ตอนที่ 163 : สมบัติที่ค่อนข้างยุ่งยาก
การสร้างสนามพลังจิตนั้นทําให้เหนื่อยเป็นอย่างมาก และยิ่งสนามพลังใหญ่มากขนาดไหนมันก็จะทําให้เกิดอาการเหนื่อยล้าเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น
พลังจิตของโรแลนด์ครอบคลุมไปทั้งคฤหาสน์ แม้ว่ามันจะเบาบางและหลังจากที่มันยืดออกไป แต่สิ่งที่เขาทําก็นับว่าน่าประทับใจอยู่ดี
ยิ่งบางเท่าไหร่ก็ยิ่งเปราะบางมากขึ้นเท่านั้น หลังจากโรแลนด์ขยายพลังจิตของเขา พลังจิตของเขาก็เริ่มหายไป ทว่าเขายังคงใช้พลังจิตของเขาคงสภาพมันไว้ได้ การควบคุมพลังจิตของเขานับว่าเยี่ยมเลยทีเดียว
หลังจากเขาพบเป้าหมาย โรแลนด์ก็ถอนพลังจิตของตัวเองลง
จากนั้นเขาก็ถอนหายใจออกมา
ขณะที่กําลังอุ้มอําพันขาวไว้อยู่วิเวียนก็ถามว่า “ท่านอะไรอย่างงั้นเหรอ?”
“สมบัติที่อัลโด้ทิ้งไว้น่ะ” ขณะที่ฟื้นฟูพลังจิต โรแลนด์ก็อธิบายออกมา “เขาคิดว่าฉันอาจจะใช้เวลานานเพื่อไขปริศนาของเขา ทว่าเขาไม่ได้รู้เลยว่าฉันสามารถโกงได้ง่ายๆโดยใช้พลังจิต
วิเวียนค่อนข้างอิจฉา เพราะพลังจิตถือเป็นตัวแทนของศักยภาพในตัวนักเวทย์
โรแลนด์นั้นเป็นเพียงนักเวทย์ชั้นแนวหน้าเท่านั้น ทว่าเขาสามารถสร้างสนามพลังเวทย์ที่น่าเหลือเชื่อออกมาได้ นั่นแสดงให้เห็นว่าเขานั้นมีศักยภาพที่ดีมาก
“เธอจะไปกับฉันรึเปล่า?” โรแลนด์ยืนขึ้นหลังพักไประยะหนึ่ง
จริงๆแล้ววิเวียนเองก็สงสัยถึงสิ่งที่ประธานทิ้งไว้ให้โรแลนด์เช่นกัน
พ่อบ้านเมื่อเห็นพวกเขาทั้งคู่ออกจากห้อง เขาก็รีบเดินเข้ามาหาพวกเขาและถามว่า “นายท่านข้าพอจะสามารถช่วยอะไรท่านได้หรือไม่?”
โรแลนด์มอบกุญแจทองแดงให้วิเวียนแลพูดว่า “เธอจะมาช่วยฉันดูแลคฤหาสน์แห่งนี้ในขณะที่ฉันจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในหอคอยเวทย์”
พ่อบ้านกระพริบตาของเขา จากนั้นก็เข้าใจในทันที เขาพบนายหญิงของคฤหาสน์แล้ว
วิเวียนเป็นบุตรีของขุนนางทั้งยังเป็นนักเวทย์ฝึกหัด เธอพอจะมีชื่อเสียงอยู่บ้างในเดลพอลและพ่อบ้านเองก็ดูเหมือนจะรู้จักตัวตนของเธอ เขายิ้มและพยักหน้า “เข้าใจแล้วครับ นายท่าน”
จากนั้นโรแลนด์และวิเวียนก็เดินไปยังด้านหลังของคฤหาสน์ ซึ่งเป็นสวน
นี่เองก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของคฤหาสน์ พวกเขาเดินเข้าไปยังสวนและมาถึงยังภูเขาจําลอง
