สำรับมนตราของชายาอ๋อง [戏精王妃的魔力美食屋] – บทที่ 160 ต้องการให้เขาตายตอนนี้หรือไม่

ในเวลานี้ชายชุดดำรู้แล้วว่ามีหญิงสาวร่างเล็กซ่อนตัวอยู่ข้างหลังชายหนุ่ม

ฉินปู้เข่อโผล่หน้าออกมาครึ่งหนึ่งและจ้องมาที่เขาแล้วพูดว่า “เจ้าถูกซุ่มโจมตีหรือถูกกองทัพใหญ่ล้อมรอบใช่หรือไม่? เจ้าสามารถหนีออกมาคนเดียวได้ แต่หมี่เฉินอี้ทนไม่ไหว อาการบาดเจ็บของเขาตอนนี้น่าจะรุนแรงกว่าเจ้า”

ตั้งแต่ที่หมี่โม่หรู่เริ่มพูด เสียงแจ้งเตือนค่าความนิยมเลิศรสที่ได้รับในระบบของนางก็ดังไม่เคยหยุดเลย ‘น้ำห้ามเลือด’ ในมือของหมี่เฉินอี้เพียงไม่กี่ขวดก็สามารถสร้างค่าความนิยมเลิศรสจำนวนมากได้

เมื่ออู๋เหินรักษาชายชุดดำ เสียงของระบบดังขึ้นเพียงห้าหรือหกครั้งเท่านั้น แต่ในขณะนี้เสียงในระบบดังมากกว่ายี่สิบหรือสามสิบครั้ง ดูเหมือนว่าหมี่เฉินอี้จะถูกฟันจนตายในไม่ช้า

แม้ว่าประสิทธิภาพของ ‘น้ำห้ามเลือด’ จะดี แต่ก็ยังต้องใช้เวลาเพื่อรอให้ร่างกายฟื้นตัวหลังจากได้รับบาดเจ็บ หากมีคนโจมตีอีกก็จะไม่มีการใช้ ‘น้ำห้ามเลือด’ ในปริมาณที่เหมาะสม

“ชักช้า!” ฉินปู้เข่อตะโกน “มันแย่มากที่หมี่เฉินอี้มีลูกน้องที่ซื่อบื้อและโง่เขลาอย่างเจ้า!”

ชายชุดดำไม่รู้รายละเอียดและยังคงไม่ยอมพูด

ฉินปู้เข่อเหลือบมองหมี่โม่หรู่ “ตอนนี้ท่านยังต้องการหมี่เฉินอี้อยู่หรือไม่ หม่อมฉันสามารถช่วยท่านหาเขาให้เจอได้หากท่านต้องการ แต่หากท่านไม่ต้องการเขาก็ปล่อยให้เขาถูกฟันจนตายไปเสีย”

หมี่โม่หรู่ปกปิดความสงสัยในใจของเขาและเอ่ยอย่างเฉยเมย “ในตอนนี้การตายของเขาไม่ดีสำหรับเรา”

“ได้”

ด้วยค่าความนิยมเลิศรสที่มีมากมาย ฉินปู้เข่อจึงใช้มันทันที นางหยิบ ‘เยลลี่แจ๋วแหวว’ ออกจากแขนเสื้อแล้วแอบกลืนลงไปแล้วมองไปรอบ ๆ และในที่สุดก็มุ่งความสนใจไปที่น้ำตก

“มีการต่อสู้กันในป่าเหนือน้ำตก ฝั่งหมี่เฉินอี้มีคนยี่สิบหรือสามสิบคน และอีกฝ่ายหนึ่งมีประมาณแปดสิบหรือเก้าสิบคน” นางจ้องไปที่น้ำตกและพูดถึงสิ่งที่นางเห็น

เมื่อหมี่โม่หรู่ได้ยินคำพูดนั้นเขาก็จับมือนางแน่น นางรู้ได้อย่างไรว่าหมี่เฉินอี้ได้รับบาดเจ็บ และนางเห็นภาพเหนือน้ำตกได้อย่างไร?!

‘ระบบ’ ที่มองไม่เห็นนั้นทำให้ผู้คนมีเวทมนตร์ได้อย่างไร?!

ก่อนที่เขาจะมีเวลาครุ่นคิดอย่างละเอียด ฉินปู้เข่อก็จับมือของเขาและวิ่งไปข้างหน้า “ไปเร็ว หมี่เฉินอี้จะทนไม่ไหวแล้ว”

“ซวงหวน พาพระชายากลับไปที่รถม้า”

หมี่โม่หรู่สกัดจุดนางสองครั้ง และฉินปู้เข่อที่กำลังวิ่งอยู่ก็หยุดกะทันหัน

“ท่านแก้สกัดจุดให้หม่อมฉันนะ!”

ฉินปู้เข่อตะโกนเสียงดังว่ายอดน้ำตกอยู่ห่างจากนางเพียงเล็กน้อย นอกจากผู้คนหลายร้อยคนในตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าจะมีเงาดำเข้ามาในสายตาของนางด้วย ไม่ว่าจะเป็นกำลังเสริมหรือศัตรูก็ต้องรอจนกว่านางจะเข้าไปใกล้ถึงจะมองเห็น

“เด็กดี กลับไปรอที่บ้านเถิด” หมี่โม่หรู่หันกลับมาจุมพิตหน้าผากของนาง และทะยานขึ้นลงสองสามครั้งก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนน้ำตก

หากเป็นอย่างที่นางพูด เขาจะปล่อยให้นางเข้าไปในสถานการณ์อันตรายเช่นนี้ได้อย่างไร

“ซวงหวน เจ้าปล่อยข้าไปนะ”

ฉินปู้เข่อกังวลมากจนน้ำตาแทบจะหลั่งริน มีคนอยู่ฝั่งหมี่เฉินอี้เพียงยี่สิบหรือสามสิบคนเท่านั้น และพวกเขาก็ไม่ได้พาคนไปด้วยมากนักในครั้งนี้ หากพวกคนที่มาเป็นกำลังเสริม พวกเขาก็จะสามารถต้านทานได้ แต่หากพวกเขาเป็นศัตรู แม้ว่าหมี่โม่หรู่จะไปช่วยก็จะทำให้เขาตกอยู่ในอันตรายเท่านั้น

“นายหญิง ข้าน้อยขออภัยเพคะ” ซวงหวนผลักนางเข้าไปในรถม้าและโบกแส้อย่างรวดเร็ว “ไม่ต้องกังวลเพคะ ความแข็งแกร่งของท่านอ๋องอยู่เหนือกว่าท่านอ๋องสาม และจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

“ซวงหวน กลับไปเถิด เจ้าต้องฟังข้า”

แม้ว่าเขาจะมีความแข็งแกร่ง แต่ความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขาก็มีจำกัด มันเป็นการต่อสู้ที่ความแข็งแกร่งทางกายภาพไม่สามารถต้านทานหากศัตรูรุมทำร้ายได้ หมี่เฉินอี้เป็นที่รู้จักในนามเทพเจ้าแห่งสงครามไม่ใช่หรือ แต่เขาก็ถูกฟันเสียจนปางตาย

ซวงหวนบนรถม้าไม่เชื่อฟังคำสั่งของนางและเดินทางกลับต่อไป

โครม!

มีเสียงดังก้องเกิดขึ้น และรถม้าที่กำลังวิ่งอยู่ก็พังลง

………………………………………………………………………