บทที่ 447 ฉันเหมือนกำลังมีความรัก
“คุณลูกค้าคะ ผลไม้เชื่อมของคุณได้แล้วค่ะ ต้องการอย่างอื่นไหมคะ?” พนักงานร้านถามขึ้น
เยี่ยหวันหวั่นถึงเรียกสติกลับมาได้ จึงเพิ่มเค้กสตรอเบอร์รี่อีกหนึ่ง แมงโก้มูสอีกหนึ่ง
“ขอบคุณที่แวะมา ไว้มาอุดหนุนอีกนะคะ!” พนักงานร้านโค้งตัวส่งแขก
เยี่ยหวันหวั่นถือของออกจากร้านมา รู้สึกชัดเจนว่ามีคนย่องตามอยู่ข้างหลัง
เยี่ยหวันหวั่นหันหลังไปมอง พบว่าเป็นชายสวมหน้ากากที่ต่อแถวข้างหลังเธอเมื่อครู่นี้
พอเธอหันหน้าไปมอง ชายหนุ่มก็ยืนเต๊ะท่าหล่อแกล้งทำเป็นค้นกระเป๋าอยู่ตรงนั้น ท่าทางเหมือนกำลังรอรถ
เยี่ยหวันหวั่นสาวเท้าจากไปอีกครั้ง ครั้งนี้ชายหนุ่มไม่ได้ตามมา
แต่ว่า เยี่ยหวันหวั่นรู้สึกถึงสายตาเร่าร้อนได้อย่างประหลาด กำลังจับจ้องด้านหลังเธออยู่ตลอด…
ช่วยไม่ได้ เยี่ยหวันหวั่นทำได้เพียงหันกลับไปมองตามสัญชาตญาณเป็นครั้งที่สอง
ผลลัพธ์ครั้งนี้…พบว่าถึงชายหนุ่มไม่ได้เดินตามมา แต่ใบหน้าหันมาทางเธอ ต่อให้มีแว่นตากันแดดสีดำอันใหญ่ปกปิดดวงตา สายตาเจ็บปวดรวดร้าวเป็นที่สุดก็คล้ายกับจะทะลุแว่นกันแดดออกมาจับที่เธอ…พูดให้รุนแรงก็คือ จับที่ผลไม้เชื่อมในมือของเธอ…
คงจะสัมผัสได้ถึงสายตาของเยี่ยหวันหวั่น ชายหนุ่มหันศีรษะกลับไปอีกครั้ง แกล้งทำเป็นว่าไม่ได้มองเธอ
เยี่ยหวันหวั่นอดขำไม่ได้
ผลไม้เชื่อมไม่กี่กล่อง ต้องทำถึงขนาดนั้นไหม?
เพียงแต่ หากเขาคือดาราบางคนจริงๆ เธอก็พอเข้าใจได้ พวกดาราต้องคุมอาหารลดน้ำหนักทุกวัน อยากจะกินของที่ตัวเองชอบดูจะเป็นเรื่องที่ฝันมากเกินไป
เยี่ยหวันหวั่นครุ่นคิด สุดท้ายก็หยิบออกมาจากในถุงหนึ่งกล่อง และเดินไปตรงหน้าของผู้ชายคนนั้น
ชายหนุ่มเห็นเธอเดินมุ่งหน้ามาทางตัวเอง ก็ขยับถอยหลังอย่างชัดเจน ทำท่าทางเหมือนจะวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
คงจะคิดว่าเธอเป็นแฟนคลับ แล้วจำตนเองได้?
เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้เดินไปข้างหน้าต่อ หยุดยืนห่างจากเขา แล้วยื่นกล่องผลไม้เชื่อมนั่นให้ไป เอ่ยว่า “คุณชอบอันนี้เหรอ? ขอโทษด้วยที่ฉันเหมาสามกล่องสุดท้ายมาหมด ฉันยกกล่องนี้ให้แล้วกัน!”
ชายหนุ่มเหมือนจะตะลึงไปชั่วขณะ ยืนเหม่ออยู่ตรงนั้น
“รับไปสิ!”
จนกระทั่งเยี่ยหวันหวั่นเร่งรัดอีกครั้ง ชายหนุ่มถึงได้ยื่นมือมาอย่างระแวดระวัง คล้ายกลัวเธอจะเปลี่ยนใจ แล้วเก็บผลไม้เชื่อมกล่องนั้นกลับไป
เยี่ยหวันหวั่นอดขำไม่ได้ “ของนี่มีน้ำตาลสูงมาก ถ้าต้องการคุมอาหาร ก็ให้กินน้อยหน่อย!”
