เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 688 เทพบุตรมาแล้ว
“ไม่ว่ายังไง ลูกเราก็ต้องย้ายกลับมาอยู่ที่บ้าน!” คุณิตาตัดสินใจแล้ว เธอตระหนักถึงความรุนแรงของปัญหา “คลุกคลีกับผู้ชายที่มีคู่หมั้นอยู่แล้ว ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป มันจะทำลายชื่อเสียงของเบญญา!”
“ลูกสัญญาว่าจะกลับมาคืนนี้ไม่ใช่เหรอ ทำไมคุณรีบร้อนขนาดนี้”
“ไม่ใช่แค่คืนนี้ ต่อไปก็ต้องอยู่ที่นี่!” คุณิตาตะโกนเข้าไปในบ้าน “พี่เหมย! ทำความสะอาดห้องของคุณหนู กักตุนขนมที่เธอชอบกิน กักตุนไว้สักหนึ่งเดือน!”
“ค่ะคุณนาย!”
“……”
ทีเอ็ม กรุ๊ป
หลังจากกลับมาถึงบริษัทนุชวราก็ไปเข้าห้องน้ำ
หลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จ เธอยืนล้างมือและชื่นชมตัวเองในกระจก ชุดนี้สวยจริงๆ ทำให้เธอมีออร่าขึ้นไม่น้อย
แต่เมื่อมองดูหน้าตัวเอง ทำไมเครื่องสำอางหลุด?
เธอตกใจ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก และทำอะไรไม่ถูก
นึกถึงรองพื้นตัวนี้ ซื้อมาแค่ร้อยกว่า ไม่คู่ควรกับชุดแบรนด์เนมนี้เลย
ดังนั้นนุชวราจึงตัดสินใจที่จะไปซื้อเครื่องสำอางแบรนด์เนมตอนบ่าย
ต้องไปเลือกที่เคาน์เตอร์
เธอสะบัดปัดน้ำออกจากมือ เป่ามือที่เครื่องเป่า จากนั้นก็เหยียบรองเท้าส้นสูงเดินออกไปห้องทำงานรองประธาน เธอยืดตัวตรงด้วยท่าทีที่มีชีวิตชีวา
นุชวราสาบานว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองทีละเล็กทีละน้อย
และต้องให้วริศเห็นการเปลี่ยนแปลงนี้ วันหนึ่งเธอจะต้องคู่ควรกับเขา
วริศชอบชุดของวันนี้ ตอนที่อยู่ในลิฟต์ ในสายตาของเขามีแต่เธอ มันทำให้นุชวรามีความสุขเหลือเกิน
เมื่อเดินเข้าไปในห้องทำงานรองประธาน เบญญากำลังอ่านการ์ตูนอยู่
นุชวราเหลือบมองเธอ ราวกับว่าในเวลาทำงานไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ไม่มีใครสนใจ
เธอสังเกตเห็นว่าเบญญาแต่งตัวสบายๆ สวมรองเท้าผ้าใบ เท่าที่เธอจำได้เบญญาไม่เคยใส่รองเท้าส้นสูงเลย ดังนั้นออร่าของเธอจึงดูธรรมดา
ตามหลักแล้ว ผู้หญิงแบบนี้วริศจะชอบได้ยังไง ปัญญาอ่อน
นุชวรากลับมานั่งที่ตัวเอง เธอยังอิจฉาสถานะลูกสาวท่านนายกฯของเบญญา เพราะเธอเป็นลูกสาวท่านนายกฯ เธอจึงดูมีออร่า
ตอนเที่ยง ที่อาคารทีเอ็ม กรุ๊ป
“มีข่าวลือว่าตอนบ่ายไวศิษฎ์จะมาที่บริษัท เขามาเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับคอลเลคชั่นรักแท้ของเรา จะถ่ายวิดีโอโปรโมตแล้ว!”
“คอลเลคชั่นรักแท้จะเปิดตัวแล้วเหรอ” มีคนภาคภูมิใจ “เร็วขนาดนี้เลยเหรอ”
“นี่คือความเร็วของทีเอ็ม กรุ๊ป ประเด็นคือไวศิษฎ์กำลังจะมา ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสถ่ายได้รูปกับเขาไหม ฉันชอบเขามากเลย”
“ฉันก็เหมือนกัน ฉันชอบเขามาก ช่วงนี้ดูละครของเขา หลงใหลเขามาก วอลล์เปเปอร์ของฉันก็ยังเป็นรูปเขา”
ในลิฟต์ที่ค่อนข้างเล็ก มีพนักงานหญิงเจ็ดแปดคนยืนอยู่ เบญญายืนอยู่มุมข้างในสุด
ฟังคนอื่นพูดคุยกัน ทุกคนมีสีหน้าดีใจ
เธอก้มมองวอลล์เปเปอร์โทรศัพท์ของตัวเอง–พ่อพระ
เธอยิ้มอย่างเอือมระอา พ่อพระคนนี้ยิ่งมองก็ยิ่งชอบ ไม่เปลี่ยนดีกว่า
ติ๊ง-
ลิฟต์มาถึงชั้นหนึ่ง
ประตูลิฟต์เปิดออก มีพนักงานหญิงเดินออกมา
“ว้าว ไวศิษฎ์มาแล้ว”
“คุณพระ! หล่อมาก”
เบญญาถือเอกสารออกมาคนสุดท้าย ข้างหูเต็มไปด้วยเสียงกรี๊ด เห็นแค่ออร่าที่เดินเข้าไปในประตูกระจกของบริษัท
ทุกคนในห้องโถงหยุดนิ่งและพากันมองไปที่เขา รวมทั้งเบญญาเองก็หยุดเดินเหมือนกัน
“อ๊ายๆๆ ไวศิษฎ์!”
เพราะละครของเขาดังมาก มีคนลืมตัวและกรี๊ดเสียงดัง ลืมไปเลยว่านี่คือบริษัท
เบญญายืนเอามือล้วงกระเป๋าเสื้อโค้ต คาบอมยิ้มไว้ในปาก มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ อีกข้างหนึ่งถือเอกสาร สายตาที่เป็นประกายของเธอ กำลังมองผู้ชายที่เดินเข้ามาทางนี้
ไวศิษฎ์ใส่เสื้อคอเต่าสีดำยาว ทำให้เขาดูสูงมาก
