The Divine Nine Dragon Cauldron – ตอนที่ 626

DND.626 – ราชาแห่งความมืด
หลงจื้อชิงสับสนอย่างมากเมื่อผู้เฒ่าทุกคนเข้าไปเปิดประตูปล่อยตัวหลงจื้อชิงเพียงเวลาชั่วยามเดียว ทุกสิ่งก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง!
ทันใดนั้นเองหลงจื้อชิงได้กลิ่นโลหิตโชยมาจากร่างกายของเหล่าผู้เฒ่า เขามองรอบๆอีกครั้งและพบว่าฟู่กังซานกับคนในตระกูลของเขาหายไป!
“เกิดอะไรขึ้น?ฟู่กังซานไปอยู่ที่ไหน?”
หลงจื้อชิงใจหาย
ถ้าฟู่กังซานยังมีชีวิตอยู่เขาก็คงจะไม่ยอมให้ผู้เฒ่ามากมายขนาดนี้เข้ามาค้นหาความจริง และด้วยกลิ่นโลหิตกับพวกฟู่กังซานที่หายตัวไป นั่นทำให้เกิดความคิดบ้าๆขึ้นมาในหัวของหลงจื้อชิง…
หรือว่าฟู่กังซานจะ…
“ท่านเจ้าพันธมิตรฟู่กังซานถูกฆ่าตายไปแล้ว รวมถึงคนในตระกูลเขาด้วย!”
ผู้เฒ่าเฉินตอบ
ตู้ม
ราวกับสายฟ้าฟาดใส่หูของเขาหลงจื้อชิงยินดียิ่งนัก เขาแอบชิงอำนาจกับฟู่กังซานมาสองปีเต็ม แต่เมื่อผ่านไปชั่วยามเดียว พวกนั้นก็ถูกฆ่าตายหมด!
“ผู้เฒ่าจิวได้สติกลับมาแล้วสินะ?”
หลงจื้อชิงเป็นสุขอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนแม้แต่บาดแผลบนร่างก็เริ่มที่จะรักษาตัวเองขึ้นมาบ้าง
ตอนนี้โลกปั่นป่วนวุ่นวาย ตัวตนที่อยู่เหนือยอดฝีมือทั้งมวลอย่างผู้เฒ่าจิวจะต้องทำให้พันธมิตรผู้คุมสวรรค์ปลอดภัยกว่าเดิมได้แน่นอน!
“ผู้เฒ่าเฉินกับคนที่เหลือตัวแข็งทื่อผู้เฒ่าเฉินหัวเราะเยาะตัวเอง
“พวกข้าถูกช่วยไว้โดยผู้เฒ่าผู้หนึ่งก็จริงแต่นั่นไม่ใช่ฝีมือผู้เฒ่าจิวหรอก แต่เป็นผู้เฒ่าอีกคน”
ผู้เฒ่าอีกคนรึ?รอยยิ้มของหลงจื้อชิงหุบลงไป หัวใจเขาเต้นแรงยิ่งกว่าเดิม นอกจากผู้เฒ่าจิวแล้วจะมีคนอื่นใดในทวีปที่นับว่าเป็นผู้เฒ่าของพวกเขาอีกเล่า คงจะมีแค่ราชาแห่งความมืด ผู้ที่สันโดษตนเองมานับร้อยปี
เขามาที่พันธมิตรผู้คุมสวรรค์ด้วยตัวเองรึ?
เขามาทำไมกัน?
หลงจื้อชิงครุ่นคิดอย่างหนักความยินดีของเขาแปรเปลี่ยนเป็นความกังวล
การมาของราชาแห่งความมืดหาใช่เรื่องดีเพราะอาณาจักรทมิฬกำลังถูกรุกรานอย่างหนักและพร้อมจะถูกโค่นอำนาจได้ทุกเมื่อ ดังนั้นการมาของเขาก็อาจจะเป็นการมาขอความช่วยเหลือ!
ไม่สิถ้าเขาฆ่าผู้เฒ่าไปแล้วมากกว่าครึ่ง แสดงว่าเขาจะต้องอยากกุมพันธมิตรผู้คุมสวรรค์เอาไว้เอง!
ผู้เฒ่าเฉินที่เห็นท่าทางของหลงจื้อชิงค่อนข้างตกใจเจ้าพันธมิตรหลงรู้อยู่แล้วรึว่าซือหยูจะกลับมา?
