บทที่ 21 ความช่วยเหลือจากชายลึกลับ!
บทที่ 21 ความช่วยเหลือจากชายลึกลับ!
อธิการบดีตั้งสติเพื่อปรับอารมณ์ให้คงที่
จากนั้นเขาก็ตะโกนไปยังนักศึกษาหญิงที่อยู่ข้างบน “นักศึกษาครับ ผมคืออธิการบดีของมหาวิทยาลัยเจียงจิง เฉินอินเซิง ผมมีสองคำที่อยากจะบอกกับเธอในฐานะทหารผ่านศึก…”
“อย่างแรก พวกเรามักจะเจอกับอุปสรรคมากมายและความยากลำบากที่ผ่านเข้ามาในชีวิต แต่พวกเราก็สามารถเผชิญหน้ากับมันได้อย่างกล้าหาญ…”
“อย่างที่สอง เมื่อเธอไม่สามารถทนได้และเลือกที่จะยอมแพ้ ขอให้เธอคิดถึงพ่อแม่ของเธอ นึกถึงสายตาที่คาดหวัง นึกถึงความโศกเศร้าเสียใจหลังจากที่เธอจากไป…”
“…และสาม…”
บางทีอาจจะมีสักคำพูดของอธิการบดีเฉินที่มันน่าจะโน้มน้าวได้ผล แต่นักศึกษาสาวที่อยู่บนหลังคากลับร้องไห้หนักขึ้นและหนักขึ้น
ในเวลาเดียวกัน นักศึกษาจำนวนหนึ่งก็เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ
“อย่าเข้ามาใกล้เกินไปนัก!” เฉินอินเซิงห้ามเสียงกราดเกรี้ยว
“อธิการบดีคะ พวกเราเป็นเพื่อนร่วมห้องของเธอเองค่ะ” กลุ่มนักศึกษาสาวรายงานกับเขาด้วยท่าทางเป็นกังวล
“พวกเธอล่ะ?”
เฉินอินเซิงมองไปที่กลุ่มนักศึกษาชาย
นักศึกษาชายบางส่วนเอ่ยอย่างตะขิดตะขวง “เอ่อ… พวกเราเป็นเพื่อนร่วมห้องของแฟนเธอครับ”
“แล้วแฟนเธออยู่ที่ไหนซะล่ะ?”
ดวงตาของเฉินอินเซิงเบิกโพลงขึ้นมาทันที “ตั้งแต่ที่เธออกหัก ไอ้คนที่เป็นตัวปัญหาทั้งหมดอย่างเขาก็ควรจะมาแสดงความรับผิดชอบเรื่องนี้ ถ้าเขามาที่นี่แล้วพูดดี ๆ กับเธอ ถึงจะโกหก แต่ก็อาจโน้มน้าวเธอให้ยอมลงจากหลังคาได้!”
“เขา…”
หนุ่ม ๆ ที่เป็นเพื่อนของตัวปัญหาหลักมองหน้ากันด้วยความอับอายยิ่งกว่าเดิม ก่อนจะพูดออกมาท่ามกลางสายตาโกรธเกรี้ยวจากนักศึกษาหญิง “เขาไป… เขาไปเดตครับ”
“ใช้ไม่ได้อะไรอย่างนี้! มันยังมีแก่ใจจะไปเดตกับสาวทั้งที่เกิดเรื่องใหญ่เพราะมันงั้นเหรอ?!”
เฉินอินเซิงรู้สึกโกรธมาก เขาพูดอย่างตรงไปตรงมา น้ำเสียงพลันแข็งกร้าว “ฉันไม่คิดเลยว่ามหาวิทยาลัยแห่งนี้จะมีคนที่เลวยิ่งกว่าสัตว์แบบนี้อยู่!”
ไม่ไกลกัน หลังได้ยินเรื่องราวทั้งหมด ฟางชิวเองก็นึกดูถูกไอ้ผู้ชายตัวต้นเหตุในใจเช่นกัน
แต่ชายหนุ่มคิดว่าเรื่องทั้งหมดไม่น่าจะเป็นเพราะเรื่องการนอกใจ
การนอกใจทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งตายเพราะความรักอย่างนั้นหรือ? คนอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขาคงไม่ได้จิตใจอ่อนแอขนาดนั้น ยิ่งผ่านประสบการณ์โหดร้ายอย่างสอบเข้ามหาวิทยาลัยมาแล้วยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่
“พวกเธอ ในฐานะที่เป็นเพื่อนร่วมห้อง บางทีอาจจะโน้มน้าวเพื่อนได้ บอกซุนฉีว่าอย่าคิดสั้นล่ะ”
หลังจากออกคำสั่งกับกลุ่มนักศึกษาสาว เฉินอินเซิงก็หันไปสั่งกลุ่มนักศึกษาหนุ่มต่อด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว “ส่วนพวกเธอ… ไปตามเพื่อนที่เป็นตัวต้นเหตุกลับมา! ตอนนี้เลย!”
