แต่งรักมัดใจบอส – บทที่ 190 เรื่องกลุ้มใจของชลธี

ชลธีกับอุไรภัสร์ต่อยกันหนึ่งยก เขาผิดหวังกับตระกูลยืนนานมากจริงๆ เมื่อก่อนยังรู้สึกว่าอุไรภัสร์เป็นคนมีเหตุผล แต่ตอนนี้ดูแล้ว เป็นตัวเขาเองที่มองผิดไป

ชลธีหันหลังเดินหนีออกไป แต่สามคนในตระกูลยืนนานกลับไม่ให้เขาไป

“ชลธี นายเหยียดหยามน้องสาวฉันแล้วจะไปง่ายๆงั้นเหรอ” อุไรภัสร์ลากตัวชลธีไว้

“ชล พวกเรามาคุยกันดีๆเถอะ” ปรีณาพรรณ

“ชลธี นายจะไปแบบนี้เลยงั้นเหรอ?” ธินิดา

“ฉันกลับไปก่อน พวกเธอก็คุยกันไปก่อน มีอะไรก็ค่อยโทรหาฉัน” ชลธีรู้สึกว่าตัวเองฉลาดมาครึ่งค่อนชีวิต แต่กลับไปเชื่อใจอุไรภัสร์ เป็นเรื่องที่เขาทำผิดพลาดมากที่สุดในชีวิต เขาไม่รู้ว่าควรจะบอกเรื่องนี้กับมุกดายังไงดี

“เรื่องนี้พวกเราคุยกันเองไม่ได้หรอกนะ ชลธี นี่เป็นเรื่องที่นายทำผิด นายก็ควรจัดการและแก้ไขปัญหาเอง น้ำผึ้งของเราไม่ใช้เด็กสาวธรรมดา ที่จะให้เงินแล้วจบเรื่องได้” ตอนนี้เองปรีณาพรรณก็เริ่มขู่เขา กว่าเธอจะทำให้ชลธีติดกับได้ เธอไม่มีทางปล่อยไปง่ายๆหรอกนะ

“แม่คะ หนูตกลงปลงใจเองค่ะ ชลแค่เมาแล้ว……” ชลธีพูดอย่างเขินอาย

สองแม่ลูกแสดงละครได้เนี้ยบจนจับผิดไม่ได้เลยจริงๆ พวกหล่อนสบตากัน ดูดีใจกันทั้งคู่เลย ชลธีทำเรื่องแบบนี้ ตระกูลสุวรรณเลิศไม่มีทางทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นแน่นอน ตระกูลยืนนานยังไงก็มีหน้ามีหน้าในพระนครเหมือนกัน

ทั้งสองรู้ใจกันดีเพราะว่าเมื่อคืนนี้ คลิปที่ชลธีกับมุกดานอนด้วยกันก็ส่งไปให้มุกดาแล้ว แต่ความคิดของมุกดาเป็นเรื่องที่เดายากมาก จนถึงตอนนี้ยังไม่มีการตอบโต้ใดๆเลย

“งั้นพวกเธอจะเอายังไง?” ชลธียืนตรงหน้าปรีณาพรรณแล้วถามหล่อนไปตรงๆ

“แต่งงานกับน้ำผึ้งของเรา ไม่งั้นฉันจะเอาเรื่องเมื่อคืนเผยแพร่ออกสื่อไปให้หมด” ปรีณาพรรณทุ่มสุดตัวแล้วในนาทีนี้

“ไม่มีทาง ฉันมีภรรยาแล้ว พวกเธออยากได้เท่าไหร่ก็ได้ แม้จะต้องยกทั้งตระกูลสุวรรณเลิศให้พวกเธอก็ได้ จะให้ฉันหย่ากับมุกดาน่ะเหรอ ไม่มีทางหรอก” ชลธีความอดทนมีขีดจำกัดเหมือนกัน

