ร่างกายของมีนาแช่อยู่ในน้ำอุ่น เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวนั้นแนบชิดติดตัว ยั่วยวนชวนหลงใหล ทำให้เห็นชุดชั้นในที่ซ่อนอยู่
เขารู้สึกปากแห้งคอแห้งเล็กน้อย ด้านล่างตั้งชันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
“คนลามก ออกไปนะ!”
“ตัวเหม็นจะตายอยู่แล้ว อาบให้สะอาดแล้วไปนอนกับผม”
เธออยากจะวางยาผู้ชายไร้ยางอายที่อยู่ตรงหน้าให้ตายจริง ๆ อยู่บนเครื่องบินยังตกลงกันดี ๆ อยู่ไม่ใช่เหรอ? ทำไมแค่กะพริบตาก็เปลี่ยนไปแล้วล่ะ?
เธออาบน้ำอยู่ในห้องน้ำเป็นเวลานาน ถึงขั้นทำให้ผิวขาวราวหิมะแดงขึ้นมาเล็กน้อย เธอครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลาว่าจะรักษาความบริสุทธิ์เอาไว้ยังไงก่อนที่ตัวเองจะหนีออกไปได้
แกร๊ก! ประตูถูกเปิดออก เห็นเพียงณภัทรสวมผ้าขนหนูเดินเข้ามา
มีนารีบปิดจุดลับบนร่างกายของตัวเองเอาไว้ ดวงตาแดงก่ำจ้องมองณภัทร: “คุณคิดจะทำอะไร?”
เขายิ้มอ่อน ๆ : “ผู้ชายหาผู้หญิงจะทำอะไรได้อีกล่ะ?”
เธอหยิบเอาครีมอาบน้ำขวดใหญ่มาถือไว้ในมือโดยสัญชาตญาณ เพียงแค่หมอนั่นกล้าเดินออกมาข้างหน้าหนึ่งก้าว เธอจะขว้างใส่หัวของเขาอย่างเต็มแรงทันที!
เขามองผ่านการแจ้งเตือนของเธอ ขาเรียวยาวก้าวเข้าในอ่างอาบน้ำ ขณะที่โค้งตัวลงก็ได้แย่งเอาครีมอาบน้ำในมือของเธอไป นำมือทั้งสองข้างของเธอจับไปไว้ด้านหลัง และพิจารณารูปร่างที่สวยงามของเธออย่างมีเลศนัย
จู่ ๆ เขาก็นึกถึงประโยคหนึ่งขึ้นมา สาวงามควรมีกระดูกงามเหมือนหยก ผิวขาวหิมะ ใบหน้าสวยเหมือนดอกชบา เป็นรูปร่างอ่อนหวานเหมือนต้นหลิ่ว……ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้มีครบทุกอย่าง ด้านล่างของเขาแข็งชันราวกับเหล็กขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ทิ่มแทงใบหน้าของเธอ
เธอหันหน้าไปด้านข้าง และกัดฟัน: “ณภัทร คุณนี่มันต่ำทรามจริง ๆ!”
“นานขนาดนี้ยังอาบไม่เสร็จ ไม่ใช่รอผมหรอกเหรอ?”
ถุย! ใครเขารอนายกัน?
มีนาระงับความโกรธเอาไว้ ออกแรงกัดลิ้น ทันใดนั้นก็พลันน้ำตาคลอขึ้นมา: “ตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ? อย่างน้อยต้องรอครึ่งปีถึงจะแตะต้องฉันได้”
เขาลุกขึ้นและวางนิ้วมือลงที่บริเวณเอว แล้วยักคิ้วเชิงหยอกล้อ: “ยังไม่ไปเหรอ? เตรียมที่จะอาบกับผมจริง ๆ ?”
เธอรีบคลานลุกขึ้นมาจากอ่างอาบน้ำทันที
ณภัทรแทบจะทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ จึงยกมือขึ้นและตีลงไปบนก้นกลม ๆ ของเธอสองครั้ง
เธอทนความต่อความอับอายเอาไว้และรีบห่อผ้าขนหนูแล้วรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
ในห้องน้ำมีเสียงน้ำไหลดังออกมาเป็นระยะ
เธอรีบค้นเอาโทรศัพท์ของตัวเองออกมาดู ยังคงไม่มีสัญญาณเหมือนเดิม
เธอเข้าใจทุกอย่างในทันที จะต้องเป็นณภัทรที่จงใจระงับสัญญาณโทรศัพท์ของเธอแน่ ๆ เขาเริ่มวางแผนเล่นงานเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่พบแล้ว
“คนสารเลวนี่!”
เธอเตะเสื้อผ้าของเขาลงไปบนพื้นด้วยความโมโห เผยให้เห็นกระเป๋าเงินสีดำ
เธอย่อตัวลงนั่งแล้วเปิดกระเป๋าเงินออกดูก็ได้เห็นมุมมุมหนึ่งของรูปถ่าย กำลังจะดูอย่างละเอียดนั่นเอง บนหัวก็ได้มีเสียงพูดจาหยอกล้อดังลอยมา: “นี่คุณสนใจผมขนาดนี้เชียวเหรอ?”
