เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 707 รอฟังข่าวดีจากนาย
“นี่ พวกเธอคิดว่าคุณชัยชอบคุณญาณีไหม” เมื่อเดินออกมาจากลิฟต์ ก็มีคนอดเม้าไม่ได้
คนอื่นได้ยินก็ไม่กล้าพูดอะไร พวกเธอหันมองซ้ายมองขวา
คนที่ถามมีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก “…”
“เรื่องบางเรื่อง แค่รู้ก็พอแล้ว” ในที่สุดก็มีคนพูด “ชอบไหมไม่รู้ แต่อยากได้แน่นอน”
ดูเหมือนว่าพวกเธอจะรู้จักนิสัยของท่านประธานตัวเองดี
หลังจากขึ้นรถ ทุกคนก็พูดคุยกันเรื่องของท่านประธานและรองประธาน เพราะออกมาจากบริษัทแล้ว คงไม่มีใครได้ยิน
ตอนเย็น ในคอนโดที่หรูหราแห่งหนึ่ง ชายคาและตัวอาคารส่องแสงสีทอง
ญาณีกลับมาอาบน้ำที่บ้าน เปลี่ยนใส่กระโปรงยาวสีเบจ ทำให้เธอไม่มีความเป็นผู้หญิงวัยทำงาน แต่กลับมีเสน่ห์มากขึ้น
เธอตั้งใจแต่งตัวแบบนี้ เพราะคิดว่าอาจจะบังเอิญเจอภีมพล
เธอม้วนผมยาว นั่งลงบนโซฟา และจุดบุหรี่ที่ชัยเดชเอามาให้อย่างไม่รีบร้อน
สูบบุหรี่เข้าไปและหยิบซองบุหรี่ขึ้นมาอ่าน พ่นควันออกมา ไม่รู้ว่ายี่ห้ออะไร แต่รสชาติดีขนาดนี้ มันทำให้คนยากที่ลืม
นั่งไขว่ห้างพิงโซฟา เธอสูบบุหรี่พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหาดูยี่ห้อบุหรี่
ไม่หาคงไม่รู้ แต่พอหาเจอราคาทำให้เธอแทบซ็อค
กล่องละเกือบหมื่น! แพงขนาดนี้?
แต่เธอแค่ตกใจ จากนั้นก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว และโยนซองบุหรี่ลงบนโต๊ะอย่างไม่สนใจ
ในตอนนี้เอง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา เธอเหลือบมอง ก็เห็นว่าเป็นเบอร์ของชัยเดช
เธอสูบบุหรี่ในมือและกดรับสาย “…” แต่กลับจงใจเงียบ
“คุณอยู่ที่ไหน?”เขาถามอย่างตรงไปตรงมา “ให้ผมไปรับคุณไหม” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอดทน เพราะหวังว่าเธอจะไป
“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน
มันทำให้ชัยเดชเข้าใจ ว่าคืนนี้เธอต้องมาแน่นอน เพราะเธอไม่ได้ปฏิเสธ
ดังนั้นเขาจึงยิ้มและพูดด้วยความเป็นห่วง “อย่างนั้นคุณขับรถระวังด้วย พวกเขาคงจะถึงกันแล้ว คุณอย่าไปสายมากนะ”
ญาณีไม่พูดอะไร เธอวางสายทันที
ชัยเดชดีกับเธอ อนุญาตให้เธอไปสาย และตามใจเธอมาก
สูบบุหรี่ในมือหมดแล้ว ญาณีก็แต่งหน้าอย่างเรียบง่าย ถือกระเป๋าและเปลี่ยนรองเท้าส้นสูงเดินออกไปข้างนอก
ที่จริงแล้วเธอไม่อยากไป ไม่อยากเห็นหน้าพวกเขา แค่ให้ออกแบบงานยังต้องใช้เงินล่อ
แต่ในฐานะรองประธานบริษัท โปรเจกต์ต้องดำเนินต่อไป เธอจึงต้องไป
และที่เธอยอมไป ยังมีอีกเหตุผลหนึ่ง ก็คืออาจจะบังเอิญเจอภีมพล
เพราะรอยัล NO.1เป็นอาณาเขตของเขา
และเธอคิดถูก คืนนี้ภีมพลก็จะมา
ขับรถออกมาจากลานจอดรถใต้ดิน ญาณีใช้มือข้างหนึ่งจับพวงมาลัย มืออีกข้างหนึ่งกดโทรออก เธอพูดอย่างเคร่งขรึม “พัฒน์ เรื่องที่ฉันบอกนาย เป็นยังไงบ้าง”
“พี่ญาณี” พัฒน์อธิบายให้เธอฟัง “จะลงมือภายในสองวันนี้ครับ ผมหาเพื่อนที่ไม่กลัวตายมาสองคน แต่พวกเขาจะมาถึงวันมะรืน ต้องทำภารกิจสำเร็จแน่นอนครับ”
“สำเร็จยิ่งเร็วยิ่งดี อย่าทำให้ถึงตาย ฉันไม่ได้อยากให้เธอตาย” ญาณีพูด “สำเร็จแล้วฉันจะให้เงินนาย วางแผนให้พวกนายออกไปจากเมืองไนร์ก้า”
“ขอบคุณครับพี่ญาณี” พัฒน์รับประกัน “แต่ไม่ว่าผมจะไปไหน แค่พี่โทรมา ผมก็จะมาหาพี่ทันที!”
ญาณียิ้มมุมปาก “อย่างนั้นฉันจะรอข่าวดีจากนาย ฉันรู้ว่านายไม่เคยทำให้ฉันผิดหวัง” พูดจบ เธอก็วางสาย
