เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 662 ก็ยังหึงอยู่ดี
ชัยเดชที่ไม่เคยทำโอที ตอนนี้เขากลับมาถึงบ้านของตัวเองแล้ว
เขายืนสูบบุหรี่อยู่ตรงหน้าต่างห้องนั่งเล่น สายตาของเขามืดมนลง “จัดงานเลี้ยงฉลองเร็วเกินไปรึเปล่า นายดูผิดรึเปล่า”
“จริงแท้แน่นอนครับ ไม่มีทางดูผิดครับท่าน” อีกฝ่ายมั่นใจมาก
“…” ชัยเดชไม่เข้าใจ ภีมพลไม่ใช่คนแบบนี้ เรื่องนี้ยังไม่สำเร็จเลย
“คุณชัยครับ ท่านคิดว่า…” ผู้บริหารเดา “โครงร่างออกแบบของพวกเขาสมบูรณ์แบบมากเลยเหรอครับ”
“เรื่องนี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับฉันและภีมพล” เขาสูบบุหรี่แล้วพ่นควันออกมา “มันขึ้นอยู่กับลูกค้า”
“ฝั่งเราคงต้องเร่งแล้วครับ บางทีพวกเขาอาจจะเริ่มทำผลิตภัณฑ์ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ ถ้าไม่ระวัง พวกเขาอาจจะแซงน้าเราได้นะครับ”
ชัยเดชไม่พูดอะไร เขาวางสาย สีหน้าที่เย็นชาก็เปลี่ยนไป
ผ่านไปไม่นาน เขาก็โทรหาญาณีที่อยู่ที่น้ำตกลอซีรา
เขาถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม “พวกคุณออกแบบไปถึงไหนแล้ว” เขากังวล แต่กลับไม่แสดงออก
“ยังหาแรงบันดาลใจอยู่ บางคนเริ่มออกแบบแล้วค่ะ” ญาณีรายงานตามความจริง “เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ”
ชัยเดชพูด “ดีไซเนอร์ของทีเอ็ม กรุ๊ปกลับมาแล้ว เรื่องนี้คุณรู้รึเปล่า”
“รู้ค่ะ”
หลังจากเงียบไปพักหนึ่ง ชัยเดชก็ถอนหายใจเบาๆ “คุณคิดดูก็แล้วกัน” เขาไม่ได้พูดอะไรอีก จากนั้นก็วางสายไป เพราะเขาเองก็ไม่อยากกดดันเธอ
ตอนกลางคืน ลัมโบร์กินีแล่นมาจอดในลานจอดรถชั้นล่างของหมู่บ้านฟ้าสาง
พวกเขาสามคนขึ้นลิฟต์ไปชั้น28ของคอนโดแห่งหนึ่ง
ประตูบ้านเปิดออก “ประธานภีม คุณนภา” วริศออกมาต้อนรับพวกเขา
“สวัสดีค่ะผู้ช่วยวริศ” นุชวราเดินตามพวกเขาเข้ามาทักทาย
วริศพยักหน้าให้เธอ “สวัสดีครับ” แต่ไม่ได้แสดงท่าทีไม่ต้อนรับเธอ
“เบญล่ะ ดีขึ้นรึยัง” นภาลัยเห็นรองเท้าของเธอที่ประตู
“นภา ฉันอยู่นี่!”
ไม่รอให้วริศตอบ เสียงที่ตื่นเต้นของเบญญาก็ดังออกมาจากห้องนอน
นภาลัยยื่นกล่องผลไม้ในมือให้วริศ จากนั้นก็เดินไปที่ห้องนอน
ประตูห้องนอนที่แง้มอยู่ เธอผลักประตูเบาๆ “เป็นยังไงบ้าง ยังเจ็บอยู่ไหม” เธอเดินไปหาเบญญา
“ไม่เจ็บแล้ว แต่คุณหมอกรินทร์บอกให้ฉันพักฟื้น อย่าเพิ่งลุกจากเตียง ฉันเลยต้องลาหยุดอีกสองสามวัน” เบญญาดีใจ “แสดงความยินดีด้วยนะ มีทีมออกแบบที่เก่งแบบนี้”
“ขอบคุณนะ” นภาลัยนั่งลงบนขอบเตียง ปัดผมตรงหน้าผากให้เธอด้วยความรักและเอ็นดู “บริษัทมีนุชวราอยู่ เธอพักผ่อนให้สบายใจเถอะ”
นี่เป็นครั้งที่สองที่นุชวรามาที่นี่ แต่ความรู้สึกกลับไม่เหมือนครั้งก่อน
เธอยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องนอน เห็นเบญญานั่งพิงหัวเตียง ใส่ชุดนอนสีขาวและปล่อยผมยาว อายุยังน้อยแต่กลับมีความเป็นผู้หญิง
และเบญญาก็เห็นเธอ “นุชวรา? เธอก็มาด้วยเหรอ”
พวกเขาสองคนยิ้มให้กัน นุชวราเดินเข้าไปหาเธอ “เธอดีขึ้นรึยัง ได้ยินว่าเธอถูกงูกัด ฉันเลยมาเยี่ยม”
“ไม่ได้ร้ายแรงอะไร ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ” เบญญาพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะ “แต่คุณหมอบอกว่าต้องพักฟื้นอีกสักระยะ ฉันเลยขอลาอีกสองสามวัน เรื่องที่บริษัทคงต้องรบกวนเธอแล้ว”
“ไม่รบกวน มันเป็นหน้าที่ของฉัน” นุชวรายิ้ม “เธอพักฟื้นให้หายดีก่อน” แต่ความอิจฉาในใจกำลังจะล้นออกมา
ที่นี่มีห้องนอนแค่ห้องเดียว และเธอก็นอนอยู่บนเตียงของวริศ
อย่างนั้นวริศ… นอนข้างเธออย่างนั้นเหรอ
พวกเขาย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้วเหรอ กำลังแอบคบกัน? คบกันอยู่? เป็นแฟนกันแล้ว?
นุชวราเหม่อลอย มีความคิดมากมายผุดขึ้นมาในหัวของเธอ
นภาลัยคุยกับเบญญา ส่วนนุชวราถือโอกาสสังเกตการตกแต่งรอบๆ ห้องมีขนาดใหญ่ ตกแต่งหรูหราและทันสมัย โทนสีก็เรียบง่าย
เธอสามารถจินตนาการถึงท่าทีหล่อเหลาของวริศที่ใส่เสื้อคลุมอาบน้ำและยืนถือแก้วไวน์อยู่ตรงหน้าต่าง
เธออดไม่ได้ที่จะเสียใจ…
เธอชอบเขามากขึ้นเรื่อยๆ จนมันควบคุมไม่ได้ เธอควรทำยังไง?
