เจ้า…
ทูตสับสนมึนงงเขามองซือหยูและมองรอบ ๆ เขาไม่รู้ว่าใครเป็นคนจู่โจมเขา
เจ้าอะไร?
ชาเอ๋อยืนเท้าเอวนางพูดด้วยความโกรธแค้น
ใครบอกให้เจ้ามากดดันท่านเจ้าเมืองให้ลงมือแบบนี้!เจ้าได้สิ่งที่อยากได้ไปแล้ว สมน้ำหน้า!
ทูตเบิกตากว้างมองซือหยูหัวจรดเท้าอย่างไม่เชื่อสายตา
อะไรนะ?ฝีมือเจ้ารึ?
พลังเมื่อครู่เป็นพลังของว่าที่เทพขั้นกลางมันมาจากอสูรเนรมิตรได้ยังไง?
เป็นไปไม่ได้!
ทูตตะโกนเสียงแข็ง ฝีมือใครกัน?ออกมาเดี๋ยวนี้!
ซือหยูเดินไปหาด้วยความใจเย็น
ไม่เพียงแต่หูหนวกซ้ำร้ายยังตาบอด
เมื่อพูดจบแสงห้าสีในจุดที่ซือหยูยืนได้หายไป
กว่าที่ทูตจะรู้ตัวซือหยูก็ก้าวพริบตามาถึงเขาห่างกันเพียงสามศอก ซือหยูถือหอกพลังปีศาจในมือและปักมันลงบนอกเขา
พลังที่ซ่อนอยู่ในหอกแผ่เข้าร่างทูตด้วยความตกตะลึงและหวาดกลัว
เป็นฝีมือเขา!เป็นเจ้าเมืองที่จู่โจม!
อสูรเนรมิตรเพียงคนเดียวสามารถเป็นภัยต่อเขาได้!
เมื่อถูกบังคับให้ยอมรับความจริงทูตยังคงไม่ยอมแพ้ เขาคิดที่จะสู้ต่อไป
ซุกซ่อนพลังเอาไว้ได้ดีเจ้ามีความสามารถอยู่บ้างไม่ใช่รึ! ถ้าอย่างนั้น ให้คนอย่างข้าให้ลิ้มรสพลังพิเศษของเจ้าหน่อย ท่านเจ้าเมือง! ขุนศึกไร้พ่าย!
ทันทีที่หอกมาถึงตัวทูตร้องตะโกน ผิวกายของเขาที่เหมือนกับเต้าหู้หลายชิ้นประกอบกันกลายเป็นสีทองแดง
เมื่อหอกปีศาจแทงไปที่ร่างทองแดงมันก็เหมือนกับมีดเล่มเล็กแทงไปยังศิลาแกร่งกล้า
หอกกระเด็นกลับ
หอกพลังปีศาจรึ…นี่รึทั้งหมดที่เจ้าี?
ทูตยั่วยุ
พอคนอย่างเจ้าได้อำนาจขึ้นมาก็มัดจะตามืดบอกเพราะความโอหังแม้อาวุธจะมีคุณภาพดี แต่พลังของเจ้าทำให้ปลดปล่อยพลังของมันออกมาไม่ได้ แล้วจะมีประโยชน์อันใด?
ฟึ่บ!
ทูตพลิกฝ่ามือเขาเรียกกิ่งไม้เดินได้ที่เต็มไปด้วยโลหิตอสูรสีดำออกมา มันมีพลังเทพอยู่เล็กน้อย
ว่าที่เทพนับไม่ถ้วนตายด้วยกิ่งไม้เดินได้นี้!
ข้าจะให้เจ้าได้ลิ้มรสความยิ่งใหญ่ของเมืองเมฆาอสูรเจ้าจะได้ลืมตาตื่นรู้ว่าเจ้ามันยืนอยู่ตรงจุดไหน!
ทูตแสยะยิ้มที่มุมปาก
ฟึ่บ!
เขาเคลื่อนไหวดั่งสายฟ้าเขาแทงกิ่งไม้ไปทางซือหยูราวกับเงา
แต่สิ่งที่ได้สัมผัสกลับเป็นเพียงแค่เงาร่างของซือหยูที่ตัวจริงได้หายไปแล้ว
ใช้วิธีเดิมๆ อีกแล้ว เจ้าหมดความคิดแล้วรึ?
ทูตไม่แปลกใจเขากลับดูพอเสียด้วยซ้ำ เขาหันหลังไปซัดกิ่งไม้และหัวเราะอย่างเยือกเย็น
ตรงนี้!
แกร๊ง!
