พอคิดถึงตรงนี้ ร่างกายเล่อเหยาเหยาดุจเปี่ยมด้วยพลัง และไม่หวาดกลัวดุจเมื่อครู่
สองมือยื่นไปหยิบกาน้ำชาจากชั้นวางภายในรถม้า ขว้างไปที่ชายชุดดำที่เดินใกล้เข้ามานั้น
“เจ้า เจ้าอย่าเข้ามานะ”
เล่อเหยาเหยาพลางขว้างข้าวของข้างกาย พลางตะโกนกรีดร้องใส่ชายชุดดำที่เดินเข้ามาใกล้นั้น
แต่หมัดเท้าปักบุปผาของเล่อเหยาเหยานี้ จะใช่คู่ต่อสู้ของชายชุดดำได้เช่นไร!
สิ่งของทั้งหมดที่เธอขว้างไป เขาไม่มองแม้แต่น้อย ร่างกายแวบหายไปมาตามใจ หลบสิ่งของที่พุ่งเข้าโจมตีพวกนั้น
หลังเล่อเหยาเหยาขว้างสิ่งของข้างกายจนหมด ชายชุดดำหยุดอยู่ด้านนอกรถม้า เล่อเหยาเหยาจึงตกใจ คิดว่าครั้งนี้ตนต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
จึงปิดดวงตาลง เดิมทีคิดว่าตนหนีไม่พ้นแน่นอน
ผู้ใดจะรู้ ทันใดนั้นเล่อเหยาเหยารู้สึกเพียงรถม้าที่ตนนั่งอยู่เริ่มพุ่งทะยานไปด้านหน้าไม่หยุด เล่อเหยาเหยาสงสัย จึงค่อยๆ ลืมตามอง
เห็นเพียงชายชุดดำที่หยุดอยู่นอกรถม้าเมื่อครู่ เวลานี้กำลังนั่งอยู่ในตำแหน่งคนขับตรงนั้น มือถือแส้ยาว สะบัดฟาดลงที่ม้าให้พุ่งทะยานไปไม่หยุด
เล่อเหยาเหยาสงสัยและหวาดกลัวในใจ
เพราะเธอรู้ว่าชายชุดดำนี้ประสงค์ร้าย แต่เขากลับไม่สังหารเธอ และคล้ายต้องการพาเธอไปที่ใดสักแห่ง
“เจ้าเป็นใครกันแน่ เจ้าจะพาข้าไปที่ใด!”
ในใจรู้สึกไม่สบายอย่างหนัก ทำให้เล่อเหยาเหยาลืมความหวาดกลัว ตะโกนใส่ชายชุดดำที่กำลังบังคับม้าอย่างบ้าคลั่งนั้น
แต่ชายชุดดำนั้นคล้ายไม่ได้ยินคำพูดของเธอ สะบัดแส้ยาวในมือไม่หยุด
เล่อเหยาเหยาถูกรถม้ากระแทกจนแทบอาเจียนเอาของในท้องออกมา และเธอตอนนี้กำลังตั้งครรภ์ จะรับการกระแทกของรถม้าได้เช่นไร!
พอคิดถึงตรงนี้ เพื่อให้ชายชุดดำหยุดรถม้าลง เล่อเหยาเหยาพลันกระโจนเข้าใส่ชายชุดดำ อ้าปากเล็กกัดลงบนแขนของชายชุดดำนั้นอย่างแรง
เล่อเหยาเหยาใช้พลังที่มีทั้งหมดกัดลงไป เดิมทีคิดว่าเธอทำเช่นนี้ ชายชุดดำจะเจ็บปวดจนหยุดรถม้าลง ผู้ใดจะรู้ชายชุดดำนั้นกลับไม่ไหวติง ราวกับที่เธอกัดลงไปไม่ใช่แขนของเขา
สุดท้าย ขณะเล่อเหยาเหยากัดจนฟันใกล้จะหลุดออกมา ชายชุดดำพลันชักมือออกมา ก่อนเล่อเหยาเหยาจะรู้สึกเพียงเจ็บที่ท้ายทอย ร่างกายจมดิ่งสู่ความมืดมิด
…
เล่อเหยาเหยาไม่รู้ว่าตนเสียชีวิตไปแล้วหรือว่าเป็นสิ่งใด เมื่อค่อยๆ ลืมตารู้สึกเพียงร่างกายตนคล้ายตกอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง หนาวเย็นจนเลือดทั่วร่างเธอแทบจะจับตัวเป็นก้อน
หรือเธอตายไปแล้วจริงๆ ที่นี่คือขุมนรก ดังนั้นจึงหนาวเย็นเช่นนี้!
เล่อเหยาเหยาลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ พลางคิดในใจ
ดวงตาคู่งามแฝงความสงสัยนั้น หลังลืมตาขึ้นพลันสำรวจสถานที่ที่ตนอยู่ในตอนนี้
นี่ไม่มองคงดีเสียกว่า เพียงมองเล่อเหยาเหยาใจหายวาบ
มิน่าเธอจึงรู้สึกหนาวเย็นเช่นนี้ ที่แท้เธออยู่ในถ้ำน้ำแข็งจริงๆ!