“ฉันจะเอาตระกูลสุวรรณเลิศของพวกนายไปทำไม? ฉันก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกันนะ ฉันขอแค่นายคนเดียวชลธี ถ้านายไม่แต่งงานกับฉันละก็ ฉันจะไปตายให้ดูเลย” ธินิดาพูดขึ้นมาในตอนนี้ ใบหน้าเธอไม่มีความเขินอายอีกต่อไป เหลือแต่เพียงความสิ้นหวัง

“ลูกแม่ ลูกจะไปตายไม่ได้นะ แม่มีแค่ลูกสองคน ถ้าลูกตายไปแม่จะอยู่ยังไง” ปรีณาพรรณก็แสดงไปตามบทบาท

แต่ทั้งสองแสดงได้เหมือนจริงๆ ทำเอาชลธีกับอุไรภัสร์ไปต่อไม่เป็น

ให้ชลธีหย่ากับมุกดาแล้วมาแต่งงานกับน้องสาวตัวเอง อุไรภัสร์ยังรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ผิดศีลธรรมมากเลย แต่ตอนนี้เขาก็ไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้แล้ว แม่กับน้องสาวตัวเองเป็นคนที่ทำอะไรสุดขีดตลอด เขาก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน

“คือว่า มุกดาก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ให้ชลธีหย่ากับมุกดาแล้วมาแต่งงานกับน้องสาว……” อุไรภัสร์รู้สึกว่ามันไม่ดีเลย

“งั้นน้องสาวเป็นคนผิดหรือไง?” ปรีณาพรรณมองค้อนลูกชายตัวเอง ลูกชายตัวเองดีทุกอย่างเลย แต่แค่มีนิสัยเหมือนพ่อ อวดรู้เกินเหตุ

ได้ยินแม่ตัวเองพูดแบบนี้ อุไรภัสร์รู้สึกว่าตัวเองคิดผิด จบกัน ตอนนี้เองเขาก็ปวดหัวขึ้นมา ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี เรื่องนี้จะจัดการยังไงดีเนี่ย?

“ทุกคนไม่ผิดหรอก ฉันผิดเอง ไม่ว่าพวกเธอจะทำยังไง ฉันจะไม่มีทางหย่าเด็ดขาด” ชลธีไม่สนใจว่าธินิดาจะร้องไห้ปางตายและเสียงด่าของปรีณาพรรณ เขาก็ตัดสินใจเดินออกจากบ้านนี้อย่างเร็ว

มุกดาเห็นคลิปในโทรศัพท์ ชลธีจับมือธินิดาไว้ ธินิดาพาเขาเข้าไปในห้องนอน จากนั้นทั้งสองก็ล้มลงไปบนเตียง ต่อมาก็คือชลธีนอนอยู่บนเตียงแล้วหลับสนิท ธินิดาขึ้นคร่อมตัวชลธี ภาพนั้นดูขัดตามากจริงๆ

คลิปกับรูปพวกนี้มุกดาดูหลายรอบมาก และโทรหาชลธีด้วย แต่โทรศัพท์เขาปิดเครื่องอยู่

“มุก กำลังดูอะไรอยู่เหรอ เห็นนั่งอยู่บนโซฟานานมากเลย” นีรชากับโธรณีเดินเข้ามา นีรชาถือผลไม้มาหนึ่งจาน โธรณีก็กำลังแอบหยิบกินอยู่

“มุก เป็นอะไรไป? ทำไมถึงหน้าบึ้งล่ะ ใช่สิ พี่ชายฉันล่ะ?” โธรณีมองขึ้นไปด้านบน แต่ก็ไม่เห็นชลธีเลย เขาคงจะนอนตื่นสายอยู่

“เมื่อคืนน่าจะมีงานเจอลูกค้าน่ะ” มุกดาไม่ได้บอกเรื่องเมื่อคืนกับนีรชาและโธรณี เธออยากให้ชลธีกลับมาอธิบายกับตัวเอง

