งานเลี้ยงขอบคุณนักลงทุนของรัฐบาลในคืนนี้มีผู้คนจากแวดวงธุรกิจมากันอย่างหนาตา กุ๊กไก่เองก็ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร มีกระทั่งรัฐมนตรีกระทรวงที่เกี่ยวข้องมาร่วมงานเลี้ยง ทั้งยังมีสื่อมวลชลมากันอย่างคับคั่ง ถึงจะไม่ใช่สื่อบันเทิงแต่เพราะอชิวันนี้กลายเป็นดาวเด่น มีช่องสถานีโทรทัศน์ วิทยุ รวมทั้งช่องทางออนไลน์ต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องเกี่ยวกับเงิน ๆ ทอง ๆ ต่างอยากได้เขาไปร่วมรายการ
ความจริงกุ๊กไก่ต้องทำหน้าที่เป็นเลขาให้เขาคอยรับหน้าผู้บริหารจากช่องต่าง ๆ นั้น แต่เธอกลับไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนยิ้มสวย ๆ อยู่ข้าง ๆ เขา กระทั่งเลิกงาน
น่าเสียดายที่เก่งไม่สามารถปลีกตัวไปได้จึงได้แต่ส่งผู้บริหารของบริษัทเข้าเป็นตัวแทน แม้ว่ากุ๊กไก่จะผิดหวังที่ไม่ได้พบเก่งแต่เขาก็ไลน์มาขอโทษและขอโอกาสเลี้ยงข้าวเธอ หญิงสาวเองก็คิดว่าดีเหมือนกันจะได้อยู่กันสองต่อสอง เผื่อว่าความสัมพันธ์ของเธอและเก่งจะคืบหน้าขึ้น
งานเลี้ยงเป็นแบบค็อกเทลกุ๊กไก่ซึ่งใส่ส้นสูงต้องยืนตลอดทั้งคืน ทั้งอชิยังลากเธอไปคุยกับคนนั้นทีคนนี้ทีและหญิงสาวก็ฉีกยิ้มจนหน้าเหมือนจะเป็นตะคริวไปแล้ว กว่างานจะเลิกกุ๊กไก่ที่ไม่ได้ยืนแบบนี้มานานก็แทบจะทนไม่ไหวโชคดีที่งานเลี้ยงใกล้เลิกอชิจึงพาเธอกลับมาก่อน
ในคืนนี้ดูเหมือนว่าการเจรจาของอชิจะไปได้ดี เขาดูเหมือนจะได้รับคำชื่นชมจากคนอื่นเป็นอย่างมากในขณะที่กุ๊กไก่เองก็ถูกคนชมจนตัวลอยกระทั่งลืมความทุกข์ยากกับการใส่ส้นสูงไปเสียสนิท
และหลังจากกลับถึงบ้านคนที่ลำบากก็หนีไม่พ้นอชิ ที่ต้องมาคอยนวดเท้าให้เธอเป็นการตอบแทนที่เธอทำหน้าที่ภรรยาได้อย่างไร้ที่ติ ในขณะที่แม่ตัวดีกลับหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขหลังจากบ่นมาตลอดทาง ยังส่งเสียงครางที่ทำให้เขาถึงกับใบหน้าร้อนผ่าว
“อ๊า ซี๊ด โอวว อู๊ อ๊า”
“ยัยบ้าเอ๊ย เงียบเลยนะไอ้ห่าใครได้ยินเข้าใจผิดหมด”
“อยู่กันสองคนจะกลัวอะไรล่ะ อ๊า ตรงนั้น อู๊ ซี๊ด ดีจัง อ๊า”
“กุ๊กไก่เงียบ ถ้ายังไม่เงียบฉันจะทำอย่างอื่นที่ไม่ใช่นวด”
อชิส่งเสียงดุจึงทำให้กุ๊กไก่รีบยกมือปิดปากก่อนหมอนวดส่วนตัวจะไม่พอใจ
