คุรุการแพทย์ – บทที่ 57 นายเป็นชายลึกลับใช่ไหม!

บทที่ 57 นายเป็นชายลึกลับใช่ไหม?!

บทที่ 57 นายเป็นชายลึกลับใช่ไหม?!

ทุกคนแถวนั้นตกใจกับสิ่งที่ได้เห็น รอบข้างฟางชิวไม่มีใครกล้าเข้าใกล้แม้แต่คนเดียว

เมื่อเห็นใบหน้าของผู้ที่กำลังเดินมาอย่างชัดเจน ทุกคนก็ตกตะลึง

ทุกอย่างล้วนเป็นสีดำ และแม้แต่กางเกงออกกำลังกายขาสั้นก็ยังเป็นสีดำเลย！

ที่สำคัญคือ คนคนนี้สวมหน้ากากของชายลึกลับอยู่

ตอนที่เห็นคนผู้นี้กระโดดลงมาจากท้องฟ้า สายตาของทุกคนก็แสดงความกระตือรือร้นออกมา

จะใช่ชายลึกลับรึเปล่านะ?

“คืนกระเป๋าเงินมา!” ฟางชิวกล่าวเสียงเย็น

สีหน้าของโจรยังไม่เปลี่ยนไปเมื่อได้ยินอย่างนั้น ทั้งยังแสดงท่าทางแข็งกระด้างขึ้นอีกต่างหาก เขาทำเป็นถามด้วยความสงสัยว่า “กระเป๋าเงินอะไร”

ภายใต้การแสดงออกที่บริสุทธิ์ใจของโจร คนอื่นเลยจะคิดว่าพวกเขาแค่เข้าใจผิด ทำให้เผลอปล่อยพวกโจรลอยนวลไป

แต่โจรเล็งเป้าหมายผิดคนแล้ว ฟางชิวมองเห็นชัดเจนว่าโจรคนนี้เพิ่งทำอะไรไป

ขณะที่โจรเดินชนกับเจียงเหมี่ยวอวี๋ ใบมีดในมือของเขาได้กรีดเปิดกระเป๋าของเจียงเหมี่ยวอวี๋ กระเป๋าเงินเลยหล่นเข้าไปในกระเป๋าของเขาอย่างรวดเร็ว

ฟางชิวมองไปที่โจรอย่างเย็นชา

เจียงเหมี่ยวอวี๋มองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความประหลาดใจก่อนจะแตะกระเป๋าของตัวเอง แล้วพบว่ามีรูอยู่

“กระเป๋าเงินของฉัน!” เจียงเหมี่ยวอวี๋พูดขึ้นด้วยความตกใจ เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เธอจึงมองโจรหนุ่มอย่างโกรธจัด

เสียงนี้ทำให้ทุกคนในบริเวณนั้นเกิดความโกลาหล

กระเป๋าเงินของดอกไม้ประจำมหาวิทยาลัยถูกขโมย?!

นี่เรื่องใหญ่มากนะจะบอกให้!

จะว่าไปไอ้วิธีเดินชนเมื่อครู่นี้ก็เคยเห็นกลบ่อย ๆ ในทีวี

ในชั่วพริบตา สายตาของทุกคนก็เพ่งไปที่โจรคนนั้นทันที

ทุกคนเกลียดจนอยากจะฉีกร่างของโจรออกจากกัน!

กล้าดีอย่างไรมาขโมยกระเป๋าเงินของดอกไม้ประจำมหาวิทยาลัย!

พูดได้เลยว่าพวกเขาพร้อมใจที่จะรุมโจรคนนี้ก่อนที่จะนำตัวส่งไปที่สถานีตำรวจ

ด้านคนก่อเหตุ เมื่อเห็นสถานการณ์รอบ ๆ แล้ว ใบหน้าของเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นความตื่นตระหนก มองอย่างไรตอนนี้ เขาก็ทำให้สาธารณชนโกรธเข้าแล้ว

ชายหนุ่มดึงมีดออกจากเอวอย่างเกรี้ยวกราดจนเกิดเป็นเสียงดัง ‘สวบ’ เขามองไปรอบ ๆ ด้วยสายตาแข็งกร้าวแล้วตวาดออกมาว่า “ออกไปให้พ้น!!!”

เมื่อเห็นโจรดึงมีดออกมา คนรอบข้างก็ตกอยู่ในความตื่นตระหนกในทันใด

มีดที่ฉาบประกายวาววับนี้เป็นมีดจริง!