“ครับ ๆ!”
กลุ่มนักศึกษาชายรีบวิ่งออกไปด้วยความสลดใจ
“ซุนฉี เธอทำอะไรน่ะ? อย่าคิดสั้นเลย!”
เพื่อนสาวของซุนฉีตะโกนขึ้นมา
“ฉัน…”
เมื่อได้ยินเสียงของเพื่อนร่วมห้อง ซุนฉีก็เริ่มโต้ตอบ เธอมองลงมายังเพื่อนของเธอ น้ำตาพาลไหล
“ก็แค่ผู้ชายเลว ๆ คนหนึ่ง! เธอจะไปฟูมฟายกับมันทำไม?! จะตายเพื่อคนแบบนี้จริง ๆ เหรอ?!”
“ลงมาเถอะนะ เธอจำไม่ได้เหรอว่าเราสัญญาอะไรกันไว้? พวกเราสัญญากันว่าจะใช้เวลาสนุกกับชีวิตนักศึกษาตลอดสี่ปีไม่ใช่เหรอ? แล้วเธอก็เคยพูดว่าพวกเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปใช่หรือเปล่า? ไหนบอกว่าจะเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ฉันในวันแต่งงาน เธอพูดกับฉันตั้งหลายรอบนี่นา… ใช่ไหม?!”
“ฮืออ…!!!”
ซุนฉีเริ่มปิดหน้าตัวเองแล้วร้องไห้อย่างหนัก
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง นักศึกษาคนอื่น ๆ ที่อยู่ในเหตุการณ์ก็เริ่มช่วยกันปลอบเธอเช่นกัน
“อย่าคิดสั้นเลย!”
“ใช่ ๆ! ยังอายุน้อยอยู่เลย ทำไมถึงด้อยค่าตัวเองแบบนี้ เธอยังมีช่วงเวลาที่ดีและอนาคตที่สดใสรออยู่นะ!”
…
เสียงโห่ร้องยังคงดังราวกับคลื่นกระทบคลื่น แต่ซุนฉีก็ยังคงปิดหน้าร้องไห้
เจ้าหน้าที่ทหารหนุ่มมาถึงแล้ว เขามองไปยังหลังคาแล้วพูดกับเฉินอินเซิงและคนอื่นว่า “พวกเราพร้อมจะขึ้นไปที่นั่นแล้ว จำไว้ให้ดีนะครับว่าต้องคอยเบี่ยงเบนความสนใจจากเธอ”
เฉินอินเซิงตอบ “ได้!”
แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบนั้น
“เอ๊ะ!”
อยู่ ๆ ก็มีเสียงร้องตะโกนดังขึ้นมาจากที่เกิดเหตุ
ซุนฉีออกไปยืนอยู่บนขอบปูนนอกดาดฟ้า เธอโน้มตัวไปข้างหน้า จับกำแพงไว้ด้วยมือของเธอเอง ตอนนี้จึงมีแขนเพียงข้างเดียวที่ดึงตัวเธอไว้เท่านั้น เห็นชัดเลยว่าเธอมีโอกาสตกลงไปได้ทุกเมื่อ
“อย่าโดดนะ!!”
“กลับมา! กลับมาเถอะ!”
ทุกคนร้องตะโกนลั่นอย่างร้อนใจ
“ซุนฉี ได้โปรดอย่าทำแบบนั้น! กลับมาเถอะ!”
เพื่อนร่วมห้องของเธอตะโกนพร้อมร้องได้ออกมา
“…ฉันขอโทษ แต่ฉันไม่สามารถรักษาสัญญากับเธอได้แล้ว…” ซุนฉีร้องไห้ กล่าวกับคนข้างล่าง
นายทหารหนุ่มรู้ได้ทันทีว่าสถานการณ์ตอนนี้แย่มาก อาจสายเกินไปแล้วด้วยซ้ำ
จะช่วยเธอได้ต้องใช้เวลา แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่ให้เวลากับเขาเลย!
นายทหารหนุ่มคนนี้เคยรับมือกับความตายหลายรอบแล้ว เขารู้ได้ทันทีว่า ผู้หญิงคนนี้จะฆ่าตัวตายอย่างแน่นอน!
