เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 691 เลือกทางเดินผิด
“ได้เลยค่ะ”
เพราะการแต่งตัวของเธอ พนักงานจึงไม่สงสัยความสามารถในการช้อปปิ้งของเธอ
ช้อปปิ้งครั้งนี้สนุกมาก พนักงานให้เธอลองใช้เครื่องสำอางชุดทดลองใช้ แล้วยังสอนขั้นตอนการบำรุงผิวแต่งหน้าให้เธอ
ดังนั้นนุชวราจึงซื้อชุดเครื่องสำอางที่แพงที่สุดมาสองชุดอย่างไม่กะพริบตา
บนถนนที่สว่างไสว ความเจริญรุ่งเรืองของตัวเมืองอยู่รอบตัวเธอ ญาณีใส่กระโปรงยาวสีดำ เธอสะพายกระเป๋าเดินเล่น ลมยามเย็นพัดผมของเธอ
เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงวันเกิดอายุสิบแปดปีของเธอ เธอกับภีมพลเดินต้อนรับลมยามเย็นแบบนี้ด้วยกันพวกเขาสองคนเดินไปด้วยคุยงานไปด้วย ค่ำคืนแบบนั้นมันช่างสวยงาม…
กลับไปไม่ได้แล้ว… มันกลับไปไม่ได้แล้ว
เธอเสียใจ
ติ๊ง
ทันใดนั้นก็มีเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ดังขึ้นมา เธอได้สติกลับมา: 20 เดือนหก 2021 เวลา 19:12 น. ที่ร้านเครื่องสำอางแห่งหนึ่ง ใช้เงินไป 56,739 ยอดเงินคงเหลือ xxxxxxx …
ญาณีหยุดเดิน เงยหน้าขึ้นก็เห็นร้านเครื่องสำอางนั้นพอดี มันอยู่ไม่ไกล ประมาณยี่สิบเมตร
ไม่นาน เธอก็เห็นนุชวราเดินออกมาจากร้าน ถือถุงสองใบอยู่ในมือ เธอยิ้มอย่างมีความสุข และใส่กระโปรงแบรนด์เนมสุดหรู
หลังจากเดินออกมา เธอก็ยื่นมือออกไปเรียกแท็กซี่คันหนึ่ง
ญาณีไม่ได้เดินตามไป เธอแค่มองนุชวราขึ้นรถอยู่ไกลๆ สีหน้าของเธอมืดมนลง และมองรถคันนั้นขับออกไปเงียบๆ…
ต่อไปเธอคงจะซื้อรถใช่ไหม?
เย่อหยิ่งเร็วขนาดนี้? ญาณียังไม่เคยใช้เครื่องสำอางที่แพงขนาดนี้
แต่ต้องรีบใช้เงินพวกนี้ให้หมดเร็วๆ ญาณีมีแผนของตัวเอง และทุกอย่างอยู่ในเงื้อมมือของเธอ
นุชวรานั่งบนเบาข้างคนขับของแท็กซี่ เธอหันออกไปมองทิวทัศน์ยามค่ำคืนที่สวยงามของตัวเมือง เมื่อไหร่จะซื้อบ้านที่นี่ได้สักหลังนะ?
นึกถึงวริศที่มองตัวเองอย่างไม่ละสายตาในลิฟต์วันนี้ เธอก็รู้สึกอุ่นใจ
ในที่สุดเธอก็ทำให้เขาสนใจได้สำเร็จ
“สาวน้อย คุณอยู่ที่การ์เด้นซีนาลิสเหรอ” คนขับรถถามด้วยความอิจฉา เขาหันมามองเธอ “อายุแค่นี้ เป็นพนักงานปกขาวใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ” เธอตอบกลับ
คนขับรถพูด “ว่ากันว่าคนที่อยู่ที่การ์เด้นซีนาลิสมีแต่พวกข้าราชการที่มีตำแหน่งสูง ใช่ว่ามีเงินก็ซื้อได้ ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะจับสลาก”
นุชวรายิ้ม เธอไม่ได้พูดอะไร และแน่นอนว่าเธอไม่มีทางบอกว่าตัวเองเช่าบ้าน
ตอนนี้เธอสนุกกับความรู้สึกที่ถูกคนอื่นอิจฉาแบบนี้ และเธอจะไม่มีวันลืม เหตุการณ์ที่พนักงานขายเสื้อผ้าคนเมื่อวานดูถูกเธอ
กลางคืน อาคารทีเอ็ม กรุ๊ป
เพราะโปรเจกต์คอลเลคชั่นรักแท้ ช่วงนี้นภาลัยจึงต้องทำโอที
เธอต้องปรึกษากับนักออกแบบCAD และวาดแบบCAD ด้วยกัน เมื่อพ่นแว็กซ์ตามแบบ เธอก็ดูและเรียนรู้ตลอด
หน้าประตู ไม่รู้ว่าภีมพลมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เขามองภรรยาตัวเองด้วยสายตาที่รักและเอ็นดู เขาเห็นความพยายามและความลำบากของเธอช่วงนี้ตลอด
ผ่านไปไม่นาน ภีมพลก็เดินเข้าไปข้างใน
“ประธานถีม” ทุกคนในห้องผลิตทำความเคารพเขา
นภาลัยก็หันมามองเขา “คุณมาที่นี่ทำไมคะ”
สายตาของภีมพลเต็มไปด้วยความอ่อนโยน เขาพูดกับทุกคนว่า “ช่วงนี้ลำบากทุกคนแล้ว ทำโปรเจกต์นี้เสร็จ ผมจะเพิ่มโบนัสให้ทุกคน”
“ขอบคุณประธานภีม ขอบคุณประธานนภาค่ะ”
ทุกคนมีความกระตือรือร้น หากเป็นแบบนี้ต่อไป คอลเลคชั่นรักแท้ของทีเอ็ม กรุ๊ปคงจะเปิดตัวเร็วๆนี้
ตอนนี้เบญญากลับบ้านแล้ว พี่เหมยทำอาหารอร่อยๆไว้ตั้งเยอะแยะ
ธามเมธีก็เลิกงานเช้า คุณิตานั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร สามคนพ่อแม่ลูกกินข้าวเย็นกันอย่างมีความสุข
“เบญญา ตั้งแต่วันนี้ก็ย้ายกลับอยู่ที่บ้านเถอะ ยังมีของอะไรอยู่ที่บ้านของวริศอยู่ไหม เดี๋ยวแม่ไปเอาให้” คุณิตาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่ความหมายมันกลับชัดเจน
“หนูไม่มีของอะไรอยู่ที่เขาค่ะ” เบญญาพูด “ของกินของใช้ก็เป็นของเขาหมด”
“แล้วเสื้อผ้าล่ะ แม้แต่เสื้อผ้าก็ไม่มีเหรอ”
เบญญาเงยหน้าขึ้น “เสื้อผ้าเขาก็เป็นคนซื้อให้ค่ะ”
สองแม่ลูกมองหน้ากัน เหมือนเวลาหยุดเดิน
เบญญาเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของแม่ตัวเองค่อยๆแข็งทื่อ และสิ่งที่ตามมาก็คือความโมโห “ยังจะบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน แม้แต่เสื้อผ้าก็ยังซื้อให้กัน”
เสียงที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันทำให้เบญญาตกใจ