เสียงโลหะปะทะกันดังขึ้นกิ่งไม้ได้ปะทะกับของแข็งบางอย่าง
หอกปีศาจปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง
ทูตหลบอย่างไม่ยากเย็น
เจ้ารู้อยู่แล้วว่ามันไร้ประโยชน์แต่ก็คิดจะทำอีกเจ้าไม่มีพลังอื่นแล้วรึไง? ข้าเริ่มจะรู้สึกผิดแล้วนะ…
งั้นหรือ?
ซือหยูถือกระบี่เงินด้วยมือซ้ายมันปกคลุมไปด้วยแสงอันตระการตา และจากนั้นหอกที่มือขวาก็เปล่งแสงแบบเดียวกันออกมาด้วย
ทูตหยุดชะงักความเจ็บแปลบแล่นเข้าสู่ร่าง เขาก้มลงมองโดยไม่รู้ตัวและเบิกตากว้าง
เจ้า…
หอกพลังปีศาจแทงทะลุตัวเขาอย่างง่ายดายราวกับกระดาษมันทะลุจากหน้าไปถึงหลัง!
หอกปีศาจนั้นปักหัวใจทะลุออกมาจากร่างเสียงหัวใจเต้นอย่างแรงดังออกมา ไม่นานหอกยาวของซือหยูก็สั่นหัวใจอสูรแตกเป็นชิ้น ๆ
พลังปีศาจในหอกไหลเข้าสู่ร่างของทูตราวกับคลื่นกระหน่ำในมหาสมุทร
ร่างเต็มไปด้วยพลังปีศาจแววตาเจ้าของร่างดำสนิท
อ๊ากกกก!
เขาร้องโหยหวนและสะบัดหอกให้หลุดจากร่างหวัใจกลับเข้าสู่อก แต่ถึงแผลจะฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว พลังปีศาจในร่างก็ถ่วงเวลาเอาไว้
พลังในหอกปีศาจลดลงมากเมื่อใช้มาหลายครั้งมันมิอาจสังหารว่าที่เทพขั้นกลางในคราเดียวได้อีกแล้ว
แต่ทูตที่มีพลังปีศาจทั่วทั้งร่างก็เสียพลังจำนวนมากไปเช่นกัน
พลังห้าสีนั่นมันอะไร?มันเข้ามาร่างข้าเพียงพริบตาเดียว!
ทูตร้องคำราม ปั้ง!
ภูเขาห้าธาตุเข้าปะทะเขาแทนคำตอบเขากระเด็นออกไปจากแรงกระแทก ทั้งร่างเต็มไปด้วยเลือด
ชาเอ๋อมิได้เวทนานางฉีกยิ้ม
ยังคิดจะสู้อีกเรอะหา? มันไม่ห่วงใยชีวิตตัวเองเลย!
ฟึ่บ!
ภูเขาห้าธาตุลอยขึ้นอีกครั้งและพุ่งเข้าไปกระแทกอย่างแรง
ทูตจ้องซือหยูด้วยความชิงชังฝังรากลึกเขาตะโกนขณะที่ถอย
ก็ได้!ข้าจะจำวันนี้เอาไว้ ข้าจะบอกคำพูดของเจ้ากับท่านเมฆาอสูร หวังว่าต่อไปเจ้าจะไม่เสียใจ! ฮื่ม!
ปั้ง!
พลังห้าธาตุอันกว้างใหญ่ปลดปล่อยออกมาจากภูเขาห้าธาตุเข้าปะทะกับทูตจนเขากระเด็นอีกครั้งครั้งนี้ กายหยาบของเขาแทบจะแหลกเป็นเสี่ยง ๆ
พอสักที!
ทูตตะโกนด้วยความโกรธแค้น
กล้าดียังไงมาขู่ข้าด้วยสมบัติแค่หยิบมือเดียว!
ซืหยูตอบอย่างไร้อารมณ์
เป็นเจ้าที่ขู่ข้าไม่ใช่รึ?
ทูตตะโกนเสียงแข็ง
ฮื่ม!ครั้งหน้าข้าจะเอาคืนความอัปยศนี้ให้สาสม!
เขาหันหลังกลับแต่พอเขาจะไป คลื่นพลังห้าธาตุก็หล่นลงมาจากสวรรค์ ระเบิดร่างของเขาจนเขากลิ้งไปกองกับพื้นอีกครั้ง
ซือหยูถามตั้งแต่ที่ทูตจะมีโอกาสได้กรีดร้อง
ใครอนุญาตให้เจ้ากลับ?
หา?!ทูตตัวแข็งทื่อ
เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่?ข้าเป็นทูตที่ท่านเมฆาอสูรส่งมา! ต่อให้ทำสงครามกันก็ไม่มีใครมีสิทธิ์สังหารทูต!