เขากังวลขึ้นมาแล้ว
“ฉัน ในฐานะชายชาติทหาร จะทำได้แค่ดูแลการฝึกฝนเท่านั้นเหรอ?”
“ไม่! ฉันต้องคิดวิธีแก้ปัญหาให้ได้!”
ในเวลานั้น ฟางชิวจากฝูงชนไปอย่างเงียบเชียบ
เมื่อออกมาจากฝูงชนแล้ว ฟางชิวก็รีบวิ่งกลับไปที่หอพักของตัวเองให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วหยิบหน้ากากหน้ายิ้มสีดำออกมา
“ต้องพกมันติดตัวไว้ทุกที่เลยมั้งเนี่ย…”
ฟางชิวคิดในใจแล้วหยิบหน้ากากขึ้นมาสวม จากนั้นก็พุ่งตัวขึ้นไปบนหลังคาแทนที่จะไปทางบันได
เมื่อขึ้นไปได้แล้ว เขาก็กระโดดลงไปด้านล่างตึก!
ก่อนที่จะมีคนเห็น เขาก็ตรงไปยังอาคารเรียนแล้ว
ชายหนุ่มไม่ได้ลดความเร็วลงเลยแม้แต่น้อย จึงไม่มีใครรู้ว่าเป็นเขา
จะมีก็แต่นักศึกษาบางคนที่อยู่ในป่าเท่านั้นที่รู้สึกสับสน
“เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นน่ะ?”
“มีอะไรตกหรือเปล่า?”
“แล้วทำไมถึงหายไปแล้ว?”
เมื่อฟางชิวมาถึงที่เกิดเหตุ เขาก็รู้สึกโล่งอกที่พบว่าผู้หญิงที่อยู่บนอาคารเรียนยังไม่กระโดดลงมา
เขาไม่มีเวลาคิดถึงมันมากนัก เขากระโดดขึ้นไปจากกลุ่มฝูงคนที่มุงอยู่ก่อนจะไต่กำแพงขึ้นไปยังอาคารเรียน
ทุกคนพากันตกตะลึงเมื่อเห็นร่างหนึ่งโผล่มาในสายตา
จนกระทั่งพวกเขาเห็นการแต่งตัวของชายคนนั้น
ชุดทหารลายพรางกับหน้ากากสีดำ…
คนหนึ่งในกลุ่มฝูงชนอุทานขึ้นมาทันที
“อ๊ะ ชายลึกลับคนนั้นนี่นา!”
“ชายลึกลับเหรอ?!”
“ชายลึกลับมาแล้ว!!!”
…
ฝูงชนทั้งหมดต่างตกอยู่ในความโกลาหลทันที
คนเหล่านี้อ่านบอร์ดเว็บไซต์ของมหาวิทยาลัยเมื่อวันก่อนแน่นอน
กลุ่มคนจำนวนไม่น้อยเชื่อว่าเนื้อหาในวิดีโอที่โพสต์ลงไปนั้นเป็นของจริง แต่ก็ไม่นึกหวังเลยว่าจะได้เห็นชายลึกลับในเวลานี้
“ชายลึกลับเหรอ?!”
อธิการบดีเฉินอินเซิงรีบถามเจ้าหน้าที่ที่อยู่รอบตัวเอง “ใครคือชายลึกลับ?”
“วันก่อนโน้นมีนักศึกษาคนหนึ่งส่งสาส์นท้าดวลการต่อสู้ในที่สาธารณะ ชายลึกลับคนนั้นจึงมาตามคำท้า เห็นว่ากันว่า เขาสามารถกระโดดขึ้นไปบนหลังคาและไต่กำแพงได้ คนคนนี้คงจะเป็นคนเดียวกับคนนั้นครับ”
เจ้าหน้าที่อธิบายให้อธิการบดีฟังพลางมองดูร่างของชายลึกลับด้วยความนับถือ
“กระโดดขึ้นไปบนหลังคาและไต่กำแพงงั้นหรือ?”
อธิการบดีรู้สึกไม่เชื่อในสิ่งที่เจ้าหน้าที่รายงาน ซ้ำยังรู้สึกว่าไร้สาระ
นายทหารหนุ่มมองไปที่ฟางชิวเขม็ง
“นายมาจนได้สินะ!”
“วันนี้ฉันจะไม่ปล่อยนายไปอีกแล้ว ให้ฉันดูหน่อยเถอะว่านายมีพลังแค่ไหน?!”
