มาถึงร้านอาหารญี่ปุ่นของอ้อนสองคนเดินเคียงไหล่กันเข้าไปในบ้าน เพราะเธอสวมเสื้อยืดของเขาจึงทำให้ตัวหลวมโคร่งไปบ้างแต่น่าประหลาดเมื่อมาแมทซ์กับกางเกงยีนส์ขาสั้นที่อวดเรียวขาสวยและยังสวมรองเท้าผ้าใบสีขาวง่าย ๆ กลับดูน่ารักจนเขาดึงดูดสายตาคนได้เป็นอย่างดี
อชิกระแอมเมื่ออ้อนเดินมา จู่ ๆ เขาก็โอบรอบไหล่ของกุ๊กไก่หญิงสาวมองเขาด้วยความประหลาดใจแต่เมื่อเห็นหน้าเจื่อน ๆ ของอ้อนก็พอเข้าใจได้
พวกเขาทักทายกันก่อนที่อ้อนจะพาอชิและกุ๊กไก่เข้าไปในห้องส่วนตัว
“หิวหรือเปล่า”
อชิหันมาถามเธออย่างอ่อนโยน กุ๊กไก่พยักหน้าถึงเธอจะไม่ชอบยัยอ้อนเท่าไหร่แต่ก็ยอมรับว่าอาหารญี่ปุ่นของร้านเธอคัดสรรและพิถีพิถันถูกปากกุ๊กไก่เป็นอย่างมาก
“อยากกินซาซิมิ”
อ้อนพยักหน้ารับ
“เดี๋ยวฉันจัดเซตใหญ่ให้นะ”
“จัดมาเลย ไม่เอาข้าวปั้นนะมีคาร์บกำลังลดความอ้วน ช่วงนี้อ้วนไปหน่อย”
เมื่อมีคนพูดว่าตัวเองอ้วนยิ่งเป็นผู้หญิงแล้วส่วนใหญ่ต้องการให้คนบอกว่าตัวเองไม่อ้วนหุ่นดีแล้ว หรือมักจะเพื่อเรียกร้องให้คนอื่นสนใจรูปร่างของตัวเองมากขึ้น แน่นอนว่ากุ๊กไก่ก็เช่นกันเธอต้องการให้อ้อนบอกว่าเธอสวยแล้ว
ความจริงกุ๊กไก่ก็ไม่ได้อยากข่มเพื่อน แต่สายตาของยัยนี่ที่มองอชิด้วยสายตาราวกับจะกลืนกินนั่นทำให้เธอหมั่นไส้ ในขณะที่อชิมองเธอแน่นอนว่าเขาย่อมไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไร แต่เขากลับตกหลุมและกลายเป็นเหยื่อของเธอ
“ผอมจะตายอยู่แล้วบอกลดความอ้วน ดูขาสิเล็กขนาดนี้เหมือนคนไม่มีแรง”
อ้อนรีบพูด
“ใช่เธอผอมเกินไปเห็นแต่กระดูกมันไม่สวยนะ ตอนนี้ก็ดูโทรม ๆ”
กุ๊กไก่ยิ้มเย็น ไม่คิดว่าอ้อนจะพูดแบบนี้ในขณะที่อชิพยักหน้าเห็นด้วย
“ใช่ผอมจนตาโบ๋แล้ว”
กุ๊กไก่หน้างอ อชิอดเอ็นดูไม่ได้เมื่อปากเล็ก ๆ ของเธอและจมูกโด่งนั้นแทบจะจรดกัน เขายกมือยีหัวเธอเบา ๆ ยังพูดเสียงอ่อน
“ใครเขาเห็นจะหาว่าฉันเลี้ยงเมียไม่ดี”
กุ๊กไก่เห็นท่าทางของอ้อนที่ดูจะอึดอัดจึงยิ้มหวานให้สามีจอมปลอม
“ก็ได้เพราะนายหรอกนะ ถ้างั้นกินหน่อยก็ได้”
