ “น้ำตกลอซีราเป็นสถานที่ยอดเยี่ยมไม่เลว ยืนที่นั่นฟังเสียงน้ำไหลจ๊อกๆ แล้วเกิดแรงบันดาลใจ”
“ฉันก็ชอบที่นั่น พักร้อนครั้งหน้าว่าจะไปอีกครั้ง” มีคนตอบ
“งั้นคราวหน้าเราจะหาแรงบันดาลใจก็ไปที่นั่นเลยสิ”ฝภ ภีมพลยิ้มอ่อนโยนอย่างหาได้ยากบนใบหน้า กลายเป็นเพื่อนกับทุกคนแล้ว “ยังไงครั้งนี้ก็ขอบคุณพวกคุณมากเลย”
ถึงแม้ทุกคนรู้ว่าเขามีเจ้าของแล้ว แต่ก็พูดคุยหยอกล้อกับคุณภีมประโยคสองประโยค บางทีก็สบสายตา นี่ก็เป็นเรื่องหนึ่งที่น่ายินดีอย่างไม่ต้องสงสัย
“เอาล่ะ ตอนนี้เราไปกินข้าวกันก่อนเถอะ” ภีมพลพูดกับทุกคน “หลังอาหารเย็นพวกคุณก็มาดื่มกันที่นี่ได้เต็มที่เลย ระวังดื่มเหล้าห้ามขับรถ ขับรถห้ามดื่มเหล้า เอาความปลอดภัยของชีวิตมาอันดับหนึ่ง คืนนี้ค่าใช้จ่ายบันเทิงทั้งหมดที่รอยัล NO.1บริษัทเป็นคนออก ไม่ต้องเกรงใจ”
“ขอบคุณค่ะคุณภีม!”
“ขอให้คุณภีมอายุมั่นขวัญยืน!”
“เย้!”
ที่นั่นคึกคักกัน เกิดเสียงปรบมือสนั่น ใบหน้านภาลัยเปื้อนรอยยิ้ม เธอคิดว่าตัวเองถือว่าทำภารกิจสำเร็จแล้ว
ยื่นมือไปควงแขนภีมพล ภีมพลก็โอบไหล่เธอ พาเธอเดินก้าวออกไปข้างนอก
หลังจากทานอาหารเสร็จแล้ว พวกเขายังต้องไปเยี่ยมเบญที่โดนงูกัดด้วย
“นภา เธอมีเสน่ห์จริงๆ นะ ตอนแรกฉันนึกว่าพวกหล่อนจะหยิ่ง ไม่นับถือเธอ”
“จริงใจต่อกันไงญฌ กลายเป็นเพื่อนกันไม่ดีเหรอ?” นี่คือวิถีแห่งการดำเนินชีวิตของนภาลัย
ห้องอาหารมื้อค่ำมีขนาดใหญ่มาก เป็นห้องส่วนตัวเดี่ยวๆ สามารถจุคนพร้อมกันได้ห้าสิบคน
นั่งตามตำแหน่งที่กำหนดไว้ ด้านหน้าทุกคนวางอาหารที่ตัวเองสั่ง ทุกคนมีความสุขมากเป็นพิเศษ
เหมือนทานอาหารแล้วชักดาบเลย ทำให้คุณภีมรู้สึกเหมือนโดนโกง
นุชวราก็เข้ามาเช่นกัน เธอไม่มีเพื่อน โดยรอบมีแต่เสียงพูดคุยหัวเราะ พวกเธอมาจากแผนกเดียวกันหมด ฉะนั้นจึงสนิทสนมกันมาก คุยกันถูกคอด้วย
เธอนั่งติดกับนภาลัย
“นุชว์ นี่อาหารที่เธอสั่ง ปลากรอบอุ่น รีบชิมสิ” นภาลัยค่อนข้างเอาใจใส่ความรู้สึกของเธอ
“ขอบคุณค่ะคุณนภาลัย”
“เดี๋ยวพวกเธอจะไปร้องเพลงห้องข้างๆ เธอก็ไปด้วยกันได้นะ” ใบหน้านภาลัยมีรอยยิ้ม “กว่าจะมีโอกาสแบบนี้ ผ่อนคลายให้เต็มที่สิ”
“คุณจะไปไหมคะ?” นุชวราถามเสียงเบา
“เราต้องไปเยี่ยมเบญน่ะ” นภาลัยพูดกับเธอ “หล่อนโดนงูกัด เมื่อคืนวริศไปส่งเธอที่ตัวเมือง ถึงแม้คุณหมอกรินทร์จะรีบช่วยหล่อนรักษาแบบฉุกเฉินแล้ว แต่ฉันก็กลับมาแล้ววันหนึ่ง ยังไม่ได้ไปเยี่ยมหล่อนเลย”
นี่ไม่ใช่ความห่วงใยที่ผู้บัญชาการมีต่อลูกน้อง นุชวรารู้ว่าพวกเธอเป็นเพื่อนกัน
และลูกสาวของนายกเทศมนตรี ทีเอ็ม กรุ๊ปก็ต้องประจบเอาใจสิถึงจะถูก การเชื่อมโยงระหว่างธุรกิจและรัฐบาลมีมาตั้งแต่สมัยโบราณ ถึงจะทำเรื่องต่างๆ ได้สำเร็จสินะ? หลายๆ โครงการของบริษัทก็ต้องการลายเซ็นของท่านนายกเทศมนตรี
นุชวราคิดในใจ รู้สึกว่าตัวเองเข้ากับบรรยากาศแบบนี้ไม่ได้ เหล่านักออกแบบเป็นหนึ่งเดียวกัน เธอดูไม่เข้าพวกเลย
จึงรวบรวมความกล้าเอ่ยปากอย่างผ่อนคลาย “ฉันไปเยี่ยมเธอกับพวกคุณได้ไหมคะ?”ญญ ความเป็นจริงอยากเจอวริศ
