บทที่ 253 พุ่งกระฉูด
บทที่ 253 พุ่งกระฉูด
ความร่วมมือระหว่างซูโย่วอี๋และน้ำหอมเฮอรัลได้ข้อสรุปอย่างรวดเร็ว แพลตฟอร์มอย่างเป็นทางการทั้งเว็บไซต์ เวยป๋อ บล็อก โต่วอิน และแพลตฟอร์มสำคัญอื่น ๆ ของเฮอรัลได้เผยแพร่ข่าวการเซ็นต์สัญญา พร้อมแท็กซูโย่วอี๋
ภายในหนึ่งชั่วโมง หัวข้อการเซ็นสัญญาของซูโย่วอี๋ได้รับความนิยมในทุกแพลตฟอร์มหลัก และชาวเน็ตต่างก็อวยพร
[ขอแสดงความยินดีกับโย่วโย่วสำหรับการเซ็นสัญญากับน้ำหอมแบรนด์หรูอย่างเฮอรัล]
[ฉันเพิ่งไปเถาเป่าเพื่อตรวจสอบดู ราคาขั้นต่ำของน้ำหอมขวดหนึ่งสูงกว่า 2,000 หยวน ค่อนข้างแพงเลยนะ แต่ฉันจะซื้อเพื่อเสี่ยวโย่ว]
[เมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันอยากจะซื้อน้ำหอมเลย กำลังลังเลระหว่างเฮอรัลกับดอร่า ขอบคุณนะที่ช่วยแก้ปัญหาในการเลือกของฉัน]
[แฟน ๆ คนอื่นร่ำรวยกันจัง ฉันเป็นคนเดียวที่ตกอับหรือเปล่า? วันนี้เรามาเริ่มทำงานหนักเพื่อหาเงินกัน จะต้องซื้อน้ำหอมมาให้ได้!]
[อืม จริง ๆ แล้วฉันเป็นผู้ชาย ปกติฉันไม่ใช้น้ำหอม แต่ฉันเพิ่งสั่งไปขวดหนึ่ง นี่พวกชาวเน็ต เรากำลังพูดถึงน้ำหอมเฮอรัลสำหรับเท้าของนักกีฬาหรือเปล่า?]
[พวกเธอมีเหตุผลกันหน่อย! ต้องซื้อของตามความจำเป็นสิ การเซ็นสัญญาของโยวโย่วไม่ต้องการให้เราซื้อของสิ้นเปลืองอย่างขาดสติสักหน่อย]
[อา ฉันเพิ่งเข้าเถาเป่าเพื่อตรวจสอบดู เซ็ตไม้หอมของเฮอรัลขายหมดแล้ว!]
[ไม่มีทาง เร็วขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันเพิ่งเห็นว่ายอดขายต่อเดือนไม่ถึงร้อยอยู่เลยนะ]
[เป็นเรื่องจริง! พี่ ๆ น้อง ๆ ลุงป้าน้าอารีบมากันนะ ไม่งั้นจะซื้อไม่ทัน]
ซูโย่วอี๋กำลังเดินทางไปบริษัทเฮอรัลสาขาประเทศจีน เธอต้องถ่ายภาพโปรโมตและโฆษณาเฮอรัลที่มีความยาวไม่เกินหนึ่งนาที เพื่อวางสู่ตลาดโดยเร็วที่สุด
ในขณะนี้ ซูโย่วอี๋กำลังหลับตาเพื่อพักสมอง โดยไม่รู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นทางออนไลน์เลย
ส่วนโทรศัพท์ของแผนกการตลาด แผนกการจัดการคลังสินค้าบริษัทเฮอรัล แผนกโลจิสติกส์ และแผนกอื่น ๆ ต่างดังไม่หยุด
“ผู้อำนวยการคะ การขนส่งในพื้นที่จีนตอนใต้กำลังระเบิดค่ะ!”
