เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 758 เก็บไว้คงมีแต่หายนะ
รายละเอียดเล็กๆน้อยๆนี้ ทำให้เบญญาอุ่นใจ
ผู้หญิงที่กำลังมีความรัก มักจะพอใจอะไรง่ายๆแบบนี้
เพราะวริศมีประชุม เบญญาจึงไม่ได้รั้งเขาไว้ หลังจากกอดกันแล้ว เธอก็มองเขาเดินลงบันไดไป
ยืนมองดูเขาขับรถออกไปหน้าหน้าต่าง
เบญญากลับมาที่เตียง เธอนั่งขัดสมาธิ และชื่นชมภาพของแฟนตัวเองอย่างตั้งใจ นั่นมันคือดวงตาที่เต็มไปด้วยความรัก
เมื่อเธอมองดวงตาตาคู่นั้น ราวกับเธอกำลังสบตาเขา
ความรู้สึกนี้ช่างพิเศษจริงๆ
วริศกลับไปถึงบริษัท เมื่อเดินออกมาจากลิฟต์ นุชวราที่ถือเอกสารเดินเข้ามาก็หยุดเดิน เธอกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
แก้มของเธอยังบวมแดง เบญญาตบเธอไม่เบา
วริศมองหน้าเธอ จากนั้นก็เดินผ่านเธอไปที่ห้องทำงานท่านประธาน
นุชวราตกใจจนลืมทักทายเขา ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินออกไปไกล เธอก็หันกลับมามอง วริศไม่หันหน้ากลับมามองเธอเลยแม้แต่น้อย
มองดูเขาเดินเข้าไปในห้องทำงานท่านประธาน
และนุชวรารู้ว่าประธานภีมอยู่ในห้อง
ดังนั้นเธอจึงไม่สบายใจ และรีบเดินกลับเบาๆ… เธอมาถึงนอกห้องทำงานท่านประธาน จากนั้นก็เอียงหูฟัง
“ผลงานชุดแรกทำเสร็จแล้ว สวยมาก เดี๋ยวจะประชุมแสดงผลงาน” ภีมพลพูดอย่างอารมณ์ดี “มันเกินความคาดหมายของฉัน”
วริศก็ดีใจ “เรื่องนี้มีความดีความชอบของคุณนภาครับ”
“ใช่ เธอมีความดีความชอบ ออกแบบดี เพชดี ทีมของเราทำงานร่วมกันได้ดี จังหวะเวลา ทำเลที่ตั้ง และพลังสมัครสมานของผู้คน ช่างดีไปหมด”
“ประธานภีมครับ” วริศเตรียมเอกสารที่ต้องใช้ในการประชุม เขาพูด “ไล่นุชวราออกเถอะครับ”
นอกประตู นุชวราหัวใจเต้นแรง
“เกิดอะไรขึ้น?” ภีมพลถาม “เธอทำอะไรผิด?”
วริศพูดอย่างตรงไปตรงมา “ก่อนหน้านี้ที่เบญญาถูกใส่ร้ายว่าเป็นมือที่สาม คำวิพากษ์วิจารณ์พวกนั้นเป็นฝีมือของเธอครับ”
“ดังนั้นมันไม่ใช่ความผิดพลาดในการทำงาน?” ภีมพลไม่ได้แสดงท่าทีอะไร เขาแค่พูดว่า “เธอชอบนาย”
“ไม่พูดถึงเรื่องความรู้สึก ผมคิดว่านิสัยของเธอมีปัญหา” วริศพูดอย่างตรงไปตรงมา “คนที่นิสัยแบบนี้ เก็บไว้ในบริษัทก็มีแต่ความหายนะ”
นอกประตู เซลล์ในร่างกายของนุชวราตึงเครียดไปหมด
ในห้อง ภีมพลพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
วริศพูดอีกว่า “เธอเป็นคนของญาณี ผมคิดว่าเราไม่จำเป็นต้องเก็บเธอไว้ แล้วอีกอย่าง เบญญาเข้ามาทำงานในบริษัทได้ระยะหนึ่งแล้ว เธอมีความสามารถในการทำงาน แล้วยังทำงานมีประสิทธิภาพ”
“ได้” ภีมพลพูดกับเขา “เรื่องนี้นายไปจัดการเถอะ”
“ขอบคุณครับประธานภีม”
ได้ยินแบบนี้ นุชวราก็เสียใจ เธอรีบกลับไปห้องทำงานรองประธาน และนั่งเหม่อลอยอยู่บนเก้าอี้อยู่นาน
ดูเหมือนว่า… คงต้องนับวันที่เธออยู่ในทีเอ็ม กรุ๊ปเป็นชั่วโมงแล้ว
“ไม่ได้…” เธอครุ่นคิด ในหัวของเธอสับสนไปหมด “ฉันจะให้พวกเขาไล่ฉันออกไม่ได้ ฉันต้องลาออกเอง”
และแล้ว เธอจึงเปิดลิ้นชักและหยิบกระดาษกับปากกาออกมา เตรียมเขียนจดหมายลาออก
“นุชวรา”
เงยหน้าขึ้นมอง เห็นวริศยืนอยู่หน้าประตู เขาเคาะประตูที่เปิดอยู่ “เตรียมประชุมแล้ว คุณต้องบันทึกประเด็นหลักการประชุม”
“ค่ะ…”
จนกระทั่งเงาของวริศหายไป นุชวรามีลางสังหรณ์ ว่าหลังจากเธอทำบันทึกการประชุมครั้งนี้ พรุ่งนี้เธอคงไม่ต้องมาที่บริษัทอีกแล้ว
ตราบใดที่ยังอยู่ในทีเอ็ม กรุ๊ป เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ
แล้วอีกอย่าง ทำไมเธอต้องปฏิเสธ?
ได้เห็นผลงานชุดแรกของคอลเลคชั่นรักแท้ครั้งแรก มันเป็นเรื่องที่มีเกียรติ
และแล้ว เธอจึงเตรียมตัว จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินไปห้องประชุม
การประชุมวันนี้มีมาตรฐานสูง รวบรวมผู้บริหารและหัวหน้านักออกแบบของบริษัททุกคน
มีกล่องสีเงินขนาดใหญ่ที่คุ้นเคยวางอยู่บนโต๊ะประชุม วางอยู่ตรงหน้าภีมพล
นุชวรานั่งลงตรงที่ของตัวเอง และมองกล่องสีเงินนั้นอย่างไม่ละสายตา