โรแลนด์ก้มลงดูหญ้าภายในสวนและพบเข้ากับแหวน เขาดึงมันอย่างแรง และประตูไม้ที่ถูกปกปิดไว้ก็ถูกยกขึ้นมา เผยให้เห็นทางเดินสีดํา
นักเวทย์เมื่อไม่มีเวทย์เสริมกําลังนั้นอ่อนแอเมื่อต้องเทียบกับนักรบ
ทว่าโรแลนด์มีฐานะทั้งเป็นบุตรทองคําและนักเวทย์ เขาแข็งแกร่งเป็นอย่างมากเมื่อเทียบกับคนธรรมดา เขาสามารถจัดการชายห้าคนได้โดยง่าย
ต้องขอบคุณการใช้พลังจิตของเขาในก่อนหน้านี้ ทําให้โรแลนด์รู้ว่ามันไม่มีอันตรายในทางเดินนี้
บอลแสงลอยนําไปด้านหน้าส่องสว่างทางให้กับโรแลนด์ วิเวียนและสัตว์เลี้ยงของเขา
หลังจากเดินไปได้ยี่สิบเมตร พวกเขาก็พบเข้ากับประตูหนาสีดํา โรแลนด์เคาะมันลงไปและเสียงดังก้องไปทั่วภายในความมืดมิด
เขามองไปที่วิเวียน “ใช้กุญแจที่อยู่ในมือเธอไขออกมาสิ”
เธอสะดุ้งตัวเล็กน้อยก่อนเดินไปข้างหน้าและไขกุญแจเข้าไปในรูตรงกลางประตู จากนั้นเธอก็บิดกุญแจเสียงของประตูถูกเปิดก็ดังขึ้น
โรแลนด์ก้าวไปข้างหน้าและผลักประตูเพื่อเปิดออก
ประตูเปิดออกพร้อมกับเสียงที่ดังขึ้น สิ่งที่อยู่ด้านหลังเริ่มเผยออกมาให้เห็น
มันเป็นห้องลับที่ทุกอย่างเกือบจะว่างเปล่า
มันไม่มีอะไรเลยมีเพียงเตียงธรรมดาๆอยู่เตียงหนึ่งเท่านั้น และเหมือนจะมีใครสักคนนอนอยู่บนนั้น
โรแลนด์ร่ายบอลแสงให้ลอยไปยังเตียง และเขาก็เห็นคนที่อยู่บนเตียงได้อย่างชัดเจน
ส่วนโค้งยาวที่ด้านหลังของเธอพร้อมผมสีบลอนด์ ทําให้รู้ได้ทันทีว่าเธอเป็นผู้หญิง
เธอตื่นขึ้นมาเพราะแสงสว่างและลุกขึ้นนั่งในทันที พร้อมมองไปที่โรแลนด์และวิเวียนด้วยความมึนงง
เด็กสาวนั้นทั้งสูงและผอม และสิ่งที่น่าแปลกใจที่สุดก็คือหูคู่ยาวของเธอ
เธอเป็นเอลฟ์งั้นเหรอ…หรือฮาร์ฟเอลฟ์?
เธอสวมเสื้อขาวบางซึ่งดูเหมือนกับชุดนักโทษ ทว่าเสื้อผ้าก็ไม่ได้ทําให้เธอดูเซ็กซี่ขึ้นเลยแม้แต่น้อย
“นี่น่ะเหรอสมบัติที่ประธานทิ้งไว้ให้ท่าน?” วิเวียนมองไปที่โรแลนด์อย่างไม่เป็นสุข
โรแลนด์ก็คิดไม่ถึงว่าจะมีผู้หญิงอยู่ที่นี่
ก่อนหน้านี้เขาสัมผัสได้แค่ว่ามันเป็นแหล่งเวทย์ที่ทรงพลังเท่านั้น เขาคิดแค่ว่าอัลโด้คงทิ้งอุปกรณ์เวทย์ที่ยอดเยี่ยมไว้ให้กับเขา
ทว่ามันกลับกลายเป็นทาสเอลฟ์
โรแลนด์ทักไปหาลี่หลินภายในระบบกิลด์
“ฉันก็ได้ทาสเอลฟ์มาเหมือนกัน ทําไงดี?”