แต่ผ่านไปแล้วหนึ่งวัน ชลธีก็ยังไม่กลับมา ขนาดโทรศัพท์ก็ยังไม่มีสักสายเลย

จนถึงกลางคืน มุกดาโทรหาชลธีอีกครั้ง “ฮัลโหล มุกเหรอ? เธอตามหาชลอยู่หรือเปล่า? เขากำลังอาบน้ำน่ะ เขาอาบเสร็จแล้วฉันให้เขาโทรกลับมาหาเธอไหม?” ธินิดารับโทรศัพท์แทน

“ไม่ต้อง” มุกดาวางสายทันที เธอรู้สึกแปลกใจมาก แต่ก็ไม่รู้ว่ามีอะไรแปลก

ธินิดาวางสายไป ใบหน้าเธอเผยรอยยิ้มที่ได้ใจออกมา โชคดีที่เธอไหวตัวทัน เมื่อคืนเลยปิดเครื่องของชลธีไปก่อน วันนี้ตอนที่ชลธีไปเขาโกรธมาก เลยลืมโทรศัพท์ของตัวเองไป

“มุกดา ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าเธอจะเชื่อใจชลธี ถึงขนาดนี้แล้ว เธอจะยังให้อภัยเขาอีกเหรอ?” ธินิดามองดูโทรศัพท์แล้วแสยะยิ้ม แม่นี่เก่งจริงๆเลย

ทศพรปวดหัวมาก ชลธีดื่มหนักจนเมาเละแถมยังอาละวาดด้วยนะ เขาเลยต้องพยุงชลธีมาที่บ้านตัวเอง

วันนี้ตอนที่ชลธีมาหาเขา บอกว่าไปดื่มเหล้าเป็นเพื่อนเขา พอถามสาเหตุ ชลธีก็ไม่บอก แล้วดื่มเหล้าอยู่อย่างนั้น นี่ไง เลยเมาจนเดินไม่ไหวเลย

รู้จักกับชลธีมายี่สิบกว่าปี ทศพรไม่เคยเห็นชลธีดื่มหนักขนาดนี้มาก่อน วันนี้เขาเหมือนได้เปิดโลกจริงๆ

“ชลธี ฉันโทรหามุกนะ นายเป็นขนาดนี้แล้ว ฉันเรียกมุกมารับนายที่บ้านฉันนะ” ทศพรรู้สึกเรื่องนี้ควรบอกมุกดาก่อน

เขาเพิ่งพูดจบ ตอนที่จะควักโทรศัพท์ออกมา ชลธีจับมือเขาไว้ก่อน “อย่าโทรหามุกนะ อย่าโทรเด็ดขาด อย่าโทร” ชลธีส่ายหน้า และน้ำตาไหลอาบแก้มลงมา

ทศพรยังไม่ได้ถามอะไรเลย ชลธีก็ลุกขึ้นมาเดินโซเซ

“ฉันไปแล้ว จะไปดื่มเหล้าต่อ” พูดจบ ชลธีก็เดินไปด้านนอกต่อ

ทศพรดึงตัวเขาไว้ “ไม่บอกก็ไม่บอก นายก็ไม่ต้องดื่มแล้ว นอนที่บ้านฉันไปก่อน” ทศพรไม่มีทางอื่น เลยต้องขังชลธีไว้ในห้อง

ผ่านคืนที่วุ่นวายไปได้สักที ตอนที่ทศพรตื่นนอน เขาก็รู้สึกปวดไหล่ไปหมด

ชลธีเอะอะก็จะไปตลอด ทศพรเลยพยายามคุมตัวเขาเอาไว้ แล้วขังอยู่ในห้องนอนแขก

“ชลธีนี่ มีปัญหากับมุกดางั้นเหรอ?” ทศพรตื่นนอน ก็เตรียมไปปล่อยตัวชลธีออกมา แต่พอเขาเปิดห้องนอนเข้าไป กลับไม่เห็นชลธีอยู่ในห้องแล้ว