นี่คือเหตุผลที่เขาดูหมิ่นซือหยูได้อย่างไม่เกรงกลัวเพราะเขาคิดว่าเขาจะไม่มีทางตายอยู่แล้ว
ซือหยูกล่าว
ทูตรึ?ทูตจากดินแดนใดกันที่เข้ามาต่อสู้อย่างไร้เหตุผลและจะชิงตัวองค์หญิงกลับไป?
ฝ่าบาทพูดแล้วว่าไม่ยินดีไปเมืองเมฆาอสูรใครก็ตามที่ขัดคำสั่งจะต้องถูกประหาร! เจ้าขัดคำสั่งนางและยังคิดจะใช้กำลังเอาตัวนางไปอีก
เจ้าต่อต้านฝ่าบาทเวลานี้เจ้าคือทรยศที่ไม่มีที่ยืนในแดนจิงหยูอีกแล้ว ทุกคนมีสิทธิ์ตัดหัวเจ้า!
ฟึ่บ!
ภูเขาห้าธาตุกระแทกลงพื้นอย่างรุนแรงพลังมหาศาลซัดทูตจนมิอาจขยับตัวได้ เขาพยายามต่อต้านแรงของภูเขาห้าธาตุอย่างหนักพร้อมตะโกน
เจ้ากล้าดียังไง!ข้าคือเจ้าดินแดนอันดับหนึ่งในเมืองเมฆาอสูร ข้ายังได้รับคำสั่งมาจากท่านเมฆาอสูรโดยตรง รู้ผลที่จะตามมาหรือไม่ถ้าเจ้าฆ่าข้า?
เขากำลังร้อนรน
ซือหยูกล้าฆ่าเขา!
เมฆาอสูรมันยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเชียวหรือ?แต่นี่คือเมืองชมทะเล มันจะยิ่งใหญ่มาจากไหน มันก็ไม่มีอำนาจเหนือข้า!
ซือหยูพูดอย่างเย็นชา
ทูตหนักใจเขาตะโกนเสียงแข็งด้วยใบหน้าร้อนรน
คิดให้ดี!ถ้าไม่มีท่านเมฆาอสูร เจ้าจะครองตำแหน่งเจ้าเมืองต่อไปได้รึ? ฝันไปเถอะ!
ชาเอ๋ออดทนมามากพอแล้วนางพูดเยาะเย้ย พูดอะไรของเจ้า?
หรือว่าเจ้าจะหมายถึงอสูรเจ้าดินแดนคนอื่น?น่าเสียดายที่พวกมันก็เคยโอหังอย่างเจ้า แต่เมื่อได้เห็นพลังจากสวรรค์ของนายท่าน พวกมันทุกคนก็ยอมจำนนและสาบานว่าจะภักดี ตำแหน่งของนายท่านไม่ใช่เรื่องที่เจ้าต้องกังวล
อะไรนะนางพูดจริงรึ? ทูตแอบตกใจ ด้วยพลังของซือหยู เป็นไปไม่ได้ที่อสูรเจ้าดินแดนเหล่านั้นจะยอมภักดี!
ไพ่ใบสำคัญที่เขาคิดว่ามีอยู่ได้หายไปเสียแล้ว
ฮื่ม!เจ้าจะภูมิใจอะไรนักหนา? เจ้าลืมที่ข้าพูดไปแล้วรึ? มีมือสังหารลึกลับมากายในเมืองชมทะเล พวกมันทุกคนมาเพื่อเอาชีวิตองค์หญิงที่ไม่มีท่านเมฆาอสูรปกป้อง ข้าไม่ได้คิดจะดูหมิ่นเจ้า แต่หัวพวกเจ้าพร้อมหลุดจากบ่าในข้ามคืน!
จากที่ข้ารู้พวกมันมีว่าที่เทพขั้นกลางอยู่ด้วยสองด้วย มีขั้นต้นอีกนับร้อย! หากไม่มีท่านราชาอสูร เจ้าจะรับมือพวกมันได้ยังไง?
ชาเอ๋อมองด้วยความเวทนา
ข้ารู้สึกโศกเศร้ากับเจ้าซะจริง!เจ้าไม่ถามใครก่อนจะมาที่นี่รึ? มือสังหารลึกลับที่เจ้าพูดถึงไม่ใช่มือสังหารที่องค์หญิงหกส่งมารึ? ไอ้อสูรเลือดบริสุทธิ์กับกึ่งบริสุทธิ์ชื่อม่อหลงนั่นน่ะ ใช่ไหม?
เจ้ารู้ได้ยังไง?
ทูตผงะเขาลั่นวาจาอย่างไม่เชื่อหู เขายังไม่รู้ตัวจริงของคนจากองค์หญิงหกด้วยซ้ำ
ข้าก็ต้องรู้อยู่แล้วพวกมันทุกคนตายเพราะนายท่านของข้า ส่วนว่าที่เทพขั้นต้นนับร้อยที่เหลือก็ยอมจำนนเป็นคนที่ภักดีต่อนายท่านจวบจนวันตาย!