“ผู้อำนวยการครับ คลังสินค้าในจีนเหนือและจีนตะวันออกหมดแล้ว และไม่มีสินค้าเหลือแล้วครับ”
ภายในหนึ่งชั่วโมงหลังจากประกาศการเซ็นสัญญา ชุดน้ำหอมกลิ่นไม้หอมก็ขายหมดเกลี้ยง
ภายในสองชั่วโมงหลังจากประกาศการเซ็นสัญญา ชุดน้ำหอมกลิ่นบุปผาก็ขายหมดเกลี้ยง
สามชั่วโมงหลังจากประกาศการเซ็นสัญญา ชุดน้ำหอมกลิ่นทะเลและท้องฟ้าก็ขายหมดเกลี้ยง
ภายในสี่ชั่วโมงหลังจากประกาศการเซ็นสัญญา ชุดน้ำหอมทั้งหมดขายหมดเกลี้ยง แม้แต่ชุดกลิ่นอายดินที่ไม่เป็นที่นิยมก็ขายหมด
บนแพลตฟอร์มหลัก ๆ เช่น เถาเป่า ทีมอลล์ และจิงตง ผลิตภัณฑ์น้ำหอมทั้งหมดในเครือของเฮอรัลถูกนำออกจากรายการขาย ไม่มีผลิตภัณฑ์เหลืออยู่แล้วตอนคลิกเข้าไปดู
เมื่อซูโย่วอี๋มาถึง ทั้งบริษัทก็ว่างเปล่าและไม่มีใครมาต้อนรับเธอเลย
เหมยเหมยรีบติดต่อรองประธาน “คุณเฉิง เราอยู่ชั้นล่างในบริษัทของคุณแล้วค่ะ”
แต่อีกฝ่ายก็ขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อนกล่าวว่าจะลงมาทันที
เฉิงจวิ้นวิ่งเหยาะ ๆ ลงมาชั้นล่าง พลางมองไปรอบ ๆ เขาเห็นเด็กสาวคนหนึ่งนั่งอยู่บนโซฟารับแขก แม้ว่าจะมองไม่เห็นใบหน้าของเธอ เพียงแค่มองรูปร่างของเธอก็เพียงพอที่จะทำให้รู้สึกถึงแรงดึงดูดแล้ว
เขารู้ได้ทันทีว่าเธอเป็นใคร “คุณซู ผมขอโทษ ผมขอโทษด้วยครับ”
ซูโย่วอี๋ยืนขึ้นพลางพยักหน้าเล็กน้อย “รองประธานเฉิง ยินดีที่ได้พบค่ะ”
ไม่รีบ ไม่ร้อน ไม่โกรธ ไม่บ่น
เห็นได้ชัดว่าเป็นคนเข้ากับคนง่าย เฉิงจวิ้นอดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีกับซูโย่วอี๋ ในฐานะรองประธานบริษัท เขาได้ร่วมงานกับศิลปินหญิงมาหลายคน ซึ่งเขามักเจอกับคนเจ้าอารมณ์ที่ยากจะเอาใจ
“คุณซู มากับผมด้วยครับ”
ระหว่างเดิน เขาก็อธิบายว่า “พอดีทางบริษัทเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด ทางผู้จัดการทั่วไปเลยจัดการประชุมระดับสูงเพื่อหารือเกี่ยวกับแนวทางแก้ไข พอดีผมรับผิดชอบฝ่ายขาย และลูกน้องของผมต่างต้องรับสายครั้งแล้วครั้งเล่า ซึ่งทำให้ผมกังวลมาก”
ซูโย่วอี๋ตอบว่า “เกิดอะไรขึ้นคะ?”
ดวงตาของเฉิงจวิ้นเบิกกว้าง “คุณซูไม่รู้เหรอครับ?”
พวกเขายุ่งกันมาครึ่งวันโดยที่คนต้นเหตุกลับไม่รู้เรื่องแม้แต่น้อย!
ซูโย่วอี๋ชำเลืองมองเหมยเหมยเชิงถามว่าเธอควรรู้เหรอ
เหมยเหมยก็มึนงง จึงแกล้งพูดหยอก “คุณเฉิงคะ อย่าอมพะนำอยู่เลย บอกมาเถอะค่ะ”
“คุณดูนี่สิครับ”
เฉิงจวิ้นเปิดร้านเถาเป่าทางการของเฮอรัลให้พวกเธอดู
ซูโหย่วอี้ทำหน้ามุ่ย “คุณเฉิงคะ สินค้าของคุณอยู่ที่ไหน?”