“ท่านเจ้าพันธมิตรเขายังอยู่ในโถงหลักไม่ไปไหน”
ผู้เฒ่าเฉินพยายามจะทดสอบ
หลงจื้อชิงไม่มองตาใครไม่มีใครบอกได้ว่าเขาอึดอัดใจแค่ไหน เขายังคงหนักแน่นโดยไม่โกรธแค้น
“เอาล่ะทุกคนตามข้ามา!”
เมื่อเห็นเช่นนี้ผู้เฒ่าเฉินเกือบจะมั่นใจแล้วว่าเจ้าพันธมิตรหลงกับซือหยูวางแผนเรื่องที่เกิดขึ้นมาก่อน หรือพูดอีกอย่างก็คือ นี่คือกับดักที่เจ้าพันธมิตรหลงล่อฟู่กังซานกับผู้ติดตามให้ปรากฏตัวออกมาในคราวสุดท้าย!
ผู้เฒ่าเฉินคิดย้อนกลับไปและรู้สึกหนาวสั่นในใจช่างเป็นแผนการกำจัดเสี้ยนหนามอันลึกล้ำ! ความนับถือต่อหลงจื้อชิงกับซือหยูในตัวเขาเพิ่มขึ้นมาเป็นอย่างมาก
เมื่อพวกเขาเข้าใกล้โถงหลังฝีเท้าของหลงจื้อชิงหนักอึ้งขึ้น เขาพยายามคิดหาวิธีแก้ไขสถานการณ์มาตลอดทาง แต่สุดท้ายเขาก็ตระหนักว่าแผนของเขาล้วนไร้ความหมาย เพราะไม่มีใครในทวีปนี้ที่รู้ว่าราชาแห่งความมืดแข็งแกร่งเพียงใด
สิ่งเดียวที่เขาแน่ใจก็คือราชาแห่งความมืดจะต้องเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีป!และนี่ยังเป็นครั้งแรกที่เขาปรากฏตัวขึ้นมาในรอบหลายร้อยปี เขาได้กำจัดตระกูลยี่และตระกูลตู่ไปแล้ว พลังของเขาอาจจะอยู่ในระดับเทพ!
เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดอยู่แล้วจากในอดีตมิอาจคาดเดาได้เลยว่าตอนนี้เขาจะมีพลังเพิ่มขึ้นมากเพียงใด! ดังนั้นแผนทั้งหมดที่คิดมาก็อาจจะไร้ความหมายเมื่อต้องเผชิญหน้ากับราชาผู้ปกครองที่แท้จริง!
หลงจื้อชิงเตรียมที่จะเดินเข้าไปด้วยความหนักใจแต่ก่อนที่เขาจะไปถึง เขายืนอยู่ข้างหน้าประตูอย่างลังเล
ท่ามกลางความเงียบเขาพูดออกมาด้วยความเศร้า
“ผู้เฒ่าเฉินเจ้าทำหน้าที่กับข้ามานานแค่ไหนรึ?”
ผู้เฒ่าเฉินสับสนในคำถาม
“ข้าอยู่ที่นี่ตั้งแต่สมัยเจ้าพันธมิตรคนก่อนคงมากกว่าร้อยปีมาแล้วล่ะ”
“ร้อยปี…หึหึในร้อยปีที่ผ่านมา ข้าโง่เขลาแต่ก็รู้ตัว บางทีเท่านั้นก็เพียงพอแล้ว”
หลงจื้อชิงดูจริงจังอย่างมากเมื่อถาม
“ผู้เฒ่าเฉินจะช่วยข้าสักเรื่องได้หรือไม่?”
เกิดอะไรขึ้น?ผู้เฒ่าเฉินงุนงงยิ่งกว่าเดิมขณะที่มองสีหน้าหม่นหมองของอีกฝ่าย
“ท่านเจ้าพันธมิตรโปรดบอกข้าเถิด”
หลงจื้อชิงดูโล่งใจเขายิ้ม
“ขอบคุณผู้เฒ่าเฉิน!ขอความกรุณาท่านโปรดจุดธูปให้อู๋จือกับหวูชิงแทนข้าทุกปีในวันไหว้ หากเป็นแบบนั้นได้ ข้าคงจะไม่โดดเดี่ยวจนเกินไป”
ผู้เฒ่าเฉินเข้าใจแล้วว่าเขากำลังสั่งเสียเขาเบิกตากว้าง เกิดอะไรขึ้นระหว่างเจ้าพันธมิตรกับซือหยูเล่า? เจ้าพันธมิตรรู้จริงๆรึว่ามีใครอยู่ข้างในโถง?