พูดจบก็หันกายเดินจากไป
ชายหนุ่มถือผลไม้เชื่อมกล่องนั้น ยืนอึ้งงันอยู่ที่เดิม ในหัวเต็มไปด้วยภาพผู้หญิงคนเมื่อครู่หลุดยิ้ม…
รอยยิ้มนั่น…
งดงาม…ยิ่งกว่าผลไม้เชื่อมเสียอีก…
รอจนชายหนุ่มเรียกสติกลับมาได้แล้ว ก็รีบเร่งฝีเท้าตามขึ้นไป แต่พบว่าหญิงสาวหายไปกับความมืดกลางคืนแล้ว
“บ้าเอ๊ย” ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างหงุดหงิด ถอดแว่นกันแดดออก เผยใบหน้าหล่อเหลาเป็นที่สุด
เวลานี้ ด้านข้างพลันมีเสียงเร่งฝีเท้าเป็นชุดดังมา
ชายหนุ่มอ้วนท้วนวิ่งหอบหายใจมาทางชายหนุ่ม เอ่ยเสียงแผ่วว่า “กงซวี่! พ่อคุณทูนหัวของฉัน! นายวิ่งมาตรงนี้ทำไม! ให้ฉันหาง่ายหน่อย! นายแอบมาซื้อขนมหวานอีกแล้วใช่ไหม? พี่ปินกำชับเป็นหมื่นครั้งแล้วว่านายจะกินของพวกนี้ไม่ได้…”
ผู้ช่วยบ่นไม่หยุด เห็นเขาจ้องมองทิศทางหนึ่งอยู่ตลอด จึงถามอย่างสงสัย “เฮ้ นายมองอะไรอยู่?”
ในมือกงซวี่ถือผลไม้เชื่อมกล่องนั้นอยู่ ยังคงยืนเหม่อจ้องทิศทางที่หญิงสาวคนนั้นหายไป พึมพำว่า “เหมือนฉันจะ…”
“เหมือนจะอะไร?” ผู้ช่วยไม่เข้าใจ
กงซวี่เอ่ย “เหมือนจะ…มีความรักแล้ว…”
ผู้ช่วยพลันทำหน้าเพลียใจ “มีความรักอีกแล้ว! ทำไมเวลานายซื้อผลไม้เชื่อมจะมีความรักตลอดเลย! พอสักทีได้ไหม!”
ชายหนุ่มสวนกลับ “ไสหัวไป! ครั้งนี้ของจริงโว้ย!”
………………………………………………………..
บทที่ 448 ขโมยหัวใจของฉันไป
ผู้ช่วยพึมพำอย่างจนใจ “มีตอนไหนบ้างที่นายไม่มีความรักจริงๆ…เรื่องอื้อฉาวคราวก่อนดังกระฉ่อนเมือง ต้องหลบไปอยู่ต่างประเทศพักใหญ่ ตอนนี้ประเด็นสังคมเพิ่งเงียบไป นายจะหาเรื่องวุ่นวายอีกแล้วเหรอ!”
กงซวี่โบกมืออย่างหงุดหงิด “รู้แล้วน่า! น่ารำคาญชะมัด! เออใช่ ถนนเส้นนี้มีกล้องวงจรปิดไหม?”
“ไม่มีมั้ง! นายจะทำอะไร?” ผู้ช่วยทำหน้าระแวดระวัง
นัยน์ตาดอกท้อของกงซวี่มีประกายวาบไหว “เมื่อครู่มีนางฟ้าน้อยให้ผลไม้เชื่อมมากล่องหนึ่ง นายช่วยฉันตามหาเธอหน่อยสิ!”
ผู้ช่วยจะบ้าตายโดยพลัน “โธ่เว้ย! พ่อคุณทูนหัวของฉัน! นายได้ฟังที่ฉันพูดเมื่อกี้บ้างไหม พี่ปินสั่งไว้ช่วงนี้ห้ามนายเข้าใกล้สิ่งมีชีวิตเพศหญิงทั้งหมด! จะสร้างเรื่องอื้อฉาวอีกไม่ได้เด็ดขาด! ขอร้องนายช่วยหยุดสักสองสามวันเถอะ!”
กงซวี่เป่าปอยผมตรงหน้า เบ้ปากกล่าวไปว่า “ไม่หาก็ไม่หาสิ ตื่นอะไร!”
ผู้ช่วยได้ยินแล้วค่อยถอนใจโล่งอก ทว่าก็เกิดความรู้สึกเหมือนมีตรงไหนผิดไป หมอนี่เป็นคนว่าง่ายแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร?