อะไรนะ?!
ทูตสูดหายใจเข้าลึกว่าที่เทพขั้นกลางสองคนและว่าที่เทพขั้นต้นร้อยคนคือกำลังทัพอันยิ่งใหญ่ แต่กลับพ่ายแพ้จนหมดหรือ?
ชาเอ๋อหัวเราะเหยียดหยาม ตั้งแต่ที่เจ้ามาเจ้าทำตัวดั่งผู้มีน้ำใจ พูดว่าถ้าเรารับใช้นายของเจ้า นายท่านจะได้ครองตำแหน่งยาวนาน
แต่ความจริงแล้วข้ารู้สึกว่าเจ้าถูกเมฆาอสูรส่งมาเพื่อทำให้นายท่านได้รู้สึกสนุกสนานเสียมากกว่า
ทูตไม่มีอารมณ์จะตอบคำถากถางของชาเอ๋ออีกแล้วเหงื่อเย็นผุดออกมาบนใบหน้า
ความมั่นใจที่เขาเคยมีแหลกสลายไปแล้ว
คนโชคดีที่ได้เป็นเจ้าเมืองในข้ามคืนที่เขาดูถูกกลับเอาชนะเขาในด้านกำลัง
ความอ่อนแอของเจ้าเมืองคนใหม่เป็นเพียงเรื่องตลก
ถ้าเช่นนั้นเขาจะมีเหตุผลอื่นใดในการเจรจากับซือหยูอีกเล่า?
เมื่อเห็นว่าภูเขาห้าธาตุกำลังเพิ่มน้ำหนักทูตก็แสดงความเป็นมิตร เขาแสดงความไม่จริงใจออกมา ข้าดูหมิ่นท่านเสียแล้วโปรดอภัยให้ข้าด้วย ท่านเจ้าเมือง คิดเสียว่าข้าเป็นทูต ข้าหวังว่าท่านจะไม่ติดใจเอาความเรื่องผิดพลาดในอดีตของข้า
เขาพูดเหมือนจะยอมแพ้แต่ที่เคยพูดว่า ‘ครั้งหน้าจะเอาคืน’ ก็ยังไม่ทันถูกลืม
ข้าไม่อภัยให้เจ้า
ท่านเป็นเจ้าเมือง!
ทูตอุทานเขาบอกว่าเจ้าเมืองควรจะมีความยิ่งใหญ่ของผู้นำ
เจ้าไมได้พูดหรือว่าตามกฎของเมฆาอสูรพลังคือสิ่งสำคัญกว่าตำแหน่ง? ข้าไม่ได้แข็งแกร่งเท่าเจ้าดินแดนอื่น ข้าไม่ควรถูกนับเป็นเจ้าเมือง ข้าไม่จำเป็นต้องอภัยให้เจ้าในฐานะเจ้าเมืองนี่
ทูตหน้าซีด้วยความกลัวนั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาบอกซือหยูตั้งแต่แรกรึ?
เขาไม่นับซือหยูเป็นเจ้าเมืองเพราะเมืองเมฆาอสูรนั้นให้ความสำคัญกับพลังมากกว่าตำแหน่ง
เขาเป็นคนที่ขุดหลุมขวางทางหนีของตัวเอง
ซือหยูเดินไปหาทูตและพูดอย่างไร้อารมณ์
เจ้าหยาบคายต่อข้าและยังดูถูกข้า ข้าไม่ได้ว่าอะไรเจ้า มีคนมากมายนักบนโลกใบนี้ คนที่ดูถูกข้าก็แทบจะนับไม่ได้ ถ้าต้องโกรธแค้นพวกมันทุกคนจะไม่เหนื่อยไปหรือ?
ดังนั้นข้าเลยให้โอกาสให้เจ้าได้กลับไป แต่เจ้ากลับยโสโอหังกลับคืน ข้าจึงไม่เมตตาต่อเจ้า
ภูเขาห้าธาตุเพิ่มน้ำหนักกดทับลงอีกครั้ง
ทูตที่ไร้พลังไร้การป้องกันมิอาจขยับตัวได้่เลย
ชาเอ๋อเดินเข้ามานางพอใจที่ได้ล้างแค้น
นายท่านเราจะจัดการมันยังไงดี?
��
![เล่ห์รักกลกาล [ส่วนที่ 1 ภาคสยบใต้หล้า]](https://i1.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/4197.jpg?resize=151,215 "เล่ห์รักกลกาล [ส่วนที่ 1 ภาคสยบใต้หล้า]")
