วรกัญญาให้ธีรนัยน์แก้ไขรายละเอียดแผนงานเล็กน้อย ธีรนัยน์ก็กำลังอยากจะฝึกมืออยู่พอดี เขาก็เลยรับปาก
วรกัญญาไปแล้ว ธีรนัยน์กลับไปที่ห้องของเขาพร้อมกับแผนในมือ ปิดประตู ไม่ว่าใครจะเคาะประตู เขาก็ไม่เคยเปิดมันอีกเลย
ขนของบริษัทฮอนดากรุ๊ปกับโจนส์กรุ๊ปก็ต่างเป็นกังวล ทุกคนใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ในการสร้างมันขึ้นมา แต่ ธีรนัยน์จะเปลี่ยนแปลงอะไรหรือเปล่า และสิ่งที่น่ากังวลที่สุดคือต้นฉบับมีเพียงสำเนาเดียว ธีรนัยน์จะพูดว่ามันเป็นเครดิตของเขาหรือไม่?
วรกัญญาได้รับได้รับรายงานจากใครบางคน แต่เธอให้ทุกคนไม่รบกวนธีรนัยน์ และปล่อยให้เขาใช้เวลาทั้งคืนอย่างเงียบ ๆ
เก้าโมงเช้าวันรุ่งขึ้น ธีรนัยน์ออกมา วรกัญญาและทุกคนต่างรอเขาอยู่ข้างนอก เขาขยี้ตา ไม่ได้หลับทั้งคืน แต่ว่าท่าทางที่สะลึมสะลือกับทำให้เขาดูหล่อมากยิ่งขึ้น
“เดี๋ยวผมอธิบายให้ฟัง ขอกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า อีกหนึ่งชั่วโมงจะกลับมา”ธีรนัยน์มีนิสัยรักความสะอาด เขาต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าทุกวัน
พูดถึงเรื่องนี้แล้วธีรนัยน์ไม่สนใจว่าวรกัญญาจะตกลงหรือไม่ และก็ออกไปในทันที
“มา พวกเรามาดูกันหน่อยเถอะ ก็คุณดูตัวนี้ ส่วนพวกคุณดูตรงนี้ ดูว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง แล้วก็จดลงไปในสมุด”วรกัญญาแบ่งงานออกเป็น 2 ฉบับ
คนทั้งสองกลุ่มหยิบมันขึ้นมาอ่าน อันที่จริงธีรนัยน์ถูกทำเครื่องหมายไว้ในต้นฉบับและสถานที่ที่เขาแก้ไขก็มีการทำเครื่องหมายด้วยสีต่างๆ กัน ทุกคนเปรียบเทียบความทรงจำของตัวเองกับสิ่งที่เป็นต้นฉบับ และพบว่าที่ธีรนัยน์ทำเครื่องหมายไว้นั้นคือสิ่งที่เขาเปลี่ยนจริงๆ
“ประธานวรกัญญา พวกเราเช็คเรียบร้อยแล้ว ตรงที่ธีรนัยน์แก้ไขเขาได้ทำสัญลักษณ์ไว้ เป็นเอกฉันท์” ทั้งสองกลุ่มอ่านเสร็จแล้ว
“พวกคุณคิดว่าที่เขาแก้เป็นยังไงบ้าง?”วรกัญญาเอามาอ่านเองเหมือนกัน
“พวกเราคิดว่าก็ได้นะ”เมื่อทั้งสองกลุ่มพูดคุยกัน พวกเขาก็ลังเลเล็กน้อย จุดที่ธีรนัยน์ดัดแปลงทั้งสองกลุ่มนั้นเป็นช่องโหว่ของทั้งสองกลุ่ม พวกเขาบอกว่าเป็นการดัดแปลง แต่พวกเขาทั้งหมดได้รับการแก้ไขตรงประเด็น
“โอเค พวกคุณก็เหนื่อยเหมือนกัน พักผ่อนก่อน คืนนี้เราจะจัดงานเลี้ยงฉลองให้คุณและให้เวลาคุณอีกสามวันการพักผ่อน”วรกัญญาพูดกับพวกพนักงาน
