“ข้าต้องเตรียมตัวยังไงบ้าง” ริชาร์ดเอ่ยถาม “แล้วข้าก็ต้องการวัตถุดิบเวทมนตร์สำหรับสร้างรูนขั้นพื้นฐานด้วย”
“นั่นพวกเรามีแล้ว แต่เจ้าเพิ่มไม่ได้ก็แค่นั้น ประตูมิติของเพลนต้องใช้คริสตัลเวทมนตร์จำนวนมากและช่องทางไปเพลนใหม่นั้นยังไม่เสถียร เพราะงั้นวัตถุเวทมนตร์ที่ทรงพลังอาจจะสร้างความเสียหายต่อการเชื่อมต่อนั้นได้ เพลนที่เจ้าจะไปสำรวจครั้งนี้เป็นเพลนระดับต่ำ ดังนั้นพรรคพวกของเจ้าจึงสำคัญยิ่งกว่าเครื่องมือใด ๆ คริสตัลเวทมนตร์ส่วนใหญ่ของเราจะถูกจัดสรรสำหรับการเทเลพอร์ต”
ริชาร์ดพยักหน้าแสดงความเข้าใจ
กาตอนกระแอมในลำคอก่อนพูดต่อไปอย่างเคร่งขรึม “เด็กน้อย ตอนนี้เจ้าก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ข้ามีบางอย่างจะต้องบอกเจ้า แต่ก่อนอื่นข้าขอถาม แม่ของเจ้าได้ทำพิธีปลุกสายเลือดเมื่อตอนเจ้ายังเด็กใช่หรือไม่ ?” หัวใจของริชาร์ดถึงกับหยุดเต้น สัญชาตญาณบอกกับเขาว่าไม่ควรเปิดเผยความลับเรื่องพิธีกรรมนั้นกับใครแม้แต่กับบิดาของเขาก็ตาม เรื่องที่ได้รับพรวิสดอมและทรูธจากหนังสือศักดิ์สิทธิ์แห่งอลูเซียนั้น เขารู้สึกว่าไม่ควรปริปากพูดอะไรทั้งสิ้น
อย่างไรก็ตาม กาตอนไม่ได้รอคำตอบจากเขา “ข้าเคยได้ยินว่า เจ้ามีปัญหาเล็กน้อยระหว่างพิธีกรรมซึ่งจะเปลี่ยนชีวิตเจ้าให้เป็นคนปกติ มีแนวโน้มว่าอสูรไนท์แมร์จะก่อกวนชีวิตของเจ้าในปีต่อ ๆ ไปโดยจะปรากฏตัวขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยด้วยจำนวนและความแข็งแกร่งที่ไม่อาจรู้ได้ การรับมือกับพวกมันค่อนข้างง่ายเพียงแค่ใช้เวทมนตร์ของเจ้าระเบิดพวกมันให้เป็นชิ้น ๆ ซะ แต่จงจำไว้ว่าน้ำแข็งและไฟไม่ใช่วิธีที่ดีในการกำจัดพวกมัน” ดูเหมือนมีร่องรอยของความโศกเศร้าแวบขึ้นในแววตาของกาตอนขณะที่เขากำลังพูด
“จงระมัดระวังและพยายามเพิ่มพูนพลังอำนาจให้ได้อย่างต่อเนื่อง พรุ่งนี้จะเป็นจุดหมายแรกของการเดินทางของเจ้า — ค่ายแห่งความตายของตระกูลอาเครอน สามัญชนและทาสของตระกูลล้วนถูกฝึกอยู่ที่นั่นเพื่อให้เป็นยอดฝีมือผ่านกฎพิเศษ เลือกใครก็ได้ที่เจ้าต้องการเพื่อให้มาเป็น ‘ผู้พิทักษ์วิญญาณ’ ของเจ้า แต่จงพิจารณาสิ่งที่เจ้าเลือกให้ดีเพราะข้ามีสัญญาวิญญาณเพียงแค่ฉบับเดียว โดยปกติแล้ววิธีเดียวที่จะได้รับนั่นก็คือพรจากมังกรนิรันดร อีกอย่างข้าไม่คิดว่าจะได้รับฉบับที่ 2 ในเร็ว ๆ นี้ หลังจากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังท่าเรือมอคอฟ ตามหาหัวหน้าผู้คุมท่าเรือมอร์แฟนและบอกกับเขาว่าเจ้าจะไปที่นั่นเพื่อเลือกทาส เขาจะจัดการทุกอย่างให้ อย่าลืมว่าเจ้าสามารถเลือกวอริเออร์ที่เหมาะสมที่สุด แต่ต้องใส่ใจกับคุณภาพ ไม่ใช่ปริมาณ”
ดูเหมือนว่าในตอนนี้กาตอนจะตระหนักได้ว่าเขาพูดไปซะยืดยาว “เอาล่ะเด็กน้อย มาถึงตอนนี้ เจ้ามีอะไรจะบอกข้าหรือไม่ ?”
