เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 697 แรดจริงๆ
ตอนเช้า อาคารทีเอ็ม กรุ๊ป อาคารที่สูงตระหง่านถูกแสงอาทิตย์สาดส่องสว่างไสว
ในห้องทำงานที่สะอาดสะอ้าน ทุกคนมีชีวิตชีวา
บนโต๊ะทำงานของวริศมีนมกล้วยและเค้กถั่วแดงวางอยู่เหมือนเดิม มันทำให้วริศอดสงสัยไม่ได้ เมื่อคืนเบญญาโทรมาบอกว่าจะรักษาระยะห่างกับเขาไม่ใช่เหรอ
แล้วทำไมยังซื้ออาหารเช้ามาให้เขา
แต่ว่า เขารู้สึกอุ่นใจและดีใจ
ในตอนนี้เอง นุชวราถือเอกสารฉบับหนึ่งเดินเข้ามา เธอใส่รองเท้าส้นสูงและยืดตัวตรง ท่าทีมีชีวิตชีวา “ผู้ช่วยวริศอรุณสวัสดิ์ค่ะ นี่คือเอกสารการประชุมที่คุณต้องการ แบบไฟล์ฉันส่งให้คุณในเมลแล้ว”
แม้แต่น้ำเสียงก็เหมือนไปฝึกมา มันไม่เหมือนเมื่อก่อน
วริศรับเอกสารมา “โอเค ขอบคุณครับ”
นุชวราไม่ได้รีบออกไป เธอมองไปที่โต๊ะทำงานของเขา “เค้กถั่วแดงยังร้อนอยู่ไหมคะ” เธอยิ้มและมองเขา “วันนี้รสชาติไม่เหมือนเมื่อก่อน คุณลองชิมดูสิคะ”
วริศมองเธอด้วยความตกใจ เธอยิ้มอย่างสดใส
นุชวราแต่งหน้าสวย ผิวขาวขึ้นกว่าแต่ก่อน รอยยิ้มก็เต็มไปด้วยความมั่นใจ “ผู้ช่วยวริศคะ ฉันเห็นคุณกินหมดทุกวันเลย หมายความว่าอาหารเช้าที่ฉันซื้อให้ถูกใจคุณใช่ไหมคะ”
นอกประตู เมื่อเบญญาได้ยินแบบนี้ เธอก็ถอยออกไปพิงกำแพงโดยสัญชาตญาณ
“คุณเป็นคนซื้อให้ผมเหรอ” วริศพยายามระงับความตกใจในใจเอาไว้
พวกเขาสองคนสบตากัน นุชวรารู้ว่าเขาตกใจ เธอยิ้มและพูดว่า “ใช่ค่ะ ไม่อย่างนั้นคุณคิดว่าใครเป็นคนซื้อคะ เบญญาเหรอคะ”
วริศ “…” ไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ
นุชวราเห็นความผิดหวังในสายตาของเขา แต่เธอกลับไม่สนใจ ยังคงยิ้มและพูดว่า “ไอหยา ไม่ว่าใครเป็นคนซื้อ ถ้าชอบกินก็รีบกินตอนร้อนๆเถอะค่ะ”
“นุชวรา” วริศวางเอกสารลง เขาไม่ได้นั่งลง แต่กลับมองเธอด้วยท่าทีจริงจัง “ต่อไปไม่ต้องซื้ออาหารเช้าให้ผม ผมกินอาหารเช้าก่อนมาทำงาน”
ความรู้สึกของเธอชัดเจนขนาดนี้ เขาควรปฏิเสธอย่างเด็ดขาด เพื่อไม่ให้เกิดผลที่ตามมา
“ได้ค่ะ ฉันรับปากคุณ ต่อไปฉันไม่ซื้อก็ได้” เธอเชื่อฟังอย่างรู้ความ แล้วยังอารมณ์ดี เธอยิ้มมุมปาก “อย่างนั้นตอนนี้คุณกินนมกล้วยกับเค้กถั่วแดงหน่อยได้ไหมคะ”
วริศถอนหายใจเบาๆ “…”
“อย่าทำให้ฉันเสียน้ำใจเลยนะคะ” เธอยิ้มแล้วเกลี้ยกล่อม “เพื่อซื้อเค้กที่สดใหม่ที่สุด ฉันตื่นตั้งแต่เช้า”
พูดตามตรง วริศไม่สบายใจ
แต่อีกฝ่ายรับปากว่าจะไม่ซื้ออีกแล้ว เขาจึงจำเป็นต้องกิน
เบญญาชะโงกหัวออกมาอย่างระมัดระวัง เห็นวริศนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเอง หยิบนมกล้วยบนโต๊ะมาเปิดฝา แล้วดื่มมันอย่างไม่เต็มใจ
มันคือยาพิษเหรอ? เบญญาอดหัวเราะไม่ได้
“กินเค้กถั่วแดงด้วยสิคะ” นุชวราเฝ้าอยู่ข้างๆ เธอมองเขาตลอด “วันนี้ทำนุ่มหน่อย อาจจะอร่อยกว่า”
“…” วริศปวดหัว รีบกินแล้วรีบให้เธอออกไป เพราะยังไงก็คงไม่มีครั้งต่อไปอีกแล้ว
ดังนั้นเขาจึงยื่นมือไปหยิบถุงเค้กถั่วแดงบนโต๊ะ นุชวรามองดูนิ้วที่สวยงามแกะถุงเค้ก ริมฝีปากที่เซ็กซี่กัดเค้กเบาๆ
แค่กินเค้กยังมีเสน่ห์ขนาดนี้!
“อร่อยไหมคะ” เธอถามด้วยความตื่นเต้น
วริศเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า “คุณไปทำงานเถอะ” ในสายตาของเขาไม่มีความสดใสเลยแม้แต่น้อย
นุชวราตกใจ รอยยิ้มของเธอแข็งทื่อ “ได้ค่ะ อย่างนั้นฉันไม่รบกวนคุณดีกว่า” เธอยิ้มอย่างสดใสอีกครั้ง
หันหลังและเดินออกมาด้วยความดีใจ แต่กลับเห็นเบญญาแอบอยู่ข้างๆ เธอก็ตกใจ หันหน้าหนีแล้วเดินผ่านเบญญาไป ยิ้มมุมปากแล้วเหลือบมองเบญญา รอยยิ้มนั้น อย่างกับมีความยั่วยุ