“ก็นายนวดดีนี่หว่า คนมันมีความสุขก็ต้องร้องกันเป็นธรรมดา”
อชิส่ายหน้า
“มันเกินไปแล้วฉันล่ะเชื่อเลย”
กุ๊กไก่ปิดปากกลั้นหายใจเมื่อเขานวดโดนจุดสบายเข้าอย่างจัง อืม ไม่ได้นะ อ๊า สุดยอดเลย นวดเก่งจังเลย กระทั่งนิ้วมือแข็ง ๆ นั่นปล่อยเท้าของเธอหลังจากผ่านมาครึ่งชั่วโมง เขาเองก็เหนื่อยมากจึงคิดจะไปนอนบนที่นอนของตัวเอง คิดว่าเดี๋ยวกุ๊กไก่คงตามมาเหมือนเดิมแต่เธอกลับไม่ขยับตัวเลยสักนิด
ในที่สุดอชิก็ทนไม่ไหวเขาขยับลุกขึ้นทำท่าจะเข้าห้องน้ำ แต่กลับเห็นกุ๊กไก่เล่นมือถืออยู่ จึงรู้สาเหตุที่ยัยตัวแสบไม่ลงมานอนกับเขา
“ทำไรทำไมยังไม่นอน เลิกเล่นได้แล้วเหนื่อยไม่ใช่เหรอ”
“คุยกับพี่เก่งอยู่เดี๋ยวนอนแล้ว”
อชิพ่นลมหายใจออกมาอย่างแรง จู่ ๆ ก็รู้สึกหงุดหงิดและยังปิดประตูห้องน้ำดังโครมโดยที่กุ๊กไก่ไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย
อชิยืนอยู่หน้ากระจก เขาไม่ได้ปวดฉี่หรือปวดท้องแต่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองเข้ามาทำอะไร สุดท้ายแล้วจึงได้แต่กดชักโครกส่ง ๆ ล้างมือแล้วออกมาจากห้องน้ำด้วยอาการหงุดหงิด
เขามองเธอแว๊บหนึ่งก่อนจะล้มตัวลงนอนพลิกไปพลิกมาอยู่หลายนาที กุ๊กไก่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะลงมานอนกับเขา กระทั่งได้ยินเสียงยัยตัวแสบพูดขึ้น
“อชิหลับยัง”
อชิแกล้งทำเสียงงัวเงียเหมือนง่วงมาก
“อืม มีไรคนจะนอน”
“นายช่วยฉันหน่อยสิ ฝรั่งส่งข้อมความมาแต่ฉันแปลไม่ออกเขาพิมพ์ยาวเลย”
ว่าแล้วเธอก็ส่งมือถือให้เขา อชิยิ้มน้อย ๆ
“นึกว่าคุยกับคุณเก่ง”
“พี่เก่งมีงานเขาเลยรีบนอนนี่ก็จะเที่ยงคืนแล้ว ค่อยนัดเจอกัน”
กุ๊กไก่บอกเขาอย่างไม่ปิดบัง เพราะว่าปิดไฟในห้องจึงมืดกุ๊กไก่เลยไม่เห็นหน้าอชิที่แทบจะกลายเป็นยักษ์มารแล้วในตอนนี้
“ไม่คุยให้แล้ว รำคาญจะนอน””
“อชิ ช่วยเพื่อนหน่อยจิ นะ พิมพ์บอกเขาว่าฉันจะนอนแล้วขอโทษเพราะวันนี้ไปงานเลี้ยงเลยไม่ได้คุยกับเขา”
กุ๊กไก่ดึงเสื้อของเขาเบา ๆ กระทั่งเลื่อนตัวลงมาด้านล่าง เธอคุยกับผู้ชายคนนี้แล้วตลกดี เขามีทัศนคติที่ดีและตรงกับเธอหลายอย่าง ทำให้กุ๊กไก่ค่อนข้างชอบนิสัยของเขา
อชิกระแอม
“มานี่”
