เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 802 วริศกลับมาแล้ว
“ใกล้ถึงแล้ว อยู่ที่เมืองวาเรน” ธามเมธีขับรถไม่เร็ว “วิวริมถนนสวยงาม ลูกดูวิวไปเถอะ”
“เมือง…วาเรน?”
เบญญารีบหุบปาก เธอเอนหลังพิงเก้าอี้เบาๆ และอดไม่ได้ที่จะนึกถึงคุณปู่ของวริศ
เธอยังรู้สึกผิด เพราะรับปากวริศไว้แล้ว แต่กลับถูกคุณพ่อทำพัง
เช้าตรู่
รถมายบัคสีขาวขับเข้าไปในประตูบ้านหลังใหญ่ของตระกูลเดชอุป ถนนยางมะตอยลาดยาวไปถึงลานจอดรถกลางแจ้งหน้าบ้าน
ลานบ้านที่กว้างขวาง ดอกไม้และต้นหญ้าราคาแพงที่ตัดแต่งเป็นรูปร่างต่างๆ มีรถหลายคันจอดอยู่ไม่ไกล
บรรดาคนรับใช้กำลังยุ่งอยู่ในลานบ้าน จัดแต่งสถานที่จัดงานเลี้ยงเสร็จแล้ว บรรยากาศงานเลี้ยงวันเกิดยิ่งใหญ่เป็นพิเศษ
ในห้องที่เปิดประตู ดรัสวัตไปคุยกับคุณปู่นโรตม์
“จารวีกับวริศโตมาด้วยกัน พวกขาสองคนสนิทสนมกันมาก ถ้าพวกเขาได้แต่งงานกัน คงจะประหยัดเวลาดูใจกันไปไม่น้อยนะครับ” ดรัสวัตยิ้ม เขาจงใจเปิดประเด็กเรื่องนี้อีกครั้ง
ถึงแม้ว่าคุณปู่จะอายุแปดสิบแล้ว นอกจากร่างกายที่แข็งแรง เขายังมีความคิดที่ชัดเจน “ไม่เจอกันตั้งนาน วริศไม่กลับบ้านตั้งหลายปี พวกเขาจะยังสนิทสนมกันได้ยังไง ฉันว่าพวกเขาคงไม่สนิทกันแล้ว”
พูดจบ คุณปู่ก็ยิ้มอย่างเป็นมิตร
“คุณปู่ครับ จะคิดแบบนี้ไม่ได้นะครับ” ดรัสวัตยังพยายาม “ครอบครัวเรารู้จักกันดี ถ้าพวกเขาแต่งงานกัน ครอบครัวของเราคงจะก้าวหน้าไปอีกระดับหนึ่ง”
“ได้ยินว่าวริศมีแฟนแล้วเหรอ?” คุณปู่จิบชาและถามว่า “นายเห็นข่าวรึยัง?”
เมื่อดรัสวัตกำลังกลืนไม่เข้าคายไม่ออก รถมายบัคสีขาวก็แล่นมาจอดในลานบ้าน
ประตูรถเปิดออก วริศลงมาจากรถ ดรัสวัตก็เห็นรูปร่างที่สูงใหญ่ของเขา
เขากลับมาคนเดียว!
ดังนั้น ดรัสวัตจึงมั่นใจ เขายิ้มและเตือนคุณปู่ที่อยู่ข้างๆ “คุณปู่ครับ วริศกลับมาแล้ว”
คุณปู่มองออกไปนอกประตู ก็เห็นรูปร่างที่คุ้นเคยเดินเข้ามาทางนี้
ดรัสวัตพูดอย่างตรงไปตรงมา “เขาไม่ได้มีแฟนซะหน่อยครับ ถ้ามี ทำไมวันนี้เขาถึงไม่พากลับมาด้วย เป็นข่าวขนาดนั้นแล้ว ยังกลัวพากลับมาบ้านด้วยอย่างนั้นเหรอครับ”
คุณปู่ก็แปลกใจ ไม่พาแฟนมาด้วยเหรอ เขาคิดว่าจะพามาด้วยซะอีก
ดรัสวัตสังเกตสีหน้าของคุณปู่ เขาพูดอย่างมั่นใจ “วริศไม่มีแฟนแน่นอน แค่จารวีตามหาเขาเจอ เขาเลยจงใจทำให้จารวีโกรธ”
“ไม่มีแฟนก็ดีเหมือนกัน!” คุณปู่ยิ้ม
“อย่างนั้นเรื่องแต่งงาน…”
“เรื่องแต่งงานค่อยว่ากันทีหลัง” คุณปู่หันหน้ากลับมา และพูดกับเขาอย่างเคร่งขรึม “วันนี้คือวันเกิดของฉัน เอาล่ะ ฉันต้องไปดูว่าชุดของเพื่อนสนิทฉันเข้ากับฉันไหม ขอตัวก่อน”
พูดจบ เขาก็ไม่รอหลานชายหัวแก้วหัวแหวนของตัวเอง ถือไม้เท้าหัวเราะแล้วเดินเข้าไปข้างใน
ราวกับมีเรื่องมงคลอะไรจะปรึกษากับเพื่อนสนิทตัวเอง
ในลานบ้าน จารวีจับกระโปรงขึ้น ใส่รองเท้าส้นสูงวิ่งไปหาวริศ เธอดีใจและพูดด้วยความเหนื่อย “วริศ! คุณกลับมาแล้ว ฉันรอคุณตั้งสามชั่วโมง”
ญาดาวิ่งเข้ามา เธอมองดูภาพนั้นด้วยความหงุดหงิด เธอวิ่งช้าลง จากนั้นก็มองบนแล้วหันหลังเดินกลับไปที่บ้าน
จารวีพูดจบ เธอก็ควงแขนของวริศอย่างไร้ยางอาย
แต่กลับถูกเขาสะบัดออก “อย่าทำแบบนี้ ผมมีแฟนแล้ว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ห่างเหิน จากนั้นก็เดินเข้าไปในบ้าน
จารวีรู้สึกถึงสายตาที่มองมาจากไม่ไกล เธอไม่อยากเสียหน้า จึงยิ้มแล้วเดินตามวริศไป เดินไปพร้อมกับถามว่า “ครั้งนี้คุณกลับมานานแค่ไหน จะพักอยู่ที่นี่สักพักไหมคะ?”
วริศขี้เกียจแม้แต่จะคุยกับเธอด้วยน้ำเสียงที่ห่างเหิน เขารีบเดินเข้าไปที่ประตูบ้านทันที
