เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 682 เธอออกตัวแรง
ได้ยินเสียงจากปลายโทรศัพท์ เบญญาถอนหายใจเบาๆ จัดการเอกสารในมือให้เรียบร้อย “คุณนภาคะ ฉันขอออกไปข้างนอกแป๊บหนึ่ง ประมาณสิบกว่านาทีค่ะ”
“ไปเถอะ” นภาลัยตอบกลับอย่างรวดเร็ว เธอไม่ได้ถามเหตุผล นิ้วที่ขาวและเรียวยาวของเธอกำลังพิมพ์คีบอด เธอกำลังทำรายงานอยู่
นุชวรามองดูเบญญาลุกขึ้นเดินออกไป
ผ่านไปไม่นาน วริศก็เอาเอกสารมาส่ง นุชวรามองเขาสองสามครั้ง
เขาท่าทีสง่า รูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าก็ยังหล่อเหลาเหมือนเดิม
เธอรู้สึกว่าวันนี้เขาอารมณ์ดีไม่น้อย
แต่วริศกลับไม่มองนุชวรา ถึงขั้นไม่รู้ว่ามีเธออยู่ด้วยซ้ำ พวกเขาสองคนไม่ได้สบตากันเลยแม้แต่น้อย
ส่งมอบงานให้นภาลัยแล้ว เขาสังเกตเห็นที่ว่างไม่ไกล “คุณนภา เบญญาล่ะครับ?”
“มีธุระกับเธอเหรอ” นภาลัยถาม
วริศพูดอย่างอ่อนโยน “วันนี้นัดลูกค้าไว้คนหนึ่ง ต้องไปอธิบายเอกสารบางอย่างกับเขา เลยว่าจะพาเธอไปด้วย คิดว่าเธออยู่ที่นี่ เลยไม่ได้บอกเธอล่วงหน้าครับ”
ได้ยินแบบนี้ นุชวราก็ไม่พอใจ เธอลุกขึ้นยืนแล้วยกมือขึ้นเสนอตัวเอง “ผู้ช่วยวริศคะ เธอออกไปข้างนอก ฉันไปกับคุณก็ได้ค่ะ”
วริศนจึงหันไปมองเธอ “…”
“ก็ได้” นภาลัยไม่ได้คิดอะไรมาก “ที่นี่ยังไม่มีอะไรให้เธอทำ” เพราะเธอไม่ได้คาดเดาความคิดของวริศ
สองวินาทีต่อมา วริศพยักหน้า “ได้ครับ อย่างนั้นคุณเตรียมตัวก่อน เดี๋ยวเราออกเดินทางกันเลย”
“ได้เลยค่ะ!” นุชวราดีใจ
วริศเดินออกไปห้องทำงานท่านประธาน
นภาลัยเห็นนุชวราดีใจ เธอก็อดไม่ได้ที่จะคาดเดา นุชวราชอบวริศใช่ไหม?
เมื่อกี้เธอเสนอตัว ไม่ใช่เพื่อแบ่งเบาภาระงาน แต่เพื่อตัวเองใช่ไหม?
ลองคิดดูก็จริง ผู้ชายที่เก่งอย่างวริศ ทำงานกับเขามานาน จะมีผู้หญิงสักกี่คนที่ไม่ชอบเขา
เขาสุขุม อายุน้อยและหน้าตาหล่อเหลา วิสัยทัศน์ก็มีเอกลักษณ์ ความสามารถในการตัดสินใจยังทำให้ภีมพลนับถือ
นุชวราเตรียมตัวพร้อมอย่างรวดเร็ว หลังจากบอกลานภาลัย เธอก็เดินไปหน้าประตูห้องทำงานท่านประธาน
เห็นวริศหยิบนมกล้วยขึ้นมาดื่ม หัวใจของเธอก็รู้สึกหวาน และอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างแผ่วเบา
จากนั้นวริศก็ถือเอกสารออกมา “ไปกันเถอะ”
“อืม!”
เธอพยายามระงับความดีใจในใจเอาไว้ ต้องเป็นฝ่ายเริ่มก่อนจริงๆ
ในลิฟต์
ผนังที่สะอาดราวกับกระจก สะท้อนเงาของนุชวราและวริศ พวกเขาสองคนอยู่ห่างกันไม่ใกล้ไม่ไกล
นี่เป็นครั้งแรกที่วริศมองเธอตรงๆ ถึงแม้จะผ่านทางกระจก แต่เธอแตกต่างจากเมื่อก่อน วันนี้เธอใส่รองเท้าส้นสูงและกระโปรงที่พอดีตัว ไม่ใช่แค่มีสไตล์ที่สวยงาม แล้วยังออกแบบได้พอดี
เห็นเขามองตัวเองอยู่นาน นุชวราก็รู้สึกตื่นเต้น เธอยิ้มและถามว่า “สวยไหมคะ”
วริศได้สติกลับมา เขาหันหน้ามามองเธอ
พวกเขาสองคนสบตากัน
นุชวราเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้ม ในสายตาของเขาไม่มีความอ่อนโยน เธอจึงกลืนไม่เข้าคายไม่ออก และรีบอธิบายว่า “ฉันหมายความว่าชุดนี้ออกแบบสวยไหมคะ”
“ก็สวยดี” วริศหันหน้ากลับมา และวิเคราะห์จากมุมมองที่ค่อนข้างมืออาชีพ “วิชาเอกของผมคือสุนทรียศาสตร์ ที่จริงแล้วความสูงของคุณเหมาะกับสไตล์แบบนี้ วันนี้ต้องออกไปเจอลูกค้า คุณใส่เสื้อผ้าถูกแล้ว ผมเชื่อว่าอีกฝ่ายก็ต้องชอบการแต่งตัวของคุณเหมือนกัน”
ดังนั้นเขาหมายความว่า เขาเองก็ชอบอย่างนั้นเหรอ?? เพราะเขาใช้คำว่า ‘เหมือนกัน’
นุชวราดีใจ เธอตัดสินใจว่าต่อไปจะซื้อเสื้อผ้าสไตล์นี้เท่านั้น ยังไงในบัตรเครดิตก็มีเงิน!
แค่ทำให้ผู้ชายที่ตัวเองชอบสบายใจก็พอ
“ผู้ช่วยวริศคะ เราจะไปคลับเฮาส์เหรอคะ หรือต้องขับรถออกไปไกลๆคะ” นุชวราอยากจะออกไปทำงานข้างนอกกับเขาสักสองสามวัน
ได้นั่งเบาะข้างเขาก็เป็นเกียรติมากแล้ว
ติ๊ง ลิฟต์หยุด
วริศเดินออกมาจากลิฟต์พร้อมกับพูดว่า “ไม่ไกล ร้านกาแฟตรงข้าม เดินไปก็ได้”
