เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก – บทที่ 782 เปิดประตู ผมเป็นตำรวจ!

เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่782 เปิดประตู ผมเป็นตำรวจ!

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีเสียงตอบกลับมาจากอีกฝั่งของโทรศัพท์ “คุณภีม ต่างหูและสร้อยคอก็ไม่ใช่ของแท้เช่นกันครับ” เสียงของเขาสั่น

“มันไม่เกี่ยวกับคุณ” ภีมพลปลอบเขา “เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ อย่าให้ใครรู้ เข้าใจไหม?”

“เข้าใจครับ”

ภีมพลวางสาย และพูดอย่างใจเย็นว่า “เรื่องนี้อย่าเพิ่งอย่าเพิ่งเผยแพร่ออกไป ถึงงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ค่อยว่ากัน ช่วงสองวันนี้ รวบรวมหลักฐานทางอาญาของชัยเดชก่อน”

นิรุปัทว์พยักหน้า “มีอะไรให้ผมช่วยไหม?”

ภีมพลมองไปที่แหวนและสร้อยข้อมือ “คุณจ่ายไปเท่าไร?”

“ไม่ได้เสียเงิน” นิรุปัทว์พูด “เขียนเช็คไปห้าล้าน แต่เธอใช้ไม่ได้ คนของผมกำลังตามเธออยู่ คุณจะจัดการกับมันอย่างไร?”

“มอบให้ตำรวจ” ภีมพลพูด “ถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่ถูกลงโทษ ชีวิตที่เหลือของเธออาจพังยับเยิน ญาณีน่าจะอยู่เบื้องหลัง สร้อยคอและต่างหูก็น่าจะอยู่ที่หล่อน”

นิรุปัทว์อดสงสัยไม่ได้ว่า “สับเปลี่ยนของไปสี่ชิ้น แต่ส่งให้แค่สองชิ้น ญาณีตอบตกลงได้ยังไง?”

ผ่านไปสักพัก ทุกคนก็ยังไม่มีคำตอบที่แน่นอนเกี่ยวกับประเด็นนี้ แต่มีการคาดเดาหลายอย่าง

ภีมพลกับนภาลัยไม่ได้อยู่ที่ห้องนิรุปัทว์นานเกินไป เรื่องของนุชวราจำเป็นต้องได้รับการจัดการ ดังนั้น พวกเขาจึงต้องรีบจากไป

ก่อนจากไปยังเอาแหวนและสร้อยข้อมือไปด้วย

ด้วยความสัมพันธ์ของพวกเขากับนิรุปัทว์แล้ว พวกเขาไม่ได้เอ่ยถึงการใช้เงินเพื่อขอบคุณ แม้จะพูดถึงนิรุปัทว์ก็จะไม่รับอยู่ดี และมันจะแสดงถึงความไม่สนิทสนมกัน

ภายในรถลัมโบกินี่ที่จากไป ภีมพลโทรหาเบอร์ส่วนตัวของตำรวจคนหนึ่ง บอกที่อยู่ของนุชวราให้แก่เขา และอธิบายสั้น ๆ ว่าเธอทำอะไรไว้

“ได้ครับ คุณภีม ทางเราจะไปดำเนินการให้ทันที”

เมื่อวางสายแล้ว ภีมพลก็พูดกับคนขับว่า “กันต์ธี ไปการ์เด้นซีนาลิส”

“ครับคุณภีม”

ขณะนี้ ตกกลางคืนแล้ว

นุชวรากำลังเก็บกระเป๋าเดินทางของเธอในอพาร์ทเมนต์ระดับไฮเอนด์ที่เธอเช่า เธอได้ติดต่อคนขับแท็กซี่แล้วซึ่งจะพาเธอออกจากเมืองในเช้าวันพรุ่งนี้

ออกจากเมืองแล้วค่อยเปลี่ยนรถ เธอจะไม่ไปที่สถานีขนส่งหรือทิ้งข้อมูลการซื้อตั๋วใด ๆ ไว้

ผ่านไปสักพัก ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

จู่ ๆ หน้าอกของนุชวราที่มีความผิดก็แน่นขึ้น และเธอก็มองไปที่ประตูทางเข้า ไม่มีใครรู้ว่าเธออาศัยอยู่ที่นี่

ญาณีเหรอ?

นุชวราตื่นตระหนกโดยไม่มีเหตุผล หล่อนรู้แล้วเหรอว่าเธอเอาแหวนและสร้อยข้อมือไป?

เธอไม่กล้าไปเปิดประตู แต่เสียงเคาะยังคงดังต่อเนื่อง

“เปิดประตู เราคือตำรวจ!” คนข้างนอกตะโกน “นุชวรา!เรารู้ว่าคุณอยู่ข้างใน!ถ้าคุณไม่ออกมาอีก เราจะพังประตูเข้าไป!”

ตำรวจ? ?

หัวใจของนุชวราเต้นไม่เป็นจังหวะ และดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก!

“ผมนับหนึ่ง สอง สาม!นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของคุณแล้ว!”

“หนึ่ง!สอง!”

ประตูห้องถูกเปิดออก ตำรวจสองนายที่อยู่ด้านนอกจับมือเธอ และตำรวจอีกคนก็ใส่กุญแจมือให้เธอโดยตรง

“คุณก่ออาชญากรรมขโมยของ คิดเป็นจำนวนเงินมหาศาล คุณยอมรับไหม?” ตำรวจคนหนึ่งถาม

จากนั้นอีกสองคนก็เข้าไปในห้องและพบกระเป๋าเดินทางที่เพิ่งถูกเก็บและยังไม่ได้รูดซิป เห็นได้ชัดว่ากำลังวางแผนที่จะหนี

นุชวราไม่สามารถปฏิเสธได้ เนื่องจากพวกเขาตามมาได้อย่างถูกต้อง แสดงว่ามีหลักฐานที่แน่นอน เธอคงช้าไปหนึ่งก้าว คิดว่าเธอโชคไม่ดีนัก

“คุณตำรวจ โทษสูงสุดของฉันกี่ปีคะ?” นี่เป็นคำถามเดียวที่นุชวราสนใจ

“สามปีขึ้นไป แต่ไม่เกินสิบปี” นายตำรวจตอบเธอ “แต่สถานการณ์ของคุณน่าจะไม่แน่นอน เพราะเครื่องประดับราคาหกสิบล้าน ไม่ใช่จำนวนเงินน้อย ๆ”

“หกสิบล้านเหรอ?” เธอตกใจมาก เปิดราคาไปแค่หกล้าน แล้วตัวเองยังลดให้อีกหนึ่งล้าน เช็คที่ได้ก็แค่ห้าล้าน……โง่จังเลย!

ดังนั้น คุณนิรุปัทว์จึงสามารถรู้ได้อย่างรวดเร็วว่านุชวราไม่เข้าใจสายงานนี้ เธอแค่ต้องการขายของที่ขโมยมา?

คุณนิรุปัทว์เป็นคนแจ้งตำรวจ? ?