……
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
ข้อความหนึ่งในเวยป๋อก็ขึ้นติดอันดับร้อนแรงอย่างรวดเร็ว เกิดกระแสข่าวฉาวขึ้นในวงการบันเทิง
กงซวี่คนที่ก่อนหน้านี้มีกระแสด้านลบเพราะข่าวอื้อฉาวกับดาราหญิงคนหนึ่งได้กลับมาปรากฏตัวอีกครั้งหลังจากหายเงียบไปนาน
การปรากฎตัวครั้งนี้ เขาโพสต์เวยป๋อตามหาคนที่มีกระแสร้อนแรงว่า
กงซวี่ [วันนี้เวลาสองทุ่มหกนาที ที่ประตูร้านขนมหวานแคนดี้ ผมได้ตกสู่ห้วงแห่งความรักแล้ว รบกวนทุกคนช่วยผมตามหานางฟ้าที่ซื้อผลไม้เชื่อมสามกระป๋องสุดท้ายจากร้านแคนดี้คนนั้นให้หน่อยนะครับ เธอให้ผลไม้เชื่อมผมมากล่องหนึ่ง แต่กลับขโมยหัวใจของผมไป]
แนบด้วยภาพสเก็ตซ์ที่กงซวี่วาดเอง เป็นรูปเหมือนเชิงนามธรรม…อธิบายเป็นคำพูดสั้นๆ ได้ยาก…
ภายในเวลาสั้นๆ ไม่กี่สิบนาที คอมเมนต์ใต้เวยป๋อของกงซวี่ก็แตกตื่นกันหมด
[แม่เจ้าฉันเห็นอะไรเนี่ย! เทพบุตรมีรักแรกพบกับผู้หญิงที่สวนทางกันแล้วมาสารภาพรักต่อสาธารณชนผ่านเวยป๋อ? ฉันแม่งอกหักอีกแล้ว?]
[ตกหลุมรักอีกแล้ว? ครั้งที่เท่าไหร่แล้วล่ะ เรื่องอื้อฉาวกับเฉิงม่านหนียังไม่ถึงสองเดือนเลยนี่?]
[คนเขารู้กันหมด กงซวี่เป็นพวกนิยมแต่คนสวย ผู้หญิงทุกคนที่มีข่าวฉาวด้วยเป็นคนสวยสุดยอดทั้งนั้น ครั้งนี้ตกหลุมรักผู้หญิงที่เจอกันโดยบังเอิญ สาวคนนั้นจะต้องสวยขนาดไหนกัน]
[ให้ผลไม้เชื่อมกล่องหนึ่ง? คงไม่ใช่แฟนคลับหรอกนะ แฟนคลับคนนั้นโชคดีอะไรขนาดนี้!]
[ตรรกะไม่ถูกต้อง ถ้าเป็นแฟนคลับต้องยกให้สามกล่องเลยสิ! น่าจะเป็นผ่านทางจริงๆ แต่เป็นไปไม่ได้ที่กงซวี่จะไม่ปิดบังใบหน้าก่อนออกไปข้างนอก]
[หรือว่าจะมีแต่ฉันที่โฟกัสว่าคุณสามีแอบออกไปซื้อขนมหวานกินกลางดึกอีกแล้ว?]
……
นอกจากคำวิจารณ์หวังดีของเหล่าแฟนคลับแล้ว คำด่าจากเหล่าแอนตี้แฟนว่า ‘ผู้ชายกาก’ ‘เอาไปทั่ว’ ‘เจ้าชู้หลายใจ’ ก็ผุดขึ้นเต็มหน้าฟีดเช่นกัน ทั้งยังมีเสียงด่าทอจากแฟนคลับผู้หญิงที่มีเรื่องอื้อฉาวกับกงซวี่เองด้วย ทำเอาพื้นที่คอมเมนต์คึกคักเป็นพิเศษ บวกกับการแชร์ต่อจากเพื่อนในแวดวงของกงซวี่ที่กลัวเรื่องจะไม่ใหญ่พอ จึงดันให้ข้อความเวยป๋อนี้ติดชาร์ตร้อนแรงบนสุด
เพียงครู่เดียว การค้นหายอดนิยมทั้งหมดก็เต็มไปด้วย ‘กงซวี่พบรักที่ร้านขนมหวาน’ ‘กงซวี่สารภาพรักเปิดเผย’ ‘กงซวี่ตกหลุมรักแรกพบ’
ในคฤหาสน์แห่งหนึ่งในเมืองหลวง
โจวเหวินปินจ้องข้อความเวยป๋อที่กำลังร้อนแรงอย่างมากในเวลานี้ด้วยความรู้สึกเหมือนถูกไฟคลอก สบถด่าผู้ช่วยเสียรุนแรง “พวกโง่! ฉันย้ำนักย้ำหนาว่าให้นายดูเขาให้ดี! นายทำงานยังไง กลับมาก็สร้างเรื่องใหญ่โตขนาดนี้!”
“ผม…ผมห้ามแล้ว แต่ว่าไม่ได้ผล! ผมก็ไม่คิดว่าเขารับปากดิบดี ผลสุดท้ายจะแอบไปโพสต์เวยป๋อแบบนี้!” ผู้ช่วยทำหน้าเศร้าสลด
“ก็บอกให้นายเอาเวยป๋อเขามา ไม่ให้เขาแตะต้องไม่ใช่เหรอ?”
………………………………………………………..
