เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก – บทที่ 720 นุชวรายุ่งเรื่องชาวบ้าน

เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 720 นุชวรายุ่งเรื่องชาวบ้าน

“วริศ ฉันชอบนายจริงๆ นะ” ในใจจารวีอึดอัดมาก “ชอบนายตั้งแต่เด็กแล้ว”

เขากลับตอบเรียบๆ “แต่ฉันไม่ชอบเธอ”

สายตาทั้งคู่ประสานกัน

ติ๊ง ลิฟต์จอด

ขณะที่ประตูลิฟต์เปิด จารวีพิงอยู่ด้านใน เธอไม่ยอมออกไป เธอจะขึ้นไปข้างบนกับเขา!

วริศไม่พูดพล่ำทำเพลง หิ้วเธอออกมาทันที

หิ้วออกไปข้างนอกห้องโถงใหญ่ เขาพูดกับรปภ.หน้าประตูว่า “ห้ามปล่อยให้เธอเข้ามาส่งเดชอีก”

“ครับ ผู้ช่วยวริศ”

วริศปล่อยมือ จารวีกำลังจะพุ่งตัวเข้าไปด้านใน แต่ถูกรปภ.ขนาบซ้ายขวางดึงเอาไว้อยู่

วริศหันตัวก้าวเดินไปด้านใน จารวีร้อนใจเหลือเกิน ตะโกนลั่นไปยังแผ่นหลังนั้น “ทางที่ดีนายกลับบ้านมาดู! ไม่งั้นคอนโดนายพังแน่!”

สำหรับคำพูดเธอ วริศทำเป็นไม่ได้ยิน

จารวีดิ้น “ปล่อยฉัน ปล่อย!” เธอร้อนใจมาก ไม่อยากให้วริศไป และไม่อยากให้ตัวเองโดนมุงด้วย

“คุณหนู” ป้าจำปีเข้ามาพยุงเธอ “เราไปกันเถอะค่ะ” มีคนมองพวกเธอมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อเรื่องให้ใหญ่โต คนที่กระอักกระอ่วนก็มีแต่ตัวเอง

ภายในลิฟต์ วริศจ้องหน้าจอแสดงผลบนโทรศัพท์——นั่นคือกล้องวงจรปิดที่บ้าน

ระเกะระกะไปหมด เหมือนสนามรบเลย

เมื่อก่อนเบญอาศัยในห้องนอน เขาปิดกล้องวงจรปิดไป เปิดไว้เป็นพิเศษก่อนออกมาเมื่อวาน

ฉะนั้นวริศเห็นภาพสุดจะทนของห้องนอนใหญ่และพรมแล้ว……นี่ต้องตัดแค่ไหนกัน ถึงเกิดเศษซากแบบนี้ได้?

อย่างน้อยก็ต้องสองสามชั่วโมงไหม?

สีหน้าวริศสงบนิ่ง สงบราวกับว่านี่ไม่ใช่บ้านเขาเอง

ลิฟต์ไปส่งเขาที่ชั้น 22

เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก โทรศัพท์หนึ่งโทรเขามา เสียงเรียกเข้าดังขึ้น

เขาเลื่อนปุ่มรับสาย คนปลายสายบอกเขาว่า “คุณวริศ บ้านที่คุณถามเมื่อคืนวันนี้ดำเนินการได้แล้ว”

“โอเค ผมเข้าไปตอนเที่ยง ส่งมอบบ้านได้เลยใช่ไหมครับ?”

“ได้แน่นอนครับ”

ใช่แล้ว วริศไม่คิดจะกลับคอนโด โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก จึงเข้าใจพฤติกรรมของจารวี เธอจะใช้อำนาจไม่ยอมออกไป และเขาไม่อยากเจอเธอ

เห็นมากๆ แล้วรู้สึกกล้ามเนื้อตาอ่อนล้า

ภายในห้องทำงานรองประธาน เบญญาที่เพิ่งทำข้อมูลสถิติฉบับหนึ่งเสร็จแล้วก็จับปากกาหมึกซึมทิ่มมั่วๆ บนกระดาษ อารมณ์ความคิดลอยไปไกลนานแล้ว

เมื่อวริศผ่านประตูมา จงใจมองเข้าไปด้านใน สายตาหยุดที่ร่างเบญ

นุชวราเห็นวริศเดินผ่านประตูมา เขาขึ้นมาแล้วเหรอ?

เธอจีบรีบหยิบเอกสารฉบับหนึ่งเดินออกไปข้างนอก รีบเดินไปนอกประตูลิฟต์แล้วกดปุ่ม

เมื่อนุชวราลงลิฟต์มาชั้นล่าง ออกมายังห้องโถงใหญ่ชั้นหนึ่ง ก็เห็นสองคนนั้นที่ถูกรปภ.ไล่ออกไปไม่ไกล

เธอวิ่งไปหาจารวี “เดี๋ยวก่อนค่ะ!”

หญิงสาวที่กำลังออกไปพร้อมกับป้าจำปีได้ยินเสียงก็หันมา “……” จำได้ว่าเมื่อเช้าเธอยืนดูความครึกครื้นที่ริมถนน

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อนุชวรา เป็นลูกน้องผู้ช่วยวริศค่ะ!”

ความเขม่นในใจจารวีลดลงทันที มองสำรวจเธอ นอกจากบุคลิกที่งั้นๆ แต่แบรนด์เสื้อผ้าโอเคอยู่

ที่ชั้บน ในห้องทำงานรองประธาน

พอนุชวราไปแล้ว ก็เหลือแค่นภาลัยและเบญญา

เมื่อครู่นี้นภาลัยได้ยินเสียงเคลื่อนไหวนอกประตู หญิงสาวคนหนึ่งวอแววริศไม่หยุด แถมยังพูดคำว่าแต่งงาน คงเป็นคู่หมั้นคนนั้นสินะ

และเบญก็เริ่มกลุ้มใจบูดบึ้งตั้งแต่เช้าตรู่

“เคยเจอเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรกใช่ไหม?”

เบญยกสายตาขึ้น พบว่านภาลัยยืนนิ่งข้างๆ เธอ สายตาทั้งคู่ประสานกัน

“เธอชอบวริศไหม?” นภาลัยถามเธอ

เบญอึ้งเล็กน้อย จากนั้นก็เงียบ

ในใจนภาลัยมีคำตอบแล้ว มุมปากเธอยกขึ้นเล็กน้อย “ชอบ ใช่ไหม? ความรักน่ะ แน่นอนว่าช่วงแรกมันชอบทำให้งุนงง และหวาดกลัว ไม่รู้ว่าควรกล้าก้าวออกไปอย่างกล้าหาญไหม”

“เขามีคู่หมั้น” เบญพูดเสียงเบา “ฉันก็เพิ่งรู้เมื่อคืน”