บรรดาคนที่มองอยู่หันไปรอบ ๆ เพื่อดูว่าจะมีผู้ชายคนไหนเข้าไปจัดการโจรบ้าง

เจียงเหมี่ยวอวี๋เองก็รู้สึกกลัว เธอจึงก้าวถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว

“เอากระเป๋าเงินออกมา!” ฟางชิวกล่าวด้วยเสียงเย็นเป็นครั้งที่สอง

“หลีกไปเดี๋ยวนี้!”

โจรเดินเข้าไปหาฟางชิวแล้วขู่ด้วยมีดในมือ

ฟางชิวจ้องมองชายตรงหน้า สายตายังคงเย็นเยียบ ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก

“ถ้าอย่างนั้นก็อย่ามาโทษฉันที่ไม่เกรงใจก็แล้วกัน!” คนพูดยังคงเดินเข้าใกล้ฟางชิว ความดุร้ายบนใบหน้าทวีความเด่นชัดขึ้น

“ก็ลองดูสิ!” ฟางชิวกล่าวอย่างเย็นชา

โจรคนนั้นกัดฟันก่อนจะแทงมีดไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เขารู้ว่าเขาไม่สามารถใจอ่อนได้ในเวลานี้ รุ่นพี่เคยบอกเขาว่า ตราบใดที่แกอ่อนแอ คนอื่นก็จะแข็งแกร่ง!

คนที่กระหายจะลองดี วันนี้ก็ต้องได้เห็นเลือด มีเพียงเลือดเท่านั้นที่สามารถทำให้คนกล้าหือหวาดกลัวได้!

“อ๊ะ! ระวัง!” เจียงเหมี่ยวอวี๋ร้องเตือน

เมื่อเห็นมีดกำลังพุ่งเข้ามา ฟางชิวก็ยิ้มเย้ยหยันพร้อมกับหรี่ดวงตาลง

ฟึ่บ

ร่างของฟางชิวหายตัวไปต่อหน้าโจรทันที เขาไม่รอให้โจรได้มีเวลาตอบโต้ พริบตาเขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าโจรแล้วถีบอย่างเต็มแรง

โครม!

โจรถูกถีบเข้าเต็ม ๆ ล้มลงกับพื้นอย่างแรง มีดก็ร่วงลงกับพื้นเช่นกัน

ภาพนี้ทำเอาทุกคนตกใจไปตาม ๆ กัน

เร็วมาก!

ทุกอย่างเร็วมาก พวกเขาไม่มีเวลาได้ตกใจเลย จู่ ๆ โจรก็กระเด็นออกไปแล้ว

พอนึกถึงฉากการประลองบนเวทีในสนามกีฬา ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างทันที

ในตอนนั้น ชายลึกลับก็ทำให้เฉินชงกระเด็นไปด้วยเหมือนกัน

พวกเขารู้สึกโชคดีมากที่ได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับชายลึกลับมาก่อน

หรือว่าชายชุดดำตรงหน้าจะเป็นชายลึกลับ?!

“คุณเป็นชายลึกลับใช่ไหม” ก็ชายคนหนึ่งถามฟางชิวเสียงเบา

“อ๋า!” คนอื่น ๆ ที่คิดไม่ถึงก็พากันมองไปที่ฟางชิวที่กำลังยืนอยู่กลางถนนด้วยความตกใจ

“จริงเหรอ? เป็นชายลึกลับจริง ๆ เหรอ?”

“ไม่จริงหรอกมั้ง ชายลึกลับปรากฏตัวแล้วเหรอ?”

“ใช่เหรอ บ้าน่า”

…

เสียงของคนรอบ ๆ ดังขึ้นในทันที

เจียงเหมี่ยวอวี๋มองไปที่ฟางชิวด้วยความประหลาดใจ

คนคนนี้เป็นชายลึกลับจริง ๆ หรือ?