ผู้เฒ่าเฉินคิดว่าบางทีผู้เฒ่าที่เขาพูดถึงจะเป็นคนละคนกับคนที่อยู่ในใจหลงจื้อชิงแต่ก่อนที่เขาจะพูดออกไป หลงจื้อชิงก็ได้เดินเข้าไปในโถงด้วยความแน่วแน่เสียแล้ว ราวกับว่าเขาพร้อมที่จะตาย
เขาตะโกน
“ฝากท่านด้วยนะผู้เฒ่าเฉิน!”
เอี๊ยด
จากนั้นเขาสะบัดมือเพื่อปิดประตู ประตูที่ปิดแน่นทำให้มีแสงในโถงริบหรี่
ไกลออกไปหลงจื้อชิงเห็นหน่วยกวาดล้างยืนเคารพทั้งสองข้างของฝั่งประตู หน่วยกวาดล้างมิได้ต้อนรับเขาอย่าที่เคย แต่หน่วยกวาดล้างกลับกำลังรอคอยคำสั่งจากคนอีกคน!
หน่วยกวาดล้างพ่ายแพ้งั้นรึ?หลงจื้อชิงใจหายเล็กๆ เขาเงยหน้ามองไปยังกลางโถง มีคนยืนมือไพล่หลังอยู่ที่นั่น
มีซากศพกระจายไปทั่วหนแห่งคลื่นโลหิตเจิ่งเป็นสายราวกับแม่น้ำเลือด แสงรำไรส่องกระทบให้คนที่ยืนมือไพล่หลังดูลึกลับ หลงจื้อชิงเห็นแค่เงาร่างของชายผู้นี้เท่านั้น
แต่เงาร่างลึกลับนี้ได้ส่งแรงกดดันมหาศาลในใจหลงจื้อชิงมันเป็นความรู้สึกที่เขาได้รับเมื่อเผชิญหน้ากับผู้เฒ่าจิวแค่เพียงผู้เดียว! นี่คือเงาร่างของราชาตัวจริง!
หลงจื้อชิงหรี่ตาพยายามจะมองชายคนนั้นให้ชัดยิ่งขึ้นแต่ก็ยากนักที่จะบอกว่าเขาเป็นใครกันแน่ แต่อย่างน้อยก็ยังบอกได้ว่ามันเป็นร่างของชายหนุ่มอายุน้อย
น่าแปลกใจยิ่งนักที่ราชาแห่งความมืดยังคงรักษารูปลักษณ์ในวัยเด็กเอาไว้ได้!หลงจื้อชิงแอบตกใจ ไม่มีใครที่คิดว่าราชาแห่งความมืดจะยังหนุ่มยังแน่นเช่นนี้!
หลงจื้อชิงรู้สึกถึงแรงกดดันที่มากขึ้นเมื่อเห็นว่าร่างนี้ยังหนุ่มแน่น
“เจ้าพันธมิตรหลงจื้อชิงผู้นี้ขออภัยที่มิได้ออกมาต้อนรับราชาแห่งความมืดด้วยตัวเอง”
หลงจื้อชิงพยายามจะไม่แสดงความไม่นับถือออกมา
เขาขยับตัว!
ราชาแห่งความมืดขยับตัวในแรงรำไร!หลงจื้อขิงเป็นกังวลและแอบบีบมือ
ร่างนั้นหันมามองเขาตรงๆหลงจื้อชิงบอกไม่ได้เลยว่านี่เป็นความคิดของเขาเองหรือไม่ แต่ดูเหมือนว่าเขากำลังได้มองดวงตาลึกล้ำราวกับอยู่ในอวกาศ!
แค่ความคิดนี้ก็ทำให้หลงจื้อชิงชาไปทั้งตัวเขาหายใจเข้าลึกเพื่อข่มใจ…แววตานั่นคมกริบยิ่งนัก!