ริชาร์ดครุ่นคิดอย่างจริงจังแต่ก็ส่ายหน้าในที่สุด “เอาไว้ค่อยคุยกันตอนที่ข้ามีชีวิตรอดกลับมาดีกว่า”
เมื่อริชาร์ดกำลังจะออกไป กาตอนก็ได้ตะโกนบอกเขา “ใช่ ข้าลืมไป ! กฎข้อแรกของอาเครอน ! ก่อนที่เจ้าจะเดินทางไปยังเพลนอื่น เจ้าจะต้องเลือกคู่ครองอย่างน้อย 1 คนและต้องบอกข้าในวันนี้ ! ส่วนเรื่องจัดข้าวของหรือสัมภาระนั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพ่อบ้าน มาสิ มาบอกข้าว่าเจ้าต้องการให้ใครเป็นคู่ครองของเจ้า ? พูดชื่อออกมาได้เลยไม่ต้องอาย ! อืม… ในฐานะที่ข้าเป็นผู้สังเกตการณ์ ข้ามีรายชื่อมาแนะนำ เจ้าอยากรู้ไหมล่ะ ?”
“ใครกัน ? เดมี่หรือ ?” ริชาร์ดถาม เดมี่เป็นคนที่มีศักยภาพมากที่สุดในหมู่ทายาทที่เขาได้เจอ
“ไม่ใช่เด็กสาวคนนั้นอย่างแน่นอน ! ข้าหมายถึงลูกพี่ลูกน้องของเจ้า เอิร์ลอลิซ” กาตอนยิ้มกว้าง
“อะไรนะ ?” ริชาร์ดแทบจะตะโกนออกมาด้วยความตกใจ
ในช่วงเวลาไม่นานมานี้ อลิซได้กลายเป็นดาวรุ่งในตระกูลอาเครอนโดยเป็นรองจากกาตอนเพียงคนเดียวเท่านั้น การได้เลื่อนตำแหน่งเป็นเอิร์ลเมื่อเร็ว ๆ นี้ทำให้ตำแหน่งและศักดินาของนางขึ้นเป็นอันดับ 2 รองจากกาตอนและมาร์ควิสเซารอนทันที
อลิซแตกต่างจากกาตอนที่ต้องพึ่งพาเพียงอัศวินทั้ง 13 คนของเขาก็ตรงที่นางมีความสามารถด้านกลยุทธ์อย่างเหลือล้นและเป็นผู้บังคับบัญชาที่ยอดเยี่ยมในสนามรบด้วย มีความเห็นพ้องกันในตระกูลโดยไม่ได้เปิดเผยออกมาว่านางสามารถที่จะเหนือกว่ากาตอนได้เลยหากว่าทั้งสองมีอำนาจทางทหารเท่าเทียมกัน
ริชาร์ดเคยพบกับอลิซเพียงครั้งเดียวคือตอนที่เขามีเรื่องกับฟอล์ก ความงดงามของเส้นผมสีแดงเพลิงรวมถึงแผลเป็นและจิตสังหารที่ปรากฏขึ้นพร้อมด้วยดาบเล่มใหญ่นั้นทำให้เขาประทับใจอย่างมาก อลิซ อาเครอนเป็นหญิงสาวที่เหมือนเปลวเพลิงอันร้อนแรงผู้มาพร้อมกับดวงตาที่เย็นชา หากเขาจะอธิบายลักษณะของนางโดยใช้สัญชาตญาณล่ะก็ นางคือน้ำแข็งที่ถูกห่อหุ้มโดยเปลวไฟและสายฟ้า
คงไม่มีใครกล้าคิดถึงการจะเป็นคู่ครองกับเทพีแห่งสงครามเช่นนี้
ริชาร์ดยิ้มอย่างฝืน ๆ “นี่… คือ… ข้าคิดว่าเอิร์ลอลิซคงจะไม่ตกลงด้วยหรอก ใช่ไหม ?”