นี่เป็นการเผชิญหน้าอย่างใกล้ชิดครั้งแรกของเธอกับชายลึกลับในตำนาน

ชายตรงหน้าที่มาช่วยเธอไว้สวมหน้ากากสีดำ มีรอยยิ้มเป็นเอกลักษณ์ ยากจะเห็นว่าหน้าตาเป็นเช่นไร เพราะหมวกเบสบอลสีดำ ทำให้ทุกคนมองไม่ออกด้วยซ้ำว่าทรงผมของเขานั้นเป็นทรงอะไร

นอกจากเห็นรูปร่างดีแล้ว คนอื่น ๆ ก็มองเห็นแค่เพียงดวงตาคมกริบคู่นั้น

ฟางชิวเพิกเฉยต่อเสียงรอบข้าง เขาเดินเข้าไปหาโจรที่กำลังลูบหน้าอกตัวเอง เจ้าตัวพยายามที่จะยืนขึ้นแต่ก็ยืนไม่ได้

พอเห็นฟางชิวกำลังเดินมา โจรคนนั้นก็รีบคลานหนีอย่างรวดเร็ว คิดในใจว่าชายที่อยู่ตรงหน้าแข็งแกร่งมาก เตะเพียงครั้งเดียว กระดูกซี่โครงก็แทบจะหัก!

“อย่า! อย่าเข้ามา!”

ฟางชิวเดินเข้าไปหาโจร โน้มตัวลงแล้วยื่นมือออกมา

“กระเป๋าเงิน!”

โจรกลัวฟางชิวมาก จึงรีบหยิบกระเป๋าเงินออกมาให้ฟางชิวทันที

ฟางชิวหยิบกระเป๋าเงินแล้วเดินไปหาเจียงเหมี่ยวอวี๋

ในที่สุดทั้งสองก็ได้สบตากัน ทว่าฟางชิวปฏิบัติต่อเจียงเหมี่ยวอวี๋เหมือนคนแปลกหน้า

“ของเธอ” ฟางชิวมอบกระเป๋าเงินคืนให้เจียงเหมี่ยวอวี๋

“อ้อ!” เจียงเหมี่ยวอวี๋ตื่นจากภวังค์ เธอรับกระเป๋าเงินคืนแล้วกล่าวขอบคุณอย่างรวดเร็ว “ขอบคุณนะ!”

ฟางชิวทำเพียงแค่พยักหน้าตอบ จากนั้นเขาก็ตรงไปหาผู้ก่อเรื่องทั้งหมด คว้าคอเสื้อขึ้นเพื่อพาไปสถานีตำรวจ

ทันใดนั้น กลุ่มคนในเครื่องแบบตำรวจก็พุ่งเข้ามาพอดี

“อย่าขยับ มีคนแจ้งมาว่ามีการทำร้ายกันในที่สาธารณะ เกิดอะไรขึ้น?” คนที่เป็นหัวหน้าพูด จากนั้นมองไปที่ฟางชิวแล้วพูดอย่างเย็นชา

“วางคนลง นายเป็นคนทำใช่ไหม”

“คุณตำรวจ ไม่ใช่เขา แต่เป็นชายที่อยู่ในมือเขาต่างหาก!”

“ใช่แล้ว เป็นชายที่อยู่ในมือของเขาต่างหาก มันขโมยของ พยายามทำร้ายคนอื่น แต่เขาคนนี้แสดงความกล้าหาญออกมาเพื่อช่วยคนอื่น!”

“ไม่ใช่เขาจริง ๆ อย่าเข้าใจผิดนะครับคุณตำรวจ คนคนนี้เป็นคนดี!”

…

ฟางชิวยังไม่ได้พูดอะไร คนรอบข้างก็ช่วยกันเถียงเพื่อปกป้องเขาเสียแล้ว

“คุณตำรวจ ฉันพิสูจน์ได้ค่ะว่ากระเป๋าเงินของฉันถูกชายคนนั้นขโมยไป” เจียงเหมี่ยวอวี๋ชี้ไปที่โจรแล้วพูดกับตำรวจ

นิ้วชี้เธอหยุดลงที่ฟางชิว

“สุภาพบุรุษคนนี้ช่วยฉันเอากระเป๋าเงินคืนกลับมาได้ โจรเลยพยายามที่จะทำร้ายผู้บริสุทธิ์ แต่ก็ถูกสุภาพบุรุษคนนี้หยุดไว้ได้อีกเหมือนกัน”

“อืม ทำเพื่อความยุติธรรมสินะ” หัวหน้าตำรวจยกย่องฟางชิว หันไปพูดกับลูกน้องของเขาว่า “ลงบันทึกเลย นำผู้ต้องสงสัยกลับไปที่สถานีตำรวจด้วย”

