ตอนที่ 1333 – ช่วยจักรพรรดิเงือก
ข้าต้องการแบบคัดลอกอะไหล่ทุกชิ้น
ซือหยูขอตรงๆ
หลูจูดูจะมีปัญหา
เอิ่ม…เกรงว่ามันจะยากมากนอกจากจักรพรรดิเงือกจะอนุญาตข้า
พ่อข้ากำลังป่วยหนักตอนนี้ข้าทำอะไรไม่ได้หรอก
จักรพรรดิเงือกต้องอนุญาตนางสินะ?ซือหยูพยักหน้า
ก็ได้พาข้าไปหาจักรพรรดิเงือก ข้าจะตรวจสอบดู
ไม่จำเป็นหรอกท่าน…
หลูจูกล่าวด้วยความเศร้า
ท่านพ่อถูกพิษยักษ์พิษจะแก้ได้ด้วยมุกวิญญาณไร้สิ้นสุดจากต้นกำเนิดไร้สิ้นสุดเท่านั้น มุกวิญญาณไร้สิ้นสุดจะออกดอกออกผลเพียงหนึ่งครั้งในพันปีต้องโชคดีอย่างมากถึงจะได้มันมา
ดูเหมือนว่าสององค์หญิงเงือกในวันก่อนจะไปเพื่อหามุกวิญญาณซึ่งทั้งสองไม่ได้โชคดีนัก
พาข้าไปหาเขาก่อนเถอะเราจะได้รู้กัน
ซือหยูกล่าว
เช่นนั้นก็ย่อมได้
แววตาหลูจูหม่นหมองนางไม่กล้าหวังกับซือหยู แม้เขาจะมีพลังวิเศษ นางก็ไม่คิดว่าซือหยูจะล้างพิษที่แม้แต่เทพยังขจัดไม่ได้
นางที่เป็นองค์หญิงสามารถเข้าออกตำหนักเงือกได้ตามใจ
ลึกในตำหนักที่ล้อมรอบไปด้วยฟันเฟืองของเรือมีเหล่าเงือกสีเหลืองทองคุ้มกันอยู่
ไม่เพียงแต่จะมีร่างกายกำยำเงือกเหล่านั้นยังแข็งแกร่งมากอีกด้วย
เงือกเหล่านี้คือองครักษ์ของราชวงศ์ ซือหยูเหลือบมองแต่ละคนด้วยตาเป็นประกาย
เมื่อเข้าไปยังห้องพักซือหยูได้เห็นจักรพรรดิเงือกที่นอนอยู่บนเตียงที่สลักด้วยหยกขาว
ชาววัยกลางคนที่มีความละม้ายคล้ายหลูจูผู้นี้หน้าตาดีผิดจากเงือกอื่น
แต่สิ่งที่ซือหยูได้เห็นจากเขาคือจุดดำสนิททั่วทั้งร่างกาย
มันแทบจะเน่าเปื่อยมันกัดกินรูปลักษณ์งดงามของจักรพรรดิเงือก
กลิ่นเน่านี่…
ซือหยูขมวดคิ้วเขาคุ้นกลิ่นนี้
หลูจูที่อยู่หน้าเตียงน้ำตาไหล
เผ่าเงือกกับเผ่ายักษ์ต่อสู้แย่งดินแดนกันมาหลายปีแล้วไม่มีทีท่าว่าจะยุติศึกได้เลย
ปีก่อนเผ่ายักษ์แนะนำว่าเราควรสงบศึก เชิญพวกเราไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ใครจะไปคิดว่า… เผ่ายักษ์ร่วมมือกับเทพของฝ่ายเราและใช้พิษกับพ่อข้า
ซือหยูไม่สนใจเรื่องสงครามระหว่างสองเผ่าเขาไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวด้วยซ้ำไป
ข้ารักษาจักรพรรดิเงือกได้แต่เจ้ายืนยันได้หรือไม่ว่าข้าจะได้สิ่งที่ข้าต้องการ?
หลูจูเบิกตากว้างนางมิอาจเชื่อหู นางตกใจ
ท่านบอกว่าท่าน…ท่านช่วยพ่อข้าได้รึ?
ไม่ใช่เรื่องยาก
ซือหยูตอบ
หลูจูน้ำตาไหลด้วยความดีใจนางจับไหล่ซือหยูอย่างใกล้ชิด นางเขย่าตัวเขา
ท่านพูดจริงใช่ไหม?
ซือหยูพยักหน้า
เจ้าสัญญากับข้าว่าจักรพรรดิเงือกจะตกลงได้หรือไม่?ถ้าเจ้าทำไม่ได้ ข้าก็ไม่จำเป็นต้องช่วยเขา เอิ่ม…
หลูจูลังเลพิมพ์การสร้างเหล่านั้นคือสิ่งที่พ่อนางเก็บเอาไว้เอง มันเป็นความลับสุดยอด นางมิอาจยืนยันได้ว่าพ่อนางจะเต็มใจให้มันกับซือหยูเมื่อตื่นขึ้นมา
หลูจูถอดไข่มุกสีแดงออกมาจากคอมันมีขนาดเท่าหัวแม่มือ นางให้มันกับซือหยู
รับสิ่งนี้ไว้เมื่อพ่อข้าตื่น ท่านพ่อจะต้องตกลงแน่
ซือหยูเหลือบมองมุกสีแดง…
มุกเม็ดนี้จะทำให้เขาตกลงงั้นรึ?
แต่นางไม่น่าจะโกหกซือหยูตอบ
ย่อมได้ข้าจะเริ่มรักษาเขา แต่ก่อนหน้านั้น จงสั่งองครักษ์ให้ออกไปข้างนอก
ไม่มีทาง!ถ้าหากสองทรราชย์รู้เข้าและใช้โอกาสนี้ยึดอำนาจล่ะ?