คลิกเข้าไปแล้วมันว่างเปล่าได้ยังไง? ทำไมมันไม่มีอะไรอยู่เลย
อาจเพราะถูกตรวจสอบหรือเปล่า
ไม่น่าแปลกใจที่นายเฉิงดูประหลาดใจ เขาคิดว่าในฐานะพรีเซ็นเตอร์ที่เพิ่งเซ็นสัญญา เธอควรเคยได้ยินเรื่องใหญ่เช่นนี้ของแบรนด์
ซูโย่วอี๋ชะงัก “คุณเฉิงคะ ถ้าอย่างนั้นการเซ็นต์สัญญานี้… คุณยังต้องการดำเนินการต่อไหมคะ?”
หากไม่ดำเนินการต่อจะถือเป็นการละเมิดสัญญาของฝ่ายเฮอรัล ซึ่งเธอจะได้รับค่าเสียหายโดยไม่ต้องทำอะไร
เฉิงจวิ้นดูสับสน “คุณซูหมายความว่ายังไงครับ?”
ต้องการเปลี่ยนใจหลังจากโด่งดัง?
หรือต้องการต่อรองเพื่อขึ้นราคา?
ซูโย่วอี๋โบกมือ “คุณเฉิง ฉันไม่ได้ดูถูกคุณ แค่ว่าถ้าคุณมีปัญหาทางธุรกิจ การขอให้ฉันเป็นพรีเซ็นเตอร์ก็ไม่ได้ช่วยอะไรใช่ไหมคะ?”
เฉิงจวิ้นฟังอย่างงุนงงอย่างมาก หมายความว่าไงที่ว่าไม่ช่วยอะไร…
“คุณซู ผู้จัดการทั่วไปแค่ประสานงานอย่างเร่งด่วนกับฝ่ายผลิตและโรงงานสำหรับการหยุดจอง เนื่องจากยอดขายออนไลน์ที่พุ่งกระฉูด และได้เริ่มทำงานล่วงเวลาเพื่อให้ทันยอด คุณไม่ต้องกังวลด้านนี้หรอกครับ”
“ปัญหานี้จะไม่ส่งผลกระทบต่อความร่วมมือของเราแน่นอน”
ซูโย่วอี๋ผงะ ยอดขายพุ่งกระฉูด?
ไม่ได้ล้มละลาย?
จากนั้นเธอก็รู้ว่าตัวเองเข้าใจผิด จึงอายเล็กน้อย “อ้อ แบบนี้นี่เอง”
ทันทีที่ออกจากลิฟต์ ก็เห็นชายชราผมขาวยืนอยู่ที่ประตูมองมาที่ซูโย่วอี๋อย่างตื่นเต้น
“คุณซูโย่วอี๋ ได้พบกันอีกแล้วนะครับ”
เฉิงจวิ้นแนะนำจากด้านข้าง “นี่คือคุณฉินต่ง ประธานของเราครับ”
ฉินต่งมีอายุมากกว่าห้าสิบปี ผมหงอก ใบหน้ามีริ้วรอยลึก แต่เขามักจะยิ้มแย้มและดูจริงใจ ไม่ได้วางท่าเหมือนประธานคนอื่น ๆ เลย
“สวัสดีค่ะ”
ฉินต่งมองซูโย่วอี๋ก่อนที่จะถอนหายใจ “วันนี้ผมได้เห็นอิทธิพลของคุณซูแล้ว ขอบคุณที่เปิดโลกให้เรานะครับ”
ซูโย่วอี๋ค่อนข้างถ่อมตัว “พูดชมเกินไปแล้วค่ะ”
“ไม่ครับ ไม่เกินจริงหรอกครับ เฮอรัลเป็นบริษัทระดับไฮเอนด์ แม้ว่าบริษัทจะมีฐานลูกค้าของตัวเองอยู่แล้ว แต่ยอดขายและความนิยมในจีนก็ยังไม่ได้ผลตอบรับดีเท่าไหร่ สำนักงานใหญ่และสาขาต่าง ๆ ได้ลองใช้กลยุทธ์ต่าง ๆ รวมทั้งโฆษณา แต่ผลก็ไม่ดีนัก”
“แต่ทันทีที่มีการประกาศว่าคุณซูเป็นพรีเซ็นเตอร์ของแบรนด์ ยอดขายออนไลน์รายวันของผลิตภัณฑ์ก็เพิ่มขึ้นมากกว่า 30 ล้าน!”
