ตอนที่ 154 : มาสู้กับฉัน!
ลี่หลินเดินเข้ามาหาโรแลนด์พร้อมพูดด้วยท่าที่ประหลาดใจ โรแลนด์ ไหงนายมาอยู่ที่นี่เนี่ย?
โรแลนด์มองไปที่หัวของหลิน พร้อมกระบนจมูกและพูดว่า เดี๋ยวเรื่องนั้นค่อยว่ากัน เกิดอะไรขึ้นกับหัวนายกันน่ะ ไหงมันถึงเป็นสีน้ําเงิน?
ตอนนี้หัวของลี่หลินเป็นสีน้ําเงิน ทําให้ดูประหลาดมากๆ
สีแดงและสีน้ําเงินมันคู่กันดีไง ลี่หลินยิ้มออกมาก่อนหน้าฉันเจอสาวคนหนึ่งเธอย้อมผมสีแดง ดังนั้นฉันเลยย้อมผมสีน้ําเงิน
โรแลนด์ถึงกับหมดคําพูด เจอที่ไนซ์คลับอีกแล้วสินะ? ใช่ หลินตอบโดยไม่สนใจ ก็เหมือนที่นายรู้นั่นแหละ ฉันมักจะไปที่แบบนั้นอยู่เสมอ แต่ช่วงนี้นายน่าจะเล่นเกมอยู่ไม่ใช่เหรอ ไหงนายถึงไปไนซ์คลับได้อีกละ? ฉันแค่ไปดื่มนิดหน่อย แล้วก็นั่งมองดูรอบๆ และก็กลับบ้านก่อน 4 ทุ่ม
โรแลนด์ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ สี่ทุ่มไนซ์คลัยยังไม่ถือว่าเปิดดีเลยด้วยซ้ํา แต่เจ้าหมอนก็ยังอุตส่าห์จะได้สาวอีกนะ?
ตอนนั้นเองลี่หลินก็มองไปที่โรแลนด์ที่อยู่ในชุดไม้ไผ่ นายเองก็ฝึกดาบที่นึ่งั้นเหรอ? นายคือคนที่โค้ชบอกว่าพรสวรรค์ใช่ไหม? ฉันเป็นนักเรียนเพียงคนเดียวของที่นี่ ส่วนเรื่องที่ฉันมีพรสวรรค์หรือไม่ก็อีกเรื่อง
โอ้! ลี่หลินพยักหน้าและพูดกับฉีเฉาช โค้ชฉันขอจ่ายค่าเรียนเลยละกัน
ฉีเฉาชู่มองไปมาระหว่างลี่หลินและโรแลนด์อยู่ระยะหนึ่งก่อนจะถามว่า พวกนายรู้จักกันสินะ แต่ยังไงก็เถอะจะไม่คิดดูสักหน่อยเหรอ? เพราะถึงยังไงมันก็ตั้งสามหมื่นหยวน ถ้าจ่ายแล้วฉันไม่คืนเงินนะ น้องชายฉันเรียนอยู่ที่นี่ พวกนายน่าจะสอนได้เยี่ยมระดับหนึ่ง ลี่หลินหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา
งั้นก็รับเลย! ฉีเฉาชู่ยกนิ้วโป้งให้เขาและตะโกนกลับเข้าไปในครัว น้องสาวออกมาเก็บเงินหน่อย
ไม่นานนัก ซีฉาก็เดินออกมาจากครัว
เธอนั้นสวมท่าทีที่เย็นชา และท่าทางของเธอก็ดูเย็นชามากยิ่งขึ้นเมื่อเห็นหัวสีน้ําเงินของลี่หลิน
ทว่าดวงตาของลี่หลินเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะมองไปยังซีฉาด้วยความสนใจ
ซีฉาแสดง QR Code ของเธอด้วยท่าที่เฉยชาและหลังจากลี่หลินแสกนมันเสร็จแล้ว เธอก็เดินเข้าไปหาโรแลนด์และดึงเสื้อของเขาเบาๆ มาช่วยฉันหน่อยส์ ฉันย้ายของบางอย่างเองไม่ไหว ได้เลย โรแลนด์ตอบตกลงโดยไม่คิดอะไรมาก
ทั้งสองก็เดินออกไป
ทว่าเมื่อหลินมองไปยังซีฉาที่ดึงเสื้อของโรแลนด์ เขาก็ครุ่นคิดขึ้นมาทันที ความสนใจในดวงตาของเขาหายไปอย่างรวดเร็วและหายไปจนไร้ร่องรอย
