เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 763 ต้องดูแลเธอให้ดี
เธอรับสาย “ฉันกำลังกลับ” พูดจบเธอก็วางสาย ไม่ให้อีกฝ่ายมีโอกาสพูดอะไรเลย
เธอไม่อยากฟังเขาพูด และไม่อยากเจอเขา
เรื่องของทิพานัน ไม่รู้ว่าชัยเดชจัดการยังไง
ทุกครั้งที่ญาณีนึกถึงเรื่องนี้ เธอมักจะยังรู้สึกไม่สบายใจ
เธอขับรถ และโทรหาเบอร์ที่ทิพานันโทรมาในวันนั้น
“ขออภัยค่ะ ไม่มีหมายเลขที่ท่านเรียก”
ไม่มีเบอร์?
ญาณีตกใจ จากนั้นก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่าชัยเดชจะจัดการแล้วจริงๆ
ขับรถไปเรื่อยๆ เธอเหม่อลอย…
เรื่องที่เกี่ยวกับผู้หญิงอย่างทิพานันโผล่เข้ามาในหัวของเธอ ทำให้เธอทั้งโกรธและหงุดหงิด… แม่แบบนี้ ไม่ควรเป็นแม่คน
ไม่ควรเป็นมนุษย์เลยด้วยซ้ำ
ญาณีขับรถกลับมาถึงคอนโด เมื่อเดินออกมาจากลิฟต์ เธอก็เห็นชัยเดชยืนอยู่นอกประตู
เธอไม่ได้พูดอะไร ทำเป็นเหมือนมองไม่เห็นเขา และเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องทันที
เธอไม่ได้ปิดประตู ชัยเดชจึงเดินเข้ามาเอง
หลังจากเดินเข้ามาเขาก็ใช้เท้าเตะประตู กอดเอวญาณีจากด้านหลัง ทำให้เธอตกใจ
เธอกำลังจะหลบด้วยสัญชาตญาณ แต่ชัยเดชกลับกอดเธอแน่นกว่าเดิม “ญาณี ปัญหาใหญ่อย่างทิพานันผมก็ช่วยคุณจัดการแล้ว คุณจะไม่ขอบคุณผมหน่อยเหรอ ตอนนี้คุณเป็นผู้หญิงของผม เรื่องนี้คงไม่ต้องให้ผมเตือนใช่ไหม?”
“ฉันขอไปอาบน้ำก่อน” ญาณีดึงมือเขาออก เธออยากเตรียมใจก่อน เพราะเธอขยะแขยง
แต่ชัยเดชกลับผลักเธอลงบนเตียง “ไม่จำเป็น ผมไม่รังเกียจ”
ท้องฟ้าค่อยๆมืดลง…
บ้านตระกูลแตงมณี ในห้องนอนชั้นบน
เบญญาเพิ่งเก็บอัลบั้มภาพ เธอนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง ชื่นชมการถ่ายภาพภาพใหญ่ของวริศ ไม่รู้ว่าเธอมองกี่ครั้งแล้ว
“คุณหนูคะ”
ได้ยินเสียง เบญญาก็หัวไปมอง เห็นพี่เหมยถือชามอยู่หน้าประตู กำลังยิ้มแล้วมองมาที่เธอ
“เข้ามาสิคะ”
พี่เหมยเดินเข้ามา “โจ๊กเห็ดหูหนูขาวเม็ดบัว คุณหนูกินเถอะค่ะ คุณนายบอกให้พี่เอามาให้คุณหนู”
“ได้ค่ะ วางไว้ก่อนเถอะค่ะ”
เบญญาไม่ค่อยสนใจเธอ เพราะเธอกำลังยุ่งอยู่กับการชื่นชมภาพของวริศ
เมื่อพี่เหมยวางชามลง และหันไปเห็นโปสเตอร์ที่เปลี่ยนใหม่ เธอก็ตกใจ “…” นี่คือภาพที่คุณวริศถือมาตอนบ่ายอย่างนั้นเหรอ?
เอาเถอะ คนมีความรักก็คงโรแมนติกแบบนี้
พี่เหมยยิ้มแล้วลงไปชั้นล่าง
คุณิตาถาม “เธอทำอะไรอยู่?”
“คุณนายไม่ต้องห่วงค่ะ คุณหนูสบายดี” พี่เหมยอดไม่ได้ที่จะพูด “นั่งดูโปสเตอร์อยู่บนเตียงค่ะ”
“เธอยังเป็นแบบนี้?” คุณิตาขมวดคิ้ว “ไวศิษฎ์คนนั้นยังมองไม่เบื่ออีกเหรอ ภาพใหญ่ขนาดนั้น อย่างกับยันต์ไล่ผี”
“เปลี่ยนแล้วค่ะ เปลี่ยนเป็นภาพของคุณวริศ ใหญ่กว่าภาพของคุณไวศิษฎ์อีกค่ะ”
คุณิตารีบวางถ้วยน้ำชาลงและลุกขึ้น เธอถามด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล “ทำไมถึงเป็นแบบนี้?”
“คุณนาย…”
“เธอไม่ฟังที่ฉันพูดเลยเหรอ?” คุณิตาขมวดคิ้ว “ผู้หญิงต้องสงวนท่าทีผู้ชายถึงจะรัก เพิ่งจะคบกันวันแรกก็ทำโปสเตอร์ใหญ่ขนาดนั้นแล้วเหรอ ถ้าวริศรู้เขาจะคิดยังไง?”
“คุณนายคะ คุณวริศเป็นคนทำเองค่ะ” พี่เหมยรีบอธิบาย
คุณิตามองเธอ “เธอแน่ใจเหรอ?”
“แน่ใจค่ะ ตอนนั้นฉันอยู่ในเหตุการณ์ค่ะ” เธอยิ้ม “คุณวริศหึงคุณไวศิษฎ์ คุณนายไม่ต้องห่วงเลยค่ะ”
ดูเหมือนว่า… เธอคิดมากไปเองอย่างนั้นเหรอ?
“คุณนาย ฉันคิดว่าคุณวริศแคร์คุณหนูมากนะคะ” สรุปคือพี่เหมยชอบพวกเขา
“แค่วันแรกจะรู้ได้ยังไง” คุณิตาเฉยเมย “ผู้ชายเปลี่ยนใจง่ายจะตาย มีแค่เวลาเท่านั้นที่เป็นเครื่องพิสูจน์ ฉันมีลูกสาวแค่คนเดียว ฉันต้องดูแลเธอให้ดี!”
