เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 713 นี่มันบ้าไปแล้ว
ชัยเดชสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว แค่รอยฟกช้ำบนใบหน้าที่ถูกต่อยเห็นได้ชัดมาก เขามองญาณีแบบไม่โกรธเลย แล้วพูดหยอกเย้า “ดูเหมือนภีมพลยังเป็นห่วงเธอนะ”
คำพูดนี้โคตรเสียดสีเลย!
“ไสหัวไป” เธอยื่นมือไปผลักเขา แล้วเปิดประตูรถฝั่งคนขับ เบี่ยงตัวเข้าไปนั่งในรถ
ชัยเดชรีบยืนให้นิ่ง เดินตรงไปจับประตูรถที่เปิดอยู่ แล้วพูดอย่างจริงจัง “แต่งงานกับฉัน ฉันจะรับผิดชอบเธอ ถ้าท้องก็คลอดออกมา จะยกหุ้นบริษัทให้เธอครึ่งหนึ่ง”
ญาณียกสายตาขึ้นจ้องมองเขาอย่างเย็นชา “ความโง่ของแกสร้างความแปลกใหม่ให้คนตลอดเลยนะ ฉันจะยอมรับความซวยเรื่องนี้เหรอ? แกคิดมากไปแล้ว!”
“แล้วเธอคิดยังไง?” ชัยเดชทำท่าทางไหนฉันขอฟังหน่อยสิ “ถ้าฉันโดนจับ เธอคิดว่าคอลเลคชั่นรักแท้จะได้รับผลกระทบไหม?”
“แกขู่ฉัน?”
“เปล่า” ชัยเดชยิ้ม “ข้อดีข้อเสียในนั้นเธอคิดออกอยู่แล้ว ฉันแค่โน้มน้าวไม่ให้เธอหุนหันพลันแล่นเกินไป พรุ่งนี้ค่อยตัดสินใจก็ยังไม่สบาย ยังไงฉันก็ยังอยู่ที่นี่ หนีไม่พ้น”
อยากตบมันให้ตายจริงๆ!
สายตาเย็นยะเยือกของญาณีจ้องมองฝ่ามือเขาที่จับประตูรถเอาไว้ “ปล่อยมือ”
ยังไงก็พูดในสิ่งที่ควรพูดแล้ว ชัยเดชจึงปล่อยมือ
ญาณีปิดประตูรถ รถขับออกไปอย่างรวดเร็ว!
เขายืนข้างๆ ไม่รู้สึกว่าตัวเองพ่ายแพ้เลย ถึงลักษณะจะย่ำแย่นิดหน่อย มุมปากโดนชกจนบวม แต่ยังไงก็ได้มาแล้ว
ญาณีผู้หญิงคนนี้แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ รู้สึกดีมาก
ในยามราตรี ท่ามกลางฟ้ายามราตรีที่สวยงาม ลัมโบร์กีนีจอดในลานบ้านหน้าคฤหาสน์เอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า
ภายในห้องนอนใหญ่ชั้นบน
นภาลัยอาบน้ำเสร็จแล้ว เธอผมยาวสีดำสนิท สวมชุดนอนสายเดี่ยวสีชมพู ร่างกายส่งกลิ่นหอมหวนหลังอาบน้ำออกมา
ภีมพลออกมาจากห้องน้ำ สวมชุดคลุมอาบน้ำครึ่งท่อนล่าง เขาสวมกอดเธอในอ้อมแขนข้างหน้าต่าง
“ขอโทษนะ” นภาลัยยื่นมือไปโอบเอวเขา แก้มแนบหน้าอกอุ่นของเขาเบาๆ “ช่วงนี้ฉันไม่สนใจนาย”
ทำงานล่วงหน้าทุกคืน กลับมาก็ดึก กลับมาโดยปกติก็เอาแต่หลับ เกือบลืมเขาที่เป็นผู้ชายกำลังหนุ่มกำลังแน่นไปเลย
และค่ำคืนนี้ นภาลัยเองก็มีความต้องการเช่นกัน
ภีมพลฟังเข้าใจความหมายของเธอ มุมปากอันดูดียกขึ้นเล็กน้อย อุ้มเธอขึ้นมาในท่าแนวนอน แล้วเดินไปที่เตียงคู่อันกว้างและนุ่ม……
ในคอนโดแห่งหนึ่งที่หมู่บ้านฟ้าสาง
จารวีรอวริศไม่มาสักที คุณหนูใหญ่ระเบิดอารมณ์ฉุนเฉียว “ป้าจำปี! คุณไปซื้อชุดเครื่องนอนให้ฉันหน่อย! เอาแบบครบสี่ชิ้น!”
“ตอนนี้?” ป้าจำปีเหลือบมองนาฬิกาบนผนัง “จะเที่ยงคืนแล้วนะคะ”
ดวงตาเย็นชาคมกริบจารวีมองไปที่เธอ!
“ค่ะๆๆ ฉันจะไป ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” ป้าจำปีรีบหันหลังเดินออกไปจากห้อง
จารวีหยิบกรรไกรอันหนึ่งออกมาจากลิ้นชัก แล้วตัดผ้าห่มที่เบญญาเคยนอนบนเตียงเป็นรูด้วยความโกรธ จากนั้นก็เริ่มตัดและดึงไปตามรูนี้!
ไม่นานบนเตียงก็ถูกเธอทำจนเละเทะไปหมด!
ไม่ใช่แค่ผ้าห่มที่ถูกตัด แม้แต่หมอนและผ้าปูที่นอนก็ไม่ปล่อยไป!
ผ้าห่มกำมะหยี่ถูกเธอจัดการจนปลิวว่อนไปทั่ว เหมือนหิมะขนห่านตกลงมา!
“ฉันให้พวกแกนอน! ให้พวกแกนอน!!” ขณะที่ตัด ก็ด่าทอไปด้วย
ขณะที่โกรธ ก็ไม่เหลือท่าทางของคุณหนูใหญ่เลยแม้แต่นิดเดียว
การหายตัวไปของวริศบีบบังคับให้กลายเป็นหญิงปากร้ายอย่างสมบูรณ์แบบ!
ก็ไม่รู้ว่าก่อความวุ่นวายไปนานแค่ไหน แค่รู้สึกว่าเริ่มปวดนิ้วที่ถือกรรไกรแล้ว ในจมูกก็สูดดมเศษขนไปไม่น้อย ลำคอเริ่มแห้ง
เธอทิ้งกรรไกรแล้วลงจากเตียง เหยียบย่ำพื้นที่ระเกะระกะเดินออกจากห้องนอนไป
เดิมทีอยากหยิบแก้วมาดื่มน้ำนิดหน่อย แต่สังเกตเห็นแก้วสีชมพูใบหนึ่งในตู้ฆ่าเชื้อ แค่เห็นก็รู้แล้วว่าเป็นของผู้หญิง!
จารวีหยิบมันมาทุบทิ้งโดยไม่คิดเลย!
เคร้ง!
แตกเป็นเสี่ยงๆ เศษเล็กเศษน้อยบาดน่องเธอโดยตรง เจ็บจนเธอร้องซี้ด หลุบตามองลง ตรงนั้นเลือดเริ่มซึมออกมา……
มองเลือดสดไหลออกมาอยู่แบบนี้ เท้าเปล่าจารวีเหยียบเศษเครื่องเคลือบเซรามิก เธอได้สติขึ้นมาทันควัน