เขาหัวเราะออกมาเบาๆและพึมพัมออกมา ฉันไม่คิดเลยว่าเจ้าเด็กโรแลนด์จะหาสาวได้ในที่แบบนี้
จากนั้นเขาก็หันไปถามฉีเฉาชู่ โค้ช โรแลนด์มาเรียนที่นี่นานรึยัง? ประมาณสี่เดือนแล้ว
ฉีเฉาสู่สงสัยว่าทําไมลี่หลินถึงถามคําถามนี้กับเขา เมื่อคิดว่าสองคนนี้เป็นเพื่อนกัน เขาเลยคิดว่ามันไม่เสียหายที่จะพูด
เจ้าหมอนั่นเก็บความลับได้ดีจริงๆ เจ้าหมอนี่เรียนที่นี่เพราะเจอสาวสวยแน่ๆ ลี่หลินพึมพัมออกมา
ฉีเฉาช่เขาก็เข้าใจนิดหน่อย เขาอยากจะบอกว่าสองคนนั้นยังไม่ใช่แฟนกันสักหน่อย ทว่าเมื่อคิดถึงน้องสาวของเขาที่แอบชอบโรแลนด์ เขาก็อดทนเอาไว้เพราะกลัวจะพูดบางอย่างที่จะทําลายความสัมพันธ์ของพวกเขาลง
ไม่นานนัก โรแลนด์ก็เดินออกมาจากภายในครัว
เมื่อหลินมองมาทางเขา เขาก็ยิ้มพูดขึ้นมาว่า ทําไมไม่ใช้เวลากับสาวงามให้มากกว่านี้อีกหน่อยละ?
หือ? โรแลนด์มีนงงไปพักหนึ่ง เขารู้ว่าลี่หลินเข้าใจอะไรบางอย่างผิดไปเขาจึงพูดแก่ไปว่า ซีฉากับฉันเป็น แค่เพื่อนกันเท่านั้น ตบตาต่อไปเถอะ หลินมองตรงเข้ามาที่น่าของเขา นายหลอกฉันไม่ได้หรอก
โรแลนด์ถอนหายใจเบาๆ และถามกลับว่า ทําไมจู่ๆนายถึงอยากเรียนดาบ? ฉันได้เรียนแค่เพลงดาบกองทัพภายในเกมเท่านั้น แล้วตอนนี้มันก็ติดคอขวดแล้ว ลี่หลินพูดออกมาอย่างสิ้นหวัง เพราะผู้เชี่ยวชาญที่เป็นคนเถื่อนต่างถูกดูถูกภายในเกม ฉันต้องการเรียนเพลงดาบที่ดีกว่านี้แต่ก็ไม่มีใครสอนฉันเลย ฉันเลยคิดว่าจะมาเรียนในโลกจริงแทน เลยจบลงที่ต่อสู้กับพวกนักเรียนที่ฝึกดาบแต่พวกนั้นโคตรกากฉันเลยไปบอกกับเจ้าของสโมสรซึ่งเมื่อได้ยินก็ไม่พอใจและเข้าสู่กับฉัน สุดท้ายฉันก็จัดการทั้งหมดลงได้รวมถึงพวกผู้ฝึกสอนด้วย
โรแลนด์หัวเราะจนน้ําตาไหลออกมา นายไม่ได้ลดนิสัยใจร้อนลงเลยนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะสร้างปัญหาสักหน่อย ลี่หลินพูดออกมาอย่างดุร้าย พวกนั้นมันโง่และพวกนั้นกลับไม่ยอมรับฟังมันเองนี่หว่า พวกนั้นต้องการจะจัดการฉันเพื่อพิสูจน์ว่าฉันพูดผิดแล้วฉันจะไม่โกรธได้ยังไง?
ในตอนนี้ฉีเฉาสู่ก็พูดขัดขึ้นมา นายเองก็เล่นเกมเสมือนจริงใช่ไหม ไม่แปลกใจว่าทําไมการเคลื่อนไหวของนายถึงดูคล่องแคล่วและดุร้ายนัก แต่รากฐานนายไม่ดีนัก จริงอยู่ที่นายมีประสบการณ์การต่อสู้และการเคลื่อนไหวที่ถูกต้อง แต่รากฐานของนายนั้นแย่มาก ฉันกําลังสงสัยอยู่เลยว่าทําไม…เป็นแบบนี้เองสิ้นะ
โรแลนด์กระพริบตา งั้นนายกับพี่ฉีก็สู้กันเมื่อวานสินะ?