เธอตกใจจนล้มลงไปบนพื้น ผ้าขนหนูที่ห่อตัวเอาไว้หลุดออก ทำให้ผิวขาวที่นูนออกมาปรากฏสู่สายตา
“เหอะ ๆ ต้องการแล้วงั้นเหรอ?”
เธอรีบห่อผ้าขนห่อเอาไว้แน่นด้วยความเขินอาย พลางพึมพำเสียงเบา: “ต้องการหัวนายน่ะสิ!”
“ก็ได้นะ หัวใหญ่หัวเล็กต่างก็เป็นของคุณ คุณต้องการแบบไหนก็ได้ทั้งนั้น”
คนคนนี้หน้าด้านไร้ยางอายจริง ๆ!
มีนาลุกขึ้น เขาเดินใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เธอโซเซล้มนั่งลงไปบนเตียง ถึงได้พบว่าบนเตียงมีชุดนอนกระโปรงสายเดี่ยววางอยู่ และยังสั้นมากด้วย ตรงหน้าอกยังเป็นลูกไม้
“สวมมัน!”
เธอหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาทันที นี่มันชุดชั้นในคอสเพลย์ชัด ๆ
เธออดไม่ได้ที่จะกล่าวดูหมิ่น: “คิดไม่ถึงว่าท่านนายพลณภัทรจะมีความชอบที่น่าเกลียดแบบนี้?”
“ถ้าเทียบกับความซาดิสม์ของคุณแล้ว ผมยังอ่อนอีกเยอะ”
“หน้าไม่อาย!”
“โอเค ไม่ใส่ก็ได้ ทำธุระโดยไม่ใส่อะไรเลยก็สะดวกดีเหมือนกัน”
เข้าก็ทำจะเข้าใกล้มา เธอรีบตัดสินใจทันที
“ฉันใส่! คุณยืนตรงแล้วหันหลังไปซะ”
เข้ายิ้มพลางหันหลังไป เธอถอดผ้าขนหนูออก และรีบสวมชุดนอนกระโปรงที่น่ารังเกียจนั่นเข้าไปทันที เงยหน้าขึ้นถึงพบว่า คนบางคนจ้องมองดูตัวเองอยู่ตลอดเวลา
“คุณ……คุณพูดแล้วคืนคำ เลวทรามต่ำทราม!”
เขามองดูเธออย่างเหม่อลอย จนลืมที่จะตอบกลับ
เธอมีใบหน้าที่สวยอยู่แล้ว ตอนนี้แต่งตัวแบบนี้ ยั่วยวนพราวเสน่ห์ ผิวที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเกลี้ยงเกลาราวกับไข่ที่พึงปอกเปลือก ลูกไม้ปิดบริเวณที่นูนออกมาเอาไว้รางๆ ดึงดูดใจอย่างมาก ขาขาวเรียวยาวที่อยู่ภายใต้ชุดนอนคู่นั้น……ทำให้เอาอยากจะเอามาพาดไว้บนไหล่ อยากจะเอามาพันไว้รอบเอว
น้ำเสียงของเขาแหบแห้ง: “ก็แค่ดูคุณเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยที่ไม่มีอะไรปกปิด หรือจะให้ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยไม่มีอะไรปกปิดให้คุณดูบ้างก็ได้นะ
เขาถอดผ้าขนหนูออกจริง ๆ และหยิบเอาชุดนอนที่อยู่บนเตียงมาใส่อย่างเปิดเผย
“ว้าย! โรคจิต!”
เธอรีบปิดตาตัวเองเอาไว้ นับว่าเธอได้เข้าใจแล้ว นี่มันทหารเลวชัด ๆ ถ้าพูดถึงเรื่องโรคจิตวิปริต เธอไม่มีวันที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขา
แต่ว่า……แต่ว่า หุ่นของเขาเหมือนจะไม่เลวเลยจริง ๆ แผ่นหลังรูปสามเหลี่ยมคว่ำ กล้ามเนื้อบริเวณหน้าท้องเป็นรูปตัววี ขาสูงยาว สะโพกที่แข็งแรง……ตายแล้ว นี่เธอกำลังคิดเรื่องพวกนี้อยู่ยังไง?
“มานอนเร็ว”
เธอลืมตาเห็นเขานอนตะแคงอยู่บนเตียง ยิ้มอย่างเย้ายวนชวนหลงใหลออกมา และตบที่ที่ว่างด้านข้างเบา ๆ
“ณภัทร คุณไม่รักษาคำพูดยังเป็นลูกผู้ชายอยู่ไหม?”