เห็นเพียงสถานที่ที่เธอนอนอยู่ คือเตียงน้ำแข็ง ส่วนรอบกายเธอน่าจะเป็นถ้ำน้ำแข็ง เพราะภายในสิบเมตรนี้ ไม่ว่าเป็นผนังหรือพื้นต่างเต็มไปด้วยชั้นน้ำแข็งหนา!
ทว่านี้ยังไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เล่อเหยาเหยาตกตะลึงที่สุด
สิ่งที่ทำให้เธอตกใจคือชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างกายเธอ
ใบหน้าดุจดอกท้อ ผิวขาวเกลี้ยงเกลา คิ้วตรงดุจลำไผ่ จมูกดุจกระเบื้อง ริมฝีปากแดงดุจเชอรี่ ขนตาที่ปิดแน่นนั้นงอนยาวและลึกล้ำ ราวกับพัดสีดำ เงาสีดำใต้ตาทำให้ใบหน้าเขาดูอ่อนโยนงดงามยิ่งขึ้น!
นี่คือใบหน้าโดดเด่นที่ทำให้คนทั่วใต้หล้าตกตะลึงคลั่งไคล้ แม้ชายหนุ่มเวลานี้จะเพียงนอนหลับตา แต่เปิดเปลือยคำว่างามล่มเมืองออกมาจนหมด
เมื่อกวาดสายตาไปอีกครั้ง เล่อเหยาเหยาจึงพบว่าเส้นผมชายหนุ่มยาวยิ่งนัก
เห็นเพียงชายหนุ่มที่นอนบนเตียงน้ำแข็ง เส้มผมยาวของเขาที่ไม่ถูกรวบมัดไว้นั้น สยายอยู่ด้านหลังอย่างนุ่มลื่น ก่อนยาวยื่นไปถึงพื้น
ทำให้ใบหน้าหล่อเหลานั้น ให้ความรู้สึกคลุมเคลือมิอาจแยกแยะ
หากเล่อเหยาเหยามองไม่เห็นลูกกะเดือกในลำคอเขา ยังคิดว่าคนที่นอนข้างเธอเป็นผู้หญิง!
เป็นหญิงสาวที่งดงามอย่างยิ่งผู้หนึ่ง!
เล่อเหยาเหยาคิดในใจ ทว่าสายตากลับไม่ละไปจากใบหน้าของชายหนุ่ม
เห็นเพียงชายหนุ่มสวมเสื้อผ้าสีแดงบนกาย
สีแดงสดใสงดงามเช่นนี้ คล้ายแช่ด้วยเลือดสดๆ ออกมา ดูมีเสน่ห์ยั่วยวน ดึงดูดใจ
เสื้อผ้าสีแดงนี้ เล่อเหยาเหยามาถึงยุคนี้ ยังไม่เคยเห็นชายใดสวมใส่
รวมทั้งสีแดงสดที่ชายหนุ่มสวมอยู่ตอนนี้
เพราะสีแดงสดยั่วยวนเช่นนี้ มิใช่ทุกคนจะสามารถสวมใส่ได้
แต่ชายหนุ่มผู้นี้กลับแตกต่างออกไป
สีแดงดุจเลือดสดงดงามดุจปีศาจนี้ เหมือนสวรรค์เกิดและออกแบบมาเพื่อเขา
ทำให้เขาหล่อเหลาทว่ามีเสน่ห์ยั่วยวน ดุจดอกฝิ่นที่ชูช่อเบ่งบานยามราตรี งดงามจนอกสั่นขวัญหาย!
เล่อเหยาเหยาถูกความงดงามตรงหน้าดึงดูดไป จนไม่ได้สติอยู่นาน
จนกระทั่งชายหนุ่มที่หลับสนิท คล้ายรับรู้ถึงการจ้องมองของเล่อเหยาเหยา ดวงตาดำขลับลึกล้ำกระพริบเล็กน้อย ก่อนลืมขึ้นมา
ทันใดนั้น เล่อเหยาเหยารู้สึกเพียงประกายแสงทั้งหมดบนโลกนี้พลันรวมอยู่ในดวงตาของชายหนุ่ม
เห็นเพียงชายหนุ่มขณะตื่นขึ้น แววตายังคงสะลืมสะลือ หน้าตายังแฝงความเศร้าโศก
แต่เมื่อเขาสบตากับเธอ ดวงตาที่โศกเศร้าเสียใจ พลันคล้ายกับรวบรวมประกายแสงเอาไว้ทั้งหมด งดงามดุจดอกไม้ไฟเปล่งประกาย สวยงามอย่างยิ่ง!