อชิยิ้มกว้าง คิดจะหาอะไรให้ยัยนี่กินมาก ๆ ปากจะได้ไม่ว่างมางอแงตอนที่เขาคุยธุระกับอ้อน
อ้อนกับกุ๊กไก่ความจริงไม่ค่อยสนิทกันเป็นเพื่อนคนละกลุ่ม อ้อนเป็นสายเด็กเรียนเหมือนอชิพวกเขามักจะคุยกันใรภาษาที่เธอไม่เข้าใจแม้ว่าจะนั่งเรียนมาด้วยกันก็ตามแต่เพราะกุ๊กไก่ตัวแทบจะติดอยู่กับอชิตลอดเวลาจึงทำให้ในเวลาที่อชิกับอ้อนติวหนังสือกันอ้อนก็มักจะเจอกุ๊กไก่แหมะอยู่ข้าง ๆ อชิ เหมือนเป็นของแถมจำพวกการ์ดในขนมอะไรแบบนั้น
สมัยก่อนเป็นยังไงตอนนี้ก็เป็นแบบนั้น กุ๊กไก่กับอ้อนทักทายกันเธอก็เอาแต่อ้อนอชินั่นนี่สุดท้ายแล้วอ้อนคล้ายจะกลายเป็นอากาศ จนกระทั่งของกินมาถึงกุ๊กไก่ถึงได้เงียบไม่งอแงกับสามีอีก
อชิถอนหายใจเมื่อในที่สุดเธอก็หยุดพูดกวนเขาเสียที ยังคีบแซลม่อนเกรดพรีเมียมให้เธอหลายชิ้น กุ๊กไก่เป็นคนชอบกินซาซิมิจึงไม่สนใจอ้อนแล้ว เรื่องที่ว่าอชิพามานี่เพื่ออะไรเธอก็ลืมไปหมด
อ้อนเห็นพวกเขาแบบนั้นก็ยกมุมปาก
“พวกเธอยังเหมือนเดิมกันเลยนะ สมัยก่อนตอนที่เราอยู่กันสามคนแบบนี้นายกับฉันติวหนังสือกุ๊กไก่จะนั่งอยู่ข้างนายแบบนี้ถ้าเธอไม่กินขนมก็จะฟุบคาโต๊ะ เรื่องอื่นที่เราคุยกันก็ไม่สนใจ ว่าแล้วก็นึกถึงอดีตจังเลย”
อชิยิ้มแล้วมองกุ๊กไก่ที่แน่นอนว่าเธอไม่สนใจว่าพวกเขาคุยอะไรยังกินของที่อยู่ตรงหน้า ทำหน้าตาประหลาดเพราะกินวาซาบิเข้าไป เขาจึงยื่นชาร้อนให้เธอ เขาจำได้กระทั่งว่าเธอชอบกินชาเขียวร้อนที่สุด
กุ๊กไก่รับมาโดยเป็นธรรมชาติ ราวกับรู้ว่าเขาจะดูแลเธอยังไง อ้อนเห็นคนสองคนที่อยู่ด้วยกันแล้วดูดีขนาดนี้ก็ปวดใจมาก
เธอรออชิมาตั้งแต่ม.สาม กระทั่งวันที่อชิถูกกุ๊กไก่สารภาพรักเธอก็อยู่ข้าง ๆ เขา แต่ยัยนั่นไม่เคยเห็นเธอในสายตาแม้แต่ครั้งเดียวในตอนนั้นกุ๊กไก่ไม่รู้ด้วยว่าอชิเองกำลังคุยกับเธออยู่
หลังจากอชิปฏิเสธอย่างเย็นชา กุ๊กไก่ในวันนั้นก็ถีบเข้าที่หน้าของอชิแล้วหันหลังเดินหนี อ้อนเป็นคนพาอชิไปห้องพยาบาลเพราะแรงถีบของกุ๊กไก่ทำให้จมูกของเขาเกือบหักกำเดาไหลออกมา