“ผมบอกว่าจะไม่ทำคุณ แต่ไม่ได้บอกว่าจะไม่นอนกอดคุณนี่นา ส่วนเรื่องที่ว่าเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า อีกครึ่งเดือนผมจะให้คำตอบที่พอใจกับคุณ”
เธอกำนิ้วมือไว้แน่น และถลึงตาใส่เขาอย่างจัง
“ถ้าไม่อยากนอน พวกเรามาออกกำลังกายกันหน่อยดีไหม?”
เขาพึ่งจะพูดจบ เธอก็นอนลงไปบนเตียงทันที เพียงแต่ว่าได้ขดตัวอยู่ที่ขอบเตียง
เขาใช้แขนดึงเธอเข้ามา และกอดเธอเอาไว้แน่น
“สารเลว อย่าแตะต้องฉัน!”
“อย่าดื้อน่า ยุ่งมาทั้งวัน ผมเหนื่อยแล้ว”
เขาเพียงแค่กอดเธอเอาไว้จริง ๆ และไม่ได้มีการเคลื่อนไหวใด ๆ เลย เธอฟังเสียงเต้นของหัวใจที่อยู่ด้านหลัง และค่อย ๆ หลับไป
รอจนเธอตื่นขึ้นมาเขาก็ไม่อยู่แล้ว เธอถอนหายใจยาว ๆ ในตอนที่ลุกขึ้นก็ได้ยินเสียงดังกุ๊งกิ๊งมาเป็นระลอก ถึงได้พบว่าที่ข้อมือของเธอมีสร้อยข้อมือเพชรแพลทินัมเพิ่มขึ้นมาหนึ่งเส้น ข้างบนมีแสงแปลก ๆ ส่องระยิบระยับ
เธอกล้าบอกได้ว่า นี่จะต้องเป็นGPS ระบุตำแหน่งแน่ คนสารเลวนั่นเห็นเธอเป็นสัตว์เลี้ยงจริง ๆ ด้วย
“สารเลว! หน้าด้าน! ไร้ยางอาย!”
ในตอนนั้นเองท่านนายพลณภัทรที่กำลังฝึกทหารอยู่ก็ได้จามฮัดเช้ย ออกมา
วายุยิ้มกล่าว: “ลูกพี่ พี่สะใภ้ของพวกเราคิดถึงลูกพี่แล้วหรือเปล่าน่ะ?”
พวกเรา? ผู้หญิงคนนั้นเป็นของเขาเพียงคนเดียว!
เขามองแรงใสวายุอย่างเย็นชา: “วันหลังนายค่อยไปฝึกขับเฮลิคอปเตอร์กับพี่สะใภ้ของนาย”
วายุหน้าซีดขาว และมุดเข้าไปในรถถังอย่างรวดเร็วทันที
ในตอนนั้นเองก้อนกลม ๆ สีขาวก็ได้วิ่งตัดหน้าพวกเขาไป เขาดวงตาเป็นประกายขึ้นมา นั่นมันหมาป่าหิมะนี่!
เขารับออกคำสั่งทันที: “ขับเข้าไป จับมันมาให้ฉันแบบเป็น ๆ”
ในใจของวายุแทบอยากจะบ้าตาย ผู้บัญชางานนี่สุดยอดไปเลยจริง ๆ ขับรถถังไปตามล่าหมาป่าหิมะ
…………
หลังจากที่มีนาตื่นขึ้นมาเธอก็ได้ไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ
ในตอนนี้เธอถึงได้พิจารณาดูห้องน้ำอย่างละเอียด กว้างขวางหรูหรา นอกจากนี้ของใช้ในชีวิตประจำวันที่อยู่บนชั้นวางก็มีครบทุกอย่าง แถมยังเป็นแบบชุดคู่รัก ดูเหมือนเพิ่งแต่งงานใหม่
บนอ่างล้างหน้ามีแก้วแปรงฟันสีชมพูและเหลืองวางอยู่อย่างละใบ ข้างบนเป็นลายการ์ตูนคู่รัก พิจารณาดูดี ๆ ผู้ชายเหมือนณภัทร ผู้หญิงเหมือนกับเธอ และบนแปรงสีฟันสีชมพูได้บีบยาสีฟันเอาไว้เรียบร้อย
ดูไม่ออกเลยว่าคนอย่างคนจะละเอียดอ่อนแบบนี้ ความรู้สึกอบอุ่นแปลก ๆ ผุดขึ้นมาในใจเธอ
เธอหยิบแปรงสีฟันขึ้นมาและเริ่มแปรงฟัน ในตอนที่เธอกำลังก้มลงไปบ้วนน้ำออกจากปากนั้นเอง รู้สึกเพียงว่าที่ด้านล่างมีมือใหญ่ ๆ สอดเข้ามา และจับเข้าที่ด้านล่างของเธออย่างประสงค์ร้าย
เธอกรีดร้องพลางหยิบมีดโกนคม ๆ ขึ้นมาและหันแทงเข้าไปอย่างแรง
