เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 694 ซ่อนความหวาดกลัวเอาไว้ไม่อยู่
พวกเขาผูกพันกับนมกล้วย
ถึงแม้จะกินข้าวเช้ามาแล้ว แต่เขาก็ยังอยากกินของพวกนี้ นั่งลงที่โต๊ะทำงาน วริศเปิดฝานมกล้วยและยกดื่มอย่างเอร็ดอร่อย รสชาติเต็มไปด้วยความสุข
ตอนเช้า ที่โรงเรียนอนุบาลเดือนดาว แสงพระอาทิตย์สาดส่องดอกไม้
เด็กๆของแต่ละชั้นเรียนมีครูสามคนพาไปเล่นเกมที่สนาม
แชมป์ยืนอยู่บนสนามสีเขียว ใบหน้าเล็กๆที่หล่อเหลา กระทบกับแสงอาทิตย์ เขากำลังสังเกตการเปลี่ยนแปลงของก้อนเมฆ
“พี่แชมป์ คิดอะไรอยู่” ขวัญข้าวเดินเข้ามาหาเขา เธอมองเขาด้วยความสงสัย
ข้างหลังพวกเขา มีกลุ่มเด็กน้อยที่กําลังเล่นเกมกันอยู่ เกมพวกนั้น พวกเขาสองพี่น้องไม่เคยเล่น
“หาช่องโหว่นะสิ” แชมป์ยังยืนท่าเดิม เขาพูดอย่างเป็นกังวล “โทรศัพท์ก็ซ่อมแล้ว แต่ข้างในกลับไม่มีเบาะแสอะไรเลย นวิยานี่โง่จริงๆ”
“แล้วจะเอาไปให้ลุงวริศดูไหม” ขวัญข้าวเสนอความคิด
“หากันก่อนแล้วค่อยว่ากัน เผื่อมันยังมีช่องโหว่อะไร เขายุ่งมากพอแล้ว” แชมป์พูด “นวิยาเป็นคนเรียบง่าย เธอคงไม่ได้เก็บหลักฐานอาชญากรรมของชัยเดชเอาไว้”
ขวัญข้าวไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้ “พี่แชมป์ กินอมยิ้มไหม” เธอรู้แค่ว่าพี่ชายของตัวเองยุ่งกับเรื่องนี้จนถึงดึกทุกวัน
“ขอบคุณนะขวัญข้าว”
“ไม่เป็นไรค่ะ!”
R-Alanกรุ๊ป อาคารหลายตึกที่สูงตระหง่าน
“วันนี้ฉันขอกลับไปทำงานที่บ้านนะคะ” ญาณีเดินเข้าไปในห้องทำงานท่านประธาน “ฉันจะพยายามวาดโครงร่างให้ได้ภายในยี่สิบชั่วโมง”
ชัยเดชนั่งอยู่บนเก้าอี้ เขาเงยหน้ามองเธอ “ได้ยินว่าคุณบอกว่าจะให้รางวัลพวกเขาห้าแสนอย่างนั้นเหรอ แล้วยังให้พวกเขาวาดโครงร่างภายในยี่สิบสี่ชั่วโมง”
“ใช่ค่ะ” เธอพูดอย่างเย็นชา
ชัยเดชจุดบุหรี่ สูบบุหรี่แล้วพ่นควันออกมา “ผมออกเงินก้อนนั้นให้เอง”
“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอปฏิเสธอย่างเย็นชา “ฉันเป็นคนรับปากพวกเขา คุณอย่าเข้ามายุ่งเลยค่ะ ที่ฉันมาหาคุณตอนนี้ ก็เพื่อที่จะมาบอกคุณว่าฉันจะกลับบ้าน”
ไม่รอให้ชัยเดชพูดอะไร ญาณีหันหลังแล้วเดินออกไปข้างนอกทันที
วันนี้เธออารมณ์ไม่ดีเหรอ?
ชัยเดชมองดูสะโพกที่อวบอิ่มของเธอ มีความเป็นผู้หญิงมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเธอเย็นชามากเท่าไหร่ ชัยเดชก็ยิ่งอยากได้เธอมาครอบครองมากขึ้นเท่านั้น
ญาณีที่กลับมาถึงบ้านแล้วอาบน้ำอุ่น เธออารมณ์ไม่ดีจริงๆ เธอไม่ชอบบรรยากาศการทำงานแบบนี้ที่สุด
เปลี่ยนชุดนอนสายเดี่ยวที่สบายตัว ดื่มไวน์Lafiteที่มีอายุแปดสิบสองปี เปิดคอมพิวเตอร์ในห้องหนังสือ จากนั้นก็เตรียมบุหรี่มาสองซอง
หลังจากออกมาจากภีมพล เธอก็เรียนรู้สูบบุหรี่ และติดบุหรี่มากกว่าเดิม
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ในห้องหนังสือก็เต็มไปด้วยควันบุหรี่ ราวกับมีเมฆหมอกเต็มห้อง
ญาณีกำลังตั้งใจออกแบบ เธอปิดโทรศัพท์ และไม่รับฟังเสียงจากข้างนอก
เธอไม่พอใจ และอยากเอาชนะภีมพล!
ในที่สุด ผ่านไปเจ็ดชั่วโมงเธอก็ออกแบบผลงานที่ทำให้ตัวเองพอใจเสร็จ ญาณีเอนหลังพิงเก้าอี้และถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอเงยหน้ามองเพดาน รู้สึกว่าหน้าผากตัวเองมีเหงื่อออก
ลุกขึ้นมารินน้ำในห้องนั่งเล่น แต่กลับได้ยินเสียงกริ่งประตูดังขึ้นมา เธอตกใจ ใครกัน?
ถือแก้วน้ำเดินไปทางประตู เดิมทีจะเปิดประตู แต่เห็นว่าตัวเองแต่งตัวเซ็กซี่เกินไป เธอจึงส่องตาแมวก่อน
ไม่ส่องคงไม่กลัว ทันทีที่ส่องแทบจะตกใจตาย
เห็นชัยเดชยืนอยู่นอกประตูคนเดียว แล้วยังถือถุงใบหนึ่งอยู่ในมือ
หลังประตู ญาณีสะบัดความเหนื่อยล้าทิ้ง เธอขมวดคิ้วด้วยความตกใจและหวาดระแวง
เขามาทำอะไรที่นี่?
“ญาณี!”
“ญาณีคุณอยู่ข้างในรึเปล่า” ชัยเดชกดกริ่งตั้งนานก็ไม่มีใครสนใจ เขาจึงยกมือขึ้นเคาะประตู “ญาณี! เปิดประตูให้ผมหน่อย!”
พฤกรรมแบบนี้ทำให้ญาณีตกใจจนเดินถอยหลังออกไปสองก้าว เธอจับหน้าอกตัวเองและตั้งสติ ไม่เป็นไร ประตูแข็งแรง！
เธอปลอบใจตัวเอง แต่ก็ซ่อนความหวาดกลัวเอาไว้ไม่อยู่