และยัยนั่นก็ไม่รู้ตัวว่าทำร้ายอชิเข้าให้แล้ว อ้อนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งตกใจและดีใจมากคิดว่าอชิคงไม่ชอบกุ๊กไก่จริง ๆ เธอคงจะมีโอกาส ความจริงอ้อนเป็นเด็กสาวหน้าตาดีคนหนึ่ง แต่ด้วยตอนนั้นฮอร์โมนที่กำลังเปลี่ยนทำให้เธอเป็นสิวจึงหน้าปรุประบ้างและเป็นเด็กเรียนไม่รักสวยรักงามเหมือนกุ๊กไก่ที่เฉิดฉายได้ทุกวัน อ้อนจึงถูกมองข้ามไป
แต่คิดไม่ถึงว่าเธอที่รอเขามานานขนาดนี้อชิกลับไม่เลือกเธอ ทั้ง ๆ ที่เธอก็สามารถช่วยเขาได้ เขาบอกเธอว่าเขาชอบกุ๊กไก่เลยแต่งงานแต่อ้อนไม่เชื่อว่าอชิชอบกุ๊กไก่ อชิและกุ๊กไก่เป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้น
พวกเขาสองคนมีทุกอย่างที่แตกต่างกันเกินไป กุ๊กไก่ชอบเที่ยวอชิชอบอยู่เงียบ ๆ เหมือนอ้อน กุ๊กไก่ขี้โวยวายอชินิ่งขรึม ยังมีความชอบเรื่องอาหารอีกที่เธอรู้ว่าคนสองคนมีความชอบไปคนละแนว
ยังตอนนี้อีกที่ยัยกุ๊กไก่เอาแต่ถ่ายรูปไปกินไป แล้ววุ่นวายกับการโพสเฟสบุ๊คอวดคนนั้นคนนี้ อชิเองกลับมีเฟสบุ๊คแต่ไม่เคยโพสอะไรนอกจากต้นไม้ต้นเดียวที่เขาปลูกเองในกระถางเล็ก ๆ
ต้นฟอร์เก็ทมีนอท ในกระถางที่น่ารัก
ในขณะที่กุ๊กไก่เองก็เป็นคนหยิ่งถ้าไม่สนิทเธอจะไม่ค่อยพูดเป็นผลมาจากตอนเด็ดที่เธอเป็นเด็กสาวตาโตผิวขาวปากแดงน่ารักใคร ๆ เห็นก็ชอบเข้ามาทักและบิดแก้มเธอทั้งแตะต้องตัว บางทีก็ฟัดเธอจนเจ็บตั้งแต่นั้นมากุ๊กไก่จึงค่อนข้างถือตัว หากไม่สนิทจริง ๆ แล้วจะไม่ค่อยคุย อีกอย่างเธอเรียนไม่เก่งที่ผ่านมามีอชิคอยอยู่ข้าง ๆ ถึงโดนเขาลากจนจบมาได้
อ้อนขอตัวรับโทรศัพท์อชิจึงหันมามองเธอ ในตอนนั้นกุ๊กไก่จึงขยับตัวมาแนบเขาจนร่างเล็ก ๆ ขาขาว ๆ ของเธอแทบจะเกยมาบนตัก อชิรู้สึกรำคาญท่าทางนี้เลยดึงเธอมานั่งบนตักของตัวเอง
พวกเขาอยู่ในห้องอาหารแบบญี่ปุ่นที่ปูด้วยเสื่อทาทามิกุ๊กไก่จึงนั่งตักของเขาสะดวก
“ยิ้มหน่อยสามี จะถ่ายรูปลงเฟสอวดเพื่อนสักหน่อยว่ามีผัวแล้ว”
“อย่าเล่นน่าก็รู้ว่าไม่ชอบถ่ายรูป”