“แล้วพวกเราล่ะ?”พนักงานของบริษัทฮอนดากรุ๊ปถาม
“ก็เหมือนกัน ประธานวรกัญญาพักผ่อนยังไง พวกคุณก็เหมือนกัน” ชลธีมาที่โรงแรมลวดลายวิหกในตอนนี้ วันนี้เป็นวันที่ต้องตรวจสอบ ดังนั้นเขากับวรกัญญาก็เลยมาที่นี่
“ว้าว ดีจังเลย ดีจังเลย พวกเราได้หยุดแล้ว” คนของบริษัทฮอนดากรุ๊ปได้ยินว่าจะได้หยุดงาน ก็กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ
“แต่ว่าก็ต้องให้ประธานวรกัญญาดูผลลัพธ์ของพวกคุณด้วย ถ้าเกิดว่าดีล่ะก็ อาจมีรางวัลด้วย แต่ว่าถ้าเกิดว่าไม่ดีล่ะก็ ก็ต้องทำงานล่วงเวลาต่อไป” ชลธีพูดกับลูกน้องของตัวเอง
ตอนนี้คนพวกนั้นเริ่มรู้สึกเป็นกังวลแล้ว การทำงานหนักของพวกเขาทั้งหนึ่งสัปดาห์เลยนะ หวังว่ามันจะผ่านด่าน ถ้าเกิดว่าไม่ผ่านล่ะก็ ก็ยังต้องทำงานล่วงเวลาอีก แล้วไม่รู้ว่าต้องทำล่วงเวลาไปอีกนานแค่ไหนด้วย
ดังนั้นตอนที่วรกัญญามองดูของนั้น ก็ไม่มีใครพูดอะไร ต่างก็มองวรกัญญาอย่างตื่นเต้น
วรกัญญาค่อยๆ อ่านแผนจนจบ เธอไม่ได้พูดอะไร ได้แค่หยิบชาด้านข้างขึ้นมาจิบ
หัวใจของคนพวกนั้นแทบจะหลุดออกมาจากเบ้าตา สรุปแล้วมันได้หรือไม่ได้กันเนี่ย?
“ฉันคิดว่า แผนนี้ของพวกคุณ……” วรกัญญาพูดไปครึ่งหนึ่ง คอของคนพวกนั้นก็ยืดออก แต่ว่าเธอกลับยกชาขึ้นมาจิบอีกครั้ง
“ประธานวรกัญญา สรุปแล้วมันเป็นยังไงบ้างครับ? ” มีคนถามขึ้นมาอย่างทนไม่ไหวอีกต่อไป
“ดีมาก ฉันรู้สึกว่าแผนที่พวกคุณทำขึ้นมามันดีมาก ทุกคนจะได้ซองแดง”ตอนที่วรกัญญาพูดประโยคสุดท้ายออกมานั้น ทุกคนก็คึกคักขึ้นมาในทันที
“ว้าว ได้ซองแดง ได้ซองแดงแล้ว พวกเราสามารถพักผ่อนได้อย่างสบายๆ แล้ว แถมยังได้ชอปปิ้งอีกด้วย” พนักงานต่างก็พากันแสดงความยินดีซึ่งกันและกัน
ตอนนี้ธีรนัยน์ก็ตามเข้ามา เขาเปลี่ยนเป็นชุดสีดำสะอาดแล้ว เขากับวรกัญญามีนิสัยคล้ายกัน ทั้งสองคนต่างก็ชอบสวมใส่เสื้อผ้าสีดำ
“ธีรนัยน์ สิ่งที่นายเสริมกับปรับแต่งนั้นทำได้ดีมากเลยนะ ซองแดงครั้งนี้นายก็ได้ด้วย”วรกัญญาพูดกับธีรนัยน์
“มีซองแดงของผมด้วยเหรอ? ” ธีรนัยน์รู้สึกแปลกใจมาก เขาก็แค่เห็นจุดที่ไม่ถูกแล้วก็แก้ไปเท่านั้นเอง ไม่คิดว่าจะมีซองแดงของตัวเองด้วย สิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่ซองแดง แต่ว่าเป็นการยอมรับจากวรกัญญาต่างหาก
“แน่นอน นายยอดเยี่ยมมาก พวกคุณทุกคนต่างก็ยอดเยี่ยมมาก” วรกัญญาไม่ได้ให้ทุกคนไปไหน ให้พักผ่อนอยู่ที่นี่ เธอได้ให้คนไปเตรียมงานเลี้ยงฉลองคืนนี้เอาไว้แล้ว