“ผมทำงานในเฮอรัลมาตลอดชีวิต นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเรื่องอย่างนี้ คุณซู คุณเป็นผู้ช่วยเหลือบริษัทของเราจริง ๆ ครับ”
ซูโย่วอี๋ไม่คาดหวังว่าอิทธิพลของเธอจะมากขนาดนี้ “คุณฉิน มันเป็นร่วมมือกันค่ะ”
ฉินต่งหัวเราะอย่างมีความสุข “ดีจริง ๆ ครับ ดีจริง ๆ”
จนกระทั่งโทรศัพท์ดังขึ้น ฉินต่งก็รับสาย “เกิดอะไรขึ้น?”
เสียงที่ทำอะไรไม่ถูกดังมาจากตรงนั้น “[ท่านประธาน ลืมไปหรือเปล่าครับว่าคุณยังประชุมอยู่]”
มีคนหลายร้อยคนในบริษัทนั่งรออยู่ในห้องประชุม!
ท่านประธานนี่จริง ๆ เลย ทันทีที่เขาได้ยินว่าซูโย่วอี๋กำลังจะมา เขาก็ออกจากห้องประชุมและลงไปชั้นล่างเพื่อต้อนรับเธอ
ฉินต่งแค่นเสียง “เข้าใจแล้ว”
เขาวางสายพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า “คุณซู เชิญไปถ่ายเถอะครับ ผมยังมีบางอย่างที่ต้องทำ ผมจะให้เฉิงจวิ้นติดตามคุณ หากมีปัญหาอะไร โทรหาผมได้เลยนะครับ”
ซูโย่วอี๋และคนอื่น ๆ ยืนมองประธานฉินจากไปอยู่กับที่ ก่อนที่จะเดินไปที่สตูดิโอ
การถ่ายทำในเฮอรัลนั้นผ่อนคลายมาก ทั้งบริษัทปฏิบัติต่อซูโย่วอี๋เหมือนสมบัติล้ำค่า กลัวเธอจะไปชนอะไรเข้า กลัวเธอจะเหนื่อย หากซูโย่วอี๋ไม่ได้ขอหยุดพักเอง เฉิงจวิ้นก็จะบอกให้หยุดพักเป็นระยะ ๆ
ส่วนพวกขนมผลไม้ทุกชนิดล้วนไม่เคยขาด
จนบริษัทเรียกซูโย่วอี๋อย่างติดตลกว่าเป็นหมีแพนด้ายักษ์*[1]
ในระหว่างการถ่ายทำ พวกเขายังเคารพความคิดเห็นของซูโย่วอี๋เป็นอย่างมาก มักจะถามความคิดเห็นของซูโย่วอี๋เกี่ยวกับการแต่งหน้า เสื้อผ้า และแม้แต่ท่าทางการถ่าย ซึ่งทำให้ซูโย่วอี๋รู้สึกเขินอายเล็กน้อย
“คุณเฉิง ฉันไม่ใช่นางแบบมืออาชีพ แค่ทำตามความต้องการของคุณเถอะค่ะ”
เฉิงจวิ้นโบกมืออย่างแน่วแน่ “ได้ยังไงล่ะครับ ความเห็นของคุณก็สำคัญเหมือนกัน”
หลังการถ่ายทำจบลง ทั้งบริษัทก็ส่งพวกเธอ แม้ว่าทักษะการเข้าสังคมของซูโย่วอี๋จะดีขึ้นมากหลังจากเข้าสู่วงการบันเทิง แต่เธอก็ไม่สบายใจที่เห็นฉากแบบนี้ ดังนั้นเธอจึงหนีไปหลังจากพูดคำขอบคุณไม่กี่คำ
ส่วนฉินต่งยืนส่งอยู่ด้านหน้าด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
อา เป็นพรีเซ็นเตอร์ที่น่ารักจริง ๆ
เหมยเหมยอดหัวเราะไม่ได้ “ขอบคุณคุณซูที่ทำให้ฉันมีโอกาสได้รับการดูแลดังสมบัติของชาติใน 2-3 วันที่ผ่านมานะคะ”
ซูโย่วอี๋ยิ้มเจื่อน “เหมยเหมย เธอก็มาล้อเลียนฉันด้วยเหรอ”
เหมยเหมยดีใจกับซูโย่วอี๋มาก “คุณมีเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนใคร เฮอรัลเองก็ได้ผลประโยชน์จากอิทธิพลของคุณ ฉันมีลางสังหรณ์ว่าในอนาคตนี้ฉันคงไม่มีวันหยุดแน่”
ต้องมีอีกหลายแบรณด์ติดต่อซูโย่วอี๋เข้ามาแน่!