กุ๊กไก่รู้จักเขาดีแต่เธอก็บังคับเขาได้ตลอด แต่ก่อนอชิไม่ชอบถ่ายรูปเพราะเขาบอกว่าเขาขี้เหร่ทั้งอ้วนมาก แต่เธอชอบพุงกลม ๆ นุ่มนิ่มของเขายังแอบจับทุกครั้งที่มีโอกาส ทั้งยังเผลอซบพุงกลมอยู่หลายครั้ง ตอนนี้เขาผอมแล้วมีกล้ามเป็นมัด ๆ น่าแปลกที่กุ๊กไก่ก็ยังชอบซบพุงเขาอยู่ดี
ความรู้สึกเมื่อเจอเขาแม้จะยังโกรธที่เขากล้าปฏิเสธความรักวัยเด็กของเธอก็ยังอบอุ่นเช่นเดิม
“แต่ก่อนขี้เหร่ยังพอเข้าใจแต่ตอนนี้หล่อแล้วยังไม่ชอบถ่ายรูป แปลว่าไม่ชอบจริง ๆ แหละ”
อชิยิ้มเมื่อกุ๊กไก่ชมว่าเขาหล่อ และโชคดีของเธอที่จับภาพเขาก้มหน้ามองเธอแล้วยิ้มได้พอดี ภาพที่โพสลงบนเฟสบุ๊คจึงกลายเป็นอชิมองกุ๊กไก่ด้วยสายตาอ่อนโยนทั้งรอยยิ้มหล่อ ๆ หวานหยดย้อยในขณะที่กุ๊กไก่ประดิษฐ์รอยยิ้มจนดูแข็งและปลอม
แต่เพื่อน ๆ พริตตี้ของเธอกลับฮือฮาคอมเม้มแทบพังเมื่อเธอโพสลงไปว่า
ทานอาหารญี่ปุ่นกันค่ะ
เพียงแค่นี้กับผู้ชายหล่อ ๆ ที่เธอนั่งตักและภาพอาหารสวย ๆ ที่เธอถ่ายเป็นร้อยรูปได้กว่าจะลงไปสักภาพก็ทำให้เธอกลับมาเป็นที่สนใจอีกครั้ง
ไฮโซณัฐคือใคร ตอนนี้กุ๊กไก่ที่มีผัวเป็นตัวตนแถมยังมีทะเบียนสมรสแล้วด้วยย่อมไม่รู้จัก
หลังจากถ่ายรูปเสร็จแล้วเธอกลับไม่ยอมกลับไปนั่งที่ ยังนั่งตักอชิเป็นเด็ก ๆ แน่ล่ะตัวเขาอุ่นขนาดนี้ เธอเองใส่กางเกงขาสั้นจนแทบจะโชว์ก้น ร้านของยัยอ้อนก็เปิดแอร์จนเย็นยะเยือก
กุ๊กไก่เป็นมนุษย์ไร้ไขมันยังไม่มีกล้ามเนื้อเผาผลาญพลังงานทำให้ขี้หนาวมาแต่ไหนแต่ไร อชิเองก็รู้เขาขยับตัวเธอให้นั่งดี ๆ โดยไม่ถาม โอบเอวเธอเอาไว้ก้มลงมาถามเสียงเบา
“หนาวเหรอ”
“หนาว”
เสียงเล็ก ๆ ตอบมาเขาจึงโอบเธอเอาไว้ตอนนี้คนตัวเล็กจึงหายจมเข้าไปในร่างใหญ่ของอชิจนเห็นแค่หน้าสวย ๆ ที่โผล่ขึ้นมา
ให้ตายเถอะเหมือนผัวเมียกันจริง ๆ ฉิบหาย
กุ๊กไก่ยิ้ม คนที่รู้ใจเธอที่สุดในโลกก็คืออชิ แต่ก่อนเคยไปเที่ยวเมืองนอกด้วยกันในตอนที่เศรษฐกิจบ้านเธอดี ๆ เขายังจับมือเธอเอาไปยัดในกระเป๋าเสื้อเหมือนพระเอกเกาหลี แต่จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกเพราะเป็นกุ๊กไก่บังคับให้เขาทำ อชิเองก็ทำไปส่ง ๆ ยังสนใจทิวทัศน์ข้างทางมากกว่าเธออีก