ส่วนเล่อเหยาเหยาก็เห็นถึงความแปลกใจ ตกตะลึง เหลือเชื่อ จนถึงความดีใจ ตื่นเต้นตอนสุดท้ายจากแววตาของชายหนุ่ม
แววตาซับซ้อนประเภทนี้ปรากฏขึ้นในดวงตาของชายหนุ่ม ทำให้เล่อเหยาเหยาประหลาดใจจริงๆ
แต่ว่าเล่อเหยาเหยายังไม่ได้สติ ร่างกายเธอก็ถูกรวบเข้าสู้หน้าอกกว้าง จากนั้นหูได้ยินเสียงเต็มไปด้วยความดีใจ เหลือเชื่อ และดีใจดังขึ้น
“ซินเอ๋อร์ เจ้าฟื้นคืนชีพมาแล้ว สวรรค์ ข้ารู้ ข้ารู้ เจ้าตัดใจไปจากข้าไม่ได้”
“หา”
ซินเอ๋อร์หรือ!
นั่นคือผู้ใด!
เหตุใดหลังจากชายหนุ่มหล่อเหลาผู้นี้เห็นเธอตื่นขึ้นมา จึงกอดเธอแล้วเรียกว่าซินเอ๋อร์!
หรือเธอตายไปแล้ว ดังนั้นเธอตอนนี้จึงข้ามมาอยู่ในร่างกายของผู้อื่นอีก!
เล่อเหยาเหยาคิดคาดเดาอย่างกล้าหาญ เพราะเรื่องข้ามเวลาประเภทนี้ ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดขึ้นกับเธอ
พอคิดถึงตรงนี้ เล่อเหยาเหยาพลันถูกความคิดเช่นนี้ทำให้ตกตะลึงดุจถูกฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ อยู่นานกว่าจะได้สติ
ส่วนชายหนุ่มยังคงไม่ปล่อยตัวเธอ แรงที่กอดเธอนั้น คล้ายต้องการบดขยี้เธอเข้าไปในร่างกายเขา เล่อเหยาเหยาถูกกอดจนรู้สึกกระดูกตนจะแตกสลาย
หูได้ยินเสียงดีใจราวได้ของที่หายคืนมา และเหมือนคนเสียสติ
“สวรรค์ ขอบคุณฟ้าดิน ซินเอ๋อร์ นี่คือความจริงหรือ เจ้าฟื้นขึ้นมาแล้ว ซินเอ๋อร์ ข้าคิดถึงเจ้ายิ่งนัก เจ้ารู้หรือไม่ ทุกวันเห็นเจ้านอนสงบนิ่งอยู่ที่นี่ ไม่ไหวติงแม้แต่นิดเดียว ข้าคิดว่าเจ้าใจแข็งจากข้าไปแล้วจริงๆ เดิมทีข้าก็อยากไปกับเจ้า โชคดีเจ้ามีชีวิตกลับคืนมา ดีจริงๆ…”
ชายหนุ่มพูดอย่างตื่นเต้น และเล่อเหยาเหยาก็รับรู้ว่าชายหนุ่มที่กอดร่างกายตน เวลานี้สั่นเทิ้มไม่หยุด สำหรับความตื่นเต้นดีใจของเขา คนไม่ใช่ตอไม้ใบหญ้าที่ไร้ความรู้สึก
เพราะชายหนุ่มนี้ชื่นชอบร่างนี้ของเธอจริงๆ!
เล่อเหยาเหยาคิดในใจ แต่เธอตอนนี้ ยังไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดสิ่งใดขึ้น หรือเธอตายแล้วจริงๆ จึงข้ามเวลามาอยู่ในร่างผู้อื่น
พอคิดถึงตรงนี้ เล่อเหยาเหยาอึดอัดใจ คิ้วพลันขมวดมุ่น
แต่ขณะเดียวกัน ชายหนุ่มหล่อเหลาที่พูดความรู้สึกออกมาอย่างตื่นเต้น คล้ายรับรู้ถึงความผิดปกติของเล่อเหยาเหยา จึงคลายอ้อมกอด ก่อนมองใบหน้าเธอ เอ่ยถามอย่างกังวลว่า
“ซินเอ๋อร์ เจ้าเป็นอันใด เหตุใดไม่พูดจา”
จากคำพูดของชายหนุ่ม เล่อเหยาเหยาเงยหน้าสบตากับชายหนุ่ม จึงพบว่าชายหนุ่มกำลังร้องไห้
ชายหนุ่มเดิมทีมีรูปโฉมที่ยากจะแยกแยะ ตอนนี้ร้องไห้ แววตาหงส์สวยงามเรียวยาวเปี่ยมไปด้วยน้ำตาใสแวววาว กระทั่งขนตางอนยาวลึกล้ำก็ยังมีหยดน้ำเกาะติดอยู่
และเมื่อมองสองแก้มของเขา เวลานี้ถูกน้ำตาไหลอาบเปื้อนทุกส่วน
ใบหน้าเปื้อนน้ำตานี้ ดูเศร้าโศกอย่างที่สุด จนคนสงสารอย่างไม่อาจบรรยายออกมาได้!
ต้องพูดว่าเมื่อเห็นคนที่หล่อเหลาโดดเด่นตรงหน้านี้ ใจของเล่อเหยาเหยาไม่รู้ถูกสิ่งใดเข้าจู่โจม จนเต้นระรัว
สวรรค์!
ชายผู้นี้ มีศักยภาพในการก่อให้เกิดปัญหาจริงๆ!
Next