“ประธานวรกัญญา ซองแดงของผม ผมไม่เอาดีกว่าครับ การที่คุณยอมรับความพยายามของผม ผมก็ดีใจแล้ว”ธีรนัยน์เดินไปตรงหน้าวรกัญญา แล้วก็กระซิบบอกเธอ
“ควรจะให้อยู่แล้ว นายก็เอาไปเถอะ ฉันรู้ว่าบ้านนายรวย แต่ว่านี่มันเป็นรายได้จากการทำงานของนาย เหมือนกับของที่ระลึกอะไรแบบนั้น”วรกัญญาพูดกับธีรนัยน์
ธีรนัยน์คิดไปก็เป็นนั้นเหมือนกัน นี่เป็นรายได้ก้อนแรกที่ได้มาจากมันสมองของตนเอง เขาควรจะเก็บไว้เป็นที่ระลึกสิ
“ผู้ชายที่อยู่ข้างวรกัญญาคนนั้นคือใครกัน? หล่อมากเลย”โธรณีมองธีรนัยน์คนนั้นที่อยู่ข้างวรกัญญา เธอเริ่มรู้สึกชอบเขาแล้ว
“เป็นผู้ช่วยที่เธอจ้างมาใหม่ เหมือนกับว่าจบปริญญาเอกด้านการเงินมา แค่ยัยวรกัญญานั่น เธอสามารถทำให้โจนส์กรุ๊ปังย่อยยับได้เลย ถ้าเกิดว่าไม่ได้เขามาล่ะก็ คุณโจนส์คงจะไล่เธอออกไปแล้ว เธอเป็นยังไง พวกเราเองก็รู้อยู่” ธินิดาอธิบายให้โธรณีฟัง
“ฉันอยากรู้ว่าผู้ชายคนนั้นมีภูมิหลังอย่างไร เหมือนกับว่าฉันเริ่มรู้สึกชอบเขาแล้ว” โธรณีอายุสามสิบแล้ว มีหลายเรื่องที่ทำไม่สำเร็จ จนตอนนี้กลายมาเป็นสาวแก่แล้ว
“เธอชอบเขาเหรอ? ธีรนัยน์คนนั้นเหมือนกับน้ำแข็ง ไม่รู้ว่าเธอชอบเขาเรื่องอะไรกัน”ธินิดาดื่มกาแฟ มองออกไปผ่านกระจก ธีรนัยน์คนนี้เนี่ยหน้าตาหล่อเหลามาก แต่ว่าเธอชอบชลธี
“ชอบรูปลักษณ์ที่เยือกเย็นของเขา ใช่สิน้ำผึ้ง เธอบอกว่าจะจัดการวรกัญญาไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงไม่เห็นลงมือเลยล่ะ ฉันรอจนรากจะงอกแล้ว”ทันใดนั้นโธรณีก็นึกถึงสิ่งที่ธินิดาพูดกับตัวเองขึ้นมาได้ ที่จะทำให้วรกัญญาลำบากจนทนไม่ได้”
“ไม่รีบร้อน ฉันอยากจะคิดเลยดีก่อนแล้วคอยเริ่มลงมือ ใช่สิ ฉันอยากให้เธอช่วยอะไรฉันเรื่องหนึ่ง แสนดี เธอรับปากไหม? ” ธินิดามองไปที่โธรณีอย่างเจ้าเล่ห์ ตอนนี้เธอยังรู้สึกไม่วางใจโธรณีเท่าไหร่นัก
“ได้สิ เรื่องอะไรล่ะ น้ำผึ้ง เธอพูดออกมาก็พอแล้ว ถ้าเกิดว่าฉันทำได้ฉันต้องทำอย่างแน่นอน ฉันจะแก้แค้นให้พ่อของฉัน”โธรณีกัดฟันและพูด
ธินิดามองคนนอกร้านกาแฟที่เดินไปเดินมา พื้นดินที่ถูกแดดแผดเผาเต็มไปด้วยควันสีขาว อากาศร้อนจัดมาก
“น้ำผึ้ง เธอบอกเองนะ ฉันจะทำมัน”โธรณีเห็นว่าธินิดามองไปทางอื่น เธอก็เริ่มรู้สึกรีบร้อน
“ขยับเข้ามาสิ ฉันจะบอก” ธินิดาให้โธรณีขยับเข้ามาใกล้ แล้วเธอก็กระซิบพูดกับโธรณี