ดวงใจของเขาขึ้นมาจุกอกเขาร้อนรนอย่างมาก! เพราะนี่คือคนที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีป เขาอาจจะถูกปลิดชีวิตลงไปได้งว่ายๆ!
“ราชาแห่งความมืดรึ?เขาอยู่ไหนกัน?”
หลงจื้อชิงแน่นิ่งไปเมื่อราชาแห่งความมืดถามกลับแต่เสียงนี้ดูคุ้นมาก!
คนที่เพิ่งจะพูดเดินเข้ามาด้วยความเร็วเมื่อหลงจื้อชิงได้เห็นใบหน้าเขาชัดเจนขึ้นก็อ้าปากค้าง เขารู้สึกราวกับถูกสายฟ้าฟาด!
“ซะ…ซือ…ซือหยู!”
เขาพูดชื่อออกมาอย่างมิอาจเชื่อสายตาตัวเอง!คนที่เขาคิดว่าเป็นราชาแห่งความมืดกลับกลายเป็นซือหยู!
ไม่สิเดี๋ยวก่อน! หรือว่าซือหยูจะเป็นศิษย์ของราชาแห่งความมืด?
เขาคิดย้อนกลับไปในตอนที่ซือหยูเคยใช้ชื่อราชาปีศาจหิมะทมิฬมันฟังดูคล้ายกันมากกับเจ็ดจ้าวแห่งความมืด แต่หลงจื้อชิงก็ข่มใจก่อนจะถาม
“แล้วราชาแห่งความมืดอยู่ที่ไหนเจ้าเป็นอะไรกับเขา?”
ซือหยูกระพริบตาด้วยความสงสัยเขาไม่เคยเห็นราชาแห่งความมืดเลยสักครั้ง เขาสงสัยว่าตัวเขาเองจะมีโอกาสเกี่ยวข้องกับราชาแห่งความมืดได้ยังไง!
“เอ่อ…ราชาแห่งความมืดเคยมาที่นี่งั้นรึ?”
ซือหยูเริ่มเหงื่อไหลเมื่อมองท่าทางร้อนรนของหลงจื้อชิง
หรือว่าราชาแห่งความมืดจะมาที่นี่โดยที่ข้าไม่รู้ตัว?ความคิดนี้ทำให้ซือหยูตัวสั่น ถ้าเป็นเรื่องจริง พลังของราชาแห่งความมืดก็น่ากลัวเกินไปแล้ว!
“เจ้าไม่ใช่ศิษย์ของราชาแห่งความมืดหรอกรึ?”
ท่าทางแปลกๆของซือหยูทำให้หลงจื้อชิงสับสนยิ่งกว่าเดิม!
ซือหยูส่ายหน้าอย่างมั่นใจ
“ข้าไม่รู้จักเขา”
หลงจื้อชิงตกตะลึง
“แล้วทำไมเจ้ามาอยู่ที่นี่เล่า?เอ๊ะ แล้วทำไมหน่วยกวาดล้างไม่พยายามจะหยุดเจ้าให้มาที่นี่ล่ะ?”
ซือหยูไม่รู้จะตอบเช่นใด
“ข้าก็อยู่ที่นี่มาตั้งแต่แรก…”
อยู่ที่นี่มาตั้งแต่แรก…หลงจื้อชิงดูจะรับรู้อะไรขึ้นมาได้เขาถามออกมา
“ถ้าอย่างนั้นผู้เฒ่าที่มาคนนั้นไม่ได้ไล่เจ้าออกไปงั้นรึ? เขาให้เจ้าอยู่ที่นี่สินะ?”
หลงจื้อชิงยังไม่เข้าใจในเรื่องนี้เพราะถ้าหน่วยกวาดล้างอยู่ที่นี่ ผู้เฒ่าคนนั้นก็จะต้องอยู่บางแห่งใกล้ๆนี่เหมือนกัน และต่อให้เป็นอย่างนั้น เขาก็ไม่มีเหตุผลให้ซือหยูต้องอยู่ตรงนี้
“เอ๋?ผู้เฒ่ารึ? คนไหนกัน?”
ซือหยูถามออกไปตรงๆ
หลงจื้อชิงชี้ร่างไร้วิญญาณที่นอนเกลื่อนพื้น
“ก็ผู้เฒ่าที่ฆ่าฟู่กังซานกับคนของมันไงล่ะ!”
