ตอนที่ 88 สังหารหมูขนเหล็ก
โฮก!
เสียงคํารามอันน่าสะพรึงกลัวดังกึกก้องไปทั่วทุกหนทุกแห่งออกมาจากปากของหมูขนเหล็ก!
มีรอยเลือดยาวปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของมัน
รอยเลือดนี้เกิดจากดาบถึงของหลิงเซียว!
“นายทําลายการป้องกันของมันได้งั้นเหรอ?” หลิวรั่วเหยียน กล่าวด้วยความประหลาดใจพร้อมกับเบิกตากว้าง
ซูเหยาเองก็ตกใจมากเช่นกันหลายวันมานี้เธอเองก็ไม่ได้อยู่เฉยๆเช่นกัน เธอเองก็ทราบถึงข้อมูลของสัตว์อสูรต่างโลกไม่น้อย
และเพราะเหตุนี้เธอจึงเข้าใจถึงพลังทําลายล้างของหลิงเซียวว่ามันน่ากลัวมากแค่ไหน
หากเป็นนักรบจิตวิญญาณธรรมดาโดนการโจมตีนั้นเข้าไป เขาคนนั้นคงตายไปนานแล้ว
แต่กับหมูขนเหล็กมันกลับทิ้งรอยเลือดไว้เพียงรอยเดียว
ซูเหยาประหลาดใจกับความแข็งแกร่งของหลิงเซียว และประหลาดใจกับพลังป้องกันของหมูขนเหล็ก สัตว์วิญญาณนั้นยากที่จะต่อกรได้จริงๆ
ส่วนชายหนุ่มทั้งสองคนนั้นมองไปที่หลิงเซียวด้วยความอิจฉา
ด้วยอายุเช่นนี้ พลังฝีมือเช่นนี้ เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะคิด
แต่เมื่อนึกถึงเรื่องที่พวกเขาสองคนเคยคิดที่จะหนี ก็อดหน้าแดงไม่ได้ ช่องว่างนี้ดูจะใหญ่เกินไปจริงๆ
โฮก!
การบาดเจ็บทําให้หมูขนเหล็กกลายเป็นบ้าคลั่งมากขึ้น
เขี้ยวของมันเปล่งแสงจางๆ พลังจิตวิญญาณพุ่งออกมาอย่างบ้าคลั่ง ราวกับพายุฝนที่โหมกระหน่ํา
หลิงเซียวตะโกนอย่างเย็นชา ” พลิกสมุทร!”
เงาจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์แห่งกําเนิดส่องแสงสีฟ้าพุ่งออกมาจากร่างของหลิงเซียวอย่างรวดเร็ว
หลิงเชียวโบกมือขวา พลังจิตวิญญาณที่หมูขนเหล็กปลดปล่อยออกมาถูกห่อหุ้มด้วยพลังจิตวิญญาณสีฟ้าทันที
จากนั้นพลังจิตวิญญาณสีฟ้าก็ปกคลุมท้องของหมูขนเหล็ก
ฉีก!
เสียงแหลมสูงเสียดแทงเข้าไปในช่องท้องดังขึ้น!
พลังจิตวิญญาณสีฟ้ากลายเป็นหอกยาวตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้แทงทะลุหน้าท้องหมูขนเหล็ก! หมูขนเหล็กร้องครวญคราง ร่างกายที่เหมือนภูเขาพลันถูกหอกแทงขึ้นลอยไปในอากาศ
ฉุด!
เลือดโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า ซูเหยาและคนอื่นๆสามารถมองเห็นอวัยวะภายในของหมูขนเหล็กได้รางๆ
หลิงเซียวไม่พลาดโอกาสอันหาได้ยากนี้ไป การที่เขาสามารถเอาชนะได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว แล้วทําไมเขาจะต้องเสียเวลาด้วย?
ร่างของหลิงเซียวเคลื่อนไหวราวกับสายฟ้า
ในชั่วพริบตา เขาก็ปรากฏตัวขึ้นใกล้กับหมูขนเหล็ก
ในตอนนี้ร่างของหมูขนเหล็กยังคงลอยอยู่กลางอากาศ ดวงตาสีแดงฉานฉายแววหวาดกลัว
มันรู้ดีว่ามนุษย์ตรงหน้าของมันมีความสามารถในการฆ่ามัน
ก่อนที่มันจะได้ขัดขืน ดาบถังในมือของหลิงเซียวก็ฟาดฟันออกไปแล้ว!
ฉีก!
ดาบถังที่อัดแน่นไปด้วยพลังจิตวิญญาณตัดคอของหมูขนเหล็กร่วงหล่นลงมา
บาดแผลขนาดใหญ่ที่น่าตกใจปรากฏขึ้นเลือดสาดกระเซ็นไปทั่วทุกที่
เสียงกรีดร้องอันน่าสังเวชดังออกมาจากปากของหมูขนเหล็ก
มันต้องการต่อสู้เพื่อลมหายใจสุดท้ายและต้องการที่จะฆ่าหลิงเขียว
แต่ก่อนที่มันจะทันได้ลงมือ หลิงเซียวก็หลบหนีออกไปแล้ว หลิงเซียวไม่เปิดโอกาสให้มันเลยแม้แต่น้อย!
ดวงตาของมันค่อยๆสูญเสียความรุ่งโรจน์และร่างกายของมันก็ค่อยๆสูญเสียการควบคุมไป
หมูขนเหล็กที่ใหญ่เหมือนภูเขาตกลงมาจากฟากฟ้า พื้นดินในบริเวณใกล้เคียงสั่นสะเทือนอยู่หลายครั้ง
หลิงเซียวยืนตัวตรงพร้อมกับถือดาบถังไว้ในมือของเขา
ไม่มีเลือดสักหยดอยู่บนร่างของเขาและบนดาบถังก็ไม่มีรอยเลือดแม้แต่หยดเดียว
หลิงเซียวมองไปยังฉากเบื้องหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย ราวกับว่าการตายของหมูขนเหล็กไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเขา
หลิวรั่วเหยียน และคนอื่นๆตกตะลึงอ้าปากค้าง พวกเธอไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
หมูขนเหล็กนักรบจิตวิญญาณระดับ 4 กลับถูกหลิงเซียวสังหารอย่างง่ายดายเช่นนี้? นี่ล้อกันเล่นหรือเปล่าเนี่ย!
หลิวรั่วเหยียน ที่อยู่ในนักรบจิตวิญญาณระดับ 3 รู้สึกรู้สึกท้อใจ ทําไมช่องว่างมันถึงได้ใหญ่ขนาดนี้?