เขาตบที่ไหล่ตัวเอง กุ๊กไก่รีบพุ่งตัวเข้าไปซบที่เดิมแล้วยื่นโทรศัพท์ให้เขา อชิบ่นเบา ๆ
“พิมพ์ให้ประโยคเดียวแล้วนอนเลยนะ”
“อื้ม เข้าใจแล้วขอบใจมาก”
อชิยิ้มน้อย ๆ แล้วแสร้งหาว เขาพิมพ์ตามที่เธอต้องการโดยมีกุ๊กไก่มองตาแป๋ว เธอใช้อกเขาแทนหมอนอชิโอบเธอเอาไว้ในขณะที่พิมพ์ไปด้วย
“เอ๊า เสร็จแล้ว บอกเขาว่าเธอไปปาร์ตี้และขอโทษให้เรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้เขาว่างคงตอบเธอมาแหละ”
“อื้ม เข้าใจแล้ว”
อชิวางโทรศัพท์ไว้ข้าง ๆ แล้วกอดเธอเอาไว้แบบนั้นก่อนจะหลับตา เขาลูบหัวเธอเบา ๆ กุ๊กไก่เองตอนแรกคิดว่าจะลองนอนเองโดยไม่กอดเขาสักวัน เพราะตั้งแต่นอนกับอชิมาเธอไม่ต้องพึ่งพายาแล้ว แต่หากเขาไม่อยู่แล้วเธอกลับไปเป็นแบบเดิมอีกก็กลัวว่าตัวเองต้องกลับมากินยาอีก เพราะแบบนี้เธอจึงต้องหัดนอนคนเดียว
แต่ในตอนนี้ตัวเองที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาเหมือนเดิมกลับทำใจกลับไปนอนคนเดียวไม่ได้ แม้ว่าเธอจะผลักมือของเขาที่โอบรอบตัวของเธอออก แต่เหมือนเขาจะหลับไปแล้วแขนของเขาก็ไม่ขยับ กุ๊กไก่ก็รู้ว่าเขาเหนื่อยมากจึงไม่คิดกวนเขาอีก
เอาล่ะ พรุ่งนี้ค่อยเอาใหม่ตอนนี้เธอเองมีอ้อมกอดของอชิแบบนี้กุ๊กไก่ก็ไม่สามารถบังคับตัวเองให้ไปนอนบนเตียงใหญ่ได้เช่นกัน
พุร่งนี้ค่อยว่ากันใหม่
ในที่สุดเธอก็หลับไปในอ้อมแขนของเขาเหมือนทุกคืน อชิแม้จะหลับตาแต่เขายังไม่หลับ เห็นได้ชัดว่าเธอลังเลที่จะไปนอนบนเตียงใหญ่แต่เพราะเขาใช้แขนกดเธอเอาไว้ ในที่สุดกุ๊กไก่ก็หลับไปจนได้
อชิตัดสินใจแล้วพรุ่งนี้เขาจะเรียกคนมาเอาเตียงเล็กนี่ออกไปทิ้งซะ จะได้ไม่ต้องมีที่นอนสองอันให้เกะกะห้องที่คับแคบลงทุกวันเพราะเสื้อผ้าและข้าวของยัยตัวดี
แต่น่าแปลกใจที่เธอไม่พูดถึงบ้านที่ใหญ่ขึ้นเลยสักครั้ง เหมือนว่าเธออยู่ยังไงก็ได้ขอให้มีที่ซุกหัวนอนก็พอ กุ๊กไก่ในตอนนี้ต่างจากเจ้าหญิงกุ๊กไก่ในวันวานมากเลยทีเดียว
“โตขึ้นมากเลยนะยัยแสบ”
เขาพูดเบา ๆ ก่อนจะก้มลงจูบที่หน้าผากของเธอแผ่วเบา
เช้าวันต่อมา วันนี้อชิไม่ได้ไปทำงานเพราะเขาโหมงานหนักติดต่อกันหลายวัน จึงทำให้เธอตื่นสาย เมื่อตื่นมาก็เห็นว่าอชิสั่งอาหารเช้าง่าย ๆ เรียบร้อยแล้ว และกลางวันยังมีแผนจะพาเธอไปพักผ่อนในที่ที่เธออยากไปอีก