ทันใดนั้นพวกเพื่อนของเขาก็ส่งเครื่องหมายตกใจเข้ามาในแชท
ในท้ายที่สุดลี่หลินก็เข้ามาให้คําแนะนําว่า “ทํากับเธอก่อนแล้วค่อยเริ่มคุยกัน”
โรแลนด์ส่ายหัวเขาไม่พบคําแนะนําที่มีประโยชน์เลยแม้แต่น้อย จากนั้นเขาก็ปิดระบบลง
เมื่อเห็นมนุษย์ทั้งสอง เอลฟ์ก็ยืนขึ้นและพูดบางอย่างขึ้นมา
เสียงของเธอนั้นทั้งกระฉับกระเฉงและงดงาม ทว่าพวกเขาทั้งสองคนกลับไม่เข้าใจ
โรแลนด์ร่ายเวทย์ความสามารถทางภาษาให้ทั้งตัวเขาและวิเวียนก่อนที่เขาจะกระแอมและพูดว่า “ขอโทษนะช่วยพูดซ้ําได้ไหม”
“ความสามารถทางภาษา? เอลฟ์ยืนหยุดอยู่ไม่ไกลจากโรแลนด์ ใบหน้าของเธอนั้นมีท่าทีรังเกียจมากกว่าประหลาดใจ”เจ้าเป็นผู้ซื้อคนใหม่ของข้างั้นเหรอ?”
โรแลนด์ถอนหายใจ “ถ้าพูดกันตามจริงแล้ว ฉันไม่ได้เป็นคนซื้อเธอ ทว่ามีคนมอบเธอมาให้กับฉันค่างหาก”
เอลฟ์สาวหัวเราะออกมา
ในตอนนั้นเอง วิเวียนก็แอบเปรียบเทียบตัวเธอกับเอลฟ์สาวแบบลับๆ
ใบหน้า! เธอแพ้
ส่วนสูง! เธอแพ้
รอบเอว! เธอแพ้
หน้าอก! ในที่สุดเธอก็เป็นฝ่ายชนะ!
หน้าอกของเอลฟ์สาวนั้นแบนราบอย่างน่าเหลือเชื่อ ซึ่งนั่นทําให้วิเวียนได้เปรียบ เมื่อคิดถึงมันวิเวียนก็พยายามยืนตัวตรงและยืดอกขัน
โรแลนด์เองก็สังเกตุไปที่เอลฟ์เช่นกัน เขาสัมผัสได้ว่าเอลฟ์นั้นทรงพลังเป็นอย่างมากและยังมีความรู้เรื่องเวทมนตร์อีกด้วย
ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจเจตนาของอัลโด้ “เธอต้องการเป็นอิสระไหม?”
เอลฟ์สาวมองไปยังโรแลนด์ด้วยความระมัดระวังและถอยไปด้านหลังโดยไม่พูดอะไรออกมา
โรแลนด์ยิ้ม “เธอรู้เกี่ยวกับเวทมนตร์ของเอลฟ์ใช่ไหม?”
เอลฟ์สาวยังคงเงียบเหมือนเดิม
“เขียนแบบจําลองเวทย์ธรรมชาติของเอลฟ์ให้ฉันสามบท แล้วฉันจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระ”
คิ้วของเธอขมวดขึ้นเธอนั้นไม่เชื่อในตัวของโรแลนด์ “มนุษย์ก็ปลิ้นปล้อนหลอกลวงเหมือนกันทั้งหมดนั่นแหละ”
“แต่เธอก็ไม่มีตัวเลือกนี่” โรแลนด์หัวเราะออกมา “เพราะถึงยังไงตอนนี้เธอก็เป็นทาสอยู่”
เอลฟ์สาวมีท่าที่ใจเย็นเป็นอย่างมาก เพราะบางที่เธออาจจะถูกจับมาเป็นทาสนานแล้วแทนที่จะกรีดร้องหรือตะโกนออกมา เธอเพียงแค่คิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “มนุษย์ไม่สามารถเรียนเวทย์ของเอลฟ์ได้หรอกนะ”
“นั่นไม่สําคัญ” โรแลนด์โบกมือของเขาไปมา “นั่นเป็นปัญหาของฉัน”
เมื่อครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เธอก็มองเข้าไปที่ดวงตาของโรแลนด์และพูดอย่างช้าๆ “นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ข้าจะเชื่อใจมนุษย์ อย่าทําให้ข้าผิดหวังเสียล่ะ”
โรแลนด์ยักไหล่และไม่ตอบอะไรกลับไป ในตอนนี้การกระทําสําคัญกว่าคําพูด
“เอาล่ะ เธอต้องการจะออกไปข้างนอกกับพวกเราไหม?”
“อย่านะค่ะ!”
วิเวียนขัดจังหวะโรแลนด์ขึ้นในทันที “ทาสเอลฟ์นั้นไม่สามารถเผยตัวในที่สาธารณะได้ เว้นเสียแต่ว่าท่านคิดว่าตัวท่านนั้นสามารถจัดการกับดรูอิดซึ่งเป็นผู้พิทักษ์ลงได้”