ตำรวจกลุ่มนี้ดำเนินการอย่างรวดเร็ว พวกเขาใช้เวลาสอบปากคำไม่นาน จากนั้นถึงขอให้เจียงเหมี่ยวอวี๋กับคนอื่น ๆ ช่วยกันลงบันทึก

เจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังจะขอให้ฟางชิวลงบันทึก แต่ฟางชิวกลับจ้องมาที่เขาอย่างเย็นชา เจ้าหน้าที่ตำรวจเลยต้องปล่อยเขาไป

ท่ามกลางเสียงปรบมือเกรียวกราว เจ้าหน้าตำรวจก็หิ้วคอหัวขโมยไป

ฟางชิวมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดนี้อย่างเฉยชา ไม่พูดอะไรตั้งแต่ต้นจนจบ

หลังจากที่ตำรวจออกไป ทุกคนก็เข้ามารุมล้อมฟางชิวทันที ทุกคนมองมาที่เขาอย่างตื่นเต้น

“นายเป็นชายลึกลับจริง ๆ เหรอ?” หญิงสาวคนหนึ่งถามอย่างกล้าหาญ

ทุกคนต่างเงี่ยหูฟังเพื่อรอคอยคำตอบจากคนตรงหน้า

ฟางชิวไม่ได้ตอบ เขาทำเพียงแค่กระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วหายวับไปในความมืดมิด

“ว้าว!” ทุกคนมองท้องฟ้ายามค่ำคืนด้วยความประหลาดใจ

พวกเขาได้ยินมานานแล้วว่าชายลึกลับชอบกระโดดขึ้นหลังคากับกำแพง แถมยังสามารถเหาะได้ด้วย

สงสัยมานานแล้ว ในที่สุดก็ได้เห็นสักที

นี่พิสูจน์ให้เห็นว่าคนที่ปรากฏตัวที่ถนนขนมในวันนี้เป็นชายลึกลับจริง ๆ

วันนี้พวกเขาไม่เพียงแต่ได้เจอกับชายลึกลับเท่านั้น แต่ยังได้เห็นชายลึกลับจับโจร แถมยังได้เห็นทักษะที่ไม่มีใครเทียบได้ของชายลึกลับอีกด้วย

คุ้มแล้ว!

คุ้มแล้วที่มา!

เจียงเหมี่ยวอวี๋ยังคงมองไปในสถานที่ที่ฟางชิวเพิ่งจะหายตัวไปพลางปิดปากของตัวเองด้วยความประหลาดใจ

เธอเกิดอาการเหม่อลอยไปครึ่งวัน

มีคนที่สามารถบินได้เหมือนจอมยุทธ์จริง ๆ เหรอ หรือนี่จะเป็นชายลึกลับ?

จู่ ๆ เจียงเหมี่ยวอวี๋ก็อยากรู้ว่าชายลึกลับคนนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร

ทันใดนั้นหญิงสาวก็เข้าใจแล้วว่าทำไมรูมเมตเธอถึงสนใจเรื่องผี ๆ และชายลึกลับขนาดนี้ แต่เธอไม่ได้อยากรู้เรื่องผี ๆ อยากรู้แค่เรื่องของชายลึกลับเท่านั้น

พอมีชายลึกลับปรากฏตัวขึ้นที่ถนนขนม ทั้งถนนก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาก

มองผ่านรถตู้คันหนึ่งที่จอดอยู่ในย่านทรุดโทรมแห่งหนึ่ง

กลุ่มคนในเครื่องแบบตำรวจลากโจรคนเมื่อกี้เข้าไปในอาคารอย่างรวดเร็ว

“ถูกจับได้ยังไง โตขนาดนี้แล้วยังทำพลาดอยู่อีก!”

ทันทีที่โจรหนุ่มเข้าไปในอาคาร ชายวัยกลางคนที่สวมเครื่องแบบตำรวจก็ตวาดออกมาอย่างโกรธจัด

คนกลุ่มนี้คือตำรวจที่เพิ่งปรากฏตัวที่ถนนขนม

“ลูกพี่ ไม่ใช่ว่าฉันไม่เก่ง แต่เป็นเพราะชายชุดดำคนนั้นแข็งแกร่งเกินไปต่างหาก” โจรหนุ่มไขกุญแจมือด้วยใบหน้าที่ขมขื่น

“ไร้สาระ! เก่งยังไงก็ช่าง ทำไมไม่หนีออกมา!”

