เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 757 ผู้ชายที่กำลังมีความรัก
“แผลที่ขาของคุณเป็นยังไงบ้าง” วริศวางโปสเตอร์ไว้ข้างๆ เขาประคองเธอมานั่งบนเตียง จากนั้นก็นั่งยองๆดูแผลของเธออย่างระมัดระวัง
“ยาล่ะ วางไว้ตรงไหน?” เขาเงยหน้าขึ้นแล้วพูดอย่างอ่อยโยน “ผมทายาให้คุณดีกว่า”
เบญญาชี้ไปที่ลิ้นชักที่อยู่ไม่ไกล
มองตามนิ้วที่เธอชี้ไป วริศไปหยิบยามา เขาสงสารเธอ และทายาให้เธออย่างนุ่มนวล
“ไม่เจ็บแล้ว ยานี้ดีมาก แผลหายเร็วมากเลย” เบญญาปลอบใจเขาแล้วถามว่า “เดี๋ยวคุณจะไปบริษัทใช่ไหมคะ?”
“ผลงานชุดแรกของคอลเลคชั่นรักแท้เปิดตัววันนี้” วริศรอคอย “ผมต้องกลับไปจัดการเรื่องบางเรื่อง”
เขาทายาให้เธอพร้อมกับพูดว่า “ดังนั้น สองสามวันนี้คุณพักผ่อนอยู่ที่บ้าน แขนของคุณหายดีแล้ว ผมจะมารับคุณไปทำงาน”
“เพิ่งจะคบกัน ก็จะไม่ได้เจอกันหลายวันเลยเหรอ?” เธอมองเขา
วริศเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ เขายิ้ม “ไม่ใช่ คืนนี้ผมจะเอาของมาให้คุณ”
“ของอะไรคะ?”
“เดี๋ยวคุณก็รู้”
ทายาให้เธอเรียบร้อยแล้ว วริศไม่ได้อยู่ต่อ เขาเอาโปสเตอร์ของไวศิษฎ์ไปด้วย
“อะไรกัน” เบญญายืนอยู่หน้าหน้าต่าง เธอบ่นวริศที่อยู่ชั้นล่าง “ใจแคบขนาดนี้? เอาโปสเตอร์ไปด้วยจริงๆ”
โปสเตอร์นี้เป็นรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่น กว่าเธอจะได้มาเธอใช้ความพยายามไปไม่น้อย
ถ้าถูกคนอื่นเอาไป เธอคงสู้สุดชีวิตแน่นอน
แต่ถ้าเป็นวริศ ก็ช่างมันเถอะ
ตอนเขาหึงเขาน่ารักมากเลย
รถมายบัคสีขาวแล่นออกไปจากลานบ้าน วริศรับสายจากภีมพล แต่เขาไม่ได้กลับบริษัททันที เขาคิดว่าตัวเองมีเรื่องที่สำคัญกว่าต้องทำ
สิบกว่านาทีต่อมา รถก็มาหยุดอยู่นอกโรงภาพยนตร์ที่มีชื่อเสียงในเมืองไนร์ก้า
วริศถอดเข็มขัดนิรภัยลงมาจากรถ จากนั้นก็เดินที่โรงภาพยนตร์
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เขาก็ถือโปสเตอร์ใหญ่อันใหม่ที่เท่และหล่อกว่าเดิมออกมาขึ้นรถ
ไม่รอให้ถึงตอนดึก วริศขับรถไปบ้านตระกูลแตงมณีทันที
ทันทีที่จอดรถในลานบ้าน พี่เหมยก็เดินออกมาต้อนรับ “สวัสดีค่ะคุณวริศ”
“เบญญายังอยู่ไหมครับ”
“คุณหนูเชื่อฟังคุณ พักผ่อนอยู่ชั้นบนค่ะ” พี่เหมยมองไปที่โปรเตอร์ม้วนยาวในมือของเขา “นั่นคืออะไรเหรอคะ?”
“ของที่เบญญาอยากได้ครับ ผมเอาขึ้นไปให้เธอดีกว่า” พูดจบ วริศก็เดินขึ้นไปชั้นบนอย่างอารมณ์ดี
ประตูห้องนอนไม่ได้ปิด มันยังแง้มไว้เหมือนตอนที่วริศออกไป
ได้ยินเสียงฝีเท้า เบญญาที่นั่งวาดการ์ตูนอยู่บนโซฟาหน้าหน้าต่างก็หันมามอง เมื่อเห็นวริศ เธอก็รีบพลิกภาพและมองเขาด้วยความหวาดระแวง “ทำไมคุณถึงกลับมาตอนนี้ บอกว่าตอนดึกไม่ใช่เหรอ?”
วริศไม่ได้สังเกตว่าเธอกำลังทำอะไร “เทปกาวล่ะ? ผมเอาโปสเตอร์ใหม่มาให้คุณ”
เธอรีบลุกขึ้น เห็นม้วนโปสเตอร์ก็รู้ว่ามันต้องใหญ่มากแน่ๆ
เธอรีบหยิบเทปกาวออกมา “ไวศิษฎ์ไม่เคยออกโปสเตอร์ใหญ่ขนาดนี้นะ”
วริศปูโปสเตอร์บนเตียง ใบหน้าที่ตื่นเต้นของเบญญาก็แข็งทื่อทันที มองดูโปสเตอร์ จากนั้นก็มองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า “คุณ?”
“ผมจะไม่พูดว่าตัวเองหล่อกว่าไวศิษฎ์ แต่อย่างน้อยหน้าตาก็พอๆกัน” วริศหยิบเทปกาวมาฉีกด้วยความมั่นใจ “มาๆๆ ช่วยผมแขวนหน่อย”
“คุณเพิ่งไปถ่ายมาเหรอ?” เธอยังตกใจไม่หาย
“ใช่แล้ว ผมเพิ่งไปโรงภาพยนตร์มา” วริศพูด “ยังมีประชุมที่บริษัทรอผมอยู่ แต่เรื่องโปสเตอร์สำคัญกว่า”
เบญญาพูดไม่ออก เธอรีบถอดรองเท้าแตะขึ้นไปบนเตียง และช่วยเขาแขวนโปสเตอร์
จะว่าไป ภาพนี้ถ่ายได้หล่อจริงๆ
“ต่อไปถ้านอนไม่หลับก็มองหน้าผม” วริศติดโปสเตอร์ จากนั้นก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณตลอด”