ลี่หลินรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เขาโม้เกี่ยวกับสโมสรดาบนี่มาก แน่นอนว่าฉันต้องลองสักหน่อย
โรแลนด์ยิ้มออกมา นายแพ้ใช่ไหมละ? ฉันแพ้แต่ไม่ได้แพ้ขาดรอยสักหน่อย หลินแก้ตัว
ฉีเฉาชู่หัวเราะออกมาจากด้านข้างอย่างเป็นสุข นั่นเป็นเพราะฉันออมมือให้ต่างหาก ฉันกลัวว่าหากเอาจริงเกินไปนายจะอายและเปลี่ยนเป็นความโกรธจนไม่มาเรียนที่นี่ ตอนนี้นายจ่ายค่าเรียนแล้ว ฉันจะเล่าความจริงให้ฟังก็ได้ จริงๆแล้ว…
เขาพูดจบประโยคและยกนิ้วของเขาขึ้นมา (1)
ฉันไม่เชื่อหรอก หลินตะโกนขึ้นด้วยความโกรธ มาสู่กันอีกรอบสิ ถ้าเป็นฉันนั่นจะเป็นการรังแกนายเกินไป ฉีเฉาชู่มีท่าทางปลาตายเหมือนอย่างเคย โรแลนด์สามารถแสดงให้นายเห็นได้ ถ้าหากนายไม่เชื่อฉัน! เข้ามาลองกันหน่อย หลินตะโกนใส่โรแลนด์ ฉันจะสู้เป็นตายมาไม่ต่ํากว่าร้อยครั้งในเกม ฉันไม่เชื่อหรอกว่าจะจัดการนักเวทย์ในการต่อสู้ระยะประชิดไม่ได้
จากนั้นลี่หลินก็ไปยังห้องเก็บของเพื่อนําเครื่องป้องกันและดาบยาวออกมา
ถึงแม้ว่าที่นี่จะเป็นสโมสรเหมียวเต๋า แต่มันก็ยังคงมีอาวุธไม้ชนิดอื่นๆอยู่เป็นจำนวนมาก
ทั้งสองยืนอยู่กันคนละฝั่งของสนาม
ฉีเฉาชู่ตะโกนอย่างอ่อนแรงจากทางด้านข้างเริ่ม
มันทีที่เขาพูดจบ ลี่หลินมีท่าทางดุดันขึ้นมาทันทีและกวัดแกว่างดาบไปตามแนวทะแยง และทําซ้ําไปเรื่อยๆ ทําให้ดาบไม้กระแทกเข้ากับพื้นปูนซีเมนต์หลากหลายครั้งและเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ
ในตอนนั้นเองซีฉาเองก็เดินเข้ามาหาฉีเฉาชู่ เธอขมวดคิ้วและพูดว่า เป็นวิธีการต่อสู้ที่ดูน่ารําคาญชะมัด นั่นเป็นเพลงดาบของพวกคนเถื่อนทางตะวันตก (2) ซึ่งเน้นไปที่การแสดงความแข็งแกร่งและการโจมตีที่รุนแรง ถึงแม้ว่ามันจะดูหยาบกระด้าง แต่เมื่อดูจากความสามารถทางกายของนักดาบแล้ว มันก็นับได้ว่าเป็นปัญหาใหญ่ใช้ได้ ดาบหนักซึ่งฟาดฟันลงมาด้วยความรุนแรง…คนที่ไม่มีโล่ไม่กล้าที่จะตอบโต้มันทําได้เพียง แค่หลบมันเท่านั้น
ซีฉารู้สึกไม่ยินดีนักเมื่อได้ยินมัน พี่หมายความว่าโรแลนด์จะเจอปัญหางั้นเหรอ? จะเป็นไปได้ไงเพราะลี่ หลินนั้นไม่ใช่คนเถื่อนทางตะวันตกด้วยซ้ำ ต่อให้มีความสามารถทางกายที่ดี แต่โรแลนด์เองก็ไม่แพ้กันดังนั้น จึงไม่มีข้อได้เปรียบเสียเปรียบระหว่างพวกเขา แต่หลังจากโรแลนด์ได้ฝึกที่นี่มาเป็นระยะเวลานาน และฉันได้ประลองกับเขา เขานั้นสามารถต่อสู้ได้จริงแล้วในตอนนี้
ซีฉาถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
ลี่หลินนั้นเข้ามาใกล้เรื่อยๆเสียงของดาบที่กระทบกับพื้นก็ดังขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน เขาขยับร่างกายส่วนบนสอดคล้องกับการฟาดฟันดาบแต่ละครั้ง
เมื่อรวมเข้ากับท่าทางที่ดูดุร้ายของเขา ทําให้เขาดูน่ากลัวเป็นอย่างมาก