“นางตกลงแน่ เพราะนางไม่มีทางหาคู่ที่ดีกว่าเจ้าได้ หากนางไม่ยอมตกลง นั่นก็ง่ายอีกเหมือนกัน ก็แค่เรียกประชุมเหล่าผู้ใหญ่ในตระกูลแล้วพวกเจ้าทั้งสองก็ต้องเป็นคู่ครองกันอยู่ดี ! เอาล่ะ ตกลงตามนั้น ข้าจะจับคู่เจ้าทั้งสองด้วยกัน ! ยังไงซะพ่อของเจ้าก็มีสิทธิ์ชี้ขาดในที่ประชุมอยู่แล้ว !” กาตอนมีความมั่นใจเต็มเปี่ยมทว่าริชาร์ดรู้สึกว่ารอยยิ้มของพ่อเขานั้นมีร่องรอยของการสมคบคิดอะไรบางอย่างแฝงอยู่
“เอาล่ะ ตอนนี้ข้าว่าเจ้าก็รีบ ๆ เลือกใครสักคนมาเร็ว ๆ เถอะ เจ้าสามารถมีได้มากกว่า 1 คนอยู่แล้ว ส่วนอลิซนั้น เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน นางกลับไปที่ดินแดนของนางแล้ว ข้าได้ยินมาว่าดินแดนที่นางเพิ่งเอาชนะมาได้นั้นเกิดความไม่สงบ หากว่านางรออีกสัก 2 วันแล้วค่อยกลับไปล่ะก็ คงได้เกิดเรื่องยุ่งขึ้นแน่ !” กาตอนพูดอย่างผิดหวัง
ริชาร์ดรู้สึกว่าการถูกจับคู่กับเอิร์ลนั้นคงลงเอยด้วยโศกนาฏกรรม ถ้าเขาตัดสินใจเลือกอลิซคงจะไม่ใช่เรื่องดี ตอนนี้เขายังคงมีความหวาดกลัวและความขัดแย้งอยู่ลึก ๆ ในใจ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถตัดความสัมพันธ์ของเขากับตระกูลอาเครอนได้ แต่เขาก็ยังไม่รู้สึกใกล้ชิดกับคนเหล่านี้
หลังจากคิดไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง หญิงสาวคนหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในความคิดเขา เขาจึงตัดสินใจพูดชื่อนางทันที “ข้าเลือกโกโก้ และข้าจะเลือกคนต่อไปอีกทีตอนที่ข้ากลับมา”
“โกโก้ ?” กาตอนถึงกับตกใจ เพราะนี่เป็นชื่อที่คาดไม่ถึงสำหรับเขาเลย
กาตอนไม่ได้สนใจเรื่องนี้ต่ออีก ทว่าเขากลับมองตาริชาร์ดอย่างแน่วแน่และพูดขึ้น “ริชาร์ด จำไว้ว่าหลังจากที่เจ้าไปถึงเพลนใหม่แล้ว ทุกการตัดสินใจของเจ้าจะส่งผลต่อความเป็นความตายของผู้ที่ติดตามเจ้า อย่าใจร้อนเมื่อเจ้าจะต้องตัดสินใจ ! พ่อบ้าน !”
ประตูเปิดออกเล็กน้อยและพ่อบ้านเก่าแก่ก็เดินเข้ามา กาตอนชี้ไปที่ริชาร์ดและออกคำสั่ง
“พาเด็กคนนี้ไปหา… เอิ่ม… โกโก้ นางจะเป็นคู่ครองของเขา !” พ่อบ้านถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินแต่เขาก็รีบสงบลงตามเดิมก่อนจะพาริชาร์ดออกไปกับเขาด้วย
*ปัง !* กาตอนทุบโต๊ะอย่างแรงหลังจากที่ริชาร์ดออกไป
เพราะเขายังนึกไม่ออกเลยว่าโกโก้เป็นใคร ! ซึ่งนั่นหมายความได้อย่างเดียวคือเด็กสาวคนนั้นไม่ได้มีอบิลิตี้พิเศษ ความสามารถพิเศษ สถานะ หรืออำนาจใด ๆ ในตระกูลเลย นางไม่ต่างไปจากสมาชิกธรรมดา ๆ ของตระกูล
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ใบหน้าเขียวของกาตอนก็กลับสู่สภาพปกติ ในเวลานี้เขาทำได้เพียงสองอย่างเท่านั้นนั่นก็คือถอนหายใจและส่ายหน้า