ถึงแม้ว่ากุ๊กไก่คิดจะนัดกับเก่ง แต่เธอก็อยากไปทะเลจึงลองถามอชิดูว่าเขาพอจะพาเธอไปได้หรือเปล่า อชิขอเคลียร์งานก่อนหากว่าไม่มีอะไรเขาจะพาเธอไปใกล้ ๆ สักสองสามวันเพราะเขาเองตั้งแต่กลับมาเมืองไทยก็เอาแต่ทำงานการไปผ่อนคลายที่ทะเลบ้างก็คงดี ทำให้กุ๊กไก่คาดหวังและยิ้มไม่หุบ
“ถ้างั้นวันนี้ไปดูร้านกัน นี่ก็ใกล้จะเสร็จแล้ว หลังจากนั้นก็ค่อยเลยไปทะเล”
กุ๊กไก่หายเหนื่อยทันที เธอรีบเด้งขึ้นมาจัดเสื้อผ้าหลายชุดเข้ากระเป๋าใบใหญ่ กระทั่งอชิยังส่ายหน้า
“ฉันไม่ได้จะพาเธอไปอยู่เป็นเดือนนะ ทำไมต้องเอาไปเยอะขนาดนั้น”
แต่กุ๊กไก่ไม่สนใจยังหันมาบอกเขา
“อชิ ฉันไม่มีชุดว่ายน้ำ นายซื้อให้ฉันนะ”
อชิไม่ตอบ แต่กุ๊กไก่ขอบคุณเขาไปแล้ว เมื่อจัดของเสร็จเธอก็รออชิสักครู่ก่อนที่เขาจะลากกระเป๋าเธอออกไป
“ไปเที่ยวทะเลกันค่ะ”
“น้องสวยจังเลยนะคะ”
คุณป้าห้องข้าง ๆ เอ่ยชมอย่างจริงใจ
“ขอบคุณค่ะ”
“เที่ยวให้สนุกนะคะ”
กุ๊กไก่แทบจะบอกคนที่คุ้นหน้าคุ้นตาเธอและไม่คุ้นหน้าทั้ง ๆ ที่ไม่มีใครถามแค่มองที่เธอซึ่งสวมเสื้อที่ดูคล้ายกับเอาผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่มาห่อตัวเปิดเปลือยไหล่และโชว์แผ่นหลังเนียนสวยจนอชิต้องโอบตัวเธอเอาไว้ไม่ให้ใครเห็น
กว่าจะออกจากลิฟต์และเดินผ่านคนจำนวนมากมาขึ้นรถที่คุณลงคนขับเตรียมเอาไว้ให้แล้วก็ทำเอาเขาหน้าแดงก่ำ
“ใครใช้ให้เธอใส่ชุดนี้กัน คนมองทั้งคอนโดไม่อายหรือไง”
กุ๊กไก่กลับเชิดหน้า “อายไรกัน ฉันสวยเขาก็มองไม่ดีเหรอ”
“เธอไม่อายแต่ฉันอาย ไม่ชอบให้ใครมองมันทุเรศใส่เลยนะเสื้อฉันน่ะ ใส่เลย คลุมเอาไว้”
กุ๊กไก่ตีมือเขาที่มาวุ่นวายกับตัวเอง
“ไม่ใส่จะทำไม”
“ถ้างั้นไม่ต้องไป”
คนสองคนยืนเถียงกันอยู่หน้ารถ จนคุณลุงที่รอเปิดประตูรถให้ถึงกับกุมขมับ
“ที่นี่ห้ามจอดนานนะครับ ตกลงเอายังไงกันครับไปหรือไม่ไป ถ้าไม่ไปผมจะเอารถไปเก็บ”
ในที่สุดเสียงของคุณลุงก็ทำให้คนสองคนเลิกเถียงกันได้
“ไปค่ะ อย่าไปฟังเขาค่ะ”
กุ๊กไก่รีบพูดแล้วเธอยังหันไปยิ้มสวยให้ผู้ชายที่ออกมายืนรอรถของตัวเองหน้าคอนโดเหมือนกัน
อชิเห็นแบบนั้นจึงรีบยัดกุ๊กไก่เข้ารถ แค่เธอก้าวขากางเกงขาสั้นของเธอรั้งขึ้นมาจนเห็นแก้มก้น โอ๊ย เขาอยากจะเป็นลม ขายัยนี่ก็สวยมากเสียด้วยจะทำยังไงดี ให้คนพวกนั้นไม่มองเธอ