คนที่เป็นหัวหน้าพูดต่ออย่างโกรธเคือง “ถ้าแกวิ่ง ใครจะจับแกได้!”

“แกเข้ากับที่นี่ไม่ได้ แกถูกขึ้นบัญชีแล้ว รีบเก็บของแล้วไปได้แล้ว”

“หัวหน้าาาา” โจรคนนั้นหยุดลูบหน้าอกแล้วรีบอ้อนวอนออกมา

หัวหน้าโบกมืออย่างไม่คิดจะฟังอีกต่อไป “ถ้าแกอยู่ที่นี่ พวกเราจะถูกสาวถึงตัวเพราะแกในไม่ช้าก็เร็ว อาจมีใครบางคนสังเกตเห็นพวกเราแล้ว วันนี้พวกเราต้องเสี่ยงครั้งใหญ่เพื่อช่วยแก”

ยิ่งพูดก็ยิ่งปวดสมอง

การแอบอ้างเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจเป็นทางเลือกสุดท้ายของพวกเขาแล้ว

แต่ถ้าไม่ทำเป็นตำรวจก็คงไม่ได้ พวกเขาทนเห็นลูกน้องถูกจับเข้าสถานีตำรวจไม่ได้หรอก

ทั้งนี้ไม่ใช่เพื่อความยุติธรรม แต่เพราะกลัวถูกสาวถึงตัวต่างหาก ถ้าถูกสาวถึงแล้ว พวกเขาคงทำได้แค่เร่ร่อนไปรอบโลกเท่านั้น

“ไสหัวไปตั้งแต่คืนนี้!” หัวหน้าตะคอก

“ครับ” โจรคนนั้นก้มศีรษะลง รู้ดีว่าเขาอยู่ต่อไม่ได้แล้ว

ให้ตายสิ เพิ่งพบสถานที่ที่ดี แถมยังไม่อยู่ในอาณาเขตของคนอื่น ยังทำเงินได้ไม่ทันไรก็ต้องไปแล้ว ไม่อยากไปเลย!

“ไป? พวกแกจะไปไหน” ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นในหูของพวกเขา

คนราว ๆ แปดคนในห้องต่างสะดุ้งด้วยความตกใจ

“ใครวะ?” ทุกคนในห้องลุกขึ้นแล้วมองไปรอบ ๆ อย่างตื่นตระหนก

ปัง!

ในตอนนั้น ระบบรักษาความปลอดภัยที่ประตูก็ถูกทำลาย เป็นเหตุให้ประตูเปิดออกอย่างง่ายดาย

คนที่เข้ามาคือชายชุดดำที่ไม่พูดอะไรเลยเมื่อครู่นี้ที่ถนนขนม

ทุกคนผงะ ตื่นตกใจขึ้นในทันที

หัวหน้าขยิบตา ทุกคนเลยปรี่ไปล้อมรอบแขกที่ไม่ได้รับเชิญอย่างพร้อมเพรียง

ฟางชิวมองคนเหล่านั้นด้วยความเย็นชา ตั้งแต่ที่ถนนขนม เขาก็พบกับความผิดปกติแล้ว

คนกลุ่มนี้ไม่ถนัดเรื่องตำรวจเลย

ไม่ยากที่จะหลอกนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมดา ๆ แต่สำหรับฟางชิวแล้ว เสแสร้งอย่างไรก็ดูออก!

“จัดการมัน!” หัวหน้าออกคำสั่ง

ทุกคนพุ่งตัวเข้าหาฟางชิว

ฟางชิวยิ้มเย็น ขยับร่างของเขาไปแปดทาง พริบตานั้นคนทั้งแปดก็ถูกเตะจนกระแทกกำแพงอย่างรวดเร็ว

ปึง! ปึง! ปึง!

เสียงคนถูกเตะล้มลงกับพื้นดังขึ้นแปดครั้ง เป็นอันให้พวกโจรทั้งหมดสลบเหมือดคาพื้น

ฟางชิวถอนหายใจอย่างเฉยชา เขาแบกพวกมันทั้งแปดคนลงไปข้างล่าง ยัดร่างเข้าไปในรถตู้ แล้วขับรถตู้ไปที่สถานีตำรวจที่อยู่ใกล้เคียง

ชายหนุ่มโยนคนทั้งแปดลงบนพื้น ไม่ลืมทิ้งโน้ตไว้แล้วเดินจากไป