เฉินชงมองไปที่ร่างของฟางชิวพลางกำหมัดไว้แน่น
“ในที่สุดก็ได้เจอแล้ว!”
“สรุปคือ เขาอยู่ในมหาวิทยาลัยเราสินะ!”
ฝูงชนที่อยู่ด้านล่างจับตาดูฟางชิวด้วยความสงสัยว่าเขาจะทำอะไรและทำอย่างไรที่จะช่วยเหลือผู้หญิงข้างบนนั้น
ฟางชิวจะทำอะไร?
แน่นอน! เขากำลังพยายามจะช่วยชีวิตนักศึกษาหญิงคนนั้น!
แต่ทำอย่างไรล่ะ?
เอาง่าย ๆ เลยนะ!
ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลงใด ๆ เขากระโดดขึ้นไปหาเธอโต้ง ๆ เลย!
“ว้าว!!”
ความรู้สึกอัศจรรย์ฉายออกมาบนใบหน้าของทุกคนอย่างชัดเจน
พวกเขาตะลึงที่ชายลึกลับสามารถเหาะขึ้นไปเหนือหัวพวกเขาได้ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนี้ยิ่งน่าตกใจกว่า
ชายลึกลับวิ่งเข้ามาใกล้กำแพงเร็วเหมือนเสือชีตาห์!
เขากระโดดขึ้นอย่างรวดเร็ว คว้าขอบหน้าต่างของชั้นหนึ่งไว้ แล้วดันตัวเองด้วยแขนทั้งสองข้างขึ้นไปบนกำแพง
เขาวิ่งไต่กำแพงขึ้นไปเหมือนกับสัตว์ประหลาด!
“พระเจ้า!”
ทุกคนเอามือป้องปากมองด้วยความตกใจ
“นี่มันกำแพงนะ!!”
“แล้วเป็นกำแพงแนวตั้งด้วย!!”
“เขาปีนขึ้นไปทั้งอย่างนั้นเหรอ?”
“เหมือนสไปเดอร์แมนเลย แต่น่าจะเก่งกว่าอีก!”
การกระทำของฟางชิวนั้นเร็วมากและไม่มีความลังเลอะไรให้เห็นเลยแม้แต่น้อย แม้จะอยู่บนกำแพง เขาก็ยังสามารถเดินได้อย่างง่ายดายราวกับเดินบนพื้นถนนอันราบเรียบ
ดวงตาของครูฝึกหนุ่มวาววับขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
“แข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง?!”
ในฐานะผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ ครูฝึกทหารคิดว่าตัวเองมีความแข็งแกร่งมากกว่าคนปกติทั่วไป และสามารถปีนบันไดได้ด้วยกล้ามเนื้อของตัวเอง
“แต่ฉันคงไม่สามารถเดินขึ้นลงกำแพงได้ง่ายดายเหมือนแมงมุมแบบนี้แน่นอน!”
“ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน?”
“เก่งอะไรขนาดนี้?!”
ความลึกลับนี้ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น เขาต้องการรู้และเปิดเผยความลับเหล่านี้เป็นอย่างยิ่ง
เขาเชื่อว่า ถ้าชายลึกลับคนนี้ได้เข้าไปประจำการในกองทัพ จะต้องกลายเป็นสุดยอดทหารที่ไร้เทียมทานอย่างแน่นอน!
“ฉันจะต้องตามหาเขาให้เจอแล้วเอาเขาเข้ากองทัพให้ได้!”
“ใช่แล้ว!”
เฉินชงหยุดขยับ จ้องไปเขม็งไปที่ชายลึกลับ
ชายลึกลับคนนี้ได้แสดงทักษะศิลปะการต่อสู้นอกเหนือจากที่เขาเคยเรียนรู้มา!
อธิการบดีเฉินอินเซิงผู้ไม่เคยได้ยินหรือพบชายลึกลับมาก่อนตกใจยิ่งกว่า
“ฝืนกฎฟิสิกส์แบบนี้ได้ยังไงกันน่ะ?”
เฉินอินเซิงไม่กล้าคิดเลยว่าจะมีใครบนโลกใบนี้ที่สามารถกระโดดขึ้นไปบนหลังคาและวิ่งไต่กำแพงได้
และตอนนี้ ชายลึกลับคนนี้ก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา
แล้วที่สำคัญเลยคือ ชายลึกลับคนนี้เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยแพทย์แผนจีนเจียงจิงด้วย!
เป็นนักศึกษาน้องใหม่สวมชุดทหารลายพราง!
“โลกเปลี่ยนไปแล้วงั้นเหรอ?”