ซือหยูหน้าตึงหลังจากที่อธิบายไปทั้งหมด หลงจื้อชิงยังเข้าใจเขาผิดอยู่!
ซือหยูไม่รู้ว่าผู้เฒ่าเฉินอธิบายสถานการณ์กับหลงจื้อชิงไปอย่างไรทำไมอยู่ดีๆเขาถึงกลายเป็นราชาแห่งความมืดไปได้?
“อืม…ถ้าท่านพูดถึงผู้เฒ่าที่ฆ่าฟู่กังซานกับคนที่เหลือท่านก็น่าจะหมายถึงข้า…ไม่มีใครอื่นแล้วล่ะ…”
ซือหยูชี้หน้าตัวเองนี่เป็นความเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวง!
หลงจื้อชิงตัวแข็งทื่อ
“เจ้าน่ะรึ?”
หลงจื้อชิงงุนงงซือหยูเพิ่งพูดว่าเขาสังหารคนที่แข็งแกร่งไปมากมาย! หลงจื้อชิงหัวหมุนไปหมดแล้ว!
หลี่เจิงที่ยืนใกล้ประตูมาตลอดมิอาจทนฟังทั้งสองได้เพราะท่าทางของหลงจื้อชิงทั้งน่าขันและน่าเวทนา เขาคือเจ้าพันธมิตร แต่เขาก็ทำตัวน่าหัวร่ออย่างนี้ นั่นเป็นเพราะว่าพลังของเขาไม่มากเท่ากับคนอื่น นั่นจึงทำให้เขาแปลกใจได้ง่ายๆ
“ท่านเจ้าพันธมิตรหลงซือหยูคือผู้เป็นนายของข้า นายท่านนำพวกข้ากลับมาประหารฟู่กังซานกับพวกเหลือบไรของพันธมิตรผู้คุมสวรรค์!”
หลี่เจิงพูดออกมาในท้ายสุด
ในที่สุดหลงจื้อชิงก็ยอมรับได้ว่าซือหยูคือราชาแห่งความมืดที่เขามองหาเมื่อได้ฟังคำของหลี่เจิงหลงจื้อชิงดูกระอักกระอ่วน เขารู้สึกราวกับทุกอย่างมันเกินจริงและความคิดของเขาเริ่มฟุ้งซ่าน..
ซือหยูแข็งแกร่งมากถึงเพียงนี้เชียวรึ?
หรือว่าทั้งหมดเป็นเพราะหน่วยกวาดล้าง?ส่วนซือหยูเพียงแค่ช่วยร่วมสังหารเท่านั้น?
หลี่เจิงพูดออกมาล่วงหน้าราวกับว่าเดาได้ว่าหลงจื้อชิงคิดอะไรอยู่เพื่อไม่ให้เขาขายหน้าไปมากกว่านี้
“หน่วยกวาดล้างสังหารไปแค่สองคนเท่านั้นสิบเก้าคนรวมทั้งฟู่กังซานและหลานล้วนถูกนายท่านฆ่าตาย”
ตึกตัก
หลงจื้อชิงใจเต้นแรงเขามิอาจเชื่อว่าซือหยูคนเดียวจะสังหารพวกนั้นไปเกือบหมด!
“ซะ…ท่านผู้เฒ่าข้าขอบังอาจถาม ท่านมีพลังระดับไหนกัน?”
หลงจื้อชิงมิอาจเชื่อในเรื่องทั้งหมด
การได้บงการสมาชิกหน่วยกวาดล้างและทำให้พวกเขาเรียกว่าผู้เป็นนายแสดงถึงความสำเร็จในระดับสูงสุดในด้ายพลังของซือหยูนี่เหนือกว่าที่เขาคิดเอาไว้ เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนแค่คนเดียวที่สังหารผู้เฒ่าได้มากมายเช่นนี้
“ได้โปรดอย่าเรียกข้าว่าผู้เฒ่าเลยเรียกข้าว่าซือหยูก็พอ”
ซือหยูหัวเราะเบาๆ
“ข้ามารอที่นี่เพื่อที่จะกล่าวลาท่านเจ้าพันธมิตรและข้าก็มีเรื่องดีๆที่ท่านจะต้องตกใจมาบอกท่านด้วย”
ซือหยูหัวเราะอย่างมีเลศนัย