เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 704 ใครกันแน่ที่เป็นส่วนเกิน
จารวีโมโห เธอพยายามระงับความโมโหไว้ในใจ ยิ้มแล้วควงแขนวริศ “ที่นี่ใครเป็นแขกกันคะ”
พฤติกรรมที่สนิทสนมกันแบบนี้ทำให้รอยยิ้มของเบญญาแข็งทื่อ สายตาของเธอเต็มไปด้วยความตกใจ
จารวียิ้มหวาน “ในฐานะคู่หมั้นของคุณ คุณควรแนะนำเพื่อนของคุณให้ฉันรู้จักนะคะ วริศ ฉันลองชุดแต่งงานแล้ว คุณป้าบอกว่าชุดสูทแต่งงานต้องให้คุณกลับไปลองเอง วันเสาร์นี้ได้ไหมคะ”
คู่หมั้น?
ดวงตาที่สวยงามของเบญญามีความตกใจ
เขามีคู่หมั้นแล้วจริงเหรอ?
แล้วยังสวยขนาดนี้ รูปร่างสูง แต่งตัวอย่างกับเจ้าหญิง!
การปรากฏตัวของจารวีเป็นเรื่องที่วริศคิดไม่ถึง เมื่อเขากําลังจะดึงมือเธอออก จารวีก็ปล่อยมือออกเอง เธอสังเกตสถานการณ์เก่ง และไม่มีทางทำให้ตัวเองอับอาย
เธอยิ้มแล้วเดินเข้าไปมาเบญญา จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน “สวัสดีค่ะ ฉันเป็นคู่หมั้นของวริศ ฉันชื่อจารวี”
เธอดูท่าทีใจกว้าง และยื่นมือออกไปหาเบญญาก่อน
ในสายตาของเบญญา ผู้หญิงคนนี้มีความเป็นนายหญิง “… สวัสดีค่ะ” เบญญายื่นมือออกมาด้วยความตกใจ
และเมื่อจารวีออกแรงบิดมือเตือนเบญญา เบญญาก็ขมวดคิ้ว วริศเดินเข้ามาจับไหล่เธอและดึงมือพวกเธอสองคนออกจากกัน
เขายืนข้างเบญญาแล้วพูดอย่างเย็นชา “ใครเป็นคนกำหนดการแต่งงานครั้งนี้ คุณก็ไปหาคนนั้น คุณจารวี คุณรู้มาตลอดว่าผมปฏิเสธการแต่งงานครั้งนี้“”
รู้อยู่แล้วว่าเขาต้องพูดแบบนั้น!
จารวียืนตัวตรง และหันไปมองเขาอย่างอารมณ์ดี ใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มที่อ่อนหวานและมั่นใจ “ฉันไม่สนใจว่าคุณจะยอมรับไหม แต่การแต่งงานนี้มีอยู่จริง”
วริศทำสีหน้าเย็นชา
จารวีมองไปที่เบญญาด้วยสายตาที่อ่อนโยน และถามอย่างอารมณ์ดี “คุณมีบ้านของตัวเองใช่ไหม”
หะ?
หมายความว่าอะไร?
“ไม่ว่าคุณจะเป็นอะไรกับคู่หมั้นของฉัน” จารวีถามว่า “ตอนนี้เชิญคุณกลับบ้านตัวเอง ได้ไหมคะ”
มันทำให้เบญญาอาย อย่างกับว่าเธอจะหน้าด้านอยู่ที่นี่ไม่ไปไหน
“คืนนี้เราจะระลึกความหลังด้วยกัน คุยกันเรื่องแต่งงานของเรา” จารวีพูดด้วยน้ำเสียงที่ภาคภูมิใจ สะท้อนให้เห็นความใจกว้างของเธอ
วริศับไหล่เบญญาและพูดอย่างอ่อนโยน “คุณไปเอาของของคุณเถอะ”
เบญญาได้สติกลับมา “อืม” จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องนอนอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก วริศก็ดึงมือกลับมา
จารวีพอใจกับการตัดสินใจของวริศม เธอรู้สึกว่าตัวเองชนะ เธอจึงพูดว่า “ในเมื่อตามหาคุณเจอแล้ว อย่างนั้นคุณก็หนีฉันไม่พ้น คุณยอมประนีประนอมก็ดีเหมือนกัน ฉันจะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องที่ผ่านมา”
วริศไม่พูดอะไร เขาเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง และมองดูแผ่นหลังของเบญญาที่กำลังเก็บข้าวของอยู่ในห้องนอน
มองออกไปตามสายตาของเขา จารวียิ้ม แต่ในใจเธอกลับขื่นขม เธอกําลังเก็บเสื้อผ้า เธอนอนที่นี่อย่างนั้นเหรอ?
เบญญาคนนี้!
คิดไม่ถึงว่าเธอจะคุ้นเคยกับห้องนอนของวริศขนาดนี้
ทันใดนั้น จารวีก็เห็นเธอถือกระเป๋าออกมา ข้างในเต็มไปด้วยเสื้อผ้าที่เธอเพิ่งยัดเข้าไป มีเสื้อผ้าไหมตัวหนึ่งที่ดูก็รู้ว่าเป็นชุดนอน
เธอนอนที่นี่!!
จารวีไม่พอใจอย่างแรง แต่เธอต้องอดทนไว้ เดี๋ยวก็จะไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปได้แล้ว
แต่เมื่อจารวีและป้าจำปีคิดว่าเธอกําลังจะออกไป วริศกลับจับไหล่ผู้หญิงคนนั้น “เราไปกันเถอะ” จับไหล่เธอแล้วเดินไปข้างหน้า
“เดี๋ยวก่อน!” จารวีได้สติกลับมา เธอรีบเดินเข้าไปหยุดพวกเขา “ไปไหนคะ”
วริศผลักเธอออกโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ “คุณไม่มีสิทธิ์ถาม” จากนั้นก็จับไหล่เบญญาเดินออกไปข้างนอก
จารวีจะเดินตามออกไป แต่ป้าจำปีกลับจับแขนและเรียกเธออย่างมีสติ “คุณหนูคะ”