เหล่าฝูงชนที่อยู่ข้างล่างต่างพากันช็อก แต่การกระทำของฟางชิวก็ไม่ได้หยุดลงแต่อย่างใด
ฟางชิวยังคงวิ่งและปีนกำแพงขึ้นไป
ชายหนุ่มมาถึงชั้นสามแล้ว
และตอนนี้อยู่ห่างจากซุนฉีไม่ถึงสิบเมตรเท่านั้น
แค่ปีนอีกสองชั้นน่า…!
คนที่อยู่ข้างล่างเริ่มมีความหวัง
“เขาอาจจะช่วยซุนฉีได้นะ”
“เร็วเข้า!”
ทุกคนพากันเชียร์ชายลึกลับด้วยความกังวลใจ
แต่โชคร้ายที่สถานการณ์กลับกลายเป็นตรงกันข้าม
“พ่อคะ แม่คะ… หนูขอโทษ” ซุนฉีเอ่ยขึ้นด้วยแววตาว่างเปล่า จากนั้นก็ปล่อยมือ!
ทุกคนที่อยู่ข้างล่างต่างพากันร้องเสียงหลงด้วยความผวา บ้างก็เอามือปิดตาเพราะไม่อยากเห็นภาพอันโหดร้าย
“ไม่!”
ฟางชิวหรี่ตา แสงวาบปลาบผ่านดวงตาไปปราดหนึ่ง
เขาออกแรงที่มือและเท้าพร้อมกันอย่างเร่งรีบเพื่อดันตัวเองให้ลอยขึ้น จากนั้นก็โน้มตัวไปข้างหน้า ก่อนพุ่งเข้าหาซุนฉี
“นั่นเขาเหาะเหรอ?!”
ทุกคนต่างพากันตกใจเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
“นั่นเขาเสี่ยงชีวิตโดยใช่เหตุชัด ๆ!”
“ถึงจะรับตัวซุนฉีไว้ได้ แต่ทั้งคู่ก็จะตกลงไปด้วยกันอยู่ดี!”
พวกเขาคิดว่าวันนี้คงได้มีสองศพเป็นแน่แท้…!
เจ้าหน้าที่ทหารที่อยู่ข้างล่างมองไปที่ฟางชิว รู้สึกว่าท่าทางของชายลึกลับผู้มีใจรักความยุติธรรมนี้บุ่มบ่ามมากเกินไป
“เขาสามารถเหาะได้จริง ๆ เหรอ?”
“มันเป็นไปไม่ได้!”
เพราะเท่าที่รู้ มีเพียงปรมาจารย์อายุมากเท่านั้นที่จะทำแบบนั้นได้ คนที่ทำได้ล้วนเป็นผู้มีฝีมือ
“ชายลึกลับคนนี้ทำไม่ได้แน่นอน!”
“บุ่มบ่ามเกินไป! ทำแบบนี้ไม่ช่วยอะไรเลย และเขาก็กำลังจะฆ่าตัวเองด้วยซ้ำ!”
แต่ฟางชิวจะทำแบบนั้นเหรอ?
แน่นอนว่า… ไม่!
ท่ามกลางความกังวลของคนที่อยู่ข้างล่าง ฟางชิวในตอนนี้กำลังเข้าไปใกล้ซุนฉีที่กำลังตกลงมาขึ้นเรื่อย ๆ
เขาโอบแขนขวารอบเอวของเธอ
ช่วงเวลาอันสั้นนี้ ทั้งฟางชิวและซุนฉีก็ร่วงลงมาใกล้ถึงชั้นสามแล้ว!
ความเร็วระหว่างร่วงลงก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ!
เพียงแค่ไม่กี่วินาทีก็ใกล้พื้นแล้ว
ฟางชิวเปลี่ยนใจ ราวกับนึกอะไรขึ้นได้
ชายหนึ่งคำราม ยื่นมือซ้ายออกไปจับขอบหน้าต่างชั้นสี่เอาไว้อย่างรวดเร็ว!
เขาจับอย่างแน่น!
แม้ว่าการเคลื่อนไหวจะหยุดลง
แต่เพราะแรงเฉื่อย*[1] ทำให้ร่างกายของพวกเขาพร้อมเหวี่ยงชนกำแพง
ฟางชิวรีบหันตัวเข้ากำแพง ปกป้องซุนฉีด้วยร่างกายของเขาเอง สุดท้ายแผ่นหลังของชายหนุ่มก็กระแทกกำแพงอย่างแรง!
[1] แรงเฉื่อย คือ ความพยายามของวัตถุในการรักษาสภาพหยุดนิ่ง