อ้อนเข้ามาแล้วเธอชงักเล็กน้อยที่เห็นท่าทางนั้น เมื่อกี้ยังคิดว่าคนสองคนไม่มีทางรักกันได้ตอนนี้ชักใจหวิว ๆ สนิทกันขนาดนี้และเธอเองก็ไม่ได้ตาบอด แต่เธอแค่ไม่ยอมแพ้ อ้อนปรับสีหน้าแล้วนั่งลง
“เขากำลังมาแล้ว เอ้อพวกนายทำแบบนี้คงดูไม่ดีล่ะมั้ง”
อชิพยักหน้า
“ใครมาเหรอ”
กุ๊กไก่สงสัยเธอลืมไปสนิทว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่
“คนสำคัญเดี๋ยวเธอจะรู้ว่าฉันแต่งงานกับเธอทำไม แต่ตอนนี้ขยับไปนั่งที่ตัวเองก่อน”
กุ๊กไก่กำลังอุ่นเลยทำหน้างอแงไม่อยากหนีจากตักเขา อชิเลยถอดสูทของตัวเองออกใส่ให้เธอแล้วอุ้มเธอวางข้าง ๆ เหมือนตุ๊กตาไม้ตัวหนึ่ง
กุ๊กไก่ได้เสื้อตัวใหญ่รู้สึกดีขึ้นจึงไม่บ่นเขาแล้ว ไม่กี่นาทีต่อมาผู้ชายคนหนึ่งแต่งตัวภูมิฐานก็เข้ามาในห้อง อ้อนแนะนำให้พวกเขารู้จักกัน กุ๊กไก่เป็นงานต้อนรับแขกอย่างน่ารักในฐานะภรรยาของเขาทำเอาอชิยิ้มแก้มปริ
กุ๊กไก่ไม่ได้ถามอะไรรอฟังพวกเขาจนกระทั่งผู้ชายที่ชื่อคุณชินทร์คนนั้นพูดขึ้น
“ผมคิดว่าคุณอชิจะเป็นคนต่างชาติเสียอีก นี่คนไทยชัด ๆ ยังพูดไทยเก่งขนาดนี้ด้วยนะครับ”
อชิจึงพูดว่า “ผมเป็นคนอังกฤษครับเป็นลูกที่พ่อแม่บุญธรรมรับไปเลี้ยงที่ต่างประเทศตั้งแต่เด็ก”
เรื่องนี้กุ๊กไก่พอรู้สตอรี่อยู่บ้าง ถึงอชิจะไม่อธิบายละเอียดแต่ว่าก่อนหน้านี้เธอก็ไม่ได้ซักมากด้วยเป็นข้อตกลงในสัญญาแต่งงาน
“ซื้อขายที่ดินในไทยผมทำไม่ได้ผมเลยจะให้ภรรยาถือครองที่แปลงนั้นแทนผมครับ”
กุ๊กไก่มองหน้าเขาเธอเริ่มเข้าใจแล้ว คนต่างชาติไม่มีสิทธิ์ซื้อที่ดินในไทยถึงจะยังสงสัยว่าอชิไปเป็นคนต่างชาติได้ยังไง แต่เขาห้ามถามเธอก็กลัวผิดสัญญาไม่ได้เงินจึงได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้จนสมองแทบระเบิดดีที่มีเงินก้อนใหญ่อุดเอาไว้เลยยังไม่ตายตอนนี้
“ผมเข้าใจครับ ที่ดินแปลงนี้ราคาประเมินตอนนี้น่าจะประมาณห้าร้อยล้าน ยังไม่ประเมินราคาอาคารที่อยู่ในนั้นครับผมกำลังให้คนจัดการน่าจะได้คำตอบวันสองวันนี้”
กุ๊กไก่ตะเกียบแทบจะหลุดมือ ดวงตาเบิกกว้าง
นี่มันเรื่องบ้าอะไรที่อชิจะให้เธอถือครองที่ดินมูลค่าสูงขนาดนั้น