ซือหยูถอนหายใจ
ข้าแค่กลัวว่าพวกมันจะรบกวนข้า องครักษ์รึ?ไม่มีทาง ท่านพ่อฝึกฝนมากับมื…
แต่หลูจูก็ผงะ
ซือหยูพยักหน้าช้าๆ
ศัตรูที่ร้ายที่สุดก็คือมิตรที่เจ้าคิดไม่ถึงนั่นแหละ
หลูจูครุ่นคิดนางกัดฟัน
ย่อมได้
นางเดินออกไปไม่นานก็มีเสียงชุดเกราะดังห่างออกไปจากด้านนอก
ซือหยูพยักหน้าเขาใช้ทรายดาราทางช้างเผือกขับพิษยักษ์ออกมาจากร่างจักรพรรดิเงือก
พิษร้ายที่แม้แต่เทพมิอาจควบคุมถูกขับออกทีละน้อยต่อหน้าต่อตาหลูจูด้วยมือขวาของซือหยู
สุดยอด!พ่อข้าปลอดภัยแล้ว
หลูจูตื่นเต้น ซือหยูส่ายหน้าเบาๆ
จะเป็นอย่างนั้นรึ?นี่คือเวลาที่อันตรายที่สุดสำหรับจักรพรรดิเงือกต่างหาก เตรียมสมบัติป้องกันตัวเดี๋ยวนี้ เพื่อที่เราจะหนีออกจากเรือได้ทันเวลา
ท่านพูดว่าหนีอย่างนั้นหรือ?
สามขุนพลมิใช่ฝ่ายเดียวกันเราหากพวกมันรู้ว่าจักรพรรดิเงือกถูกรักษา แล้วคิดว่าพวกมันจะทำอะไร?
รอให้จักรพรรดิเงือกตื่นแล้วมารายงานแผนการร้ายของพวกมันงั้นรึ?หรือจะเสี่ยงบุกเข้ามาเอาชีวิตจักรพรรดิเงือกดีล่ะ?
หลูจูตัวแข็งทื่อ
เรื่องนี้มัน…
ทำตามที่ข้าพูดเดี๋ยวนี้!
ซือหยูตะคอก
หลูจูผู้เป็นองค์หญิงเผ่าเงือกไม่เคยคิดฝันว่าจะถูกสั่งโดยคนนอกนางรีบตอบ ข้าจะรีบเตรียมการเดี๋ยวนี้
ซือหยูส่ายหน้าเมื่อมองนางเดินออกไป
ใช้ชีวิตอย่างหรูหราสุขสบายทำให้เชื่องช้าต่อการคิดอ่านไม่เหมือนกับบนจักรวาลเลย! ข้าคงหวังอะไรจากนางมากไม่ได้
หลูจูกลับเข้ามาหลังจากครึ่งวัน
คนของข้าเตรียมครุฑซ่อนเอาไว้นอกตำหนักแล้วเราใช้มันหนีได้ทุกเมื่อ
ซือหยูพยักหน้าเขารักษาจักรพรรดิเงือกต่อไปอีกครึ่งวัน สีดำสนิทบนผิวกายจักรพรรดิเงือกหายไปช้า ๆ
พลังเทพของจักรพรรดิเงือกเริ่มกลับมาไหลเวียนอีกครั้งมันกำลังรักษาจุดที่เน่าเปื่อยของร่างเขาเอง
ในอีกครึ่งชั่วยามจักรพรรดิเงือกจะฟื้นตัวเต็มที่และได้สติกลับมา
พลังของจักรพรรดิเงือกมากพอๆ กับเทพเจิ้งและเทพพ่อค้า หากฟื้นพลังกลับมา เผ่าเงือกจะกลับมามั่นคงอีกครั้ง ในตอนนั้นเองมีเสียงเอะอะมาจากนอกตำหนัก หลูจูเองก็ได้ยิน แม้จะตกใจ นางก็อดยอมรับในการคาดเดาของซือหยูไม่ได้
ทั้งสองเหลือบมองกันหลูจูตะโกน
ข้าจัดการเอง!
นางยื่นมือวารีรอบ ๆ เย็นลงอย่างรวดเร็วจนเป็นน้ำแข็งหลายชิ้น
ฟึ่บ!ฟึ่บ! ฟึ่บ!
แท่งน้ำแข็งทะลวงผ่านประตูตำหนักไปยังด้านนอก
เสียงกรีดร้องจากความเจ็บปวดดังตามมาไม่ขาดสายแท่งน้ำแข็งได้แทงไปยังคนที่ซุ่มโจมตี
ไปกันเถอะ!
หลูจูรีบออกจากตำหนักมือทั้งสองนางนั้นปิดอกเอาไว้ คลื่นเหนือตำหนักเริ่มปั่นป่วน สมบัติโลหะที่คล้ายปลาไหลปรากฏขึ้นมา
ซือหยูคว้าตัวจักรพรรดิเงือกตามนางไป หลูจูเข้าควบคุมยานและใส่พลังเซียนลงไป
แต่หลูจูก็ต้องใจหายเมื่อมันไม่ตอบสนอง
เกิดอะไรขึ้น?มันยังใช้ได้อยู่เลย
เหลื่อไหลออกมาจากหน้าผากหลูจูยานที่ควรจะช่วยให้ทั้งสองหนีเอาชีวิตรอดกลับใช้งานไม่ได้
ซือหยูมองมันด้วยเนตรวิญญาณและส่ายหน้ากลไกส่วนหนึ่งใต้ยานถูกทำลาย
สิ่งที่นางเรียกว่าครุฑที่เหมือนปลาไหลนี้ใช้การไม่ได้แล้ว