“ไม่ต้องไปร้านแล้วนะครับ ขืนไปทั้งแบบนี้แย่แน่”
กุ๊กไก่ทำหน้ามึนงง
“แย่อะไร มีอะไรไม่ดี”
อชิไม่ตอบ เขาน่ะสิที่แย่ยัยนี่มักไม่ค่อยรู้อะไรหรอก
“เอาเถอะ ไม่ต้องเข้าร้านแล้วแถวนั้นมันออฟฟิศคนทำงาน เธอจะแต่งตัวแบบนี้ไปไม่ได้”
อชิกุมหัว เป็นความผิดของเขาเองที่ไม่ดูเธอให้ดีเพราะมัวแต่วุ่นวายกับข้าวของของคุณนายกุ๊กที่มีมากจนเขาตกใจ กระทั่งเรียกยามมาช่วยขนกระเป๋าช่วยเมื่อหันมามองอีกที เธอก็สวยเซ็กซี่ยั่วผู้ชายจนไล่ไปเปลี่ยนไม่ทันแล้ว
โอ๊ย ชุดที่ใส่ยังกะชุดว่ายน้ำ นมนี่ล้นออกมาจนเขาตาแทบถลน แต่แม่นี่กลับมั่นใจในรูปร่างของตัวเองจนเขาแทบคลั่ง
มันจะเกินไปแล้ว และในตอนนี้ก็เป็นเขาเองที่อดเลื่อนมือไปใกล้เธอแล้วลูบไล้ขาเรียวขาวนั้นไม่ได้ กระทั่งกุ๊กไก่เองก็สงสัย
“โอ๊ย แล้วนายจับขาฉันทำไม”
อชิทำหน้าตาย
“เห็นหรือเปล่านี่อะไร นี่มันรอยอะไร แดง ๆ ช้ำ ๆ ขาเธอจะเป็นรอยหรือเปล่า”
กุ๊กไก่ตกใจ เธอรักขาเท่าชีวิตจนเคยคิดจะไปทำประกันขาเหมือนดาราที่ชอบทำกัน
“ไหน ๆ ตรงไหน ตายแล้วเป็นรอยจริง ๆ ด้วยทำไงดีไปโดนอะไรเนี่ย นายตีฉันเหรอบอกมาเลยนะ”
กุ๊กไก่ไม่รู้ว่ารอยแดงพวกนี้มาจากไหนกัน เธอไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำ
อชิทำท่ารำคาญแต่ก็ยังมีน้ำใจกับเธอเล็กน้อย
“ฉันจะตีเธอได้ยังไงยัยเพี้ยน ตัวเองไม่ระวังเองสิมาโทษคนอื่น เนี่ยเป็นรอยแบบนี้อย่าใส่สั้นมากคนเห็นเข้าก็ดูน่าเกลียดอยู่นะ”
กุ๊กไก่เป็นกังวล ตอนขึ้นรถเธอเองก็รู้สึกเจ็บ ๆ หรือว่าจะกระแทกอะไรจนช้ำแบบนี้ เธอเป็นคนผิวขาวมาก โดนอะไรนิดหน่อยก็ช้ำง่ายเธอจึงค่อนข้างระวัง ไม่คิดว่าอยู่ ๆ ก็เป็นรอยเขียวช้ำแบบนี้
“คุณลุงผ่านร้านยาแล้วจอดก่อนนะคะ ฉันต้องซื้อยาแก้ฟกช้ำค่ะ”
อชิรีบบอก
“ไม่เป็นไร ฉันมีแล้วไปถึงค่อยทาให้”
กุ๊กไก่พยักหน้ายังดูรอยช้ำด้วยความเป็นกังวล อชิลูบขาของเธอเบา ๆ
“เจ็บเหรอ”
กุ๊กไก่ไม่กลัวเจ็บแต่กลัวมันเขียว เธอกลัวเธอไม่สวยจนอวดขาของตัวเองไม่ได้
“กลัวมันเป็นรอย กลัวขาไม่สวยฉันต้องใส่ชุดว่ายน้ำอวดขาเรียว ๆ ของฉันด้วยสิ”
อชิตอบเธอเบา ๆ จนกุ๊กไก่แทบไม่ได้ยิน
“ไม่ต้องห่วง รอยหยิกแค่นี้แป๊บเดียวก็หาย”