ซูโย่วอี๋โบกมืออย่างภูมิใจ “งั้นฉันจะขึ้นเงินเดือนให้!”
เหมยเหมยแค่ล้อเล่น “ยิ่งคุณดังมากเท่าไหร่ งานของฉันก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น และเงินเดือนก็จะเพิ่มขึ้นไปด้วย ฉันยินดีที่จะทำงานล่วงเวลาค่ะ”
เพราะเธอเหนื่อยจากการถ่ายทำ ซูโย่วอี๋จึงไม่ได้ไปที่บริษัท แต่กลับไปเป่ยสืออี้ผินโดยตรง
หลังนั่งอยู่คนเดียวบนโซฟา เธอก็ไม่ได้เคลื่อนไหวเป็นเวลานาน
จนเจ้าจิ้งจอกเน่าลอยออกมา [คุณโง่เหรอ?]
ซูโย่วอี๋ชำเลืองมอง “นายสิโง่”
[แล้วทำไมไม่ขยับล่ะ คุณนั่งอยู่อย่างนี้มาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ]
ซูโย่วอี๋กระพริบตา ดวงตาของเธอชัดเจน ปราศจากความคิดใด ๆ ที่ทำให้ไขว้เขว “เจ้าจิ้งจอกเน่า ดูเหมือนฉันจะดังแล้วนะ”
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ทันทีที่เปิดโทรศัพท์ จะมีข่าวมากมายเกี่ยวกับซูโย่วอี๋
ทั้งความสามารถ อิทธิพลอันทรงพลัง…
และมูลค่าทางการตลาดอันมหาศาลของเธอ…
ทั้งในเวยป๋อและโต่วอินเต็มไปด้วยรูปภาพและข้อมูลของเธอ
ทั้งที่ไม่ได้ซื้อพื้นที่โฆษณา แต่กลับมีการโปรโมตเธอไปทุกที่
ความนิยมที่สะสมมาจากรักในฝันได้รับการเผยแพร่และทะยานขึ้นด้วยข่าวการเซ็นสัญญาของเฮอรัล
ซูโย่วอี๋โค้งตัวเล็กน้อย “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย จู่ ๆ ฉันก็โด่งดังมาก และมีคนมากมายมาชื่นชอบ ฉันรู้สึกไม่ชินเลย”
เจ้าจิ้งจอกเน่ายกอุ้งเท้าขึ้น จับแก้มแล้วมองซ้ายขวา [ซู่จู่ คุณสวยก็จริง แต่คุณยังสู้พี่ไป๋ไม่ได้หรอก]
[ไม่ต้องตกใจหรอก ชาวเน็ตแค่ยังไม่รู้ว่ามีคนสวยเหมือนพี่ไป๋อยู่ในโลกนี้ต่างหาก]
ซูโย่วอี๋ ‘นายรู้จักคำว่ามารยาทไหม?’
อย่างไรก็ตาม เดิมทีซูโย่วอี๋เหมือนจะลอยเคว้งในอากาศ ไม่สามารถหาที่หยั่งรากได้ แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะสามารถยืนอยู่บนพื้นได้อย่างมั่นคง และความรู้สึกที่เธอมีในตอนนี้มันเป็นของจริง
จากนี้ไป เธอจะทำงานให้หนักขึ้น!
พยายามทำตัวเองให้ควรค่ากับการสนับสนุนและความรักของแฟน ๆ!
[1] สัตว์ที่เปรียบเสมือนทรัพย์สมบัติของประเทศจีน
